Parallel ouderschap

Geen ervaring

Ik heb er geen ervaring mee maar het lijkt me heerlijk rustig. Ik heb wel moeten googelen wat ermee bedoeld wordt Ik ken ook eigenlijk niemand die dat op die manier heeft.

Wat is de kern ervan?

Vanwaar de vraag? Wat is de kern van parallel ouderschap?

Tsjor

Papa

“Er is bij me ex diagnostisch onderzoek gedaan en daar zijn blijkbaar veel dingen naar voren gekomen, maar mij vertellen ze niks.”

Logisch, want daar heb jij niks mee te maken. Zelfs als je nog getrouwd bent met haar mag de arts jou geen diagnose geven. Tenzij jij er bij bent als zij zelf de diagnose krijgt.

Ik vind het geklaag over en de psychische diagnoses van exen hier op het forum altijd zo grappig. Ooit was iemand goed genoeg om mee te trouwen en kinderen te maken, maar nu jullie uit elkaar zijn vind je ineens de ander ziek in het hoofd.

Diagnoses

'Ik vind het geklaag over en de psychische diagnoses van exen hier op het forum altijd zo grappig. Ooit was iemand goed genoeg om mee te trouwen en kinderen te maken, maar nu jullie uit elkaar zijn vind je ineens de ander ziek in het hoofd.'
Yep, ik wacht ook altijd geduldig tot blijkt dat zij uiteindelijk toch borderline heeft en hij een overduidelijke narcist is

Beste papa van 3: je schrijft 'Waar 2 vechten hebben 2 schuld.' Doe je kinderen in godsnaam een plezier en hou op met vechten.

Arianne/Moederziel

"'Ik vind het geklaag over en de psychische diagnoses van exen hier op het forum altijd zo grappig. Ooit was iemand goed genoeg om mee te trouwen en kinderen te maken, maar nu jullie uit elkaar zijn vind je ineens de ander ziek in het hoofd.'"

Ik denk dat de situatie waar TO in verkeert helemaal niet grappig is.
Jullie reactie vind ik weinig getuigen van inlevingsvermogen.
Bij TO is kennelijk wel het e.e.a. bij zijn ex vastgesteld, maar hij weet alleen niet wat.
Het is zeker niet zo dat mensen alleen klagen over hun ex, maar vaak genoeg ook over hun partner waar ze al dan niet van willen scheiden.Vanwege de problematiek. En het kan natuurlijk zijn dat de problematiek voor het huwelijk of voordat er kinderen kwamen niet zo duidelijk aanwezig was. Sterker nog, door de komst van kinderen en de daarmee toegenomen drukte en steeds kan problematiek veel erger of duidelijker worden.

Het zou natuurlijk kunnen dat die hier klagende mensen gelijk hebben (zelfs al is er geen diagnose (er zijn partners die vinden dat zij niet gek zij dus zich nooit zullen laten diagnosticeren, ook al zouden ze wel een diagnose krijgen als ze dat wel zouden doen) of zoals bij TO, geen bij hem bekende diagnose). Ik vind het nogal kwetsend zoals jullie al die mensen hier even makkelijk weg zetten en belachelijk maken.

Mensen die met een moeilijke ex of partner te maken hebben hebben het al zwaar genoeg. En ja, vaak is het "waar 2 vechten hebben er 2 schuld", maar niet altijd. Misschien handig dat in je achterhoofd te houden.

En ook: Er zijn hier op het forum relatief meer mensen met moeilijke partners of exen, juist omdat ze hier hulp zoeken omdat dat in de directe omgeving moeilijker is en je daar minder snel herkenning treft.

Ik zou het echt op prijs stellen als er serieus gereageerd wordt op mensen die een probleem hebben met ex of partner (of familielid), en iemand niet meteen in de hoe wordt gezet. Ik vind het echt respectloos en kwetsend. En als je het zelf allemaal belachelijk vindt, dat mag, maar je kunt het beter niet schrijven, want je helpt die mensen er niet mee door zo schamper te reageren en dat is wat ze vaak juist zoeken, hulp.

vechtscheiding

En onlangs las ik hier op OO dat uit onderzoek bleek dat juist in vechtscheidingen heel vaak psychische problematiek bij een partner speelt. En dat een vechtscheiding dus juist vaak wel door 1 partner ontstaat en niet door 2 partners.

