Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Ik deel de mening van Foetsie helemaal!
Voor jezelf geeft het mss nog dat beetje ‘controle’ en hoop als jullie blijven samenwonen, maar je hebt nog geen idee hoe vernietigend dit voor jou als persoon gaat zijn.
Dan liggen de kinderen bijv op bed en gaat hij weg, hoeft niets met jou te overleggen en ook niet te vertellen met wie hij waar naartoe gaat. Komt ‘s nachts om 3 uur thuis, of helemaal niet, hoe zou jij je daar onder voelen?
Daar ga je aan kapot Anne en moet je echt niet willen…..
Voor het geval er een andere liefde komt, natuurlijk. Je kunt ook bedenken dat je dan weer andere afspraken gaat maken. Of dat hij dan bij haar kan intrekken. Of zoiets. Ik bedoel: je kunt op dit worst-case-scenario nog slechtere worst-cases stapelen om de ellende nog groter te maken, maar daarmee komen oplossingen niet dichterbij.
Tsjor
Nee, dat is zo Tsjor. Maar het gaat denk ik niet om het schetsen van doemscenario’s. De oplossingen komen ook niet dichterbij door je kop in het zand te steken voor die dingen. Op mij komt het een beetje over alsof Anne zich een beetje in slaap laat sussen. Rustig gaan wachten op het huis van de woningcorporatie, is in feite het voortzetten van de huidige situatie en lijkt een beetje op ontkenning.
Dat scenario lijkt nu misschien wel doenlijk, maar dat kan heel gauw anders worden. En ook voor de kinderen gaat dit onduidelijke situaties opleveren. Papa en mama in 1 huis die niet meer van elkaar houden en dan ieder apart voor hen gaan zorgen, maar wel allebei in het huis wonen.
Maar goed, je kunt natuurlijk ook zeggen, je doet het nu zo en wanneer het niet meer past, maak je nieuwe afspraken. Maar tegen die tijd kan de situatie ook wel nog een behoorlijk stuk pijnlijker zijn geworden, waardoor dat dan een stuk minder goed lukt.
Zij is in de veronderstelling dat er niemand anders is, dat is de enige reden dat dit een mogelijke optie is. Zodra er wel iemand is, dan levert dat een bak aan emoties op. En dan is het heel moeilijk om jezelf staande te houden als je nog steeds in hetzelfde huis woont en zoveel met elkaar te maken hebt. Het zou wel kunnen, maar dan wel met open vizier.
'Zodra er wel iemand is, dan levert dat een bak aan emoties op.' Hierin zit het stapelen. De situatie nu is al ernstig genoeg. Het hoeft niet nog erger en het is ook niet altijd slim om vooruit te lopen op een nog ergere situatie, daarvoor maatregelen te nemen, terwijl het kan dat die nog ergere situatie zich niet voor zal doen.
'Maar tegen die tijd kan de situatie ook wel nog een behoorlijk stuk pijnlijker zijn geworden, waardoor dat dan een stuk minder goed lukt.' Dat kan. Het kan ook zijn dat je tegen die tijd een modus gevonden hebt, waardoor je bijvoorbeeld weet dat het lukt om voor 3 kinderen te zorgen, om alleen activiteiten te ondernemen, dat je een periode achter de rug hebt waarin je familie en vrienden al hebt ingelicht en zij je steunen als alles in gang gezet wordt of als er een verhuizing komt. Mijn advies is niet om niks te doen in die tijd, maar om te kijken hoe je nu al kunt leven als ware je gescheiden, zodat je een aantal dingen al in gang kunt zetten. Bijvoorbeeld: hem alleen voor 3 kleine kinderen laten zorgen op een doordeweekse dag; vrije tijd voor jezelf, wat ga je doen; inderdaad woningbouw, ontwikkeling huizenprijzen etc. in de gaten houden, gescheiden slaapkamers. Dan kan het zijn dat het na verloop van tijd gemakkelijker wordt, misschien zelfs een opluchting als het eenmaal zover is.
Tsjor
A.nne, wat betreft de woningbouwvereniging, die termijn van 5 jaar is zo als je rustig op de bank blijft zitten en afwacht. Maar er zijn vaak ook andere mogelijkheden, bijvoorbeeld als je kunt loten. Of soms als je gaat praten. Denk niet in onmogelijkheden, zoek naar mogelijkheden.
Tsjor
tsjor schreef op 15-05-2023 om 17:49:
A.nne, wat betreft de woningbouwvereniging, die termijn van 5 jaar is zo als je rustig op de bank blijft zitten en afwacht. Maar er zijn vaak ook andere mogelijkheden, bijvoorbeeld als je kunt loten. Of soms als je gaat praten. Denk niet in onmogelijkheden, zoek naar mogelijkheden.
Tsjor
Ja inderdaad. En je verdiencapaciteit verhogen kan ook een goede stap zijn. Twintig uur werken als alleenstaande is doorgaans te weinig om in je onderhoud te voorzien.
tsjor schreef op 15-05-2023 om 17:49:
A.nne, wat betreft de woningbouwvereniging, die termijn van 5 jaar is zo als je rustig op de bank blijft zitten en afwacht. Maar er zijn vaak ook andere mogelijkheden, bijvoorbeeld als je kunt loten. Of soms als je gaat praten. Denk niet in onmogelijkheden, zoek naar mogelijkheden.
Tsjor
Ik weet niet hoe het in andere gemeentes is, maar in mijn gemeente kwam ik laatst tegen dat veel woningen niet via de wachtlijst voor huurwoningen gaan, maar dat er daarnaast veel particulier verhuurd wordt via huurmakelaars, ook woningen in de sociale huur klasse. Je hoeft ook niet een huis voor vier man, je moet een woonplekje voor een volwassene hebben. Want de kinderen hebben al een huis.
Dat bedoel ik dus. Niet te passief afwachten.