Update
Hallo allemaal,
Ik dacht: ik zal eens een update doen. Jullie hebben allemaal zo meegeleefd in mijn vorige topic 🥰
Met mij gaat het goed. Er is veel meer rust nu in huis, zonder de stress en spanningen tussen ex en mij. Ook wij kunnen rustiger met elkaar communiceren nu er meer afstand is. Het is minimale communicatie, maar dat is prima. Helaas heeft hij nog steeds geen woning. Soms moet hij zoeken naar een verblijfplaats, maar meestal zit hij bij iemand. Voor zover ik weet heeft hij zich nog niet aangemeld bij de daklozenopvang.
De kinderen zien hem door de weeks om de dag even en op zaterdag de hele dag. Ook dat gaat goed. Soms willen ze niet mee omdat ze moe zijn, en dan is dat ok. Wel probeert mijn ex nog vrijwel elke zaterdag de afspraken te wijzigen, en dan het liefst face-to-face en niet in die groepsapp. Maar ik word steeds beter in 'nee' zeggen.
Met de kinderen gaat het ok. De jongste is sowieso altijd blij en vrolijk. De oudste heeft het nu even moeilijk. Ik denk dat ze alles aan het verwerken is, dus veel huilbuien, boos zijn en verdriet. Heel sneu.
Al met al voel ik me wel veel beter. Daar helpt de medicatie trouwens ook wel bij. Ik heb een pittige therapeut gevonden die echt helemaal terug naar de basis is gegaan, en krijg nu ook EMDR. Ik leer ontzettend veel over mezelf en over hoe het zo heeft kunnen lopen in mijn relatie.
Dus ja, eigenlijk zijn het allemaal positieve stappen. Ik hoop wel echt dat mijn ex snel een woning vindt. Natuurlijk voor hem, maar ook zeker voor meer rust voor de kinderen, en voor mijzelf. Want nu heb ik 4 uurtjes per week voor mezelf, en dat is wel echt heel pittig.
Jemig, dat fulltime salaris en die lage huur (sic!) had allemaal al meegerekend moeten worden bij de berekening van de alimentatie.
Het wordt tijd dat er knopen doorgehakt worden. Of zitten die trajectmensen liever in de luie stoel en wachten ze rustig op de volgende voortzetting van het traject?
Jij kunt op papier een regeling maken met een fasering: zolang hij geen eigen woning heeft; zodra hij wel een eigen woning heeft. En in die fasering kun je afspraken maken over hoeveel dagen bij jou en hoeveel dagen bij hem. En voor beide situaties kun je een alimenatieberekening laten maken. Ik zou daarin zeker geen extra potjes opnemen en zeker geen mondelinge afspraken daarover maken.
Fijn dat de trajectmensen jou goed begrijpen en aan jouw kant staan, fijn dat ze kijken naar de machtscirkel en hoe dat doorbroken wordt, maar inderdaad: het kost je heel veel energie, ze zijn geen echte hulpverleners, er is eigenlijk geen enkel zicht op wat het traject zou moeten zijn en hoe ver het al gevorderd is, sterker nog, er is geen enkele vordering. Dit kan zo nog wel jaren duren...... En dat ligt niet aan je ex of aan jou.
Tsjor
Trajectmensen zijn geen advocaten of advocaat-mediators. Hun taak is waarschijnlijk werken aan 'de communicatie' tussen de exgenoten oid, hun taak is niet het netjes afwikkelen van de scheiding, al helemaal niet van de financiële kanten daarvan.
Mevrouw Krul: Tsjor heeft gelijk, maak serieus werk van degelijke alimentatieafspraken met zo weinig mogelijk onzekerheden erin, maar laat dat niet aan die trajectlui over, ga daarvoor terug naar je advocaat.
tsjor schreef op 22-03-2023 om 22:38:
Jemig, dat fulltime salaris en die lage huur (sic!) had allemaal al meegerekend moeten worden bij de berekening van de alimentatie.
Het wordt tijd dat er knopen doorgehakt worden. Of zitten die trajectmensen liever in de luie stoel en wachten ze rustig op de volgende voortzetting van het traject?
Jij kunt op papier een regeling maken met een fasering: zolang hij geen eigen woning heeft; zodra hij wel een eigen woning heeft. En in die fasering kun je afspraken maken over hoeveel dagen bij jou en hoeveel dagen bij hem. En voor beide situaties kun je een alimenatieberekening laten maken. Ik zou daarin zeker geen extra potjes opnemen en zeker geen mondelinge afspraken daarover maken.
Fijn dat de trajectmensen jou goed begrijpen en aan jouw kant staan, fijn dat ze kijken naar de machtscirkel en hoe dat doorbroken wordt, maar inderdaad: het kost je heel veel energie, ze zijn geen echte hulpverleners, er is eigenlijk geen enkel zicht op wat het traject zou moeten zijn en hoe ver het al gevorderd is, sterker nog, er is geen enkele vordering. Dit kan zo nog wel jaren duren...... En dat ligt niet aan je ex of aan jou.
Tsjor
Volgens mij was het juist zo dat hij wel fulltime werkt maar beduidend minder verdiende dan mevrouw Krul en geen recht heeft op toeslagen.
Ennuh...hoe is het met die leuke man met wie je aan het daten was?
Decembermamma schreef op 23-03-2023 om 08:54:
[..]
Volgens mij was het juist zo dat hij wel fulltime werkt maar beduidend minder verdiende dan mevrouw Krul en geen recht heeft op toeslagen.
