Tips gevraagd
Mijn vriend is 3 jaar geleden gescheiden en heeft 3 kinderen. Hij heeft een omgangsregeling waarbij hij de kinderen om het weekend een weekend ziet. Hier heeft hij toen die tijd voor gekozen, omdat hij dichtbij zijn ex gaan wonen (ver genoeg om elkaar niet dagelijks te zien, maar dichtbij genoeg dat zijn kinderen binnen 10 minuten bij hem konden zijn. Verder werkt hij 40-45 uur per week, dus dat zou inhouden dat de kinderen in de opvang zouden moeten. Zijn kreeg snel een nieuwe vriend uit een andere stad. Ondanks dat beloofde ze mijn vriend dat zij niet naar de andere stad zou gaan verhuizen.
Nu was die belofte niet veel waard, want een jaar later is zij naar die andere stad verhuisd. Mijn vriend kon haar niet tegenhouden, omdat hij geen 50/50 regeling heeft.
De jongste van de 3 heeft nu al meerdere malen aangegeven bij zijn vader te willen gaan wonen. Hij heeft dit ook bij zijn moeder aangegeven, maar die zegt dan dingen als: dat kan niet, dan moet je elke dag heen-en-weer naar deze stad. Als het kind er verder over wil praten met haar wordt ze boos en stuurt ze hem naar zijn kamer.
Nu aan jullie de vraag, hoe zouden jullie dat aanpakken?
Vader en zoon willen beide graag dat de omgangsregeling verandert. Wel zijn ze bang dat moeder er anders over denkt en de omgangsregeling niet wil aanpassen. Wat kan vader doen als moeder niet mee wil werken?
Gewoon doen
Als vader en zoon het erover eens zijn en het is geen dingetje van vader waar zoon mee instemt om vader te vriend te houden, dan zou ik het gewoon doen. Eerst aankondigen en dan doen. Ik begrijp dat het niet echt bespreekbaar is met moeder want anders zou ik dat natuurlijk eerst proberen.
Maar een kind van 12 jaar kun je niet meer echt tegenhouden, die kan naar eigen wens weglopen en gaan waar hij wil.
De financiele afwikkeling komt dan later wel. Zonodig ook de juridische afwikkeling.
Maar nogmaals, ik zou eerst een ernstige poging ondernemen met de moeder om dit te bespreken.
Moeder gooit het op praktische zaken
Quote: Hij heeft dit ook bij zijn moeder aangegeven, maar die zegt dan dingen als: dat kan niet, dan moet je elke dag heen-en-weer naar deze stad.
Uiteraard gaat hij vanaf dan naar een school bij vader in de buurt, en in het weekend naar zijn moeder.
Misschien tijd voor een goed gesprek over gevoelens hierin van je zoon, met vader en moeder samen (zonder nieuwe partners erbij)
Hoe oud zijn de kinderen?
Hoe oud zijn de kinderen??????
Het gaat in dit geval
over een kind van 10.
Mijn vriend was erg verrast toen het kind aangaf bij hem te willen gaan wonen. Niet opgedrongen dus.
Dat van die school heeft zijn vader hem ook gezegd, dat maakte het kind alleen nog maar meer vastberaden om bij zijn vader te willen wonen.
Maar....
...heb je zelf ook een idee over hoe de omgangsregeling aangepast kan worden? Is er iets te verzinnen waarbij er wel tegemoet gekomen wordt aan wensen kind, maar waarbij zijn wereld niet op zijn kop komt te staan? Dit nog even los van de medewerking van moeder? Als je een duidelijk plan hebt, dan zou ik hierover het gesprek aangaan met moeder en als je lijnrecht tegenover elkaar blijft staan, zou ik een wijzigingsaanvraag omgangsregeling durven aangaan. Dit zou ik naar ex niet groter maken dan het is: we komen er niet uit, ik vind dit het beste, jij vind dat het beste, de rechter mag een knoop doorhakken. Bij de rechter ook met niet meer komen dan dit. Want anders krijg je gedoe met instanties (ze zitten erg op de vechtscheidingen op dit moment). En het kind het ook zo droog en feitelijk mogelijk uitleggen.
Wel zou ik het bij de wijziging omgangsregeling laten. Ik zou niet voor een wijziging verblijfsplaats gaan. Niet omdat dit geheid tot een strijd gaat leiden die je echt niet zomaar gaat winnen maar waar wel het kind de dupe van wordt, maar ook op basis van wat ik lees. Maar wat vast ook beperkt is. Dat gezegd hebbend: Ik vind absoluut dat je de mening van een tienjarige moet meenemen, maar het is wel zo dat deze nog niet alle gevolgen overziet, waarbij het gemis van broers/zussen voor mij een hele grote zou zijn in geval van wijziging verblijfplaats.
Emine
bedankt voor je mening en tip. Alleen een verzoek om wijziging omgangsregeling.
Wij hebben er ook aangedacht om te kijken of er andere mogelijkheden zijn. Als moeder in dezelfde stad was blijven wonen was dat ook goed te regelen, nu is dat natuurlijk een stuk lastiger.
Er wordt op dit moment ook gewerkt aan de omgangsregeling. Ze (mijn vriend en zijn ex) proberen de wat zij noemen 'quality time' de weekenden en vakanties op een 50/50 basis te verdelen. Helaas blijft het feit dat het kind nog steeds gemiddeld van de 14 dagen, 12 dagen zijn vader mist.
