scheiden en spaargeld...

Voorlopige voorzieningen

Als je voorlopige voorzieningen aanvraagt, hopelijk heb je inmiddels een goede advocaat, dan kan de advocaat eisen dat alle financiële gegevens op tafel komen.

Verder zijn er normen voor verdeling.van de financien en de alimentatie.

En daarnaast: kopie

Maak van alle financiële zaken kopieën, zodat met datum duidelijk is wat er wanneer met welke pas waarheen vertrokken is mocht het zover komen.

Niet meer over praten

Als je echt denkt dat je man in staat is om dit te doen kun je het beter niet meer hebben over scheiden. Zodra je zicht hebt op een woning voorbereidingen treffen, en op de dag dat je het vertelt de helft van de saldi overboeken naar je eigen rekening. Dat is niet de netste manier, maar wel voor je eigen bescherming.
Heb je zelf wel inkomen? Zo nee, dan kun je daar nu ook al aan gaan werken.

Maar

Van wie is dat spaargeld dan?

Van allebei

Het spaargeld is van allebei.
B.tje, hier staan alle stappen voor een echtscheiding: https://www.echtscheiding-wijzer.nl/scheiding-stappen.html. Met voorlopige voorzieningen maak je voorlopige afspraken, maar dan moet binnen 4 weken de echtscheiding volgen, anders gelden die voorlopige stappen niet. Meestal gaat het met name om de woning en de zorg voor kinderen.
Je bent pas bij stap 1.: de echtscheidingsmelding. Dat is de belangrijkste stap en het is goed om daar aandacht aan te besteden.
Je man reageert boos: hij heeft het niet aan zien komen, terwijl jij al 6 jaar lang ingeschreven staat voor een huurhuis en al 6 jaar de mogelijkheid voor een scheiding overweegt. Wat hebben jullie in die 6 jaar besproken en gedaan voor de relatie? Besefte hij ook dat de relatie niet goed was? Zijn er redenen waarom hij nu nog niet de conclusie trekt dat de relatie over is?
In deze fase van de echtscheiding is er vrijwel altijd verwarring, boosheid, onzekerheid etc. Dat heeft niet zoveel te maken met je veiligheid. Laat je geen verdere angst aanjagen. Maak hem niet tot een boeman. Wat iemand in alle boosheid zegt moet je niet als kenmerk van die persoon opvatten. als iemand pijn heeft zegt hij 'au'. Maar dat wil niet zeggen dat iemand altijd 'au' zegt. Of: jij gaat nu blijkbaar bovenop het spaargeld zitten. Maar dat wil niet zeggen dat jij een geldwolf bent. In deze fase doen mensen rare dingen.
Het is toch belangrijk dat je probeert deze fase zo goed mogelijk samen door te komen. Dat wil toch zeggen: praten over de relatie, duidelijk maken dat het over is, duidelijk maken dat hij niet bang hoeft te zijnd at jij er met het geld vandoor gaat, dat er wel nog een vorm van respect is naar elkaar toe, maar dat het wel over is.
Als beiden beseffen dat de relatie over is en dat ieder niet uit is op het beschadigen van de ander heb je een goede basis om zakelijke afspraken te maken.
In deze fase reageert niemand 'normaal'. Maar dat wil niet zeggen dat het normale verstand niet weer terug kan komen. Het kost alleen even tijd en duidelijkheid.
Als de vrouw het niet aan ziet komen en de man komt 'plotseling' met zo'n mededeling wordt op dit forum met grote zekerheid gesteld, dat er een ander is. Ook dat is een van de angsten die wellicht voorbij komt. Ook de angst dat de een de ander financieel uitkleedt. en de angst dat iemand de kinderen naar zich toe trekt. en de angst dat iemand dadelijk dakloos is. Allemaal reële angsten, die paniek en boosheid veroorzaken en die pas opgelost worden als je zeker weet dat er wel met de ander te praten valt, heel open en eerlijk, en dat er eerlijke afspraken gemaakt worden.
Daarna zijn er wettelijke kaders om de afspraken te maken. Een advocaat kan je verder helpen.Het beste is om samen een advocaat-mediator te zoeken. Het eens worden over de volgende stap is al een belangrijk moment in deze fase. Dat zou het doel kunnen zijn van deze fase: de echtscheidingsmelding doen en laten landen, en het eens wordt over de procedure die jullie nu gaan volgen: ieder een eigen advocaat, samen een advocaat-mediator of een mediator (die geen advocaat is, zou ik niet aanraden).
Pin je niet vast op het geld. Geld is maar geld.

Tsjor

Naam

Staat het wel op een gezamelijke rekening? Want dan kan je gewoon naar de bank natuurlijk.
Heb je je belastingaangifte op je eigen pc gedaan? Dan staat daar ook wat het spaargeld was afgelopen jaar. Misschien goed om daar ook een afdruk van te maken?

