perspectief ff kwijt
Bijna een jaar gelden zijn we gescheiden, in goede harmonie.
De concrete aanleiding was dat mijn man verliefd werd op een andere vrouw en besloot om met haar verder te gaan. Inmiddels is die relatie gestrand en al vrij snel gaf ex aan dat hij het liefst weer samen verder wil. Na wat aarzelingen heb ik duidelijk aangegeven dat ik geen relatie meer met hem wil. Ik ben uberhaupt nog niet klaar voor een nieuwe relatie, met wie dan ook.
We zijn wel met z'n allen op vakantie geweest en dat was zelfs heel leuk. Vooraf heb ik wel duidelijk aangegeven dat ik de vakantie echt zag als vakantie en niet als stap naar een relatie. Achteraf denk ik dat dat geen goed idee is geweest om samen op vakantie te gaan.
Omdat het (in mijn ogen) gepush van mijn ex me slapeloze nachten bezorgde heb ik onlangs de moed bij elkaar geschraapt en hem heel duidelijk gezegd dat ik geen relatie met hem wil en dat ik niet meer met z'n allen op vakantie wil. Als het weer goed komt dan gaat het zoals het gaat maar niet nu.
Hij trekt dat niet, vindt het te lang duren en hij vindt mij te vaag en te afwachtend.
Vorige week is dat een soort van geëscaleerd. Hij voelt zich afgewezen, vindt dat ik een kans laat lopen en geeft aan dat hij dan toch echt verder gaat met zoeken naar een ander. En als klap op de vuurpijl stelde hij dat de scheiding mij vorig jaar misschien eigenlijk wel heel goed was uitgekomen omdat ik toch al van hem af wilde.
Uiteraard zie ik dat ik ook een rol heb gehad in het stranden van ons huwelijk en dit hele proces (en dat het door mijn onduidelijkheid zo heeft kunnen doorsukkelen). Maar een leven als alleenstaande moeder met 4 pubers... nee, dat kwam me toen niet goed uit en nu nog steeds niet.
Moet ik dit gewoon plaatsen in de categorie 'manipulatie' of ben ik oneerlijk en te hard. Niet vergevingsgezind genoeg?
Herhaling van zetten
Wat een rasmanipulator is die ex van jou. Hoe krijgt hij het toch iedere keer weer voor elkaar om jou aan het twijfelen te brengen? Bah!
Zet er toch voor altijd een punt achter, ook geen mooipraterij meer als 'misschien ooit'. Deze man zal nooit goed voor jou zijn.
Eens met Katniss
Dit is pure manipulatie. Hij krijgt zijn zin niet, dus dan ben jij de gebeten hond.
Probeer de relatie als ouders goed te houden, maar laat hem verder niet meer toe. Zorg dat je gelukkig wordt zonder hem. Als het dan ooit nog eens zou komen dat jullie weer bij elkaar komen, dan sta je sterker in de relatie.
Euh
Hij gaat vreemd
Hij verlaat jou voor een ander
en dan ben jij hard als jij hem niet terugneemt?
Hij is totaal gestoord.
En een kans laten lopen? Hahaha, alsof hij een lot uit de loterij is. Absoluut niet.
Laat dit geval lopen en kies voor je zelf en hopelijk ooit weer een relatie met iemand die jou wel waard is. Je hebt al veel te veel tijd van je leven aan deze narcist verspild.
Heel veel sterkte.
het gaat over hemzelf
En niet over jou. Hij wil blijkbaar graag de oude staat herstellen maar dat wil jij niet. Dan moet hij voor zichzelf goedpraten waarom jij dat niet zou wensen en jou verklaring accepteert hij niet of is krenkend voor zijn ego.
Daar zou ik toch snel klaar mee zijn. Dat is niet realistisch.
Iemand die zijn eigen aandeel niet wil zien.
Dat vraagt om minder praten en meer duidelijk gedrag.
Je kunt je ex best vergeven maar er toch niet voor kiezen om weer een relatie aan te gaan. Je hoeft jezelf ook geen pijn te laten doen door een ander.
Je deelt het ouderschap en de goede herinneringen waar je relatie wel goed ging maar je gaat niet nog een rondje, dat is nu klaar.
verbetering?
Tja, dat is waar hij zelf heilig in gelooft.
