Rot periode
hallo allemaal,
Ik moet even mijn verhaal kwijt.
2 jaar geleden is mijn dochter geboren, we hebben samen geen makkelijke zwangerschap gehad, omdat het voor mij als ongewenst kwam. Ofja meer als een klap, ik was er totaal niet op voorbereid. En ik heb altijd gezegd nog te willen wachten.Ik heb dat ongeveer tijdens de helft van de zwangerschap wel geaccepteerd, en de bevalling ging prima. Ik heb een schat van een dochter en het gaat goed. Sinds een jaar geleden wou mij partner, voor een 2e gaan. En ik stond daar helemaal niet voor open nog, en ik wou daar nog even mee wachten. Maar dat ging allemaal erg moeizaam en de wens bleef bestaan, totdat ze zelf een afspraak maakte om haar spiraal te verwijderen. En wat er op neerkwam dat ik zelf nu maar goed op moest passen, maar ik gebruikte al zelf anticonceptie.
Maar de relatie werd er niet beter van, seks word minder. Zowieso algemene affectie word minder omdat je ook niet geaccepteerd word, en dat vond ik heel lastig. Totdat we op een punt kwamen dat ze zelf zei, ik wil alleen nog seks zonder condoom anders hoeft het niet meer voor mij.
En dat vond ik heel lastig, en onze relatie werd toen al flink belast. Tot vorige week, ze zei ik trek de stekker eruit. Omdat de liefde weg is en ze terug denkt aan haar rot zwangerschap. Ik voel me echt gebroken. Alles word in mijn schoenen geschoven. Had ik mij dan weg moeten cijferen voor haar geluk ?
Dat is het moeilijkste van de beslissing om wel of niet nog een kind te willen. Er is geen compromis mogelijk. Een van de twee moet altijd toegeven. En niet een beetje, maar helemaal.
Het heeft geen zin om achteraf te bedenken had ik misschien ... En het is ook niet per se de waarheid wat je partner zegt. Feit lijkt te zijn dat jullie relatie al een tijd niet lekker loopt en beiden een ander idee hebben over gezinsuitbreiding. En je partner het eigenlijk wil(de) afdwingen om voor een 2de kind te gaan. Het kan zijn dat ze een uiterste poging nu doet om haar zin te krijgen?
Waarom wil jij nog niet nu beginnen aan een tweede kindje? Ik vind zelf na 1 jaar al aan tweede kind willen beginnen wel erg snel. Maar kan het ook zo zijn dat jij geen concrete timing gaf wanneer jij dan wel klaar bent voor tweede? Dat zou ik als vrouw met babywens wel willen weten. En niet iets vaags van later. Je gaat nu naar 3 jaar leeftijdsverschil met jullie eerste, dat vind ik wel een reëel planningsverzoek.
Misschien is de vraag niet had ik mij weg moeten cijferen voor haar, maar wil ik deze relatie wel voortzetten met al het gedoe? (Als je partner nog wel wil uiteraard). En zo ja, wanneer wil ik WEL concreet aan een tweede kind beginnen?
vooral het feit, dat ik bijna gedwongen werd om een 2e te nemen heeft mij veel pijn gedaan. Ik moest mijn gevoelens maar aan de kant zetten.
vooral het feit, dat ik bijna gedwongen werd om een 2e te nemen heeft mij veel pijn gedaan. Ik moest mijn gevoelens maar aan de kant zetten.
Twanl94 schreef op 22-08-2025 om 12:32:
vooral het feit, dat ik bijna gedwongen werd om een 2e te nemen heeft mij veel pijn gedaan. Ik moest mijn gevoelens maar aan de kant zetten.
Dat moet zij toch ook als jij niet wilt?
Twanl94 schreef op 22-08-2025 om 12:32:
vooral het feit, dat ik bijna gedwongen werd om een 2e te nemen heeft mij veel pijn gedaan. Ik moest mijn gevoelens maar aan de kant zetten.
Wat bedoel je hier precies mee. Zei zij dat? Of zie je het zelf zo?
Je schrijft in je openingspost dat de eerste zwangerschap een schok was. Een klap. Mag ik vragen hoe oud jij bent? En zij? En hoe lang zijn jullie bij elkaar?
Max88 schreef op 22-08-2025 om 13:21:
[..]
Dat moet zij toch ook als jij niet wilt?
Nou… dat vind ik toch een beetje een jij-bak. Ik vermoed dat dit sowieso geen stabiele relatie is obv de OP, maar laten we er eens vanuit gaan dat het wel zo is. Als de een graag een kind wil en de ander niet, heb je het daar samen eerst over. Maar de vrouw van TO laat haar spiraal verwijderen (voldongen feit 1) zegt dat TO dan nu zelf maar voor de anticonceptie moet zorgen (voldongen feit 2) en daarna dat ze helemaal geen seks meer wil als dat niet tot zwangerschap leidt (voldongen feit 3).
Die eerste twee vind ik haar goed recht, maar die derde is toch een vorm van chantage. Seks wordt hier ingezet als machtsmiddel en dat TO van haar het gevoel krijgt dat hij gedwongen wordt snap ik wel. En dat is niet oké.
