puberdochter boos naar opa en oma

Hi all. Ik heb dringend wat inzichten nodig. Hopelijk hebben jullie wat tips.
Ben bijna 5 jr geleden thuis weggegaan. Ex met verslavingsproblematiek, eigen zaak, komt op mij nrcistisch over/adhd?? Afijn. Ex is direct na even met mij te latten, overgegaan op nieuwe vriendin. Woont daar sinds een jaar mee samen. Uit liefde, maar ook vanwege financien.

Ik heb een zoon van 10 en dochter van 15. Afgelopen 2 jaar hebben zij zich enorm aangepast (omgangsregeling: beiden zijn gemiddeld 3 dagen achtereen bij vader). Tas inpakken, uitpakken, je aanpassen daar en hier, heel knap. Beiden zetten hun beste beentje voor, dochter zit in 3 vwo en zet zich in. Maar inmiddels blijft het mij enorme moeite kosten met vader om te gaan. De scheiding vond ik 'niet netjes', hij had een nieuwe moeder voor zijn kinderen, stelde hij in de rechtszaal, en tot vorige maand werden mijn kinderen net zolang ondervraagd over mijn thuissituatie totdat er iets negatiefs naar boven kwam. Het samenwonen van vader gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Ze doen hun best, maar mijn dochter was er in november klaar mee. Stoorde zich aan zijn negativiteit rond mij en ze voelt zich niet gesteund in haar opvattingen. Zaken als 'haar armoedig, waardeloze schoolkeuze' etc. Zoonlief loopt naar mijn idee ook op zijn tenen en vraagt me laatst 'mam, vind jij het nou ook belangrijk hoe ik eruit zie? Papa wel, die vindt uiterlijk erg belangrijk. Dus ga jij hier niet over beginnen alsjeblieft'.
Maar nu komt het. Mijn verleden met vader is er een waar altijd wel iets aan de hand was gezien zijn problematiek (daar zal ikzelf ook mee te maken hebben, maar goed) en een waarin afspraken niet konden worden gemaakt. De afgelopen 3 jaar ben ik voornamelijk bezig geweest met creeren van rust voor de kinderen en opbouwen eigen bestaan (alles kwijt, dus ik moet aan de bak en dat lukt heel goed). Dus heldere afspraken maken en nakomen. Alleen als dat staat, kun je flexibel met elkaar omgaan. Dat gaat op zich aardig, maar bij tijd en wijlen weer helemaal niet. Zoals afgelopen week.
Mijn kinderen gingen met vader en nwe gezin naar Egypte. Ik was hier allerminst blij mee en maakte me best zorgen. In ieder geval was de afspraak dat hij de kinderen donderdagavond om 20u zou ophalen, en bij terugkeer in Nederland vrijdagavond laat. Ik vermoedde dat mijn dochter graag rust zou willen van haar vader, dus dat leek me het beste. Beide afspraken is hij niet nagekomen. Op donderdag maakt hij een andere afspraak met dochter zonder dat ik van iets weet. En over vrijdag meldt hij dat ik anders heb bevestigd. Uiteindelijk heb ik vrijdagavond zitten wachten en zaterdag gemeld dat ik het even aan hen overlaat en dat ik naar mijn vriend ga. Hij brengt de kinderen daar vaker en ik dacht 'nou dan hebben ze het vast nog naar hun zin samen en ik wil geen spelbreker zijn'. En bovendien: de afspraak was helder (heb je weer een blowtje teveel genomen/iets anders??), ik ben het beu dat er zo met mij wordt omgegaan.

Gevolg: mijn dochter was woest. Want ik heb haar laten zitten, ze wil rust, wordt gek vd onenigheid en is nu sinds 3 dagen bij de ouders van vader ...

Overigens heb ik mijn dochter voor de vakantie gemeld dat ze/we meer rust moeten nemen. Ze is genoeg onderweg en werkt hard voor school. Ze gaat graag naar mijn vriend en zijn dochter, en vraagt daar vaak naar. Maar het is toch een extra belasting voor haar (alsnog weer tas inpakken, nu niet om naar papa te gaan maar naar vriend v mama). Dus laten we nou om het weekend gaan, heb ik gesteld.

Kortom, ik zag al wel dat ze overbelast was en heb daar ook met haar over gepraat. Het nieuwe meningsverschil tussen vader en mij was blijkbaar de druppel, maar volgens mij niet waar het echt om gaat. Naast teleurstelling rond haar vader, heb ik het ook druk. Als ik daar met haar over praat, heeft ze liever drukke mama en geld te besteden dan dat ik minder werk. Ik sta daar na het gebeurde anders in en ben aan het solliciteren.

Aankomende donderdag ga ik met haar naar Starbux en praten we bij een ijskoffie. Maar ik weet even niet waar ik goed aan doe. Vader is niet blij met de ontwikkeling, heeft geen contact met zijn vader. Een van de weinige zaken waar hij en ik het over eens waren, is dat zijn ouders nou niet echt een heel goed voorbeeld zijn.

Moet ik het maar even laten betijen? Moet ik ingrijpen? Hoe? Moet ik stellen dat ze even met een therapeut gaat praten om haar hoofd leeg te maken?

Heel, heel veel vragen. Bedankt aan ieder die hierop wil reageren. Groetjes! Ikke