Treiterende ex en buro jeugdzorg

wanhopige mama

iedereen in jouw omgeving..........
Als je mijn eerdere post leest bewerkte mijn ex ook iedereen in ONZE en haar omgeving, zij wisten ook hoe het zat na aanleiding van haar verhalen. maanden later kreeg ik de kans en ben ik dat nu nog aan het herstellen.

Of het bij jou ook allemaal zo is weet ik niet maar mocht er iets van overeenstemming inzitten denk dan aan het volgende:
Ook al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel.
kinderen gebruiken in scheidingsverhaal is ook kindermisbruik, kindermishandeling!
Je maakt meer kapot dan je lief is.

Einde van mijn bijdrage. zij die willen mogen meedoen met de schrijfster.

"je geeft geen antwoorden, je ontwijkt de vragen. Komt mij ook zeer bekent voor en versterkt alleen maar mijn gevoelens en gedachten.

Geef 1 beschikkingsnummer van een veroordeling
Geef aan welke instanties aangeven over de persoonlijkheidsstoornissen."

Je dreigt, je lijkt wel een rechercheur bij een verhoor en dat tegenover iemand die je niet kent. Zij is jou helemaal NIETS verschuldigd en geloven hoef je haar niet. En waarom in hemelsnaam zou ze privacygevoelige informatie op internet zetten? Ze zou niet wijs zijn als ze dat zou doen.

Het ontwijken versterkt jouw gevoel en gedachten?
Oh help dat heb ik al zo vaak gehoord: mensen die zelf gaan stapelen met conclusies die hun gevoel weergeven, zichzelf slim vinden, alles aanvoelen en alles "doorhebben".
Jij vindt haar een achterlijke dodo. Nouja, dan roep je over jezelf nog wel meer af denk ik.

jojo

je mag verder gaan met je analyse. voorlopig zie ik dezelfde dikke lucht voorbij komen en neem jij aan dat deze mevr de waarheid spreekt. is het jou niet bekent dat mensen in scheiding al heel snel aankomen dat ex borderline is of een narcis? ze heeft het over instanties maar noemt niet welke, da's beeldvorming. als je doorvraagt ontwijkt ze.
paspoorten in ruil voor geld, is dat zuiver?
Ik kan er zeker boos om worden ja, zij komt met verhalen over gewelddadige ex, ik vertel een soortgelijk verhaal en hoe ik dat ontkracht heb, hoeveel moeite tijd en energie ik daar in heb moeten steken. het enige wat zij hoeft te doen is beschikkingsnummers door te geven die we op internet kunnen nazien, niks moeilijks aan want hoogstwaarschijnlijk doet ze ook aan dossiervorming en heeft die nummers zo tot haar beschikking. en wat gebeurt, er wordt niet op gereageerd, het wordt ontweken! heb ik daar toch ook al meer dan 2 jaar mee te maken zeg!
En ja er zijn meer mannen in deze situatie. als je het gaat nakijken zijn er ontzettend veel mannen in deze situatie. valse aangiftes? bij de vleet. Gelukkig worden er steeds meer mannen vrijgesproken maar dat deert diegene niet die aangifte heeft gedaan, het doel is dan al bereikt. Zoals schrijfster al aangeeft, haar omgeving gelooft haar, de mensen hier geloven haar. en als er dan iemand is die haar niet gelooft dan ligt dat aan die persoon.
Leuk voorbeeld. Ik krijg berichten dat mijn dochter met 5 marrokanen in een zwembad ligt in de tuin bij moeder, moeder is werken. dochter is 14 en heeft een navelpiercing wat ik al seksueel getint vind en maak mij zorgen, mede ook omdat dochter ooit onderzocht is en geconstateerd is dat dochter loverboy gevoelig is en ook haar schoolmentor bevestigd dat dat dochter naar de "foute Jongens" trekt. Nou mijnheer zeggen "de instanties" misschien bent u wel gewoon een marokanenhater!
Want ja, er is tegenwoordig zoveel negativiteit in het nieuws over Marokkanen.
Ja Jojo, ik heb slechte ervaringen met n ex, met hulpverlening en ja ik lees, hoor en ervaar dat er meer zijn zoals ik, mij afdoen als een vrouwenhater is wel heel makkelijk. ik haat vrouwen die aan negatieve beeldvorming en strijd voeren tegen een ex vanwege een eigen ontevredenheid en daarbij niet schuwen om kinderen in die strijd in te zetten, dat is wat ik ervaar, hoor en meemaak en tot zover ook in dit onderwerp.