Dus handig als jullie met dit fenomeen rekening houden en niet meteen TO als vechter en (mede)oorzaak van een vechtscheiding wegzetten.

Hear hear Elke

Exact dit is wat ik dus ook bedoel:

“ En ook: Er zijn hier op het forum relatief meer mensen met moeilijke partners of exen, juist omdat ze hier hulp zoeken omdat dat in de directe omgeving moeilijker is en je daar minder snel herkenning treft.“

Dus als t lijkt hier op OOL dat iedereen n ‘moeilijke’ ex heeft, dan komt dat omdat juist omdat die mensen hier anoniem daar hulp voor proberen te vragen of hun verhaal kwijt willen. Heb je n gelukkig huwelijk of n soepele echtscheiding of nahuwelijk, dan plaats je hier geen berichten over. Ooit wel eens n bericht hier op OOL gezien in de trant van ‘ alles is zo fijn, ik ben zo gelukkig, wil nergens iets over vragen of over van gedachte wisselen want alles gaat goed”. Nee dus. Hier is de plek om de echt moeilijke zaken aan de kaak te stellen. En t kan de indruk wekken dat het een afspiegeling is van de samenleving. Ook niet dus.

Top Elke

We weten te weinig over de geschiedenis van ts, maar sommigen staan al direct klaar met hun oordeel. Daar heeft topicstarter overigens ook niet om gevraagd.
Ik denk dat het geen fijne situatie is en dat je je terecht zorgen maakt over je kinderen. Gezien het hoge percentage vrouwen hier zou je eens kunnen googelen op "dwaze vaders". Ik heb niet veel ervaring met situaties zoals de jouwe, sommige vrouwen hier schijnbaar wel. Ik wens je heel veel sterkte!

Ik lees het anders

Nou Elke, over oordelen gesproken.... dan neem jij de andere posters maar even de morele maat?

De manier waarop TO zijn ex-partner wegzet vind ik onprettig, gekleurd en geeft weinig vertrouwen op een opening in de door hem geschetste patstelling. Dat kan niet in het belang zijn van hun kinderen. Dat vind ik schrijnend en hoe rot voor TO ook, daar heeft ook hij een verantwoordelijkheid in.
Je hoeft mij niets uit te leggen over moeilijke ex-partners of over vechtscheidingen. Maar voor een gevecht heb je minimaal 2 deelnemers nodig. Dat realiseren scheidende ouders zich niet altijd.het is altijd de ander.
Ik dacht eigenlijk meer aan de 3 kinderen die hierin zitten.

Reflectie van je eigen gedrag

"ik heb 3 jaar gelwdwn iets gemeld bij save en een paar keer aangekaart, daarna maar laten lopen en nu paar maanden geleden kreeg ik in een raportage over men zoon het zelfde te lezen wat ik toen zei."

Er was dus een zorgelijke situatie en jij als vader hebt dit gemeld bij een jeugdzorg instantie. Besef je wat dat teweeg brengt? Daarop volgt dan een onderzoek, er staat ineens een medewerker voor je deur die binnen wil kijken, je huis inspecteert en allerlei informatie van je wil weten. Uit dat onderzoek volgt een rapport gekleurd door de medewerker, op basis van informatie uit een momentopname en de klagende partij. Voor de andere partij zijn dit soort acties echt ingrijpend. Bovendien maakt het dat je niks meer met de andere ouder wilt delen, omdat er een situatie is ontstaan waardoor dit niet veilig is.

"Ik vind dit schokkend om elke keer maar weer het zelfde tegen te komen en ik toch bij het rechte eind blijk te hebben."
Dus je hebt geen reflectie over je eigen actie? Wat is hier belangrijk, je kinderen vaker dan 1x per drie weken zien of gelijk hebben? Als je denkt dat ze het echt slecht hebben bij moeder zou ik vooral inzetten op regelmatig contact met de kinderen. Dan kan jij je eigen positieve gedrag aan de kinderen overbrengen. Ze rust geven op de momenten dat ze bij jou zijn en wat lol in hun leven brengen.

