Vader komt (financiële) afspraken niet na en zegt nu eenzijdig het co-ouderschap op.

Afspraken

Lagen de afspraken die gemaakt zijn in een convenant vast? Dus zowel de afspraken over het co-ouderschap als over het betalen?
Waarom zou hij nog moeten betalen bij co-ouderschap trouwens?
Je kunt naar de rechter stappen en op basis van de nieuwe situatie nieuwe afspraken maken en dan kijken of hij kinderalimentatie moet betalen. Als hij volhoudt en kan aantonen dat hij weinig inkomen heeft zal dat 25 euro per kind zijn. Als dat eenmaal op papier staat kun je het LBIO inschakelen om dat geld te innen.
Als de kinderen eenmaal 18 zijn zou dat geld naar de kinderen zelf moeten worden overgemaakt. Het gaat dan dus om een bijdrage van 25 euro.
Ik begrijp niet hoe je aan de gedachte komt dat je het geld voor de studie nooit alleen kunt ophoesten. Natuurlijk kan dat niet. Ik kan dat ook niet. Vader kan dat ook niet. Meestal doen kinderen dat door geld te lenen en een bijbaantje te hebben. Rijkere ouders betalen schoolgeld/collegegeld en studieboeken. Ik betaal onderdak, eten en drinken.
Mijn advies: als er eerder afspraken op papier gemaakt zijn reageer dan met de opmerking datje een herberekening wil laten maken voor de kinderalimentatie en dat wil vastleggen; bespreek hoe de kinderen wel kontakt met hem kunnen onderhouden (samen eten, weekend etc., al naar gelang de mogelijkheden.
Bespreek met je kinderen dat ze vanaf nu eens kunnen kijken naar een bijbaantje. Mijn ervaring is dat kinderen daardoor a. veel bewuster worden van de waarde van geld en wat je ervoor moet doen; b. veel slimmer worden met het kopen van studieboeken bijvoorbeeld; c. werkervaring opdoen, waar ze later veel baat bij hebben, Bijvoorbeeld: hoe zeg ik nee als iemand vraagt of ik wil invallen, hoe bespreek ik dat ik liever op een andere plek wil werken etc.
Als vader het niet meer trekt, dan kun je daarover boos worden en je machteloos voelen, maar daar los je niks mee op. Het kan echt zo zijn dat mensen het op en gegeven moment niet meer trekken. Meestal is dat een periode. Zorg dat je in die periode niet teveel kapot maakt.