De reisafstand maakt het bijna onmogelijk om ook doordeweeks iets te regelen, waardoor het beperkt wordt tot vakanties en weekenden.
Ik denk dat bij het kind ook meespeelt dat hij tegen zijn wil in door zijn moeder uit zijn vertrouwde omgeving van school en buurt is weggehaald. De school waar hij nu opzit bevalt hem niet, hij vind het er eigenlijk gewoon helemaal niet leuk. Allemaal dingen die meespelen.
Hij vindt het ook erg moeilijk dat zijn moeder A zegt, B doet en verwacht van hem dat hij C doet, gewoon omdat zij het zegt.
Het is een voor het kind een hele moeilijke situatie.
Pas op
Dat je blijft bij wat goed/prettig is voor het kind en dat je niet gaat handelen vanuit boosheid/ergernis om/op moeder.
Het is een feit dat ze is verhuisd. Maar dat is nu eenmaal zo en je zult van daaruit moeten handelen, zonder dat het het kind schaadt. Wel denk ik dat als je naar het kind toe 'zonde' blijft uitstralen over het vertrek, de andere school etc., hij het ook niet naar zijn zin gaat krijgen. Je praat hem dan al dan niet bewust naar het bij papa willen wonen toe, terwijl ook dat heel veel haken en ogen heeft. Want zelfs vanuit de meest ideale situatie, is zo'n wijziging ingrijpend. Bovendien, hij werkt 40-45 uur per week. Zou je hem dan naar daar halen om hem vervolgens een hele week in de opvang te doen en de weekeinden naar moeder te laten gaan? Ik zeg niet dat het verkeerd is dat kinderen naar de opvang gaan, maar zou dat geen desilusie zijn voor het kind?
Een kind van 10 zit niet de hele week in de opvang
Dit kind gaat naar school. En kan daarna naar de BSO of zelf naar huis. Ik lees op dit forum veel voorbeelden van kinderen die vanaf 10 of 11 jaar zelf naar huis gaan. Vader kan ook regelen dat er dan iemand thuis is tot hij zelf thuis is.
Voor een jonger kind zou dit een argument zijn, voor deze leeftijd niet.
Daarbij komt
Opa en Oma (van moeders kant) wonen in de buurt. Daar zou hij ook een dag in de week, bijvoorbeeld woensdag, naar toe kunnen gaan.
Moeder werkt ook in de stad waar vader woont.
Maar goed, vriend gaat eerst praten met moeder. Misschien kunnen ze voor dit kind een 50/50 regeling maken. Moeder moet toch al naar deze stad vanwege haar werk. Of het kind nu bij haar in de stad op school zit en 's morgens naar de VSO wordt gebracht of dat zij dit doet in de stad waar vader woont maakt niet zoveel uit. Het kind kan daardoor wel vaker zijn vader zien en dat is wat het kind al heel lang aangeeft (zo'n beetje twee jaar).
Ik heb niets tegen hun moeder. Ik ken haar niet echt. Als ik het met het kind over zijn moeder heb dan is dat op een positieve manier. Voor een kind is het in mijn ogen heel belangrijk om onvoorwaardelijk van beide ouders te kunnen houden.
School
Babbel, wellicht speelt het missen van de school, vriendjes, vertrouwde omgeving etc. een grotere rol dan puur alleen het missen van zijn vader (tegenover moeder).
Het lijkt me slim/verstandig om daar wellicht meer aandacht aan te besteden. dus de insteek is dan neit: moet het kind bij vader of moeder zijn; maar kunnen we ervoor zorgen dat hij weer op zijn oude school terecht kan.
Tsjor
Andere invalshoek
Das een mooie, andere, invalshoek Tsjor.
hier werkt vader ook in de stad waar ik woon
en dus gaat dochter 1 door de weekse avond vanaf de bso met haar vader mee en hij brengt haar de volgende ochtend weer naar school. Hetzelfde voor de weekenden die zijn ook vanaf vrijdagmiddag bso tot maandagochtend school. Dan heb je al veel meer quality time want 2x per week je ouder een uur exclusief voor jou ipv delen met je half zusjes is ook fijn.
Deze optie zou je ook nog mee kunnen nemen in het opzetten van een omgangsregeling. Want waarom moet alleen de quality time eerlijk verdeeld worden, de zorg moet ook eerlijk verdeeld worden.
Bedankt voor alle
reacties, ik ga het zeker delen met mijn vriend. Vooral de invalshoek van Tsjor is heel verhelderend. Het gaf mij echt het gevoel van: ja, natuurlijk dat is heel belangrijk voor het kind.
Wellicht dat het kan helpen in het gesprek met moeder. Dat er een gesprek met moeder moet komen is wel duidelijk, nu maar hopen dat zij ook inziet hoe belangrijk het voor het kind is.
Als ik dat zo aanschouw dan ben ik erg blij dat er bij mij in het ouderschapsplan staat dat mijn ex en ik in dezelfde stad blijven wonen. Hier stonden ex en ik trouwens beide helemaal achter.
Het zou voor het kind echt heel fijn zijn om terug te kunnen naar zijn oude school met zijn vriendjes en dat hij daarbij ook zijn beide ouders evenveel kan zien. De situatie is al vervelend genoeg zonder het gemis van vriendjes op school en in de buurt.