Hij verdient niet beduidend minder. Netto is het een paar honderd euro minder en echt geen slecht inkomen, vooral niet met oog op zijn uitgaven. Ik krijg toeslagen ja, maar daar blijft niet veel van over als ik alleen al de eigen bijdragen van het kdv heb betaald. En ik merk ook steeds meer dat de boodschappen duurder worden. Mijn ex verzorgt 1x per week lunch voor de kinderen, en 1x in de 2 weken een ontbijt en avondeten. Daarnaast betaalt hij 107 euro. Dat is alles wat hij aan de kinderen uitgeeft. Als ze bij hen zijn, gaan ze ook niet ergens naartoe of zo.
En inderdaad, de trajectmensen zitten er niet om met ons tot een ouderschapsplan te komen. Zij moeten de communicatie verbeteren en er dan op toezien dat we samen een goede opbouw maar co-ouderschap op papier zetten. Maar ze kunnen ook tegen co-ouderschap adviseren, en daar lijkt het nu heen te gaan. Alles blijft een strijd en hij wil nergens afspraken over maken en niks vastleggen.
Ik heb vandaag ook nog mijn advocaat gesproken met de vraag of een herberekening zinvol is. Volgens haar is het maar de vraag of een rechter iets zou aanpassen omdat de omgangsregeling afwijkt van wat er op papier staat. In onze salarissen is er namelijk nauwelijks iets veranderd. Ik ga er nu dus geen werk van maken. Dat kost weer veel energie, negativiteit en strijd. Daar heb ik de energie niet voor.
Pippeltje schreef op 23-03-2023 om 13:50:
Ennuh...hoe is het met die leuke man met wie je aan het daten was?
Aaah, helaas is dat niks meer geworden. Het werd te ingewikkeld omdat ik eigenlijk nooit tijd heb.
'Trajectmensen zijn geen advocaten of advocaat-mediators. Hun taak is waarschijnlijk werken aan 'de communicatie' tussen de exgenoten oid, hun taak is niet het netjes afwikkelen van de scheiding, al helemaal niet van de financiële kanten daarvan.'
Dat begrijp ik maar ik zie ook dat dat een taak is die eindeloos lang kan duren, zodat die eindeloos lang op de stapel blijft liggen van druk-druk-druk.
Het resultaat zou dan moeten zijn: wel of geen co-ouderschap. Maar dat is eigenlijk niet eens een relevante vraag. een relevante vraag is: hoe regelen we de zorg voor de kinderen (en de rest); Het maakt eigenlijk niet uit hoe je het noemen. Ik ken iemand die zegt dat hij co-ouderschap heeft (en op basis daarvan ook aanspraak wil maken op een deel van de toeslagen etc.) terwijl de kinderen alleen in het weekend komen. Vroeger zou je dat een weekendregeling noemen.
Vandaar mijn gedachte: maak (met een advocaat) een regeling in twee delen: voordat en nadat hij een eigen woning heeft; regelingen rond uren en geld.
Vooral: regel het! Want dit traject kan eindeloos doorgaan. Op naar de volgende verlenging.
Tsjor
tsjor schreef op 24-03-2023 om 08:57:
'Trajectmensen zijn geen advocaten of advocaat-mediators. Hun taak is waarschijnlijk werken aan 'de communicatie' tussen de exgenoten oid, hun taak is niet het netjes afwikkelen van de scheiding, al helemaal niet van de financiële kanten daarvan.'
Dat begrijp ik maar ik zie ook dat dat een taak is die eindeloos lang kan duren, zodat die eindeloos lang op de stapel blijft liggen van druk-druk-druk.
Het resultaat zou dan moeten zijn: wel of geen co-ouderschap. Maar dat is eigenlijk niet eens een relevante vraag. een relevante vraag is: hoe regelen we de zorg voor de kinderen (en de rest); Het maakt eigenlijk niet uit hoe je het noemen. Ik ken iemand die zegt dat hij co-ouderschap heeft (en op basis daarvan ook aanspraak wil maken op een deel van de toeslagen etc.) terwijl de kinderen alleen in het weekend komen. Vroeger zou je dat een weekendregeling noemen.
Vandaar mijn gedachte: maak (met een advocaat) een regeling in twee delen: voordat en nadat hij een eigen woning heeft; regelingen rond uren en geld.
Vooral: regel het! Want dit traject kan eindeloos doorgaan. Op naar de volgende verlenging.
Tsjor
De mensen hebben al aangegeven dat er hierna geen verlenging meer komt. Dus deze zomer komt er sowieso een eind aan.
Eindeloos een traject rekken zonder vooruitgang of perspectief daar op werkt ook niet.
Dan is het op een gegeven moment gewoon wat het is en eigenlijk altijd al was: jij zorgt voor de kinderen en regelt alles en hij doet af en toe wat leuks met ze.
Op zich is meer bijdragen fijn, maar als hij straks wel een eigen huis heeft, zou het dan weer minder worden? Want dan heb je weer een achteruitgang in inkomsten die je op moet vangen. Niet dat ik vind dat hij zomaar kan stoppen met bijdragen trouwens. Want het zijn ook zijn kinderen en dingen als zwemles horen gewoon bij de opvoeding.
Dingen vinden kan erg veel energie kosten. En ex gaat zich daar niet zomaar aan aanpassen.
Als je niet met geringe inspanning en kosten je recht kan halen, zou ik mijn pijlen liever op andere doelen richten. Weinig geld hebben is vervelend maar een beetje rust in je hoofd is ook wat waard.
En er zijn zoveel mensen die niet doen wat ik vind dat ze zouden moeten doen…