toch maar weer latten
Sinds 3 jaar woon ik samen met mijn vriend en zijn mijn meiden de hele week bij ons en zijn jongens de helft van de week.
Ik trek het haast niet meer, het is me gewoon teveel. Ik heb een zware baan (moet financieel volhouden) en een huis uit vorige relatie dat nog steeds te koop staat en eigen plek (woonplaats) opgegeven en bij hem ingetrokken. Natuurlijk ben ik hartstikke dankbaar dat dat kon maar ik kan niet wennen in de nieuwe stad, wonen in het huis van hem en zijn ex en zijn kinderen die er de helft van de tijd zijn.
Ik heb voor mijzelf nu besloten om toch maar weer iets voor mijzelf te gaan zoeken, dat doet me zo verdriet. Ben stapelgek op hem en we zijn samen zo heerlijk, maar zodra zijn kinderen er zijn trek ik me terug, voel ik me 'op visite'.
Zijn er anderen die ook weer zijn gaan latten?
ik snap het niet zo goed
Wat maakt dat jij je op visite voelt? Want op een of andere manier kun je op dat moment jezelf niet zijn en misschien valt daar best iets aan te doen, zonder drastische maatregelen?
Probeer eens concreet te omschrijven wat je dan voelt en merkt. Wat kun je wel of niet doen, waartoe voel je je gedwongen? Heeft het veel invloed op jouw dochters?
Wat is er zwaar aan je baan? Werk je fultime, is het de aard van het werk?
Of zit het meer in jou? Zie je dingen somber in, heb je veel ruimte voor jezelf nodig?
Wat vind je vriend ervan om te gaan latten? Heb je het wel al met hem besproken..omdat je zo zegt ik heb voor mezelf besloten?
Klinkt logisch en begrijpelijk
Het zou mooi zijn als de relatie in stand blijft door (weer) te gaan latten. Samenwonen klinkt leuk als ideaalbeeld, maar met een stel kinderen over en weer is dat het vaak gewoon niet.
Ik herken het wel
het gevoel van op visite zijn als de kinderen er allemaal zijn. Nu wonen wij nog niet samen en daar wijt ik dan ook een hoop aan.
Hoe fijn ik het ook vind om bij hem te zijn, als zijn kinderen er zijn is het anders. Als ik bij hem verblijf zonder kinderen heb ik dat veel minder.
Ik denk dat het komt omdat het echt zijn huis is. Er is wel wat invloed van mijn persoontje te zien, maar het algemene beeld is het echt zijn huis.
Dat jij het gevoel hebt om weer te willen latten begrijp ik dus heel goed. Is het een oplossing? Misschien wel, maar misschien ook niet. Latten heeft weer andere problemen. Ik voel mij bijvoorbeeld op de vrijdag dat alle kinderen weer gebracht worden altijd heel erg gehaast. De kinderen kunnen heel goed met elkaar opschieten en willen het weekend dan ook graag met elkaar doorbrengen.
Misschien dat je eerst moet beginnen met proberen te achterhalen waarom jij je zo voelt. Als je dat weet, kun je gaan kijken naar oplossingen. Misschien zijn er veel meer mogelijkheden dan jij nu bedenkt.
Nog niet aan het samenwonen...
.... maar zou het heel erg graag willen. Maar als ik jouw verhaal lees Smile, dan snap ik jouw gevoel ook heel erg goed. En hoe vervelend moet het voelen dat je je op visite voelt! Snapt je vriend jouw gevoel? Hebben jullie het besproken? Wat vindt hij er van?
@Paddington; Denk je dat het anders zou zijn als jullie samen het huis ingericht zouden hebben? Mijn vriend heeft een huisje gekocht en wil echt mij erbij betrekken dus samen nadenken over de verbouwing (alles moet er aan gebeuren, het is een heel oud huisje) en ook over de inrichting. Hij wil dus graag dat het ook echt mijn huisje gaat worden.
@Holli H
Weet ik niet. Ik ga het binnenkort zien. Hij gaat een andere woning kopen, met een grotere woonkamer. Wij gaan dan ook samen inrichten. Ik ga dus wel merken of dat uitmaakt voor mij. Ik hoop het eigenlijk wel, dan zou het voor mij opgelost zijn.
Hebben jullie beide kinderen? Hoe gaat die met elkaar om?
@Paddington
Nou eh... om eerlijk te zijn weten zijn kinderen nog niet dat ik zijn vriendin ben en hebben zij mijn zoontje nog niet ontmoet. Ja ik weet het....klinkt als de omgekeerde wereld... We hebben er ook geregeld woorden over maar hij wil dat ik geduld heb en dat gaat hij het zijn kids wel vertellen.
Ik geef geregeld aan dat het handig zou zijn om ze al langzaam voor te bereiden. Want je kan toch niet aan je kids vertellen dat je een nieuwe vriendin hebt en een maand later woon je samen...?
Ja ik ben benieuwd Paddington... ik denk wel dat het scheelt omdat het dan meer als jouw huis voelt en je dus minder op visite voelt. Is zijn oude woning al verkocht?
@Holli H
Nog niet, maar de woning staat pas een paar weken te koop.
Poeh als de kinderen het nog niet weten... Onze kinderen kunnen echt heel goed met elkaar opschieten.
Ik hoop dat het bij jullie kinderen ook zo soepel gaat.
@Paddington
Ja hou op schei uit..... Ik heb er natuurlijk niks over te zeggen maar vind deze strategie van vriendlief zo apart. Hij wil over een jaar toch echt wel met mij samen wonen. En dat vind ik prima maar dan zou ie toch eens moeten gaan beginnen met het kenbaar te maken. Mijn zoontje is 2, die is al helemaal into mijn lief omdat dat contact makkelijker is... zijn kids zijn 10 en 12, totaal anders. Het leeftijdsverschil tussen zijn kids en mijn kind is enorm dus ik weet niet of ze uberhaupt met elkaar optrekken dan.
Nou hopen dat het snel verkocht wordt. De markt trekt wel weer aan!!
@Smile, hoe is het met je? voel je je nog steeds op visite?? Al iets besloten oover het weer gaan latten?
mmm
Hollie, ik wil niet zwartgallig zijn, maar als je vriend roept dat-ie echt wel met je wil samenwonen -over een paar jaar- en zijn kinderen niks vertelt, dan vraag ik me af of hij echt wel zo enthousiast is.
Doet mij een beetje denken aan die situaties van "ja schat, ik ga echt bij mijn vrouw weg, maar ik kan het haar nu nog niet vertellen" - en dat dan jaren volhouden.
groeten,
Temet
Over een jaar..
...wil hij zelfs al samenwonen! Ja ik weet hoe het klinkt, heb hem die vraag ook gesteld. Maar goed ik moet geduld hebben. Haha, nu wordt het een klaagzang van mij terwijl we op @Smile haar post zitten.
SMILE! Hoe gaat het inmiddels?