Ik begrijp ook wel dat zijn kant van het (toch verdrietige) verhaal hem tot bepaalde inzichten heeft gebracht. En als ik heel eerlijk ben was ik aanvankelijk ook wel opgelucht omdat ik verlost was van de onzekerheid, de onrust, de ontrouw, de achterdocht en wat daar verder nog bijhoort. Maar om nou te beweren dat ik dit zelf wilde ljkt me een beetje de omgekeerde wereld. Te meer omdat ik vorig jaar echt oprecht heb gekozen voor een leven met hem. Ik wilde echt samen oud worden, ook al is hij geen makkelijke man en heb ik ook zeker mijn tekortkomingen.
Maar inderdaad, als hij z'n zin niet krijgt kan hij echt met een verbaal samoeraizwaard behoorlijk om zich heen maaien. En dat is wel zoals hij is. En hij krijgt z'n zin niet. Niet uit rancune maar omdat ik niet meer wil. En dat is hij niet gewend, zeker niet van mij.
Ik wil dit niet meer. Ik koester de mooie herinneringen en uiteraard onze kinderen en ik ben er trots op hoe we het nu doen als ouders maar mijn huwelijk bestaat helaas niet meer.
waarom-vragen
ga vooral niet inhoudelijk in discussie met hem erover, want dan gaat hij op woorden door.
het is jouw beslissing, jouw gevoel. Daar kan hij nooit iets aan veranderen door welk gedrag of gesprek dan ook.
gr Angela
Pfff
Wees blij dat je daar vanaf bent zeg, wat een engerd. Hij vindt dat je een kans laat lopen? Hahaha, wie is hij dan wel? Gods Gift to Women? Hij gaat dan toch echt verder met een ander zoeken? Oh dus het was een gunst dat hij je terug wilde? Ipv dat hij een zielig figuur was met wie jij uit medelijden toch maar op vakantie wilde. En tja de dames staan dus in de rij, dus nu moet je het zelf maar weten, dan neemt hij de volgende op de lijst wel, stom van je dat je dit lot uit de loterij laat gaan hoor. Wat een kapsones die man. En ja die scheiding kwam je inderdaad goed uit, want die vent is een enorme egoist en jij durfde al jaren de knoop niet door te hakken, terwijl je doodongelukkig van hem werd. Nu kon er tenminste zonder angst voor represailles en oneindige treiterijen gescheiden worden, want hij had immers een ander. Het lijkt me dat dat een enorme uitkomst was. Dus wat is er dan zo erg aan dat hij zegt dat die scheiding je goed uitkwam? Dat is ook gewoon zo, en al zie je dat nu misschien niet, dan over een jaar wel of 5 jaar of 10 jaar. Hij probeert je gewoon een schuldgevoel aan te praten, zodat jij toch weer een relatie aan gaat om te bewijzen dat hij het niet bij het rechte eind had.
Ik denk dat hij deels nog een beetje in de jaren '50 is blijven hangen? Dat hij denkt dat het enige streven van een vrouw is een goede partij aan de haak te slaan die voor haar kan zorgen? Toen dacht immers de volledige mensheid (inclusief de vrouw zelf) dat zij niet voor zichzelf kon zorgen. Vanuit die gedachtengang moet je inderdaad blij zijn dat een man (welke dan ook, maar bij voorkeur met een goede baan) zo goed is om een relatie met jou in overweging te nemen.
Maar lieverd....
...waarom ga je met hem op vakantie? Dan vraag je er toch om dat iemand weer hoop krijgt?
Als je het allemaal echt niet meer wilt, niet meer doen dus, dit soort dingen. Hou het zakelijk.
Jemig
Ben hier lang niet geweest en zie je post. Ik begrijp eerlijk gezegd totaal niet waarom jullie als gezin op vakantie zijn geweest, vonden de kinderen dat niet verwarrend? Maar goed, even los daarvan: als je twijfelt, lees dan even al je posts vanaf het begin (hoeveel jaar ben je al aan het tobben met die vent?) en realiseer je weer hoe hij kan manipuleren en dwingen.
Veel succes, het zal niet makkelijk voor je zijn.
Waarom?
Ja, geef eens aan: waarom ben je nou met je ex op vakantie gegaan?
En verder: goed daar je zelf manipulatie vermoedt. Daar lijkt me inderdaad sprake van.
Tip van Laura is een goede. Gezien de hele voorgeschiedenis zou ik als ik jou was echt definitief met hem breken en dus klip en klaar zeggen: het is over en uit. Zoek maar een ander.
