Samen verder of niet?
Mijn vriend en ik staan nu op het punt gaan we samen verder of niet.
Onze situatie beide gescheiden en beide 2 kinderen. Hij 2 jongens ik 2 meiden.
In het begin van onze relatie hebben we onze kinderen er buiten gehouden. Na een dik half jaar langzaam de kinderen kennis met elkaar laten maken. Het klikte ze konden met elkaar over weg en deden steeds meer dingen samen. Gingen samen op vakantie, uitstapjes etc
Tuurlijk was er wel eens onenigheid maar ja dat hebben biologische broertjes/zusjes ook.
Mijn ex bemoeit zich er niet mee maar zijn ex helaas wel. Toen ze in de gaten had dat het tussen ons serieuzer werd, werden zijn kinderen tegen ons opgezet dmv vervelende opmerkingen maken, ik was het schuld dat papa en mama niet meer samen komen, vragen via de kinderen of papa weer wilt samenwonen met mama, zij stuurde appjes met de vraag of met negatieve punten over mij, ze stuurde annoniem kaarten, houdt ons in de gaten en weet via andere waar we zijn wat we doen etc. We zijn samen gaan kijken naar huizen en toen heeft zij haar vriend het huis uitgezet en tegen de kinderen gezegd mama woont niet meer samen want haar vriend bemoeide zich te veel met de opvoeding en jawel... zij kiest voor haar kinderen en dat moet papa ook doen... dus toen kwamen zijn kinderen als jullie gaan samenwonen komen wij niet meer. Samenwonen van de baan ... maar ja ik ben nog in beeld dus toen waren mijn kinderen de klos. Ze gingen mijn kinderen pesten als wij het niet zagen en als mijn kinderen dan tegen gas gaven hadden de jongens zgn niets gedaan. Dit levert weer irritaties op dus we deden steeds minder met alle kinderen samen.
Zijn kinderen bepalen ook wat er gaat gebeuren het is al vaker voorgekomen dat we iets gepland hadden en hij dan afbelde omdat zijn kinderen er geen zin hadden. Mijn kinderen vinden het met z’n 6-en wel gezellig maar vinden het jammer hoe zijn jongens zich gedragen niet alleen naar hun maar ook naar mij.
Mijn vriend doet alles voor zijn kinderen en past er zijn planning op aan dus als zijn ex appt of de kinderen kunnen komen dan komt het wel eens voor dat de afspraak die wij hadden met z’n 2-en wordt gecancelled.
We hebben al eens eerder op het punt gestaan om de relatie te verbreken maar besloten om samen verder te gaan want als we onder ons 2-en zijn is het super!
Maar ja ... het leven gaat door ...
gaan we samen door betekent het niets meer samen met de kinderen dus ook geen feestdagen/vakanties/verjaardagen etc samen.
Ja ik hou van hem en hij van mij maar de grote vraag is dit reeel om zo een relatie aan te houden?
Tja
Primair zou ik dit met je vriend zelf bespreken. Het is voor jullie allebei nogal een teleurstelling.
En mogelijk vinden jullie een manier om toch samen te zijn en je vriend zijn kinderen apart te zien. En ook apart te houden zolang dat nodig is. Ze worden ook vast ouder en gaan ook vast een eigen leven leiden. En uiteraard hoop ik dat je het begrip op kunt brengen dat zijn kinderen voor gaan. Ook al ben jij zelf niet degene die hem in moeilijkheden brengt, het lijkt me een lastige situatie, vooral voor hem zelf.
kinderen gaan voor, maar ...
als jullie zouden latten, zou dit toch moeten lukken ?
Of wonen jullie al samen ?
Ook zo
Wij houden al jaren de kinderen en onszelf gescheiden. Sinds kort zie ik die van hem wel eens, bij een etentje of op een feestje o.i.d., maar die van mij hebben er geen behoefte aan.
Het is wat plannen, en het komt ook wel eens voor dat we met Kerst geen dag samen hebben, maar dan verzinnen we iets anders. De bedoeling is wel om te gaan samenwonen als alle kinderen uit huis zijn (jongste is 13), dus ik hoop dat tegen die tijd iedereen volwassen genoeg is om gewoon met elkaar om te kunnen gaan.
Reactie
We wonen niet samen. Was wel de bedoeling maar ging niet door.
De laatste tijd spreken we ook steeds minder af met zijn kinderen erbij maar hij kwam wel als mijn kinderen bij mij zijn.
Aan jullie reacties heb ik veel dank jullie wel.
De knop van samen zijn moet om...
hij gaat er van uit als zijn jongens 18 zijn het makkelijker moet gaan (is nog 4,5 jaar)
Zal wennen zijn dat het nu anders moet.
Het zijn pubers?
Ja nee, ik vrees dat die niet veel nodig hebben om in de weerstand te schieten. Zo zijn.
Het lijkt me ook een ingewikkelde situatie voor ze. Ik denk dat het voor iedereen handiger is om om de pubers heen te werken de komende 4,5 jaar.
Hier ook latten
2 pubers van mijn vriendin, en 2 pubers en volwassen kind van mezelf; alle kinderen tolerant tov onze relatie behalve de dochter van mijn vriendin, die permanent inwoont bij haar moeder (op enkele dagen per maand na dat ze bij haar vader is), en die haar moeder blijft opeisen voor alleen zichzelf en meestal heel onvriendelijk is; ik cijfer me dus dikwijls weg voor haar.
Dus we latten al 2 jaar en dat zal zo blijven tot de kinderen het huis uit zijn, en dat riskeert nog lang te duren want mijn vriendin woont in een universiteitsstad en dus zullen haar kinderen geen behoefte hebben om op kamer te gaan wanneer ze hogere studies zullen aanvatten.
Maar ik geniet er ook van om mijn eigen ding te doen, al zou ik het fijn vinden om soms meer bij mijn vriendin te zijn.