Beeldvorming Eddeped

" ik haat vrouwen die aan negatieve beeldvorming en strijd voeren tegen een ex vanwege een eigen ontevredenheid en daarbij niet schuwen om kinderen in die strijd in te zetten"

Weet je eigenlijk wel dat dit nu juist is wat gemiddelde omstanders zien dat jij zelf doet?

Draadje

Eddeped, het zou fijn zijn voor TS als jij dit soort zaken bespreekt in jouw eigen draadje.

Als je camera's ophangt hoef je als ouder dat niet uit te leggen met een negatieve sneer naar de andere ouder. Ik weet dat veel mensen dat wel doen, mijn dochter krijgt dat soort dingen ook nog regelmatig te horen. Niet van mij, maar wel van anderen. Heel langzaam gaat ze eraan wennen dat als ik haar vader noem, dat het neutraal of zelfs positief is.

@ anne @ paddington

prima. van mij mogen jullie de gelegenheid blijven geven aan de negatieve beeldvorming hier van een ex zonder enige vorm van bewijs daartoe.
Ik ben van mening dat het zeer kwalijk is zolang men dat kan blijven doen en zolang men dat kan doen zal de ander in een verdedigende rol moeten, men zal dat vertalen naar een slachtofferrol.
ik heb mijn ervaringen en die komen sterk overeen met wat ik hier lees. ik heb mijn schade daarvan ondervonden, nog en ben telkens bezig dat te herstellen. Ik heb zwart op wit de leugens van ex staan en nog steeds wordt er naar haar geluisterd, en zo ook hier dus. Prima!

je luistert niet

Je luistert niet goed. Je projecteert jouw ervaring op andere vrouwen, dat is geen objectieve beeldvorming.
Ik zeg niet dat jouw vrouw geen draak is, dat je jokt over hoe je ervaringen zijn. Jij doet dat wel bij anderen. Dat probleem moet je bij jezelf houden, want nu lijk je een Don Quichotte. Ik zeg niet dat je het bent, maar zo komt het over en dat is denk ik je bedoeling en doel niet.

Eddeped

Het gebrek aan zelf inzicht, zelfs als je daarnaar vraagt, is in dit soort situatie nogal verbijsterend. Je vrouw post hier niet, wij luisteren niet naar haar, wij horen jou hier tekeer gaan over je ex, niet andersom. En dan zoek je vooral erkenning, je gelijk. Dat kan toch niet?
Wat je vrouw al dan niet doet, ik ga er van uit dat ze haar eigen portie dysfunctionaliteit heus wel laat zien, doet er toch helemaal niet toe? Het gaat erom hoe jij er mee omgaat!

@jojo

ik projecteer inderdaad mijn ervaringen naast wat ik hier lees en zoals ik al vaker schreef zie ik overeenkomsten. als je je een beetje verdiept in vechtscheidingen dan zal je merken dat er vele overeenkomsten zijn. het grootste probleem wat je hier vaak kan opmerken is dat het veelal straffeloos gedaan kan worden en veelal wordt het gedaan door vrouwen. Misschien ben ik wel een Don Quichotte maar ik wil niet net als de meesten met de kop in het zand gaan zitten. ik heb herkenning hierin net als in veel andere gevallen, ook andere vaders herkennen wat bij mij is gebeurt. Het is niet uniek!
Deze schrijfster zit al 3 jaar in deze situatie en komt enkel maar met aantijgingen, rode draad is geld. Ik lees iets over huiswerk kinderen van 6en 9 geloof ik en weer geld. Een kind van 6 en huiswerk? en dan geld voor nodig.het is klinkklare onzin maar dat mag niet gezegd worden want dat is kwetsend voor schrijfster. maar goed, van jullie mag ze dit schrijven en zo ook de rest om een beest van die ex te maken zonder bewijs.
ik kan via gerechtelijke stukken, dossier LBIO aantonen dat mijn ex liegt en bedriegt. ik heb per toeval inzage gehad in mailverkeer van ex, ik kan dus aantonen dat ex fout bezig is. ik kan aantonen dat ex anderen voor karretje spant en ik kan elk negatief verhaal jegens mij weerleggen en nader verklaren. wie dit wilt inzien komt maar. Ik vraag aan deze mevrouw bewijs van het gewelddadig karakter van haar ex. een aangifte, een veroordeling, een uitspraak bij rechtbank, het is er niet. en dat is dus wat zoveel gebeurt en hier dus ook, men kan roepen wat men wilt en men gelooft het.

anne j

het is niet mijn vrouw, het is mn ex. Dat zijn 2 verschillende personen.
verder, zou jij dezelfde kritische vragen aan mijn ex stellen als dat ik nu doe wanneer zij hier aanwezig zou zijn?
Wil je inzage in mijn eerder genoemde dossier waar je de leugens kan lezen?

