Ouderavonden

Hier wel

maar wij hebben zoals bekend hier op Ouders Online nog een heel goede relatie.

Maar ik weet niet hoe het zou zijn als het probleem zit in de omgang met 1 van de ouders, die dan buitengesloten wordt. Hoe begrijpelijk en in het belang van het kind ook. Ik zelf zou er denk ik niet blij van worden.

Wat kan de mentor hiermee?

Als de reden van het zakken van de cijfers ligt bij de omgang met vader, dan vraag ik me af wat de mentor daarmee kan. Is het alleen van belang dat hij/zij weet dat er een reden voor is. Of kan mentor hier ook wat in betekenen?
Als ik dit zo lees, is het veel belangrijker om met vader te praten over redenen, wat kan eraan gedaan worden, etc.
En misschien kun je afpraken maken met mentor dat die ook met vader gaat praten.

Echt niet

Ik ga alleen naar ouderavonden en gesprekken. Als ie al meeging (oh, moet ik mee?) kwam er onzin uit en zat ie interessant te doen. Ik heb nog 2 jaar om me in te stellen dat ie wel naar de musical zal gaan (denk ik), maar verder niks.

Ongelukkig

Ik ben echt met Annet eens, als je al iets anders zou willen met de ouderavonden, dan is dit wel een ongelukkig moment en een ongelukkige wijze om dat aan te kaarten.

Ik denk inderdaad dat je eerst maar eens met vader en zoom om de tafel moet gaan zitten. slechte cijfers halen en dat op de relatie met je vader is schuiven is iets te gemakkelijk als je doet alsof het onoplosbaar of onoverkomelijk is. die hele kwestie hoort niet op school thuis, maar bij jou. De mentor kan daar niks mee en hoeft daar ook niks mee. Waarom zou de mentor met vader moeten gaan praten als jij en je zoon dat niet aankaarten?
Breng het in het gesprek met vader en zoon neutraal: het objectieve probleem zijn de cijfers, het vermoeden is dat die veroorzaakt worden door de relatie met vader, spreek dat uit, maar houd ook andere mogelijke oorzaken voor ogen en zoek in elk geval samen naar werkbare, praktische oplossingen, waardoor de relatie met vader geen argument meer hoeft te zijn voor slechte cijfers.

Tsjor

Mediator

Ik zie wel voordelen van een gesprek met de mentor, naast dat hij dan op de hoogte is dat er een achterliggende reden is voor de slechte cijfers of bepaald gedrag, kan er wellicht dat een oplossing komen in de vorm van extra begeleiding o.i.d. om de cijfers op te krikken. Ik zou echter niet teveel in details treden, je kan namelijk niet van school of een mentor verwachten, dat deze met vader gaat praten over de problemen die er spelen tussen leerling en vader. Het is tenslotte geen mediator. Die problemen zul je echt zelf moeten oplossen samen met vader en zoon.
Ik ga overigens altijd alleen naar de ouderavonden, vader en ik gaan echt niet samen door 1 deur, letterlijk en figuurlijk.
Succes!

Hier niet

Ik ben nog nooit met mijn ex naar een oudergesprek geweest en er is geen haar op mijn hoofd die erover piekert om iets met hem aan te gaan waarbij een vorm van inhoudelijke overeenstemming of overleg nodig is. Ik lijd ook geenszins aan de illusie dat dit (in onze situatie dus) beter zou zijn voor onze kinderen.
Ik zou in jouw geval zeker wel met zoon alleen gaan. Dat zoon ervoor kiest vind ik betekenisvol. Ik denk dat hij zeer onder druk staat in de situatie. En ik denk dat het wel degelijk zinvol is dat ze op school weten wat er speelt. Dat zoon daar open over wil zijn, zou ik zeker honoreren! En hoe moeilijk het ook is, het is hartstikke noodzakelijk dat hij leert dat hij niet verantwoordelijk is voor het welbevinden van zijn vader. Wel ontzettend pijnlijk natuurlijk.
Succes, Jo Hanna

Nou jo hanna

Daar zitten een paar stapjes tussen die niet van de zoon komen.
Zo is er een analyse van Tutje, moeder, over de meerdere oorzaken van de daling van de cijfers, en uit die meerdere oorzaken wordt er één uitgepikt: de relatie met vader.
Dat gaat allemaal nog buiten de zoon om.
Zoon praat er op school ook niet over. Hoeft ook niet, zou ik zeggen. Moeder wil dat nu wel gaan doen, vindt het blijkbaar noodzakelijk.
Dan pas praat Tutje er met zoon over, en zoon is het met haar eens.
Het gespreek aangaan zonder vader is vermoedelijk ook het idee van moeder.