Heb je wel een eigen bankrekening?

Gaat jouw inkomen dan wel naar je eigen bankrekening, of belandt dat ook op zijn bankrekening?

Je hebt screenshots gemaakt. Hoe heb je dat gedaan dan? Kennelijk heb je wel digitaal toegang tot de bankrekening.

Tsjor

Met mijn vraag over van wie het spaargeld is bedoelde ik wie het heeft gespaard. Als de man voor de relatie begon al een flinke spaarrekening had kan ik mij voorstellen dat hij na zo’n mededeling dit veilig wil stellen.
Maar als het samen is gespaard is het gewoon van beiden natuurlijk.

Getrouwd?

Ben je getrouwd in gemeenschap van goederen? Anders kan het nog lastig aantonen zijn dat het van jullie beide is, zeker als jij voorheen geen inkomen had.

Eigen rekening

Vreemd dat je zelf geen bankpasje hebt. Ik kan me niet voorstellen hoe zo'n onderlinge afspraak tot stand is gekomen. Het kan zijn dat hij lange tijd alleen het inkomen heeft verdiend. Maar heeft hij dan ook alle uitgaven gedaan, zoals boodschappen etc. Is de bankrekening een en/of-rekening? Dan kun je altijd zelf een pasje aanvragen.
Wat je nu al kunt doen is een eigen bankrekening openen en daar je salaris op laten storten. Van die bankrekening krijg je dan een pasje.
Je kunt nu al uitrekenen hoe hoog de gemeenschappelijke kosten zijn van wonen, wat de helft is en of je die helft kunt betalen van je salaris. Dan zou je dat deel van jouw rekening op zijn rekening kunnen zetten. Inclusief de helft van het levensonderhoud.
Je kunt ook de zorgtoeslag op je rekening laten zetten en vanaf die rekening dan zelf de zorgverzekering betalen.
Inkomsten die te maken hebben met kinderen (zoals kinderbijslag, kindgebonden budget) die nu op zijn/jullie rekening binnen komen zou ik zo laten. Dan moet er eerst overeenstemming zijn over de zorg voor de kinderen.
Deze dingen kun je nu al doen, je hebt zijn toestemming niet nodig, maar het is wel goed om het met hem te bespreken: ik heb een eigen rekening geopend, daarop komt mijn salaris en de zorgtoeslag. De helft van de kosten is bedrag X. Dat maak ik elke maand over naar jouw rekening. Dan haak je aan op wat hij zelf voorstelde: betaal dan ook de helft.
Mocht het zijn dat je de helft niet kunt betalen omdat je te weinig verdient, geef dan aan wat je maximaal kunt betalen, wat je kunt doen om meer te betalen (een dag extra werken?). Houd er wel rekening mee, dat je een deel van de zorgpremie zelf van die rekening moet betalen plus eventueel de eigen bijdrage. Maak er nu nog geen spaarrekening van.

Tsjor

Dendy

Als je trouwt wordt ook je spaargeld van daarvoor gemeenschappelijk bezit.
Als er geen gemeenschap van goederen is, waar heeft B.tje dan al die tijd van gewoond en gegeten?

Tsjor

bankpas

Wauw, geen bankpas? Nou, snel regelen dan! Als je een gemeenschappelijke rekening hebt (of eigenden rekening) dan kan je daar een pasje voor aanvragen.

Op welke rekening komt jouw salaris binnen?

Kreeg je geld contant geld van je man als je iets wilde kopen?

Niet zo relevant voor nu (want moet je nu snel "repareren") maar hoe kwam je er (in goed overleg?) bij om dat zo af te spreken? En zo te laten... Terwijl je wilt scheiden?

Tsjor

Dat weet ik, maar aangezien de ts “in goed overleg” niet bij dit geld kan, is het misschien in beginsel niet van haar. En nu dat zij wil scheiden en hier blijkbaar al langer mee bezig is wil haar man dit geld waarschijnlijk niet aan haar geven.

Naam veranderen

Hij kan best de naam op de spaarrekening hebben veranderd, maar dat maakt voor de verdeling straks niet uit.
Hij weet dat het huwelijk niet goed is, maar hij beseft nog niet dat jij geen relatie meer wil met hem. Dat besef moet nog indalen.
Wellicht kun je de onderliggende angsten (en boosheid) bespreekbaar maken: waar ben je bang voor? Meestal zijn mannen bang dat ze jarenlang een hoop geld over moeten maken naar een ex; en dat ze de kinderen niet meer te zien krijgen, tenzij ex dat goed vindt.
Focus je nu nog niet op wat mogelijk een van de conflictpunten kan worden, de spaarrekening. Dat komt vanzelf wel een keer aan de orde.
Op welke rekening komt nu je salaris?
Als er een rekening van jou is (die is ook gemeenschappelijk) en je hebt daarvan een pasje, je laat daarop je salaris komen, dan zou het fair zijn als je uitrekent wat de helft van de woonkosten zijn en dat je die naar zijn rekening overmaakt. Als jij nu al alles voor de kinderen en de boodschappen betaalt kun je dat gewoon blijven doen.
Dat zegt overigens allemaal nog niets over hoe het straks verdeeld zal worden.
Gelukkig zit geluk niet vast aan geld.