Foutjes

Ja, sorry voor het foutje. Het is je exvrouw. Kan het zijn dat je zo gefocust bent op 'foutjes' dat die eerst opgelost moeten worden voordat je het overzicht hebt en ziet waar de vraag is en dan kan beginnen na te denken over een oplossing?

Zie je dat niet Eddeped?

Ik stel dezelfde vragen.
Niet letterlijk dezelfde vragen die ik jou stel want ik ga in op de variërende inhoud van de post, de details verschillen. Maar de context is dezelfde, ex ouders die meer bezig zijn met wat de ander fout doet dan wat zij zelf kunnen doen om daar zo min mogelijk last van te hebben en het voor de kinderen goed te doen.
Maar mijn opstelling naar Wanhopige moeder, die jij ziet als een vergelijkbaar voorbeeld met je exvrouw, is dezelfde: houdt het concreet, houdt het feitelijk, maak het drama kleiner niet groter, negeer de fallout, en je houdt je doel voor ogen: praktische nuchtere oplossingen voor de omgang met je kinderen.

oplossen

ieder probleem is op te lossen.
Wat mij betreft ben ik altijd bezig geweest tot het komen van oplossingen, een hele tijd ben ik er in mijn geval van uitgegaan dat dat wederzijds was. Ik heb geschipperd, toegegeven en ingehouden. Totdat je tot het inzicht komt dat diegene met wie jij tot een oplossing dient te komen helemaal niet de intentie heeft om met jou tot een oplossing te komen. als je denkt ergens een oplossing voor te hebben dat diegene dat dan weer verstoort om zodoende niet over een ander onderwerp kan praten want eerst moet dat ene probleem opgelost worden.
Dat is nu ook het grootste probleem in de hulpverlening dat men maar denkt dat ieder probleem is op te lossen dmv communicatie en gelijkwaardigheid.
Sommigen onder ons willen helemaal niet communiceren en sommigen kunnen dat ook helemaal niet, dezen doen echter wel net alsof. en dit heb ik niet uit mn dikke duim.
Wat ik nu dus met mijn ex doe is haar voor voldongen feiten zetten, kom maar met je oplossing, dit zijn de feiten en die komt ook met niks.Die probeert ook telkens het onderwerp van gesprek een andere kant op te laten gaan.
Wij hebben gesprekken gevoerd bij jeugdzorg en hebben daar 6 weken gesproken over de overdracht van een tas kleding, ik kan zoiets in 6 minuten regelen. alle voorwaarden van ex werden ingewilligd en telkens wist ze het voor elkaar te krijgen dat het weer net was mis gelopen. en zodoende konden wij de week erop weer over "de tas" gaan praten en zodoende werd er niet over andere zaken, grotere zaken gesproken. Weet je hoe moeilijk het is om zo iemand to the point dan te houden? om alles zodanig dicht te timmeren dat er geen mogelijkheden meer zijn om het te laten mislukken? en dat zorgt er voor dat je telkens op je hoede moet zijn. en vorige week heeft mevrouw het weer gepresteerd om eenzijdig de afspraak over de tas te wijzigen, zodanig dat ze nu wel kan wat ze in de besprekingen aangaf niet te kunnen, heb ik toen 6 weken over zitten lullen!