Dus om het nu om te zetten naar iets waar zoon voor kiest, dat vind ik wel erg veel inlegkunst.

Als het nomaal was geweest dat moeder alleen ging was er geen probleem, maar er is een ander patroon opgezet en dat wordt nu doorbroken, waarschijnlijk voor vader om een onduidelijke reden. Tsja, dan kwets je mensen en dan worden ze boos. Vader heeft bovendien niet mee kunnen denken of een andere andere redenen mogelijk een oorzaak is. Ik vermoed zelfs dat Tutje met vader niet besproken heeft wat hij denkt over de achteruitgang van de cijfers.

Voordat het gesprek met de mentor plaats gaat vinden zou ik toch echt als moeder eerst met vader gaan praten. Wat je bij de mentor vertelt moet je in principe ook bij vader kunnen vertellen. Vader voelt nu aan dat er iets gebeurt, dat hij op een zijspoor wordt gezet, dat moeder en mentor het roer overnemen en hij weet misschien niet eens waarom. Of hij weet het wel, maar hij krijgt de kans niet om er iets aan te doen. Moeder en mentor gaan het uitzoeken. Even ogen dicht en raden in welke richting de oplossing wordt gezocht: andere relatie met vader.

Ja, daar krijg je boze mensen van. Zou ik ook zijn als het mij overkwam. Ik zou zelfs razend zijn geloof ik. Zeker omdat de zoon hierin meegetrokken wordt. Het was niet zijn analyse, niet zijn prioriteiten, en niet zijn oplossing. Maar hij staat nu wel aan de kant van moeder en mentor. Zonder dat vader daar ook maar iets tegen kan doen. Hij krijgt niet eens de kans meer.

Tsjor

Speculatie

Goh Tjsor, ik geef toe dat ik op basis van niet al te veel informatie mijn reactie geef. Maar jij speculeert er zelf ook lustig op los. Met name over zoons beinvloedbaarheid. Tja, zou kunnen maar weten wij veel.
Ik herinner me Tutje overigens van postings in het verleden en baseer mijn reactie deels daarop.
Mijns inziens suggereer jij in je laatste posting dat Tutje een manipulatieve vrouw en moeder is die haar zielige en dus terecht razende ex uitrangeert. Ik vind dat je daarmee behoorlijk te ver gaat en zou een beetje uitkijken met dit soort insinuaties. Het zou ook zomaar kunnen dat Tutje redenen heeft om te doen wat ze doet, gebaseerd op ervaringen uit het verleden met deze man. Dat het niet prettig is voor haar man, daar zal ik niet tegenin sputteren. Maar sommige puinhopen zijn niet meer prettig op te lossen.
Ik spreek maar even voor mezelf: ik heb geen enkel inhoudelijk contact met mijn ex en denk dat dat voor alle partijen het beste is. Dat heeft een hoop rust en duidelijkheid gecreëerd, niet in de laatste plaats voor de kinderen, die er anders zeer waarschijnlijk niet was gekomen. Een te nauwe ongezonde betrokkenheid tussen hun vader en mij zou voor onze kinderen heel schadelijk zijn. Mijn ex doet het met de kinderen ontzettend goed. Maar het is echt veel beter dat ik daar op geen enkele manier een rol in speel. Zoals het nu is, bemoei ik me absoluut niet met wat hij met de kinderen doet. Ik heb nergens een oordeel over. En ik nodig hem niet uit een oordeel te hebben over wat ik met de kinderen doe. Juist die afstand, dat hij een volkomen eigen stuk, hoe beperkt ook, met de kinderen heeft, maakt dat hij op dat stuk helemaal hun vader kan zijn. Als er tussen ons overleg en, god verhoede, overeenstemming zou moeten zijn over bepaalde dingen, zou dat onvermijdelijk tot conflicten leiden en zou dat zijn beleving van zijn vaderschap zeker negatief beinvloeden. Deze koers is zeker niet lichtvaardig gekozen en degenen die hierbij betrokken waren zijn niet alleen mijn vrienden en familie.
Ik zit alleen maar zo over mezelf uit te weiden omdat ik niet over en voor Tutje kan praten. Maar het is het draadje van Tutje en feitelijk vraag ik ook wat coulance voor Tutje en haar situatie. Het zou zomaar kunnen dat het heel zinvol is dat haar zoon een andere relatie met zijn vader krijgt. Dat is geen ideologische kwestie. Dit gaat niet over hoe het standaard zou moeten gaan. Het harmoniemodel is niet per definitie het antwoord op alle problemen. Dat zou je op zijn minst in overweging kunnen nemen en dan zou je misschien een minder stellig oordeel hoeven te vellen.
Groet, Jo Hanna

