Tweetalig opvoeden in co-ouderschap
Het valt mij op dat er veel informatie te vinden is over tweetalig opvoeden, ook als alleenstaande ouder.
Ik vraag me af of er mensen zijn met ervaring of kennis over tweetalig opvoeden in co-ouderschap. Daar is eigenlijk niets over te vinden en ik zou graag weten of dit verstandig is of niet.
wat ik altijd heb geleerd is;
praat met je kind in je moedertaal (of er moet een reden zijn dat het aanleren van die moedertaal volkomen nutteloos is en de ouder vloeiend die andere taal spreekt) dus waarom zou dat anders zijn bij co-ouderschap?
Triva
Een kleine toelichting cq aanvulling:
Een van de ouders heeft de Franse nationaliteit. De moedertaal is Frans maar opgegroeid in Nederland dus eigenlijk ook Nederlands. Beide talen worden door die ene ouder vloeiend gesproken. De andere ouder is de Franse taal niet machtig (geen woord). Het kind groeit op in Nederland. De verdeling is 50/50 en er is geen band met Frankrijk op de ouders (nog steeds woonachtig in Nederland) en oma van die ene ouder na.
Vanzelfsprekend
Het gaat erom in welke taal je je diepste emoties en meest uitgebreide sociale en andere verhalen en je familiegeschiedenis kunt vertellen aan je kinderen.
Of dat je het, gezien de voordelen van meertaligheid, een belangrijke investering vind voor de ontwikkeling van je kinderen, die jij zelf kunt bieden.
Verdiep je eens in meertalig opvoeding. Er is veel te vinden op het internet.
Hier kinderen die ook nog in een om het weekendregeling en periodes zonder contact met de andere ouder meertalig werden opgevoed. Hun actieve kennis is beslist veel minder dan hun passieve kennis, maar de voordelen zijn evident.
Zoon heeft er zelfs een week op schoolreis gratis maaltijden gekregen omdat hij de taal van zijn vader sprak. En de Franse familie zal het ook echt waarderen als ze met jou kinderen, al is het maar een beetje, in de eigen taal kunnen spreken.
Eigenlijk zou het gewoon vanzelfsprekend moeten zijn. Jammer van de aarzelingen.
Ik snap het probleem niet
Tweetaligheid is een rijkdom voor elk kind. Dat er co-ouderschap is, lijkt me niets veranderen daaraan.
De “Franse ouder” kan de tweetaligheid voor elkaar krijgen. En dat is bovendien een gezonde situatie want dat is de moedertaal van die ouder.
De ‘Nederlandse ouder’ spreekt Nederlands met de kinderen. Dat garandeert een prima Nederlandse ontwikkeling qua taal. Ook als dat om de week is, is dat ruim voldoende. Kinderopvang, peuterspeelzaal, school vullen het Nederlands verder aan.
Ik zie geen enkele reden waarom de situatie bij co-ouderschap anders is dan bij ouders die nog bij elkaar zijn. Het zou fijn zijn als beide ouders de tweetaligheid gunnen voor hun kind(eren).
AnneJ
Bedankt voor de inhoudelijke reactie. Ik heb me verdiept in meertalige opvoeding en juist vandaar deze vraag. Zoals gezegd is er op internet en in pedagogische vakliteratuur helaas niets over terug te vinden. Dit kan dan meerdere redenen hebben. Of het wordt door niemand gedaan dus geen ervaringen of het is geen goed idee en ik heb niet goed gezocht of er is geen probleem en we kunnen gewoon doorgaan op de ingeslagen weg.
Alleen al door het stellen van deze vraag wordt zowel door jou als door Lente aangenomen dat ik het mijn kind niet gun terwijl het tegenovergestelde juist het geval is. Ik wil alleen ervoor waken dat de band met de Nederlandse ouder mogelijk onder druk komt te staan omdat het kind zich onbegrepen voelt omdat een bepaald woord alleen in de Franse vocabulaire aanwezig is. Er is voor de Nederlandse ouder nu geen Frans sprekende in de buurt om als ‘tolk’ op te treden.