Je kinderen

Mijn kinderen hadden met 6 en 8 jaar een mobiel om mij zonodig te kunnen bereiken. Om diverse redenen maar ook vanwege het onvermogen van hun vader. Inderdaad als hij ze uren alleen liet terwijl hij ging werken. Dan belde ik vader en vroeg wat de bedoeling was en dat ze niet meer alleen konden zijn. Zonodig ging ik zelf erheen. Heel erg lastig, ik was dus altijd standby als de kinderen bij hun vader waren.
Vader met een niet gediagnosticeerde maar wel opererend als iemand met een autisme spectrum stoornis (en een angst- en paniekstoornis).
Het is handiger als je daar wel goed mee leert omgaan want het is ook nogal erfelijk. Mijn beide kinderen hebben een vastgestelde autisme spectrum stoornis. Door de diagnose van mijn kinderen en wat er verder volgde ben ik de vader van mijn kinderen wel veel beter gaan begrijpen.
En ook al blijft het ingewikkeld je kunt leren om er steeds beter mee om te gaan, en dat je kinderen ook te leren.

Hoe krom ook

Mijn ex houdt heel erg veel van zijn kinderen maar gaat ook nogal dysfunctioneel met ze om. Dwingend en bedreigend als ze niet voldoen aan zijn verwachtingen. Mijn zoon heeft het inmiddels onder de knie. Hij kan goed omgaan met zijn vader zonder zich te laten intimideren of zijn zelfvertrouwen te laten aantasten. Hij heeft zelfs het idee dat vader nog wat van hem leert en dat ook goed oppakt.
Dochter bescherm ik nog veel tegen vader. Of ik moedig haar aan om kalm bij haar standpunt te blijven en voor zichzelf op te komen en uit te leggen en ik leg zelf aan ex uit hoe hij zaken kan zien en kan oppakken. En vaak volgt hij dat ook op. Dochter gaat soms niet naar haar vader omdat ze het niet aankan.
Toch is de wetenschap dat hun vader heel veel van ze houdt en dat ze ook door hem zeer gewenst zijn en dat hij een enthousiaste jonge vader was, daarna toen ze meer zelf gingen doen en bedenken werd het voor hem ingewikkeld, die wetenschap doet ze goed en maakt dat ze het steeds weer met hem zullen proberen om het goed met elkaar te krijgen, vergeven en opnieuw oppakken.

De tas

Als je er vanuit gaat dat je daar sluitende afspraken kunt maken na overleg lijkt me dat lastig. Je kunt in dit geval beter kijken wat het probleem kan zijn als er iets mis gaat met 'de tas'. Zorg zelf voor reservekleding of wat er nog meer kan missen en laat het verder rusten.
Los het op zodra het zich voordoet en ga niet op voorhand van alles zitten bedenken dat dramatisch is/kan zijn als 'de tas' ontbreekt.
het is maar een tas, het zijn maar spullen. Een tandenborstel is te koop bij de supermarkt om de hoek. Een vergeten boek kun je dubbel aanschaffen, moeder (zonder garantie op succes) beleefd vragen het alsnog te brengen, en anders wordt het huiswerk maar een keer niet gemaakt.
Zonder gedoe als: ja maar zij krijgt de kinderbijslag, dan ga ik toch niet nog een zwempak voor de kinderen kopen? Dat doe je wel. Om er vanaf te zijn en het drama klein te houden.

Beste jojo

Ik ben het helaas niet eens met je, behalve misschien het schreeuwerige, ik kan het inderdaad wel schreeuwen.
Deze mevrouw zit wel degelijk hier in een slachtofferrol "kijk eens hoe zwaar ik het heb met een gevaarlijke ex" ik geef aan dat ik dit herken echter van de andere kant gezien, ik vraag daarom om bewijzen.
Waarom vraag ik daarom? Omdat ik de ervaring heb dat deze er vaak niet zijn! Dan moet zo iemand ook niet dat soort dingen gaan roepen lijkt mij.
Wat ook vaak gebeurt is dat de kinderen als middel gebruikt worden, als excuus. Ze zetten zichzelf neer als liefhebbende ouder en alles over hebben voor de kinderen maar in werkelijkheid wordt alles aangewend om het ongenoegen naar de andere ouder te uiten. Ze schrijft toch ook in haar eerste stukmiets van dat de kinderen dan maar naar hem....(zoiets) mijn dochter is afgelopen zondag door haar moeder op straat gezet met de boodschap "je gaat maar naar je vader". Tegen mij liep ze te tieren "doe jij het nu maar eens voor n jaar, jij kan het toch zo goed?" Dit was alleen maar uit pure onvrede en onmacht. Toen bleek dat dochter bij mij geen probleem was ging ze zielig doen bij een vriendin die contact opnam met dochter. Deze vriendin handelde vervolgens uit goede bedoelingen maar zorgde voor heel veel onrust. Toen deze vriendin van mij het hele verhaal hoorde schrok ze, ze wist van mijn ex nog minder dan de helft en voelde zich zeer voor het karretje gespannen.
En dat voel ik bij deze mevrouw ook, dat ze medestanders zoek, nieuwe minutieus tegen haar ex.
Ik vind dingen vreemd, stel daarom vragen en krijg geen antwoord, dat vind ik nog vreemder.dan zal dat wel zijn omdat mevr vind dat het niet nodig is om al die bewijzen aan te voeren lid maar ik vind het zeer kwalijk en schadelijk als mensen zomaar iets over een ander kunnen gaan roepen en dat anderen dat maar voor waarheid aannemen. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe dat is. En dan heb ik nog niets vergeleken bij wat anderen hebben meegemaakt.
Bij mij zei jeugdzorg ook dat moeder "iets" mankeerde, ik ga echter niet lopen beweren dat moeder iets mankeert want een instantie heeft dat ook gezegd. Er is geen diagnose dus er is niks. Dat mijn ex knettergek is dat staat voor mij buiten kijf!