Over mijn hoofd

Dames toch, jullie vliegen elkaar in de haren over mijn hoofd!

Jo Hanna, je herinnert je mij inderdaad nog van eerdere draadjes. Ik kan mijn situatie hier niet iedere keer zo omstandig uit leggen, maar jouw interpretatie is correct.
Tjsor, mijn ex heeft een ernstige psychiatrische stoornis dus de zaken die spelen in de relatie tussen hem en onze oudste zoon gaan verder dan een normale ouder-kind relatie. Laat ik het er op houden dat hij heel veel behoefte heeft aan aandacht en bevestiging. Nu hij die niet meer van mij krijgt, vraagt hij die van zoon. En zoon is loyaal aan zijn vader, dus die geeft toe aan de vraag. Een complexe situatie, die de mentor inderdaad niet kan oplossen. Maar ik wil wel graag dat de mentor er van weet, zodat ze begrip kunnen hebben voor zoon's situatie en hem een 'steuntje in de rug' kunnen geven met b.v. extra aandacht van de docenten (of weet ik veel welke mogelijkheden ze hebben). Dat kan ik helaas niet bespreken met ex erbij. Hij zou het niet begrijpen (dat is nou juist een onderdeel van zijn stoornis).
Overigens probeer ik zoon te helpen in zijn relatie met zijn vader door hem handvaten te geven waardoor hij kan leren zelf zijn grenzen te stellen. Verder laat ik ze zoveel mogelijk vrij. Ik hoop op een relatie alla Jo Hanna, waarbij vader zijn deel met de kinderen doet en ik mij daar niet mee bemoei en omgekeerd. Ex en ik communiceren overigens alleen per e-mail met elkaar. Dat is helder en duidelijk en geeft hem structuur.

Inmiddels heb ik van de mentoren eenmalig toestemming gekregen voor een apart gesprek (vaker is ook niet nodig!). Da's bepaald niet gebruikelijk... dus voor hen die nu op de basisschool de ouderavonden gescheiden doen; maak je borst maar nat!

groetjes Tutje

Verplicht?

---Inmiddels heb ik van de mentoren eenmalig toestemming gekregen voor een apart gesprek (vaker is ook niet nodig!). Da's bepaald niet gebruikelijk... dus voor hen die nu op de basisschool de ouderavonden gescheiden doen; maak je borst maar nat! ----
Ik heb nog niet meegemaakt dat het verplicht was om met z'n 2en te komen op een gesprek. Heb er een op de basisschool en een op voorgezet, maar ik ging al 9 van de 10 keer alleen op gesprek.

Jo hanna

Ik reageerde vooral op jouw opmerking dat zoon ervoor zou kiezen. Ik denk dat het de beslissing van Tutje is en het kan best zijn dat ze daar goede redenen voor heeft. Maar ook al ben je zelf als moeder overtuigd van je eigen goede inzichten, op derden (ex-man, mentor) kan dat toch heel anders overkomen. Dt heb ik willen laten zien.