Als ik uit jouw verhaal goed heb begrepen dat de tweetalige ouder het kind om het weekeinde zag zal dit niet zo snel een probleem zijn aangezien de ontwikkeling van het Nederlands dan een stuk sneller zal gaan en daarmee de kans kleiner is dat een woord niet in beide talen bekend is. In ieder geval prettig te weten dat er meer mensen zijn die in co ouderschap meertalig opvoeden.
Lente
Beste lente,
Ik heb nergens geschreven dat er een probleem is en wanneer je de reden van mijn vraag niet begrijpt hoef je ook niet per se te reageren.
Ik ben op zoek naar mensen die inhoudelijk een bijdrage kunnen leveren uit ervaring of kennis. Helaas kan ik in jouw reactie geen van beide vinden. Verder ga je er zomaar vanuit dat ik het het kind niet gun, echter het tegendeel is het geval.
Eigen aarzelingen
Het is niet toevallig dat ik het over aarzelingen heb. Je geeft namelijk blijk van onzekerheden en een niet zo geinformeerd beeld bij meertaligheid. Niet dat je daar nou doctorandus in moet zijn maar er zijn zo van die vooroordelen en angsten die je er zo uitpikt.
Kan ik mijn kind wel begrijpen als die een frans woord spreekt waar een nederlands woord hoort te zijn? Ja, kinderen communiceren niet vanuit het niets, het taalbegrip groeit en jij groeit daarin mee, je kent de context van je kind en ook in het Nederlands zul je bepaald taalgebruik niet altijd letterlijk kunnen volgen. Bovendien zijn er woordenboeken, ook op internet.
Misschien ben je zelf niet zo taalgevoelig? Dat kan. Ik kan me die onzekerheden ook echt wel voorstellen. Maar het is jammer. Het is meestal een kleinigheid en valt in het niet bij de voordelen die het biedt.
Je kunt zelf ook, al is het een beetje, Frans gaan leren. Komt je eigen ontwikkeling ook ten goede.
En als je in Nederland woont, groeit je kind sowieso op met Nederlands om zich heen. En hoe ouder ze worden des te handiger in het 'code switchen' tussen beide talen.
Hier op OOL heb je ook nog archiefmateriaal.
Kijk eens onder Vraagbaken en dan de selectie 'kindertaal en meertaligheid'.
Maar ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe je omgaat met onzekerheden op taalgebied. Misschien er anders naar gaan kijken? Taal is interessant, leuk, hoeft niet perfect te zijn, niemand is perfect, en al doende leren kinderen, en jijzelf er veel bij.
Ik ging met mijn kinderen al vroeg naar de bieb naar het plankje buitenlandstalige boeken. In de taal van hun vader maar als ze de plaatjes mooi vonden ook andere talen, en dan probeerden we die te lezen en te kijken of we konden begrijpen waar het over ging. Voor je plezier gewoon dus.
Je kunt ook zelf eens een frans boekje bestellen bij de bieb met plaatjes en woordjes om jezelf eens een indruk te geven.
Als je niet genoeg inspiratie en kennis haalt uit de diverse websites dan kun je ook nog betaald advies krijgen.
http://www.meertalig.nl/activiteiten/helpdesk-meertaligheid/
Dit is een website die door (bekende en minder bekende) taaldeskundigen gemaakt is.
fora
In 'mijn' tijd had je nog Nederlandstalige en engelstalige ouderfora over meertaligheid. Ik ben al even aan het zoeken maar kan er zo gauw geeneen vinden. Want inderdaad, de onderlinge ervaring van ouders kan net even dichterbij komen dan die van deskundigen.
Maat
Als je gewoon nog bij elkaar bent ben je toch ook wel eens alleen met je kind en zul je hetzelfde probleem hebben. Ik heb nooit geleerd te herkennen waarom mijn kinderen huilden, was gewoon trial and error. Dat zou met die woordjes ook zo zijn. Wat bedoel je? Wijs eens aan? Wil je papa/ mama bellen? Of x die spreekt ook frans?
