Onverwachte scheiding
Hoi,
Mijn naam is Maria Luisa en nieuw hier. Ik ben 45 jaar en heb twee kids 17 en 9 jaar. 2019 was een verschikkelijk jaar voor ons in 9 dagen heb ik mijn schoonvader en mijn lieve moeder van 69 verloren. Nu 6 weken gelden kwam uit het niets dat mijn man wilt scheiden! Het lijkt wel of ik in een slechte film zit. In 5 maanden alles kwijt. Mijn beste vriendin mijn moeder, huis, gezin uit elkaar.
We wonen nu nog onder één dak omdat ik niet zomaar wat anders heb gevonden. We hebben geen ruzie. Ik wil dat niet en heb er ook geen energie voor. Beide kids hebben het totaal niet zien aankomen. We hadden een goede relatie op elk gebied maar hij denkt daar blijkbaar toch anders over. Ik ben niet naïef had het echt niet verwacht. Nu is het best zwaar voor mij omdat hij stappen voorloopt op mij qua gevoel. Inmiddels ook al bij een advocaat geweest. Gaat dus best allemaal snel in zes weken. Enigste waar ik moeite mee hebt is zijn gedrag. Hij blijft maar aandacht zoeken van mij. Knuffelen zeggen hoe mooi ik eruit zie enz enz. Wilt nog winkelen en ergens een bak koffie drinken. Heb al meerdere malen aangeven dat hij zich niet zo moet gedragen omdat ik nog veel gevoel heb bij hem. Vooral de eerst 4 weken krijg je dan een beetje hoop als je merk dat hij toch naar me toe trekt. We liggen nog wel in een bed. Maar ik lig gewoon aan mij kant en toch zoek hij mij op. En als ik hem confronteerd met zijn gedrag zegt hij dat hij het ook vreemd vind en het niet snap. Maar daarin tegen staat hij toch achter zijn keuze. Reden echt geen idee! Hoop zo snel dat ik een huisje krijg met mijn kids zodat ik de rust kan vinden en het dan kan gaan verwerken. 😔
Zijn beslissing tegenover zijn gedrag klopt gewoon niet! Maarja misschien moet ik daar niet teveel over nadenken en afstand blijven houden zoals ik dat doe. Maar zou het fijn vinden dat hij het respect heeft om dat de accepteren.
Pijnlijk herkenbaar
Lampje, wat is je verhaal pijnlijk herkenbaar - al ging het bij mij iets anders. Maar de patronen, zijn houding, jouw hoop en verlangen. Ik hoop (daar is dat K woord weer) dat wat Pennestreek is overkomen ook bij jou kan gebeuren maar ik vrees 't ergste. Wat ik je iig kan meegeven, werk aan jezelf! Je kan je eigen gif uit de communicatie halen. (en wat is dat makkelijk om tegen iemand anders te zeggen, ik trap zelf ook nog regelmatig in die valkuil). Ik heb Verslaafd aan Liefde, geschreven door Jan Geutz, gelezen en tranen met tuiten gehuild van herkenning. Maar toen was mijn huwelijk al lang stuk en ex vrolijk verder met 'n ander. Kijk naar jezelf, je behoeften, je eigen bijdrage. Maar pas op, probeer niet om jezelf als oorzaak en schuldige te zien, dat werkt ook funest.
Ik wens je heel veel kracht toe.
Therapeut
Regio Den Haag. Is dat een beetje in de buurt?
Wij hebben gezocht naar een (minimaal) aanvullend getrainde therapeut. Op basis van hun website hebben we er toen 2 bezocht die in de buurt gevestigd waren en toen samen de keus gemaakt voor deze dame.
En eens met Elledoris
Ik ben ook direct vanaf dag 1 aan mezelf gaan werken. Omdat ik sterker wilde worden om alleen verder te kunnen gaan, maar ook om mijn relatie met de kinderen te verbeteren. Vanuit het verleden wat bagage meegekregen die mij daarbij nogal parten speelde, maar het was nooit echt gelukt om daar blijvend wat aan te doen. Blijkbaar had ik toch een enorme wake up call nodig om dat voor elkaar te krijgen.
Ik had die kracht ook nodig om me door een ontslag heen te worstelen (kwam er ook nog eens bij, iets meer dan een maand nadat man me had verteld niet meer verder te willen kreeg ik uit het niets van mijn baas te horen dat ik kon vertrekken - zij wist hoe de vlag er thuis bij hing, dus dat was een extra zware klap). Ik heb een coach gezocht en ben met mezelf aan de slag gegaan.
Onze relatie was ook niet gelijkwaardig, alleen was bij ons mijn man de ‘sterke’. Hij was erg blij met de nieuwe Pennestreek. Daardoor twijfelde hij aan die scheiding, dus toen oudste onderuit ging zag man dat als een teken dat wij toch samen moesten blijven. En in therapie heeft hij geleerd om niet altijd de sterke te willen zijn. Ik miste juist dat hij zijn emoties met mij deelde, ik wilde juist graag dat hij ook eens op mij leunde op moreel vlak. En ik was erg klaar met juist altijd de verantwoordelijkheid te dragen voor kinderen, hond en huishouden. Dat is nu allemaal veel meer verdeeld, en we zijn er allebei blij mee.
En ook al werkt deze aanpak voor jullie niet, voor jezelf zul je er hoe dan ook heel veel aan hebben. Dus ga aan de slag, zoek een goede coach of therapeut.