Tsjor

Bankpas

Van een spaarrekening heb je nooit een bankpas. Wel van een lopende rekening. Als die nu op één naam staat is dit een slecht moment om het te veranderen en is het onmogelijk om eigen inloggegevens aan te maken.
Overigens: als je kwaad wil kun je nu ook het wachtwoord veranderen, zodat hij niet bij zijn gegevens kan komen.

Tsjor

Je jokt

Een gesprek gaan voeren met iemand die dronken is dat lijkt mij geen goed plan.
Je zegt nu: ik hoef niks. Maar je begint je verhaal wel met je zorgen over het spaargeld. en straks als de afspraken gemaakt worden rond de scheiding , dan komt de vraag over alimentatie ook op tafel te liggen. Dan ga je niet zeggen: 'ik hoef niks', maar dan zeg je 'in het belang van de kinderen wil ik wat mij wettelijk toekomt, ik doe dit alleen maar in het belang van de kinderen.'
Je zegt nu: hij mag de kinderen altijd zien. Maar dat is precies de angst: dat er 'toestemming' moet komen van de moeder om de kinderen te mogen 'zien'. Houd er rekening mee dat er een verdeling komt van inkomen en van zorg. Niet van 'zien'.

Tsjor

B'tje

Ga ervan uit dat jij niet de enige bent die voor de kinderen op wil komen. Jullie hebben wel verschillende keuzes gemaakt: jij de dagelijkse zorg (zonder inkomen), hij de financiering (zonder dagelijkse zorg).
Die afspraken zullen nu op de helling komen te staan, waarbij je in principe inderdaad tot een eerlijke verdeling moet komen: ieder de helft. Zowel van zorg als van inkomen.
Verschuil je niet achter de kinderen. Maak hen niet tot inzet van de scheiding.
Jullie zijn allebei ouder.
Jullie hebben allebei straks een woning nodig.
En jullie hebben allebei geld nodig om te leven.
De vraag naar elkaar toe is: wat hebben de kinderen nodig en wat heb jij nodig om daarvoor te zorgen? En wat heb je zelf nodig?
Wees daarin eerlijk. Jij hebt straks onderdak nodig. Maar wat kun je betalen van jouw inkomen? Wil je meer? Groter huis, met slaapkamers voor elk kind? Wie moet dat dan betalen? Ga je de kinderen gebruiken om dat af te dwingen?
Eerlijke afspraken kun je alleen maar maken als je ook eerlijk bent naar jezelf toe en een goede inschatting maakt van je eigen situatie.

Tsjor

Klopt niet Tsjor

Er zijn ook spaarrekeningen met bankpassen.

Sterker er zijn spaarrekeningen waarvan je alleen maar via een bankpas geld kunt overboeken.

En ot: ik zou overwegen om met behulp van de inloggegevens de helft van het spaartegoed over te boeken naar een eigen spaarrekening. Is ie nou helemaal...

En ja ik weet, olie op het vuur. Maar ik vrees anders echt het ergste voor TO haar spaargeld. Zou goed van vertrouwen was hij blijkbaar niet toen hij het de spaarrekening omzette op zijn eigen naam.

Als de spaarrekening gekoppeld is aan de lopende rekening

Dan is er geen speciale pas voor de spaarrekening.
Hebben jullie ook een en/of rekening? Meestal wordt de spaarrekening gekoppeld aan die rekening.
Als de spaarrekening gekoppeld is aan de lopende rekening van man, dan kun je er niet bij.
Tenzij je via de inloggegevens kunt overboeken naar de lopende rekening en vandaar naar jouw rekening.
Maar ik zou daar niet aan beginnen. Dat is olie op het vuur gooien.
Goed dat je al bewijs hebt dat het geld er is. En het geld is van jullie samen want jullie zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Mijn tip is om elke week de stand van zaken te bekijken en te bewaren.
Hij mag gemeenschappelijk geld niet zomaar wegsluizen.

Zorg dat je een goede mediator/advocaat hebt. Gezamenlijk iemand kan heel prettig zijn als beiden zich laten aanspreken door diegene. Als je twijfelt, neem je een eigen advocaat.