Ben ik nou de enige
Die erin leest dat VvanZo zelf de meertalige is (dus vloeiend Frans en Nederlands spreekt) en zich juist zorgen maakt dat haar (?) ex die geen woord Frans spreekt de meertaligheid van hun kind zal afremmen?
Klopt dat VvanZo? En waar schuilt je probleem dan precies? Want ik heb het idee dat je bewust wat cryptisch bent omdat je in je posts je eigen mening probeert te verdoezelen? Even vrij invullen: kan het zijn dat je bang bent dat je ex het Frans spreken zal gaan ontmoedigen op één of andere manier waardoor je kind er zijn affiniteit mee verliest?
Ely
Dat lees ik ook wel maar omdat ts cryptisch is doe ik dat ook. Verder wat moet de ander dan,? Verbieden? De ander woont hier, kind zal beter worden in Nederlands. Hoe oud is het kind eigenlijk?
AnneJ
Dat er onzekerheid is klopt, vandaar dit draadje. Na een gesprek met een tweetalig opgevoede jong volwassene zijn er bij mij vragen gerezen of het in co ouderschap verstandig zou zijn. Zoektochten op internet en in vakliteratuur leverde weinig informatie op wat de onzekerheid heeft gevoed.
De meertalig opgevoede jong volwassene is in Nederland opgegroeid. Beide ouders zijn Frans en binnenshuis werd vrijwel altijd Frans gesproken. Hij gaf aan dat hij bijvoorbeeld in de keuken eigenlijk de woorden in het Nederlands niet weet omdat hij dat nooit goed heeft geleerd. Zo zijn er voor hem meer situaties waar hij zich niet comfortabel voelt in het Nederlands en daarom die situaties vermijd. Dit zit hem soms ook in relaties met niet Frans sprekenden in de weg.
Helaas zijn er voor kindertaal geen woordenboeken. Iedere ouder (zo ook Maat blijkbaar) kent de zoektocht naar wat je kind bedoelt met dat ene woordje. Daar ligt het probleem niet. Bij co-ouderschap is de context van het kind juist niet meer duidelijk, dat lijkt me lastig.
Een voorbeeldje: de Frans sprekende ouder is met het kind naar de dierentuin geweest en daar heeft het kind een nieuwe dierennaam in het Frans geleerd. Wanneer het kind een dag later bij de Nederlandse ouder is wil het de nieuwe kennis gebruiken maarja die ouder heeft even geen olifant in huis.. helaas is de relatie van beide ouders niet meer zo dat er gedeeld wordt wat het kind mee heeft gemaakt waardoor de context ‘raden’ ook lastig wordt.
Taal hoeft inderdaad niet perfect te zijn maar wanneer een kind, zelfs op latere leeftijd, situaties uit de weg gaat omdat hij zich niet comfortabel voelt in de taal van het land waar hij is opgegroeid (en zijn toekomst ziet) dan is dat voor mij geen goed signaal. Ik begrijp dat het geen populaire stelling is maar meertalig opvoeden is zeker niet voor ieder kind vanzelfsprekend en goed. In dat geval is het eigenlijk vooral in het belang van de ouders. Daarnaast komt er bij meertalig opvoeden meer kijken dan veel mensen (vooral voorstanders) denken.
Wij voeden ons kind simultaan meertalig op volgens het het opol principe. Daarbij wordt juist (om meerdere redenen) afgeraden dat de niet Franssprekende ouder Frans met het kind gaat leren/spreken. Ik weet niet of jullie zoon volgens het opol of osol is opgevoed maar ik vermoed dat jullie voor osol hebben gekozen omdat jullie beide de tweede taal op een voldoende niveau machtig zijn Klopt dat?
Wanneer jullie het opol principe hebben gevolgd zou ik me voor kunnen stellen dat, omdat jullie zoon 80% van de tijd niet of nauwelijks in contact kwam met de tweede taal, de hierboven beschreven ‘risico’s’ niet aan de orde waren. Het Nederlands wordt immers zoveel meer aangeboden dan het Frans dat het kind de kennis van de eerste taal toepast bij het leren van de tweede taal.