Dus ook al heeft je ex wel/niet een diagnose en gaan er zaken wel/niet fout, het is niet aan jou om hierop in te grijpen. Blijkbaar is er onderzoek geweest en is de uitkomst niet dat de kinderen minder bij moeder moeten zijn. Het voorstel van jeugdzorg lijkt ook te zeggen: bemoei je niet met haar leven, richt je op jezelf. Parallel ouderschap kan werken, het is wel hard werken en vergt veel reflecteren op je eigen gedrag en je gevoelens achter je gedrag.

Moederziel

"Maar voor een gevecht heb je minimaal 2 deelnemers nodig. Dat realiseren scheidende ouders zich niet altijd.het is altijd de ander."

Blijkbaar moet er nog wel het één en ander aan je uitgelegd worden over vechtscheidingen en moeilijke ex-partners.
Waar twee vechten hebben twee schuld is zo'n groot misverstand en zo pijnlijk. Wat dacht je van: Er zijn twee mensen nodig om een relatie goed te houden (en één om het te verpesten)?

Kritisch

De melding is 3 jaar geleden. Dus alles wat je beschrijft dat zou kunnen gebeuren daarna is al gepasseerd.
Verder: volgens mij zou TS wel meer tijd willen doorbrengen met de kinderen, maar krijgt hij daarvoor de kans niet en is zijn probleem,d at alles wat hij doet onmiddellijk negatief gevolgd wordt door zijn ex. 'Me ex maakt overal een punt van en er valt totaal niet te communiceren met haar. Als ik vragen stel worden ze niet beantwoord.'

Save heeft nu blijkbaar een voorstel, onder het kopje: parallel ouderschap. Ik ben helemaal voor. Het betekent dat je loslaat, dat gescheiden ouders met elkaar aan een goede communicatie moeten werken. Die gedachte heeft al heel wat ellende veroorzaakt. Na je scheiding ben je gescheiden. Niet goed kunnen communiceren is vaak een oorzaak van de problemen die leiden tot een scheiding. Het communicatieprobleem moet je niet na de scheiding oplossen.
Een scheiding betekent dat je gescheiden bent. Ja, je bent allebei nog ouder, maar niet samen ouder.
Parallel ouderschap zou dan betekenen, dat jij de vrijheid hebt om met je kinderen om te gaan zoals jij denkt dat het goed is; maar omgekeerd ook: dat zij dat mag doen. Ieder voor zich. Jij geeft geen commentaar op haar en zij niet op jou.
Kinderen kunnen heel goed omgaan met verschillen: bij mama mag dit en bij papa dat. Ze kunnen het uitbuiten in hun voordeel, maar dat ligt eraan of je ze daarvoor de kans geeft. Kinderen hebben behoefte aan zekerheid, dus als ze bij jou altijd zo laat naar bed mogen, dan geeft dat op een gegeven moment zekerheid en is dat veiligheid voor kinderen, zelfs het spreekwoordelijke tegensputteren geeft dan veiligheid. Kinderen genieten er ook van als ouders goed in hun vel zitten en niet meer in een conflictsituatie zitten met elkaar.
Stel dat je je toch ernstig zorgen maakt om de situatie van de kinderen bij je ex, dan zou de die zorgen over moeten laten aan save en hopen dat zij erop letten, waarschijnlijk weten zij wel wat de problematiek van de moeder is.
Het zou dus betekenen dat je moet loslaten wat er bij moeder gebeurt en moet genieten van het feit dat jij je eigen weg kunt kiezen in de opvoeding van de kinderen, zonder commentaar van moeder. Als dat parallel ouderschap is lijkt het mij prima.

Tsjor

Oordeel/diagnose/aanname

Ach ja, of je je partner iets toedicht of dat het er nu
na de scheiding pas uitkomt vind ik niet zo heel bijzonder . Doen we allemaal, of we er de term MLC of narcist aan hangen maakt niet zoveel uit toch?????

En 2 vechten 2 schuld is idd erg pijnlijk, een aanname en een valse beschuldiging in veel gevallen.

Daarnaast kwam het autisme van mijn man er pas uit ná het krijgen van kinderen. Dus dat ie ooit goed genoeg was om kinderen mee te maken ( wat primitief omschreven), is dus flauwekul.

Daarnaast vind ik TS best vaag in deze ( alle) informatie en niet hakkend op zijn ex. Sterker, ik zou meer info nodig hebben dan het samengevatte om tot een mening te kunnen komen.