Speelt er wellicht nog een geldkwestie mee? Dat jij het financieel moeilijk hebt en hij financieel ruim?
vakantie
Het was een heerlijke vakantie en ook de kinderen hebben ervan genoten maar achteraf had ik dat beter niet kunnen doen, dat realiseer ik me nu. Achteraf was het misschien ook niet helemaal eerlijk en wellicht ook wat naïef om te denken dat dat zomaar vrijblijvend kon. Daarom zal ik dat niet weer doen.
Ik voel me schuldig als ik afstand houd. En ik ben ook bezorgd over hoe hij daarmee zal omgaan. Hij kan absoluut niet tegen afwijzing dus ik heb geen idee wat me staat te wachten. Ik verwacht geen rare dingen maar ik weet wel dat als hij de controle verliest, hij ook een andere kant heeft.
Ik twijfel dus niet. Maar ik vind het moeilijk om de daad bij het word te voegen.
En als ik heel eerlijk ben vind ik het ook niet makkelijk om te accepteren dat ik gescheiden ben. Het voelt zo als falen.
Schuldgevoel
Je voelt je schuldig als je afstand houdt? Waarom? Stel jezelf die vraag eens eerlijk. Of zoals dr. Phil altijd zegt 'what's in it for you?'. Wat heb jij eraan om emotioneel betrokken te blijven bij deze man? Als je daarop het antwoord weet, kun je er gericht aan werken om jezelf los te maken van hem. Heel veel sterkte!
Angst
"ik verwacht geen rare dingen, maar ik weet wel dat als hij de controle verliest hij ook een andere kant heeft". Je bent dus bang voor hem en dat is precies de reden waarom je al zoveel jaren verspild hebt aan hem en ook de reden waarom je uiteindelijk gescheiden bent. Dat het moeilijk was om de eerste stap te zetten is logisch, maar die is nu gezet, nu moet je voet bij stuk houden. Heb je steun vanuit je omgeving? Zijn er mensen die zijn ware aard doorzagen? Je familie (of misschien zelfs de zijne, die kennen hem wellicht beter)? Of heb je ook nog eens druk, verwijten en onbegrip vanuit je omgeving die alleen die fantastische goedgeslaagde man zien die hij zo goed kon spelen.
Hmmmm
Je wilt hem niet meer, maar voelt je schuldig als je afstand houdt, bent bang hoe hij daarmee om zal gaan maar je wilt hem niet meer...echt niet....maar je voelt het zo als falen dat je gescheiden bent, eigenlijk wil je dus niet gescheiden zijn en afstand houden is in praktijk heel moeilijk, maar wil je eigenlijk wel....en dan ga je met hem op vakantie en is het nog eens beregezellig met wat ooit 1 gezin was ook.
Is het heel gek dat je ex achter je aan blijft lopen op deze manier? Sorry dat ik het zeg, maar zelfs ik twijfel of je deze man wel echt niet meer wilt. Dus dat doet die man ook. En als hij dan ook nog eens een manipulatief karakter heeft, keihard gaat voor wat hij hebben wil en puntje bij paaltje niet om jouw gevoelens maalt, tja.....dan krijg je dit dus.
Jij hebt hier een rol in!
Vaag
Even een quote uit je eerste post:
"Omdat het (in mijn ogen) gepush van mijn ex me slapeloze nachten bezorgde heb ik onlangs de moed bij elkaar geschraapt en hem heel duidelijk gezegd dat ik geen relatie met hem wil en dat ik niet meer met z'n allen op vakantie wil. Als het weer goed komt dan gaat het zoals het gaat maar niet nu.
Hij trekt dat niet, vindt het te lang duren en hij vindt mij te vaag en te afwachtend."
Eerst zeg je heel duidelijk dat je geen relatie meer met hem wil en meteen daarna... Heb je het over "als het weer goed komt". Maar dat is niet duidelijk, voor hem niet, voor jou niet, voor je kinderen niet. Als je geen relatie meer met hem wilt (wat mij heel verstandig lijkt) dan moet je daar naar hem toe duidelijk over zijn, en ook naar jezelf. Geen voorbehouden, geen 'misschien, later nog eens', maar gewoon 'nee!' En anders moet je niet verbaasd zijn dat hij denkt dat er nog een opening is...
