Nieuwe partner na scheiding
Goedenavond,
Graag zou ik advies willen van jullie als ervaringsdeskundigen.
Sinds 6 maanden ben ik samen met mijn huidige partner Jeff.
Jeff heeft 2 kinderen uit een eerdere relatie, 2 jongens van 5 en 2 jaar. Hij is inmiddels 2,5 jaar gescheiden met zijn ex-partner. (Ik hoor jullie rekenen...en ja het klopt) Ik kom uit een relatie van 8 jaar en heb zelf geen kinderen.
De kennismaking met de kinderen van mijn partner is heel rustig verlopen.
De kinderen hebben langzaam de tijd gehad om te wennen en we hebben samen veel leuke dingen gedaan. Pretparken bezoeken, cake jes bakken, bos wandelen etc.
Het kind van 5 jaar begon de laatste periode erg veel naar mij te trekken. Papa mocht zelfs zijn jas niet meer aandoen en hij zou het liefste de hele dag aan mijn been hangen.
Papa vond het wonderbaarlijk dit gedrag, hij was er ondanks dat hij in rang was gezakt 
toch wel heel blij mee dat de kinderen zo gelukkig waren en de relatie accepteren. Tegen oma heeft hij vertelt dat hij verliefd op mij was. Ik besefte dat dit een fase was die vanzelf weer overgaat. Een kind moet ook nog ontdekken hoe relaties in elkaar steken, welke gevoelens hij zelf heeft, hoe je dit uit en wat mijn ‘functie’ als nieuwe partner van papa dan precies is.
Eigenlijk is vrij abrupt een einde gekomen aan dit gedrag.
De ex partner van Jeff, de mama van de kinderen, heeft het nog steeds heel moeilijk met de scheiding en heeft met de oudste besproken dat dat verliefde gedrag toch maar eens over moest zijn. Er is hem vertelt dat ik voor papa heb gekozen en ‘niet voor hem’.
De loyaliteit van de kinderen wordt in deze fase natuurlijk erg op de proef gesteld. Niet goed maar toch besef ik me dat dat nu eenmaal gebeurd tijdens en na een scheiding.
In haar schoenen kan ik me voorstellen dat deze situatie voor haar heel erg pijnlijk is. Je wilt gewoon niet van je kind horen dat hij verliefd is op de nieuwe vriendin van papa, punt.
Ondanks dat ik beter weet vind ik het nu toch moeilijk om me een houding te geven bij de oudste.
Hij wilt geen knuffel meer en neemt veel afstand. Ik respecteer die afstand en probeer op de juiste momenten toenadering te zoeken en met hem in contact te blijven over sinterklaas, school, zijn leven bij mama op de boerderij en alles wat op deze leeftijd belangrijk is voor hem.
Het is niet dat hij me negeert, maar er is een hele grote verandering die mij dan (stiekem) een beetje onzeker maakt. Gisteren wilde hij mij geen gedag meer zeggen...
De papa en mama hebben geen contact met elkaar, betreft een vechtscheiding waarin er vanuit haar kant elke vorm van hulp (bijvoorbeeld mediator) geweigerd wordt. Ze wil niets meer met haar ex te maken hebben. Hij zal zich wel als een eikel gedragen hebben denk ik dan...
Toch zit ik er mee. Hoe moet ik me nu opstellen, wat is juist.
En, moet ik het gesprek met de oudste aangaan, hoe breng je zoiets ?
Dank alvast voor het meedenken!
voorlopig
Zou ik mij vooral wat op de achtergrond houden. Zorg dat vader ook veel tijd alleen met zijn kinderen door kan brengen. Jullie zijn nog maar heel pil bij elkaar, dus jouw rol in het leven van zijn kinderen zou nog heel beperkt moeten zijn.
Kijk wat je samen opbouwt in de tijd dat de kinderen bij de moeder zijn. En laat de tijd dat de kinderen bij hun vader zijn voorlopig vooral aan hen 3en.
zo veel
mogelijk neutraal blijven denk ik. Spreek de 5 jarige niet aan op zijn gedrag maar blijf gewoon vriendelijk en rustig, net als altijd. Hij is je misschien op deze manier ook aan het testen, hoe veilig je bent. Hij heeft nu begrepen dat je hem lief vindt en hij heeft jou ontdekt. Nu probeert hij misschien uit hoe lief je hem nog blijft vinden als hij lelijk tegen je doet.
Beschouw het gedrag als een compliment. Hij voelt zich veilig genoeg bij jou om lelijk te doen. Klinkt tegenstrijdig maar als jij je vriendelijke rustige zelf blijft, komt het goed.
Wil hij en gedag zeggen? Nou dan zeg jij hem wel gedag en laat hem maar gaan. Geef ook je vriend de instructie om niet te gaan pushen; 'Zeg Desiree eens netjes gedag, geef haar een handje, geef haar een knuffel'...: Nee!!!! Niet doen.
Je kunt hem gerust vertellen dat je inderdaad voor zijn vader gekozen hebt, maar dat twee lieve jongens erbij een heel leuk cadeautje is! En daarnaast kun je hem -niet overdrijven- af en toe complimentjes geven: het is dan handig om precies aan te geven wat je leuk vindt aan hem en zijn gedrag.
'Goh, wat een mooie tekening; je hebt van die mooie kleuren gekozen'
'Wat heb jij je broertje lief geholpen om dat en dat te pakken'.
Kleine complimentjes waaruit blijkt dat je hem ziet en waardeert. Zo voelt hij zich gezien. Zo ook voor het andere jongetje voordat ie zich genegeerd voelt...
En voel je vooral niet onzeker. je doet het hartstikke goed!
Zuur
Ik vind het ook wel wat zuur dat sommige ouders zo onzeker zijn over hun eigen rol dat ze die van anderen moeten uithollen.
Het hoeft niet. Je kunt er ook van genieten dat jou kinderen het ook fijn hebben met andere mensen.
Advies
Blijf in elk geval je hartelijke zelf. De meeste kinderen leren dat ze sommige dingen beter voor zich kunnen houden afhankelijk wie ze voor zich hebben.