Lezen, forummers

Ik schrijf nergens ‘waar er 2 vechten hebben er 2 schuld’. Waar schrijf ik dat volgens jullie?
Ik schrijf: voor een gevecht heb je minimaal 2 deelnemers nodig.
En nee hoor, ik heb een vechtscheiding 15 jaar aan den lijve ondervonden, dus verdere uitleg is niet nodig. Maar wel als kind, niet als vechtende scheidende ouder.

TO schrijft: ‘
Maar als ik me zoon spreek 1 x in de week aan de telefoon en krijg dan dingen naar me hoofd geslingerd die alleen maar af komen van haar, kan ik alleen maar toekijken hoe mijn zoon naar de klote gaat en ik hem straks op kan halen uit de bak, dit is mijn grootste angst.’

Sorry, maar ik krijg het daar koud van.

Reactie

Als je denkt dat ook SAVE zich zorgen maakt over het verblijf van de kinderen bij hun moeder kun je ook aanbieden dat ze bij jou komen wonen.

En andersom garanderen dat de jongens altijd de kans krijgen om te gaan met hun moeder.
Die boodschap kun je de jongens ook geven.

Sommige mensen hebben persoonlijkheidsproblemen of tijdelijke problemen. Dat wil toch niet zeggen dat je dan zelf ook van de kook moet raken en wilde fantasien in je hoofd koestert op grond van hearsay?

Lastig voor de weekendouder

Ik ken best verhalen van parallel parenting, maar dan vooral vanuit de verzorgende ouder. Het is zeker nuttig als je ex de kinderen "gebruikt" om een reactie uit jou te krijgen, om die reactie dan niet te geven.

Je hebt een superconcrete bezoekregeling nodig. Exact hoe laat de kinderen waar worden gebracht/gehaald en door wie. En regels over welke spullen de kinderen meenemen en over telefoongebruik. De adviezen daarvoor zijn meestal gericht op de verzorgende ouder. Bijvoorbeeld: Als ex niet komt opdagen, ga niet de rest van de dag afwachten maar ga iets buitenshuis doen. Vraag niet aan ex waar hij blijft, maar deel op de afgesproken tijd mee dat je op de afgesproken plek ben, en deel 10 minuten later mee dat je vertrekt. Of beter nog, doe de overdracht helemaal niet bij iemand thuis maar op een politiebureau of bij een McDonalds (dat scheelt teleurstelling als de ex niet komt opdagen).

Als niet-verzorgende ouder kun je weinig met die adviezen. Als je de niet-verzorgende ouder bent, dan heeft je ex zoveel macht om het contact met de kinderen af te houden, dat kun je niet "van je af laten glijden". En toch moet het. Of beter gezegd: toch moet je dat laten oplossen door advocaten en politie, hoe duur en langzaam dat ook is, en niet zelf met een emotionele reactie komen. Deel exact op de afgesproken tijd mee dat je op de afgesproken plek bent, deel 30 minuten later mee dat je vertrokken bent, en dat je graag een voorstel van partner ontvangt over wanneer ze dan wel de kinderen kan afzetten. En laat de rest aan je advocaat over.

In de VS gebruiken ze speciale websites om de communicatie te faciliteren, en kan de rechter opdragen dat een stel zo'n website moet gebruiken. Zoiets kan heel erg helpen om het zakelijk te houden. Je kunt met zo'n app ook niet vaag zeuren over de bezoekregeling, je moet concrete voorstellen op de kalender aangeven en voor een bepaalde deadline indienen.

Ik ben niet bekend met zo iets in Nl maar je kunt van jouw kant wel zorgen dat je alles schriftelijk doet. Geef je ex een eigen ringtone en laat die naar voicemail gaan. Beantwoord per email of sms. Weiger om over nieuwe partners en geldzaken (hoe jij je geld uitgeeft, hoe zij haar geld uitgeeft) te spreken, en vraag er ook niet naar bij haar.

Maar goed, dat heeft dus alleen zin als je omgang met je kinderen HEBT. Jouw probleem is dat je die omgang helemaal niet hebt. Parallel parenting is iets wat je kunt gaan doen zodra je een voldoende concrete omgangsregeling hebt gekregen van de rechter. En als het niet werkt ga je terug naar de rechter. Parallel parenting is geen proces wat tot een omgangsregeling leidt.