Ely
Het valt mij ook op dat men er van uit gaat dat ik (m) de niet-meertalige ouder ben. Het is voor mijn vraag echter niet van belang welke van de ouders de meertalige is en ik probeer mijn mening niet te verdoezelen (al kan ik me voorstellen dat het zo lijkt), ik probeer hem te vormen op basis van kennis en ervaringen van andere ouders.
In een ‘normale’ relatie ben ik voorstander van meertalig opvoeden. Daar heb ik mij op ingelezen en over geïnformeerd. Zolang het kind het aankan en een juiste aanpak wordt gevolgd is het een verrijking. Echter, nu de situatie is veranderd wil ik weten met welke valkuilen/ risico’s ik mogelijk rekening moet houden. Daar naar zoekende ontstond een twijfel of het wel verstandig is aangezien er, zoals gezegd, niet veel over te vinden is.
maar
het probleem wat jij voorziet duurt maar kort (nogmaals: hoe oud is het kind). Dit kind kan de problemen leren aanpakken door iets te tekenen, door 'dierentuin' te googlen en een plaatje te zoeken etc. Ik denk dat als dit het grootste probleem is voor een kind na een scheiding dat je in je handjes mag knijpen.
Ely
Sorry ik had je latere reactie nog niet gelezen anders had ik het er direct bij kunnen zetten.. Onze dochter is 20 maanden en is druk bezig zich op taalgebied te ontwikkelen.
Triva
Was het maar zo dat dit het enige probleem was. Juist om te voorkomen dat onze dochter onnodig belast wordt stel ik deze vragen...
Zoals gezegd is het contact helaas niet goed genoeg om te weten wat de andere ouder doet. Helaas is tekenen een vaardigheid die ze nog niet echt machtig is... het is een tijdelijke situatie maar wel op een cruciaal punt in haar ontwikkeling.
ok 20 mnd
Realiseer je dat een kind meermaals per dag dingen kan zeggen wat je als ouder (nog) niet begrijpt, krijgt het kind niks van. Dit kind zal snel leren dat een taal bij de ouder hoort en ook sneller snappen waarom de ander het woord niet begrijpt. Op een gegeven moment zal het kind zich er ook sneller in berusten en leren de woorden beter te onthouden en te koppelen aan een ouder. Niet anders dan een oppas hebben met een andere taal bijv.
Belangrijk
Ik denk dat 2-talig opvoeden hier zeker belangrijk is. De Franstalige ouder kan zich niet goed genoeg uitdrukken in het Nederlands (en het Frans is heel nuttig voor jullie kind). Op dit moment kan het inderdaad lastig zijn met woorden die in de andere taal nog onbekend zijn, maar dat is niet schadelijk en is een korte termijn probleem. Over 1 of 2 jaar is de vocabulaire zo groot dat dat soort dingen zichzelf oplossen. En tot die tijd... Tsja, kinderen die 1-talig worden opgevoed lopen er ook tegenaan dat hun woorden door hun ouders niet begrepen worden. Als ouder ga je dan zoeken, maar soms lukt dat gewoon niet. Overleven ze wel. ☺️
niet tweetalig opvoeden
Heeft hier geen directe nadelen toch? Behalve dan dat er geen tweede taal geleerd wordt? De beide ouders spreken vloeiend accentloos Nederlands
Hoe zit het met de grootouders? Is voor contact met oma wel handig dat kind frans spreekt?
je kan er ook altijd weer mee stoppen...
