Relatie met ex

Ruud1971! schreef op 26-11-2022 om 16:28:

Inderdaad gisteren ben ik weggegaan toen ze wat grote spullen kwam halen. Verder ben ik bezig om de zooi in te pakken voor haar. Heb zo iets kan anders weken duren. Wil rust nu ook voor de kinderen. Stomme eikel die ik ben heb ik haar ook vandaag in het huisje geholpen. Zit in mijn karakter helaas en maakt ze misbruik van denk ik. Morgen pak ik het laatste in en dan is ze weg. De laatste weken steeds meer haar minpunten opgeschreven. Wat schrik je dan he en wat heb ik me weggecijfert voor een altijd ontevreden type. Nooit rust. Ik moet alleen het dunne lijntje doorknippen die zij nog aanhoudt met mij. Hoop de komende weken op kracht en wijsheid.

Wij lijken wel een beetje op elkaar denk ik, in het zorgzame en niet goed los kunnen laten. Ook mijn man was altijd ontevreden. En ik maar mijn best doen. Hij heeft natuurlijk ook fijne kanten, maar dat ontevreden trekje zal ik niet missen. 

Loslaten is ook ontzettend moeilijk en nóg iets lastiger als het niet je eigen keuze is! Jaren geleden, toen ik ook in een vergelijkbare situatie zat, zei een vriendin mij: ‘het is ook moeilijk, want hij is niet dood’ en op dat moment vond ik dat zo’n idiote uitspraak, maar even later begreep ik heel goed wat zij hiermee bedoelde! 

Niet dat ik hiermee iemand voor het hoofd wil stoten (ik meld het maar even), maar bij de dood heb je geen andere keus dan je er bij neer te leggen om los te komen en afscheid te nemen van je dierbare, ontzettend moeilijk! Maar bij een verbroken relatie, wat niet jouw keuze was, ga je door hetzelfde rouwproces, alleen leeft deze persoon nog en mss straks met een ander. Dat voelt als hartverscheurend en alsof je hier nooit overheen komt, maar velen zijn je voorgegaan en ook daarmee valt op den duur te leven. Als je maar voldoende tijd neemt om te rouwen en het een plaatsje te geven en ja, daar gaat wat tijd overheen.

Ruud; ook hier JIJ maakt je eigen keuzes! Dus het feit dat jij haar geholpen hebt in het huisje komt omdat je een goedzak bent die ervoor wilde zorgen dat het allemaal vlot geregeld was en je haar nog even fijn op gang geholpen hebt. Je hebt de eer aan jezelf gehouden.

Dus... niet dat je misbruikt bent door haar, nee, jij hebt die keus gemaakt. Zij heeft die invloed niet meer op jou om dat te kunnen.  Zo kijk je veel positiever terug op de situatie en maak je je zelf sterker voor de rest van je leven!

Ruud1971! schreef op 04-12-2022 om 14:31:

Goedemiddag, ook hier maar even een update waar niemand iets van zal snappen. Vorig weekend is ze weggegaan. Was een heftig weekend. Ik snap het wel en ook weer niet. We zijn binnen een week van een huwelijk naar een lat-relatie gegaan lijkt het. We hebben 3 keer deze week bij elkaar de nacht doorgebracht. We hebben dan ook echt tijd voor elkaar als we elkaar zien. Iedereen zegt ook neem afstand voor minimaal een paar weken maar dat vindt mijn vrouw onzin en ik eigenlijk ook want houd ook nog van haar. Of ze me gebruikt omdat ze niet durft de pleister erin 1 keer af te trekken weet ik niet. Ze geeft aan dat ze nog heel gek op me is maar vorige weken soms weer geen gevoel. De vraag is dan waarom weggegaan. Wist ik het maar omdat ze zelf tegenstrijdig is. De komende weken zal blijken of dit werkt dat apart wonen of niet. Ik blijf met beide benen op de grond. Kinderen snappen dit ook niet maar zijn 18+. Proberen het wel uit te leggen.

Misschien lijkt het wel op dit:

https://www.nouveau.nl/personality/openhartig/lara-54-ik-wil-alleen-wonen-zonder-mijn-man

Of dit met name op elkaars lip zitten

https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/kan-mijn-gevoel-terugkomen/

Zolang jullie niet duidelijk communiceren zul je dezelfde resultaten krijgen als je had.

Ik begrijp het wel hoor, maar zij doet vaag en onduidelijk en jij laat het gebeuren.

Persoonlijk ben ik meer van het is A, B of C ( blijven/gaan/een echte pauze zonder contact daarna kijken of er te bouwen valt met behulp van therapie ( dat zou bij mij een voorwaarde zijn ) en meer keuzes doen we niet,.

Zij lijkt meer van A, oh nee, A1, of A1.1 Nee toch misschien B of doen we B4 , ach doe maar C, is er ook Z of we spreken af Q en dan de uitvoering in X, oke we doen X, maar heb je die ook in het roze?

Ik zou daar knetter van worden. Dat iemand het even niet weet: ik begrijp het, pak maar 3 maanden om er uit te komen met jezelf, maar dan ook écht zelf. En van de aparte situatie vanuit therapie gaan opbouwen en onderzoeken. 

Maar dit gehannes, jongens toch, jullie maken jezelf van kant.