Slachtoffer rol

In mijn ogen zit jij daar ook in Eddeped, niet alleen je ex-vrouw.

paddington

ik zal ook niet ontkennen dat ik in een verdedigende positie zit, in mijn situatie is wel duidelijk wie telkens de pijlen afschiet. ik kan bukken, ontwijken. soms is een pijl raak. Zo'n pijl is dan het kind wat op straat wordt gezet. Ik kan ook mijn vesting verlaten en hard weglopen, weet ik zeker dat de pijlen mij niet meer raken,
Dus heel populair gezegd, ja ik zit in een slachtofferrol! kom jij mee het schild ophouden om die pijlen af te weren of blijf je vanaf de heuvel meekijken hoe dit afloopt, want dat is wat men doet!

waar twee vechten....

en dat is dus waar ieder vaak maar van uitgaat namelijk waar twee vechten hebben 2 schuld. laat dat idee nou eens een keer los en accepteer dat er mensen zijn die er alles voor over hebben om iemand anders kapot te maken. zoals ik al schreef, deze mensen vuren pijlen af, een hele regen. De meesten kan je ontwijken, sommigen komen dicht in de buurt en sommigen zijn raak. Als we nou eens beginnen met de agressor, diegene die die pijlen maar afschiet, als we die nu eens gingen aanpakken, ik denk dat dan een hoop leed bespaard zou blijven.

Ja Eddeped

En wie gaat dan de 'agressor' aanpakken? Op grond van welke 'feiten'?
En hoe reageren mensen op 'aanpakken' denk je?
Jij bent dat huwelijk aangegaan. Er is geen 'autoriteit' of koning Salomo, die mensen kan dwingen om zich anders, beter, te gedragen.
Uiteindelijk kom je voor de rechter en dan kan de rechter als ultimum bepalen dat het gezag naar de tegenwerkende ouder gaat. Kind raakt alles kwijt, thuis, familie, een ouder, school, vriendjes, buurt, maar heeft dan wel de 'goede' ouder, met diens netwerk en een andere school. Een breuk in een kinderleven.
Voor die tijd is het aan jou als volwassene om je te beheersen en je niet uit het veld te laten slaan door onzinnige taferelen waar het om het eigen gelijk blijft draaien en niet om het doel, een goede omgang met beide ouders.
Maar juist in die situatie is het voor veel ouders, vaak beiden, moeilijk om over hun eigen schaduw te springen en met wat relativering kalmte en praktische nuchterheid, om te gaan met het afreageren van de ander.
Alles wordt persoonlijk genomen. Elk klein dingetje wordt een rechtzaak in eerlijkheid en overspannen assertiviteit.
Prima dat je dochter door moeder naar jou toe wordt gestuurd. Halleluja, dat wil je toch? Zorg jij dan dat je dochter de veiligheid krijgt die haar moeder haar ontnomen heeft door haar weg te sturen. Dat heeft je kind nodig. Maar in plaats daarvan volgt er een tirade van Eddeped dat ex wel zo fout bezig is. Ja, en? Je hebt je kind bij je, houd je daar mee bezig. Regel het praktisch wat betreft overschrijving op jou adres, opvang, huiselijkheden, en maak er wat van. Dat kost al energie genoeg.
Nee, in plaats daarvan wordt het conflict gevoed met nog meer ressentiment en inderdaad vermeend 'slachtofferschap': kijk toch eens wat mijn ex mijn kind en mijzelf aandoet! Kunnen we daar een straf bij verzinnen? Want anders is er aan mijn gevoel van rechtvaardigheid en wraak niet tegemoet gekomen.
Bah!