De voordelen van tweetalig opvoeden lijken mij in principe zo groot dat ik eventuele aanloopprobleempjes voor lief zou nemen. Het is een enorme bonus als het kind zowel goed Frans als goed Nederlands kan spreken. En zoals Tijgeroog opmerkt, ook éentalige kinderen kunnen zich niet altijd goed verstaanbaar maken 
Mocht het nou op een fiasco uitdraaien dan kan je altijd nog stoppen (ik zou daar dan wel zo lang mogelijk mee wachten), maar ik zou het beslist proberen. Ik denk ook eerlijk gezegd niet dat het allemaal zo vreselijk nauw luistert. Die "cruciale fase in haar ontwikkeling" - ontwikkeling gaat wel een aantal jaren door hoor...Ook dat verhaal over de juiste aanpak: hordes kinderen zijn tweetalig opgevoed voordat de (deels zelfbenoemde) experts zich erop stortten. Er zijn vast meerdere wegen die naar Rome leiden.
Overigens: wij hebben geprobeerd onze oudste tweetalig (NL-Indonesisch) op te voeden, maar dat liep uit op een mislukking: mijn partner (hier sinds zijn tiende) spreekt inmiddels beter - en veel vaker - Nederlands dan zijn moedertaal en na een bemoedigend begin waarin zoon evenveel woorden in beide talen kende (tussen ongeveer zijn eerste en zijn tweede- zoon was een erg vlotte prater) liep de boel in het honderd toen het kind echt serieus terug begon te kletsen. Dat was gewoonlijk in het Nederlands, en het was voor zijn vader natuurlijker om daarop direct in het Nederlands te reageren. Tot zover de tweetalige opvoeding. Kassian! Bij nummer twee probeerden we het maar niet meer. Maar jammer vind ik het eigenlijk nog steeds, dus als de situatie ernaar is dat een tweetalige opvoeding in de praktijk goed kan worden opgepakt dan zou ik die kans niet laten lopen.
Groeten,
Temet
V@@s
Niet tweetalig opvoeden betekent dat je een gouden kans laat liggen om het kind Frans te laten leren op een veel beter niveau dan ze ooit op school gaat krijgen. Plus dan ook nog het punt dat ze niet goed met Oma kan praten.
Ik heb trouwens een collega die zijn kinderen tweetalig ABN-Limburgs heeft opgevoed om die laatste reden: als zijn zoons geen Limburgs zouden spreken, konden ze niet echt praten met oma en een deel van de familie.
Groeten,
Temet
Jee
Er wordt hier echt een probleem gemaakt dat er niet is. Zolang beide ouders hun eigen taal tegen het kind spreken én het hoort voldoende Nederlands, zijn er toch alleen maar voordelen?
Verklaringen
Ik kan me wel voorstellen dat er dat soort fenomenen zijn als in de keuken niet op het Nederlandse woord kunnen komen.
Maar het is niet altijd duidelijk wat de verklaring daarvan is.
Vaak kan het juist gaan om gebrek aan taalontwikkeling in de oorspronkelijke taal. Wat je niet goed hebt geleerd of later bijgeleerd kun je ook je kind niet doorgeven.
In sommige landen heb je nog een veel strictere scheiding van taken voor man of vrouw en soms ook daarbij verschillen in taalgebruik, mannelijke taal, vrouwelijke taal, maar soms ook nog verschil in religie en dan verschillende taalgebruik of verschillende begroetingen bijvoorbeeld.
Te makkelijk word dan een eventueel geconstateerd gebrek geweten aan de meertaligheid. Want je moet wel wat 'guts' hebben om je kind meertalig te willen opvoeden tegenover de buitenwereld.
Bij de Audiologie/logopedie werd nog geadviseerd om een taal te laten vallen toen zoon wat achter liep vanwege verstopte oren (en bleek later autisme, en sowieso wat vertraging bij meertaligheid).
Dus jezelf scholen in dat soort vooroordelen kan handig zijn.
In dit voorbeeld kan ik me goed voorstellen dat de betreffende jongeman die niet op het Nederlandse woord kan komen in de keuken omdat hij Franstalig opgevoed is de begrippen in het Frans ook niet goed beheerst.
Maar ook zijn er soms gevoeligheden op het gebied van taal waardoor iemand het zelfvertrouwen mist om daar niet te moeilijk over te doen.