Zelf heb ik altijd besproken wie naar de ouderavonden zou gaan, alleen bij belangrijke ouderavonden bij voorkeur samen. Reden was ook, dat wij beiden in de loop van de tijd een hekel hadden opgebouwd tegen ouderavonden en de gesprekken die daar gevoerd worden. Meestal ging ik alleen, soms ging vader alleen en soms gaan we samen.

Ik heb ook een keer op school een gesprek moeten houden over de psychische situatie van een van mijn kinderen en daarbij speelde de relatie met vader zeker een rol. Dat bleek uit een psychologisch onderzoek. Ik heb het wel ter kennisgeving laten lezen, maar niet achtergelaten op school. De relatie met vader is voor mijn rekening (en voor rekening van de vader, die in onze situatie wel degelijk weet waar het over gaat). Een gesprek met hem erbij zou te pijnlijk zijn voor de vader (en voor de zoon) en teveel beladenheid daaraan geven. Het zou de oplossing voor de problemen op school niet dichterbij brengen. Op school wil ik bespreken wat school kan doen aan dingen die op school gedaan kunnen worden.
Ik heb ook het omgekeerde meegemaakt: denken dat bepaalde problemen aan de (verse) echtscheiding lagen, terwijl het kind op school zo erg gepest werd dat hij dar jaren later met een psychologe nog niet over kon praten. Over de scheiding wel. Ik kon me achteraf wel voor het hoofd slaan dat ik dat niet gezien had en meegegaan was met iedereen die riep dat het door de scheiding kwam.

Met andere woorden: ik snap best dat Tutje wat uitleg wil geven op school, alleen is het de vraag of de cijfers daarmee omhoog gaan en de vraag wat school aan dat verhaal kan doen. Vader confronteren met de slechte cijfers is minstens zo belangrijk, ook eventueel met je eigen analyse daarover, ook al deelt vader die niet. Die analyse geeft aan wat jij zelf als moeder/vader eraan zou kunnen doen (binnen de menselijke mogelijkheden die je hebt, want jezelf veranderen is nogal moeilijk).Op school kan het gaan over wat school kan doen. De rest is 'ter kennisgeving aangenomen'. Wel fijn als je ervan weet op school, maar niet fijn als je er iets mee zou moeten doen.

Tsjor

Tutje

Ik vind het vervelend Tutje dat je het gevoel hebt dat ik over je hoofd iets aan het uitvechten was. Dat was helemaal niet de bedoeling. Sorry daarvoor. Ik wens je veel succes met je dilemma's.
Groet, Jo Hanna

Jeetje

Wat lastig.... fijn wel dat school meewerkt aan een gesprek met alleen jou en zoon. Mijn situatie heeft wat raakvlakken met de jouwe maar met als grote verschil dat mijn ex inmiddels wel weet dat hij niet in staat is de verantwoordelijkheid te dragen, het boeit hem geloof ik ook niet zoveel. Ik ga dus altijd alleen naar oudergesprekken, soms ook met mijn huidige man, die weer wel volledig de verantwoordelijkheid draagt voor alle kinderen, dus ook de 2 die ik samen met mijn ex heb. Grappig genoeg past mijn ex zelfs steeds vaker even op alle kinderen (dus zowel op die van hem en mij als op die van mij en mijn huidige man) als mijn man en ik gesprekken hebben met school en bijvoorbeeld de psycholoog van 1 van de dochters (recent met PDD Nos gediagnosticeerd) van mij en mijn ex. (volg je het nog?)Mijn ex staat dus in de gesprekken rondom zijn kinderen volledig buiten spel, mijn huidige man heeft zijn rol overgenomen. Maar dit is gelukkig tot volle tevredenheid van alle betrokkenen. Overigens zijn wij inmiddels 8 jaar uit elkaar en heeft het heeeeeel veel voeten in de aarde gehad voor we deze situatie bereikten, dus wellicht kan je daar wat hoop uit halen.

Succes!

Risama