Nee

Eddeped, niet iedereen is ervan overtuigd dat het altijd zo is dat waar er 2 vechten 2 schuld hebben. Dat is wat ik al een hele tijd probeer duidelijk te maken. Mijn ex vecht met mij, al 4 jaar lang. In het begin heb ik dezelfde manier gehanteerd als wat jij doet.
Inmiddels doe ik dat nu al een jaar of twee niet meer. Ik merk dat sinds dat ik mijn opstelling heb veranderd, het voor mijn kind beter is geworden. Voor mij is het dezelfde ellende gebleven. Ben ik het slachtoffer van mijn ex? Volgens heel veel mensen in mijn omgeving zeer zeker. Ik gedraag mij er niet naar, op geen enkel vlak.

Nu na twee jaar die omslag, merk ik heel langzaam een verschil bij mijn ex. Nog steeds probeert hij van alles, maar daar ik niet reageer, geen emoties laat blijken en mezelf aan alle kanten heb ingedekt, kan hij niet meer zoveel. Langzaam begint hij te beseffen dat hij tegen muur op probeert te lopen.

Bij jou proef ik nog zoveel frustratie over het onrecht wat jou wordt aangedaan. Helaas, je moet ermee leren omgaan. Het wordt zeker niet beter als jij en je ex-vrouw beide op dezelfde manier blijven doorgaan. Jij kunt haar niet veranderen, maar wel hoe jij ermee omgaat.

Eddeped

TS is jouw ex niet, val haar dus niet zo aan omdat jij je frustratie kwijt moet.
Het is namelijk wel heel wat als je zo bang wordt als een ongewenst iemand je huis binnendringt.
Dat zou jij niet doen maar jij bent ook haar ex-man niet. Jij weet niet eens hoe haar man is. Je hebt een beeld van haar terwijl je TS niet persoonlijk kent.
Of wel dan?

Trouwens, wij twijfelen toch ook niet aan jouw verhaal ondanks je info dat jij ook inderdaad ook kan schreeuwen. Die info geeft aan dat jij ook je minpuntjes toont.

Maar als reeds eerder opgemerkt, laten we dit draadje niet vervuilen met jouw problemen, daar jij je eigen draadje hebt opgestart.
Hou deze twee draden gescheiden, aub.

Emotieloze communicatie

En toch en toch, Eddeped. Sinds ik mijn vriend (bijna 7 jaar vechtscheiding) help bij het schrijven van e-mails, bijzinnen met een halve steek onder water schrap, oude koeien delete, emoties eruit verwijder, loopt het contact tussen hem en zijn immer strijdende ex een stuk vlotter.
Vroeger schreef hij e-mails en was hij trots op zijn taalkundig slimme steekjes onder water. Ik wilde me er niet mee bemoeien, maar heb hem er na een tijd toch op gewezen. Zij spant rechtszaken aan, maar hij had zijn eigen slinkse manier om de strijd gaande te houden. Hij vond dat hij daar evenveel recht op had als zij. Maar in het belang van hun dochter moest hij als eerste stoppen.

Ik heb hem aangemoedigd om de dingen niet voor haar in te vullen. Hij dacht dat hij dat niet deed, maar ondertussen... Hij zei steeds: ja maar ik ken haar, als ze X zegt bedoelt ze Y. Als ze A vraagt wil ze ook B. Ik zei: maar ze vraagt toch X en A. Dan ga jij in op X en A en alleen dat. Wil zij toch meer, dan zeg je droog: de afspraak was X en A, zie mail van die datum. Niet boos worden, neutraal en zakelijk reageren. En warempel, hij ziet dat het veel beter gaat.

Zij gunde hem niets, letterlijk geen minuut buiten de omgangsregeling. Tien minuten te laat betekende een telefoontje naar de politie en een vermelding bij de volgende rechtszaak. Hij reageerde met eenzelfde starheid, vond hij logisch. Maar sinds hij haar wél dingen gunt, wordt ook zij soepeler. Al die dingen maken de situatie veel rustiger voor iedereen. Niet in de laatste plaats voor hun dochter!