Dit alles staat voor mij los van het feit dat TO zelf ook behoorlijk overkomt als iemand die alleen op zichzelf en zijn eigen behoeften gericht is (mijn dochter, ipv onze, het feit dat hij de zwangerschap pas laat “geaccepteerd” heeft en geen oog heeft voor het feit dat hij die daarmee voor zijn vrouw verpest heeft). Ik denk dat het op de lange termijn voor iedereen beter is als dat tweede kind er niet komt.
Als je geen kind wil op een bepaald moment is het doorgaans onmogelijk om aan te geven 'wanneer' dan wel. En als je niet wil is het eigenlijk onmogelijk om echt uit te leggen waarom niet; net zo min als het goed uit te leggen is waarom je er wel voor wil gaan. Het blijft tenslotte voornamelijk een gevoelskwestie hoewel er uiteraard veel zaken zijn op te noemen wat je wel of niet leuk lijkt er aan.
ER zijn geen compromissen mogelijk, dit is een heel moeilijk item. Ik begrijp wel heel goed dat zij op een bepaald moment ervoor kiest om geen spiraal meer in zich te willen en/of aan een pil te gaan o.i.d. Daar hoef je niet verongelijkt over te doen.
Maar als zij op een bepaald moment weigert om dan met condoom sex te hebben, dan ben je naar mijn gevoel wel echt aan het afdwingen.
Maar goed; jouw keus om er wel of niet voor te gaan. Het had nog erger geweest als ze niet gezegd had dat ze de spiraal eruit had laten halen zodat ze je dan voor een voldongen feit zou gaan zetten.
Ik weet niet waarom jij het gevoel hebt dat 'alles jou in de schoenen wordt geschoven'. Zij trekt de stekker eruit; ze wil niet met je verder. Zij wil duidelijk andere zaken; misschien een partner die wel enthousiaster voor kinderen kiest. Misschien is het inderdaad puur het feit dat haar biologische klok verder tikt: vrouwen zijn tenslotte op een bepaald moment niet meer vruchtbaar.
Wat dat betreft hebben mannen toch wel een beetje 'makkelijk praten'; zij kunnen tenslotte praktisch hun leven lang verwekken...
Oog schreef op 22-08-2025 om 17:27:
[..]
Nou… dat vind ik toch een beetje een jij-bak. Ik vermoed dat dit sowieso geen stabiele relatie is obv de OP, maar laten we er eens vanuit gaan dat het wel zo is. Als de een graag een kind wil en de ander niet, heb je het daar samen eerst over. Maar de vrouw van TO laat haar spiraal verwijderen (voldongen feit 1) zegt dat TO dan nu zelf maar voor de anticonceptie moet zorgen (voldongen feit 2) en daarna dat ze helemaal geen seks meer wil als dat niet tot zwangerschap leidt (voldongen feit 3).
Die eerste twee vind ik haar goed recht, maar die derde is toch een vorm van chantage. Seks wordt hier ingezet als machtsmiddel en dat TO van haar het gevoel krijgt dat hij gedwongen wordt snap ik wel. En dat is niet oké.
Dit alles staat voor mij los van het feit dat TO zelf ook behoorlijk overkomt als iemand die alleen op zichzelf en zijn eigen behoeften gericht is (mijn dochter, ipv onze, het feit dat hij de zwangerschap pas laat “geaccepteerd” heeft en geen oog heeft voor het feit dat hij die daarmee voor zijn vrouw verpest heeft). Ik denk dat het op de lange termijn voor iedereen beter is als dat tweede kind er niet komt.
Ik denk dat het beter is als ze de relatie verbreken, dan heeft zij nog een kans op een kind en hij kan op zichzelf blijven. Ik vind niet dat je zulke intense wensen voor een ander moet tegenhouden en ook niet dat je een kind opgedrongen krijgt dat je nooit wilde.
Ik heb de ervaring dichtbij meegemaakt en gezien wat het heeft veroorzaakt bij met name 1 partij.
Anna Cara schreef op 22-08-2025 om 15:19:
[..]
Wat bedoel je hier precies mee. Zei zij dat? Of zie je het zelf zo?
Je schrijft in je openingspost dat de eerste zwangerschap een schok was. Een klap. Mag ik vragen hoe oud jij bent? En zij? En hoe lang zijn jullie bij elkaar?
Ben 30 jaar, en mijn ex nu 26. Dus vrij jong nog, nouja laat ik het zo zeggen. Ze trok zelfs de condoom af tijdens de seks, en dat heeft mij erg veel pijn gedaan. Voor hetzelfde geld raakt ze zwanger, en dan is de 2e voor mij ongewenst.
In de openingspost (eergister) heb je het over je partner en nu over je ex. Weet je zelf wel goed hoe het zit, en zij ook? Een condoom eraf trekken tijdens de seks moet je natuurlijk niet doen maar ook niet laten gebeuren. Wat zoek je bij haar? Wegwezen! Als ik jouw partner of ex of wat dan ook was zou ik ook wegwezen. Als je als vrouw een kind wil en de man niet zijn er genoeg andere manieren. En als je seks of een relatie zonder kinderen wil ook.