Mijn moeder haar moedertaal was Fries. En tot mijn spijt heeft ze ons dat niet bijgebracht. Hoewel we wel behoorlijk wat passieve kennis hebben van het Fries door de telefonades van mijn moeder en het verblijf bij haar familie, had ze nog het idee dat Fries niet belangrijk was en minder belangrijk dan Nederlands, zelfs een soort minderwaardig gevoel daarover.
Maar tegeliik weet ik niet hoe het nu komt, want ik heb wel een soort hiaat ervaren. Ik heb heel weinig tekst bij de namen van vogels, insecten, bomen, bloemen en planten.
En ik heb dat toch altijd er aan geweten dat in een gevoelige periode tot het vierde jaar ben je nog het meest bezig met het benoemen van juist die categorie. Je loopt buiten met je kleintje die door het gras banjert of je in de dierentuin of park.
En in het Nederlands kwam mijn moeder niet verder dan 'stinkbloemen' of 'pestvogels' of zoiets.
Maar misschien had ze dat in het Fries al niet paraat misschien. Of heeft ze op die leeftijd toch hier en daar gaten in de taal bij ons veroorzaakt vanwege haar postnatale depressie en we gingen niet naar de peuterspeelzaal. Maar dat is ook niet zwart wit.
En misschien had ik die vogeltjes en botanica beter kunnen beheersen als ze me wel in het Fries had toegesproken?
Ik weet het niet. Het was nou eenmaal zo. En dan had ik er later meer werk van kunnen maken als ik het echt belangrijk had gevonden.
Maar dat de taalontwikkeling anders gaat kan ik me wel goed voorstellen. Maar om dat dan op de andere taal te schuiven is te kort door de bocht gedacht. Hoewel het uiteraard wel meer investering kan vragen om twee talen goed te leren.
Geen probleem
Mijn man spreekt zijn moedertaal met onze kinderen. Ik spreek zelf zijn moedertaal wel redelijk maar niet heel vloeiend. Onze gezamenlijke kinderen zijn nog jong en het komt ook wel eens voor dat ze na een dag met papa niet meer op bepaalde woorden in het Nederlands kunnen komen. En soms snap ik dan inderdaad niet wat ze bedoelen. Dat is echt geen probleem. We komen er uiteindelijk wel uit. Overigens zijn peuters ook niet altijd te begrijpen als ze wel Nederlands spreken. Mijn jongste houdt soms hele verhalen waarvan ik echt heel weinig begrijp.
Ik heb trouwens ook kinderen uit een eerder huwelijk en die spreken de taal van mijn man ook niet. Ik vond het van te voren wel spannend hoe dat zou gaan maar eigenlijk redden we het heel goed. Mijn oudste kinderen hebben ongemerkt ook al heel wat bijgeleerd.
Belang van het kind
Misschien wel mijn tunnelvisie maar ik lees hier de volgende vraag: kan ik mijn ex vragen om te stoppen met het aanbieden van haar moedertaal want dat is niet in het belang van mijn kind omdat ik als vader haar in mijn tijd dan om reden van de andere taal niet goed kan begrijpen. Graag argumenten svp zodat ik haar daarvan kan overtuigen.
Ook vind ik het vervelend, omdat ik zelf die taal niet spreek, dat andere ouder en kind in gesprek voor mij niet te volgen zijn en daar word ik wat achterdochtig van, dan denk ik dat ze het over mij hebben.
Dus graag argumenten waarmee ik mijn ex kan overtuigen de moedertaal, in het belang van het kind, te laten vallen.
andersom
Ik denk dat het andersom is, maar maakt het echt uit?
Het is mij niet duidelijk of de oma van het kind niet ook tweetalig is, aangezien de ene ouder van het kind ook al tweetalig is opgevoed. Als het kind de tweede taal in het dagelijks leven nergens voor nodig heeft, het strijd scheelt als je de tweede taal opgeeft, dan is het misschien goed om dat toch te overwegen.
Mocht ik het mis hebben en gaat het hier toch om de ouder die niet de aanbieder is van de tweede taal: in dat geval zou ik er ook geen strijd van maken en de andere ouder zelf laten kiezen of die wel of niet de tweede taal wil aanbieden.