Als je exman weer begint te 'dreigen' dat hij anders een nieuwe vrouw neemt dan zeg je dat hij snel een leuke vrouw moet zoeken, dat is fijn voor hem. Wel een die ook lief is voor de kinderen.
duidelijkheid
Die duidelijkheid heb ik inderdaad lange tijd onvoldoende gegeven.
Inmiddels ben ik er wel stellig in geweest. Voor mezelf en voor hem is het nu duidelijk: ik wil niet meer. En hij is er niet blij mee.
En ja, ik voel me schuldig maar dat is geen reden om anders te beslissen.
Schuldig?
Naar wie dan?
schuldig
Naar hem.
Ik weet dat het nergens op slaat maar ik vind het heel erg om hem af te wijzen en om zijn ontreddering te zien.
Och menske toch...
En denk je zelf ook niet dat hij daar misschien een heel heel klein beetje misbruik van maakt? Is ie echt wel zo zielig en ontredderd?
En mocht het antwoord daar dan toch ja op zijn: dat heeft ie dan geheel aan zichzelf te danken. Eigen keuze, eigen blaren. Geen reden voor jou om je leven te vergooien in een ongezonde relatie.
Want die hebben jullie. Ik hoop dat je dat zelf inmiddels ook wel inziet...
En eigenlijk doe je hem ook een plezier door hier niet meer in mee te gaan. Misschien, heel misschien leert ie er iets uit. En maakt ie ook nog iets van z'n leven.
Ik heb het al eens eerder gezegd: je zou je oude postings nog eens moeten doorlezen. Dat geeft je hopelijk weer het juiste perspectief.
En...
Als hij dan weer op een ander verliefd wordt dan mag je weer gaan.....
Je kunt best met hem begaan zijn en ook wel zorgen hebben wat hij gaat doen maar weet ook dat dat allemaal voorbij gaat.
Bedenk jezelf over een jaar, dan is er waarschijnlijk al gewenning en berusting en is er al veel stof gezakt.
Je kunt hem ook het beste bijstaan door zelf duidelijk te zijn.
En je exman kan ook meer aan dan hij en jij nu verwachten ook al is het moeilijk.
Hoe eerder je door de zure appel heenbijt des te beter.
falen
Ja, jammer dat je gescheiden bent. Maar je hoort nu bij de gewone mensen die ook allemaal allerlei sores tegenkomen in het leven en daar dan toch maar weer het hoofd aan bieden.
Maar weemoedig aan het ideaalplaatje denken zal nog wel even blijven denk ik. Maar er is nou eenmaal een verschil tussen theorie en praktijk. Tussen droom en werkelijkheid.
Ik hoop dat je dapper kunt blijven en voor jezelf kunt kiezen.
Ik heb een moeilijke exman en ik kan je zeggen dat het leven zonder gewoon heerlijk is. Ik denk nog weleens stel je voor had ik moeten 'overleggen' was niet gelukt, hoeft allemaal niet meer gelukkig.
er komt ineens iets vals in mij op
Misschien moet je de volgende keer eens helemaal meegaan in dat zielige verhaal. Erin zwelgen, hardop. Goh, ik vind het naar voor je dat je je er zo rot onder voelt. Tjeetje, het spijt me dat je het er zo moeilijk mee hebt. Ja, ik hoop dat je het redt jongen, vraag anders steun bij je vrienden/je broer/je moeder, daar heb ik ook zoveel aan in moeilijke tijden... Ja, ik snap dat het zwaar voor je is, ik ben al klaar met het denkwerk, ik weet wat ik wil [ ook al weet je het niet, maakt jou dat uit], voor jou begint het nu eigenlijk pas...
Kortom, geef in alles aan hoe klein, zielig en hulpeloos je hem vindt.
Dan is hij vast op een zeker lichaamsdeel getrapt en moet hij van de weeromstuit wel stoer en flink gaan doen, anders ben jij sterker en flinker dan hij en iets doet mij vermoeden dat hij daar niet tegen kan.
Het is een fluim, zo te lezen. Maar misschien kan hij nog bijleren. Daar kan hij dan nu mooi mee beginnen.
En verder inderdaad duidelijkheid. Oefen een paar keer voor de spiegel de volgende dooddoener "welk deel van Nee begrijp je niet?"