Geweldloos en emotieloos communiceren kun je leren. Heb je een vriend of familielid die je daarbij kan helpen? Elke emotie die je toont, is namelijk koren op de molen van je ex: ze heeft doel getroffen. Dus zal ze doorgaan. Toon je die emoties niet meer, dan bokst ze in het luchtledige, en zal haar strijd afnemen, hopelijk stoppen. Niet 1 keer de fout maken toch terug te gaan naar emoties, want dan kun je weer van voren af aan beginnen. Het kan dan als een gokverslaafde reageren: 1 keer prijs aan de eenarmige bandiet betekent dat de verslaafde het weer heel vaak blijft proberen. Dus geef haar geen prijs meer. Nooit meer.

Je mag de pijn, frustratie en boosheid voelen, natuurlijk, maar nooit naar haar toe tonen. Jij bent naar haar toe de rust en kalmte zelve. De betrouwbare en lieve vader. Wat je ex doet, dat is haar zaak. Jij gaat er a priori vanuit dat zij haar best doet voor jullie kinderen. Wat ze daadwerkelijk doet, daar haal jij je schouders over op (naar haar toe he, je echte emoties kom je hier maar ventileren, of bij een therapeut).

Hou de communicatie kort, zakelijk, beleefd en emotieloos. Een beetje zoals je met een zakelijke klant zou communiceren, die ga je ook niet de huid volschelden of vanalles nadragen (hoop ik).
Hou je aanhef en je afscheid altijd hetzelfde: Beste Marie,/Groet, Ed. Laat ook daar geen emotie uit spreken.
Je kunt zakelijk gezien wel schrijven "Ik wens jullie een fijne vakantie", maar niet "Pas op dat dochter niet in een ravijn valt" (want dan insinueer je dat moeder misschien geen goede moeder is en toon je een zekere angst).
Als je hoort dat je dochter op straat gezet is, dan ben je woest. Snap ik helemaal. Maar ga er van uit dat moeder het werkelijk niet meer wist of aankon. Dus moet je ook dan neutraal reageren: "Ik begrijp dat de situatie voor jou niet meer houdbaar is. Dochter is welkom bij mij. Als de situatie nog eens deze kant op dreigt te gaan, mag je me altijd mailen, dan gaan we na wat we kunnen doen." Je toont begrip (een moeder doet dit heus niet zomaar) en je biedt hulp. Schrijf dus niet "Je moet me dit voortaan eerder zeggen want nu zit ik met mijn handen in mijn haar": gebruik NOOIT de woorden "jij moet" (werken als een rode lap op een stier) en toon je wanhoop niet.

Communiceer het liefst schriftelijk, per mail of sms. Less is more, schrap veel. Laat het een dag liggen voordat je het verstuurt, en kijk dan nog eens of het 1) echt allemaal nodig en 2) werkelijk emotieneutraal is. Laat je niet, nooit verleiden tot iets anders. Weet je nog: jij bent de kalme, lieve, verantwoordelijke vader. Alleen dat deel laat je aan haar zien.
Je zult zien dat het werkt. Het kan even duren, maar echt.

Tegelijk

Paddington schreef tegelijkertijd iets vergelijkbaars. En ja, AnneJ heeft wat mij betreft ook gelijk. Dit gaat niet om jouw gelijk, dit gaat niet om het afkeuren of straffen van je ex, dit gaat over goede regeling voor jullie dochter. Steek je energie daarin!

Bibliotheekknop

Nou zeg, kan ik de bibliotheek knop niet vinden. Stond gisteren nog in het rijtje twitter, faceboek, email, daarnaast. Nu niets.
Nou ja, sla het wel p. Ben het helemaal eens met de laatste post. Goed verwoord. Positieve instructie wat je wel kunt doen. En wat de effecten zijn. Gereedschap dus.

anne j

En wie gaat dan de 'agressor' aanpakken? Op grond van welke 'feiten'?

Wat dacht je van de instanties die daarvoor zijn Anne? als tussen de pijlen die afgeschoten worden op een gegeven moment een pijl zit waarvan we hebben afgesproken die niet te gebruiken (clusterbommen, chemische wapens) dan gaan we die agressor stoppen zodra deze deze middelen inzet. verander clusterbommen nu eens in kinderen.

En hoe reageren mensen op 'aanpakken' denk je? welke mensen Anne? de agressor?