Eentaligen in het nadeel
https://www.nemokennislink.nl/publicaties/eentaligen-zijn-in-het-nadeel/
Hoewel er onder de deskundigen ook nog wel discussie over bestaat. Het onderzoek over de consequenties is pas laat op gang gekomen. LIjkt het me ook geen gedoe waard.
Mits beide ouders de ene taal beiden echt vloeiend beheersen is er geen absolute noodzaak om de andere taal aan te leren.
Maar echt vloeiend betekent ook dat je emotionele begrippen, de familiegeschiedenis, sociale verhalen, in die taal kwijt kunt. Je voed je kind op in de taal waarin je het meeste van jezelf kunt geven.
Dan is het verder net als de borstvoedingsdiscussie en de thuisbevalling. Je kunt er voor kiezen maar kinderen worden echt wel groot en goed ook zonder die hypes.
Bovendien
In Europa worden later op het voortgezet onderwijs ook standaard andere talen aangeboden. Europeanen zijn daardoor in het algemeen meertaliger dan mensen uit Engelstalige landen.
Je moet het zelf belangrijk en leuk vinden om er moeite in te steken.
In dat geval
Denk ik dat je je kind vooral helpt door het zelfvertrouwen te geven dat het ok is om even iets niet te weten. Dat lijkt me voor het kind een betere manier om om te gaan met het genoemde mogelijke nadeel.
Ik heb het artikel wat AnneJ postte niet helemaal uitgeplozen dus wellicht staat het daar al in maar ik heb begrepen dat je bij een meertalige opvoeding een groter deel van je brein tot taalcentrum maakt waardoor je je hele leven makkelijker nieuwe talen leert en eenvoudig kan schakelen tussen talen. Dat vind ik een enorm mooi cadeau aan je kind waar hij zijn hele leven profijt van kan hebben (en wat verder gaat dan praten met oma). Dus tenzij er echt redenen van bv medische/capaciteit gerelateerde aard zijn zou ik het zo lang mogelijk volhouden.
Hier gescheiden moeder (Francaise) met co ouderschap
Beste..
ik heb 2 kinderen 3 talig opgevoed met mijn (nu) ex man, die zelf ook buitenlander is (uit Estland).
We zijn gescheiden op een moment dat de kinderen al lang en breed alle talen konden praten maar ik snap het probleem niet helemaal. Een kind die twee of meertalig opgevoed wordt is vaak later met praten, alsof het eerst de verschillende taal systemen in zijn hoofd duidelijk probeert te hebben.
Daarnaast was “het probleem” ook ontstaan als de ouders bij elkaar gebleven waren. Het kind is niet altijd met beide ouders samen en er komt een moment dat het kind een woord Frans leert en het NL woord niet gelijk erbij leert, of andersom.
Ik spreek zelf vloeiend NL en goed Ests, maar toen mijn kinderen klein waren sprak ik Frans met ze: het de taal van mijn hart, waarmee ik mijn gevoelens veel beter kan uitdrukken, de liedjes uit mijn jeugd kan doorgeven, mijn cultuur en mijn geschiedenis. Vraag je een ouder om bewust zijn/haar moedertaal niet te praten met zijn/haar kind, is het alsof je de intimiteit weigert te herkennen die alleen kan ontstaan bij het gebruiken van je moedertaal. Ik spreek nu best vaak Nederlands met mijn kinderen maar als ik tegen ze zeg dat ik van ze hou of ze moet troosten is het in het Frans, altijd.
Ik zou zeggen: laat de niet Frans sprekende ouder wat Frans leren, als het werkelijk zo moeilijk is, maar er moet niet getoorn worden aan de intimiteit dat het spreken van je eigen taal met je kind betekent. Het niet weten wat een keuken accessoire is in het Nederlands of het woord Éléphant/Olifant (lijk toch best op elkaar nog..) lijkt me echt hier totaal onbelangrijk.
Sini