Heel vreemd

Ik kan me echt niets voorstellen bij een huwelijk waarbij je bewust een spaarrekening waar je samen op spaart op 1 naam zet.
Strikt juridisch maakt dat weliswaar niets uit als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent. Maar het is gewoon vreemd.

De huwelijkse gemeenschap eindigt op het moment dat je de aanvraag indient. Maar geld dat hij nu al wegsluist telt dan niet mee. Dat wordt een ingewikkelde zaak om dat verrekend te krijgen.

Ik zou idd de helft overzetten. Better safe than sorry. Maar ik zou sowieso heel snel een gesprek met een FVAS advocaat gaan voeren.

Daarvoor zul je dan ook de nodige papieren nodig hebben: loonstrookjes, belastingaangiften, pensioenoverzichten, hypotheekgegevens. Ik zou al die stukken maar vast gaan kopiëren, want ook daar heb je zijn medewerking anders bij nodig.

Er is een uitdrukking; " Je gaat nooit scheiden van de persoon met wie je ooit getrouwd bent. Zodra de liefde de deur uit is, verandert het gedrag van de persoon.

Een bekende van me dacht ook dat zijn aanstaande ex echt noooooit dit en noooooit dat zou doen. Ik was echt veel te argwanend. Helaas had hij ongelijk.

Waarom

Ik vind het geen goed advies Ginny. Je gooit inderdaad olie op het vuur. Dat gaat strijd opleveren. Terwijl het probleem van de verdeling van bezittingen later pas aan de orde komt in de echtscheidingsprocedure. Ze heeft nu screenshots gemaakt, dus ze kan altijd aantonen dat er geld was op het moment dat ze uitsprak te willen scheiden.
En dan nog. Stel dat het geld weg is. Jammer dan. Balen, de pest erover in hebben. Kan allemaal. Maar het is maar geld.
Ik denk dat hij te simpel heeft gedacht: ik heb het geld verdiend, ik heb alles betaald van woning etc., dit is mijn spaargeld. Zo wordt het natuurlijk niet en als hij bij de advocaat komt zal die hem dat ook vertellen.
Net zo min werkt de redenering: ik heb altijd voor de kinderen gezorgd, dus de kinderen horen bij mij.
Hij heeft ook een 'eis': betaal dan maar de helft mee. B'tje heeft inkomen (naast kinderbijslag, kindgebonden budget etc.), dus ze kan kijken of dat reëel is. Dan zijn inkomsten en uitgaven weer van hen allebei.
Maar mijn advies zou zijn: laat het rusten tot het aan de orde komt in de echtscheidingsprocedure. Dan komen er cijfers op tafel en worden er berekeningen op losgelaten.

Tsjor

Tihama

'Ik kan me echt niets voorstellen bij een huwelijk waarbij je bewust een spaarrekening waar je samen op spaart op 1 naam zet.'
Ik kan me ook niets voorstellen bij het feit dat je geen pasje hebt van een gezamenlijke rekening. Er is indertijd overleg geweest, zegt B'tje. Ik denk dat het overleg eruit bestond dat hij alle vaste lasten (woning, verzekeringen etc.) zou betalen van zijn rekening, en dat zij van haar rekening (KB en KG uitgaven voor het huishouden en de kinderen zou doen.
In die zin is het 'samen sparen' een beetje verstopt geweest. ik vermoed dat B'tje niet zoveel op de spaarrekening heeft gezet.
Blijft desalnietttemin zo, dat het allemaal van beiden is.
Nu al één ding zelf gaan verdelen (de spaarrekening voor de helft leeghalen), terwijl er over de rest nog geen uitspraak is gedaan, dat lijkt mij geen slimme zet.
Stel: hij blijft in het huis en houdt veel spullen; daar tegenover mag zij het geld van de spaarrekening hebben om nieuwe inboedel te kopen. zou zomaar kunnen.
Of stel: zij blijft in het huis wonen; daar tegenover staat dat hij de spaarrekening mag hebben om nieuwe inboedel te kopen. Kan ook.
Er moet wel meer gebeuren dan alleen maar de spaarrekening verdelen.

Tsjor

Yep

Daarom zou ik sowieso eerst een advocaat raadplegen over de juiste stappen. Heel eerlijk gezegd: als IK zou willen scheiden zou ik dat eerder doen dan bij mijn man de bom droppen....

Kennis is macht en er is niets te voorspellen over fatsoenlijk gedrag van de aanstaande ex.

Wat ik altijd onduidelijk vind is in hoeverre een leeggehaalde spaarrekening voor de datum van de aanvraag scheiding nu echt achteraf geregeld kan worden. Volgens mij is het dan toch inderdaad jammer dan.

Man zal inderdaad heel simpel denken: ik heb het allemaal verdiend, dus het is mijn geld.