Jij bent dat huwelijk aangegaan. Er is geen 'autoriteit' of koning Salomo, die mensen kan dwingen om zich anders, beter, te gedragen.

Dus wij kunnen met kinderen doen wat we willen?

Uiteindelijk kom je voor de rechter en dan kan de rechter als ultimum bepalen dat het gezag naar de tegenwerkende ouder gaat. Kind raakt alles kwijt, thuis, familie, een ouder, school, vriendjes, buurt, maar heeft dan wel de 'goede' ouder, met diens netwerk en een andere school.
Een breuk in een kinderleven.

Mijn ex is van de een op andere dag vertrokken, kinderen wisten van niks. Van de een op andere dag in een andere wijk.
ik woon nu 15 minuten verderop en ex verwijt mij dat ik in een andere buurt ben gaan wonen met dezelfde argumenten die jij nu aandraagt. Mijn kinderen spelen niet in de wijk of buiten. hebben vriendinnen/vriendjes die al op afstand wonen. zitten nog steeds op dezelfde school.

Voor die tijd is het aan jou als volwassene om je te beheersen en je niet uit het veld te laten slaan door onzinnige taferelen waar het om het eigen gelijk blijft draaien en niet om het doel, een goede omgang met beide ouders.
Maar juist in die situatie is het voor veel ouders, vaak beiden, moeilijk om over hun eigen schaduw te springen en met wat relativering kalmte en praktische nuchterheid, om te gaan met het afreageren van de ander.
Alles wordt persoonlijk genomen. Elk klein dingetje wordt een rechtzaak in eerlijkheid en overspannen assertiviteit.
Noem jij het niet nakomen van afspraken gemaakt bij een rechtbank en opgenomen in de uitspraak een klein dingetje? noem jij liegen bij lbio een klein dingetje?
2 jaar lang heb ik mij gehouden aan afspraken, compromissen, toegegeven.

Prima dat je dochter door moeder naar jou toe wordt gestuurd. Halleluja, dat wil je toch?

NEEEEE, dat wil ik niet!!!!! ik wil niet dat dochter gebruikt wordt om mij dwars te zitten. ik wil niet dat mijn dochter onrust in haar leven heeft. ik had allang berust dat dochter bij moeder woont, heb ik ook aangegeven bij rvdk.

Zorg jij dan dat je dochter de veiligheid krijgt die haar moeder haar ontnomen heeft door haar weg te sturen. Dat heeft je kind nodig.

En daar was ik dus mee bezig beste Anne. school ingelicht, moeder ingelicht dat ze bij mij zat maar dat we binnen 2 weken geregeld hebben dat ze weer in gesprek kwamen.. boodschappen gehaald die ze van moeder niet mee mocht nemen zoals shampoo e.d. Ik werk 's avonds ook dus oma geregeld voor eten en toezicht. 1 dag later gooit ex alweer roet in het eten want ik mag dat niet van haar, ik kan dat niet volgens haar, zorgen voor een kind. zij is de enige van ons twee die dat kan en dat moet iedereen ook weten ook, ook hoe zwaar dat natuurlijk is en dat die lapzwans die ik ben z'n hielen ligt en haar alles alleen laat opknappen. Door mijn dochter op te nemen en zaken te regelen verstoor ik dat beeld van mij wat zij zo graag van mij wilt creëren bij de omgeving en anderen.

Maar in plaats daarvan volgt er een tirade van Eddeped dat ex wel zo fout bezig is. Ja, en? Je hebt je kind bij je, houd je daar mee bezig. Regel het praktisch wat betreft overschrijving op jou adres, opvang, huiselijkheden, en maak er wat van. Dat kost al energie genoeg.

precies!!!! en wie houd ex dan even tegen en geeft mij de tijd om dat dan ook te regelen? wie houd ex tegen zodat dochter effe in alle rust die omschakeling kan maken?

Nee, in plaats daarvan wordt het conflict gevoed met nog meer ressentiment en inderdaad vermeend 'slachtofferschap': kijk toch eens wat mijn ex mijn kind en mijzelf aandoet! Kunnen we daar een straf bij verzinnen? Want anders is er aan mijn gevoel van rechtvaardigheid en wraak niet tegemoet gekomen.
Bah!

inderdaad, Bah! je snapt er geen ene moer van!

Hou vol Eddeped

Jij snapt jezelf het beste dus kunt ook het beste beslissen hoe het verder gaat.