Sterkte ermee,
Temet
Je houdt nog van hem
Misschien eens goed om op 'n rijtje te zetten of je van hem houdt of van het idee van een huwelijk. Houd je van hem probeer dan te redden wat er te redden valt. Hou je van het idee ga dan goed bij jezelf na wat jij nodig hebt In het leven en handel daarnaar. Zonder antwoord op deze essentiële vragen blijf je modderen en last houden van hem en van jezelf (schuldgevoel etc) kortom meid: ga die zoektocht naar die antwoorden maken.
Van jezelf houden
In het verlengde van Maaike: hou je wel van jezelf?
Vraag je dat serieus af.
Zo ja, waarom die je dan dit jezelf aan?
Zo nee, dan is dat waar je (met hulp) aan moet werken. Niemand verdient het dat een man zo met haar omgaat. Hij doet maar en jij hebt je steeds weer naar zijn nukken gevoegd en geprobeerd te redden wat er te redden valt.
Het lijkt erop alsof je jezelf niet veel waard vindt. Dat je je meer zorgen maakt om hem (schuldgevoel), dan om jezelf.
Ik denk dat het goed is als je afstand van hem neemt en aan je zelfvertrouwen werkt. Zorg ervoor dat je voor jezelf kan zorgen, gelukkig bent zonder hem. Dan kan je daarna vanuit een veel steviger positie en zelfbeeld bedenken hoe jij verder Wilt met je leven.
Jij
Jij.....bent geen instrument om zijn leven beter te maken. Laat je daar niet voor gebruiken!
Hoe is het nu?
Het is al even geleden dat je postte, hoe gaat het nu?
beter...
Na zijn aanvankelijke boosheid is de boel wat bedaard.
Er is meer afstand en dat vind ik prettig en rustgevend.
Voor het eerst sinds maanden (jaren?) durf ik de handrem los te laten. Terug te gaan naar wie ik ook al weer was.
Ook al overvalt het verdriet me soms, toch geloof ik dat het weer goed komt. Het besef dat ik nu alleenstaande moeder ben vind ik nog steeds heel erg moeilijk en soms zie ik het als een enorm falen maar ik zie ook dat het nieuwe kansen biedt. Ook al slaat de paniek soms toe, dat wel.
maar toch: het is oke nu.
later meer
klaar.
Toch nog even een update van the continuing story, die nu geeindigd is.
Ex en ik moesten nog een formeel ding afhandelen na de scheiding. Het was er nog niet echt van gekomen maar op een gegeven moment merkte ik dat hij dat als een soort "sluitstuk" gebruikte in het hele herenigingsverhaal.
Vorige week heb ik aangegeven dat ik graag wilde dat dat geregeld wordt, zodat ik verder kan met mijn leven.
Wat ik verwachte en vreesde gebeurde: hij begon weer opnieuw over een eventuele toekomst samen en of ik echt deze laatste stap in de hele afwikkeling wilde nemen. Toen ik hem antwoordde dat ik dat toch echt wilde en dat ik geen relatie meer met hem wil, nu niet en nooit niet, stortte hij zo ongeveer in. Hij snap er niets van dat ik ineens zo hard ben, en realiseerde ik me wel dat het mijn keuze was dat we nooit meer bij elkaar zouden komen... En ik had me natuurlijk laten opjutten door mn gescheiden vriendinnen.
En hij vond het zo erg en we hadden het toch zo goed samen, met de kinderen, als gezin. We hadden zoiets moois. En nu dumpte ik hem gewoon, nadat hij een half jaar op z'n knieen had gezeten en zo z'n best had gedaan. En dat ij het gewoon niet zou accepteren.
Heb hem aangehoord, gezegd dat het me spijt en dat hij helaas niet anders kan dat het accepteren.
Hij was ten einde raad.
Inmiddels is de "relatie" aardig bekoeld en ik ontving ook bericht dat hij het "sluitstuk" zal regelen.
Ik voel me enorm opgelucht. En enorm schuldig. Maar ik sta volledig achter mijn keuze en ik heb er spijt van dat ik hem zolang in onzekerheid heb gelaten.
Goed
Goed dat je nu eindelijk echt duidelijk naar hem bent geweest.
Niet teveel last van je spijt hebben. Je bent ook maar een mens en had kennelijk wat tijd nodig om zeker van je zaak te worden en om je stellig te kunnen uiten. Maar inmiddels ben je weer wat wijzer en dat kan je in de rest van je leven benutten!
Als er iemand spijt zou moeten hebben is hij het wel...
Klinkt alsof je erg gegroeid bent de afgelopen tijd. Petje af hoor!