Maak. Een. Keuze. Zij doet het niet. Ja, ze heeft gekozen om elders te gaan wonen. Das prima. Als ze zich bedenkt kan dat natuurlijk, maar dan moet jij je ook bedenken.
Blijkbaar hebben jullie in de eerste week al drie keer een bedenkmoment gehad. Het is niet normaal om weg te gaan bij je partner en dan binnen een week weer drie keer te komen slapen. Zo ga je niet met mensen om waar je ooit veel van hield en kinderen mee hebt. Lekker duidelijk voor hen ook. Je mag best zelfrespect en eigenwaarde tonen en voorwaarden stellen aan hoe mensen met je om gaan. Denk even na over hoe jij de toekomst voor je ziet. Is dat met haar, zonder haar, onder welke voorwaarden? Het komt nu over alsof ze jou als speelbal gebruikt en dat jij dat laat gebeuren. Zodra ze met hangende pootjes aan de deur staat liggen jullie de hele nacht in één bed.

Ik hoop dat het goed voor je uitpakt, maar ik vrees er wel voor. Voor jullie kinderen lijkt me dit trouwens helemaal niet fijn. Zo'n onduidelijke situatie. Pas goed op jezelf en op je kinderen. 

Oh Ruud dit klinkt idd helemaal niks. 
Je vrouw heeft gewoon moeite om om te gaan met de negatieve emoties die nu eenmaal horen bij een scheiding. Ze loopt ervoor weg, recht in jouw armen. Jij troost haar. Omdat ze jou verlaten heeft. 
Ik vind wel echt dat je de kinderen hier buiten moet laten, volwassen of niet. Boek dan samen een hotel. En ga er zeker niet over praten met hen. 

Ja ik zie hier ook niet zo heel erg de toegevoegde waarde van in. Met alle respect, en ik hoop absoluut niet dat dit het geval is voor je, maar het lijkt een beetje alsof ze nu gewoon de bloemetjes een beetje buiten kan zetten, zonder al teveel ruzie met haar geweten te krijgen.

Wat is dit nou precies? Ze wil bij je weg, ze wil niet bij je weg. Vervolgens wil ze wel weer bij je weg, zit ze in een apart huisje, contact met een collega. Weer een periode later komt ze terug naar huis, is haar gevoel weer helemaal terug, samen de wereld aan. Om dan weer een aantal weken later alsnog een scheiding in te zetten.

Sorry, maar ik denk dat je voor jezelf moet kiezen en dit een halt moet toeroepen. Niet zozeer voor de situatie, maar vooral ook voor jezelf. Zij creeert bepaalde verwachtingen bij jou, terwijl ze misschien hele andere intenties heeft.

Kies voor jezelf. En dat hoeft niet je hard opstellen, zoals ik je hier een paar keer heb zien doen qua reactie. Maar maak duidelijk richting je (ex) vrouw dat je dit niet ziet zitten zo. Dat je het prima vindt om uit elkaar te gaan, maar dan ook echt uit elkaar en niet dit half om half gedoe.

Ik kon alles pas de boel laten, toen ik voor mezelf besloten had dat het niet langer zin had om als enige voor een relatie te vechten waarin de andere partij zichzelf al een tijd daarvoor uitgecheckt had. Gek genoeg was dat niet alleen het moment dat het met mijzelf een stuk beter ging, maar ook het moment vanuit waar onze relatie beter werd. Nu is dat achteraf onzin, ze was gewoon vreemd gegaan. Maar toch. 

Ik kwam er zelf in elk geval een stuk sterker uit: Het hoefde niet meer. Het was genoeg en goed zo. De intensiteit om er wat van te maken, moet van beide kanten komen. En wat je nu doet, is eigenlijk je ex-vrouw de ruimte geven om maar gewoon te doen waar ze zelf zin in heeft, zonder dat je aan jezelf denkt.

De tips die ik daar in kreeg: Wanneer ga je zelf eens grenzen trekken en ga je je ook aan die grenzen houden?

Ruud1971! schreef op 05-12-2022 om 18:20:

Jullie hebben ook allemaal gelijk. Ze geeft ook aan dat de intentie ook is weer te groeien in de relatie. Eerst rust icm lat relatie. Probleem is ik heb zoveel gegeven dat ik geen vertrouwen meer in haar heb. Volgende maand weer een klap krijgen dat ze zegt dat ze weer niet van mij houdt. Ik moet ook mezelf beschermen maar durf niet. Zal ik eerlijk in zijn. Denk nog niet eens dat ze fysiek is vreemd gegaan maar maanden jaren in een rotgevoel blijven zitten is ook niks. Als ze stil is moet je dan weer vragen wat is er en of ze van me houdt. Kan toch ook niet. Radeloos ben ik.

Hoezo? Ze heeft nu in een periode van een aantal maanden zo vaak een U-turn gemaakt. Ik denk dat je je eens moet realiseren wat dat hoogstwaarschijnlijk inhoud. Laat het los. Laat haar los. Vechten voor een relatie moet van twee kanten komen. En sorry, maar uit al je berichten zie ik niet 1 keer voor komen alsof je partner dat echt doet.

Denk nou eens aan jezelf en neem die afstand van haar. Niet meer samen slapen. Ga voor jezelf. ZOals je zelf al aan geeft, je maakt jezelf gek. 

Ruud, kom op, je kan het! Gebruik een beetje van de kracht en liefde voor je gezin voor jezelf.