Tsjor

Tot nu toe

heb je het blijkbaar kunnen redden met wat je zelf op de kindrekening hebt gezet.
Er valt wel veel weg als een kind 18 wordt (kinderbijslag, kindgebonden budget wordt minder) en ook al het jongste kind 12 wordt (belastingen). Maar dat is overheidsbeleid. Evenals studiefinanciering uit een lening. Je doet wat je kunt, maar jij (of ik, of je ex-man) zullen niet in staat zijn alle gaten die de overheid laat vallen te dichten.
Als je je kinderen schuldenvrij wil laten afstuderen heb je per kind 800 euro per maand nodig (als ze op kamers moeten wonen). Maal 2 (de derde komt later). Ik weet het niet hoor, maar dan kom je in de buurt van een inkomen waar heel wat gezinnen van moeten leven.
'Wij zouden beiden eenzelfde bedrag op de ‘kinderrekening’ storten, waarvan dan de schoolkosten, sporten en kleding etc. van betaald kon worden.' Heb je dat op papier staan? Dan kun je naar het LBIO. Heb je niets op papier staan, dan zou je het stopzetten van het co-ouderschap kunnen aangrijpen om te zeggen: dan moeten we nu ook de kinderalimentatie officieel regelen. Kijk even goed naar de baten en de kosten. Heb je een advocaat nodig? Moet je die zelf betalen of krijg je een toegevoegde advocaat?
Er zit nog een addertje onder het gras: als hij bedenkt dat je ook partneralimentatie kunt laten berekenen, jij hebt wel inkomen en hij niet, dan zou het nog kunnen zijn dat je partneralimentatie aan hem moet betalen.
Als het zwart werken je stoort zou de belastingdienst kunnen inseinen. Vrienden maak je daar niet mee.
Ik deel wel wat Sally zegt: 'Zet nu al zoveel mogelijk geld apart voor studie en zo.' zorg dat je een buffer hebt. Niet zozeer voor studie, maar vooral voor onverwachte tegenvallende kosten voor je kinderen. Bijvoorbeeld: de zorgverzekering betalen, maar de toeslag van de belastingdienst komt pas later; of de tandarts blijkt toch niet onder uitgekozen verzekering te vallen; of de telefoonrekening valt tegen; of... nou ja...er zijn eindeloos veel kleine valkuilen waar kinderen in terecht kunnen komen na hun 18de en waarvan het goed is als er een ouder op de achtergrond staat die bij kan springen door geld te lenen. Dit is precies het probleem, waardoor kinderen in pleeggezinnen op hun 18de vaak in de financiële problemen komen: er is geen vangnet om kleine problemen tijdelijk op te vangen, waardoor een klein probleem een groot probleem wordt.
Mocht het zijn dat je kinderen later hun studie hebben afgerond en jij nog een buffer over hebt, dan kun je ze altijd nog helpen met het terugbetalen van hun studieschuld. Gelukkig is de lening momenteel met 0% rente.

Tsjor

wat ik me afvraag

Leeft hij uitsluitend van zijn zwarte inkomsten, of heeft hij daarnaast ook een uitkering?

Ik denk trouwens dat Sally gelijk heeft: trekken aan een dood paard. Het LBIO op zijn nek sturen is het maximaal haalbare, maar als hij inderdaad nergens witte inkomsten heeft dan wordt het moeilijk.

Groeten,

Temet

kinderrekening

Zou het misschien een goed idee zijn om het geld van die kinderrekening te halen? Voor het geval je ex ineens vindt dat hij het nodig heeft? Dan kan je dat zelf bewaren voor de kinderen.
Ik doe hier ook alles alleen, ex betaalt minimale bijdrage en betaalde ook ineens het schoolgeld niet meer (hbo) we zouden allebei de helft doen. Eerst niets van zich laten horen en de telefoon niet meer opnemen en daarna alleen appen 'ik heb geen geld' (Wel kwam hij net terug van 2 weken Frankrijk met zijn nieuwe gezin) Uiteraard heel erg fustrerend en ik heb het hem wel gezegd (dan ben ik het maar kwijt) Verder zelf alles opgepakt, kinderen lenen voor hun studie, hebben baantjes erbij en ik kan heel goed zuinig leven en kom nog gewoon rond ook. Van de beetjes die ik spaar doen we leuke dingen en ik bouw er een buffer van op voor eventuele tegenvallers en ik ben hierdoor wel heel trots op mezelf en mijn kinderen. Hoeft ex van zichzelf niet te denken.

checken bij DUO

Ik zou in die situatie navragen bij DUO wat er gebeurt als een ouder niet meewerkt, geen officieel woonadres heeft, en geen belastingaangifte heeft gedaan. Stellen ze het inkomen dan vast op 0 of gebruiken ze een fictief inkomen en moet je een "inkomen buiten beschouwing laten" verzoek doen.

Als ze zeggen dat ze het inkomen op 0 gaan vaststellen, dan zou ik het erbij laten zitten, dus ook het zwart werken niet melden bij de belastingdienst. Je kinderen hebben meer aan een aanvullende beurs dan aan een vordering op een vader die toch niet betaalt. Als DUO zegt dat je de "inkomen buiten beschouwing" procedure in moet, dan zou ik zoveel mogelijk bewijsstukken verzamelen van elk van de redenen die je kunt aanvoeren voor die procedure. Dus gebrek aan verblijfplaats, ernstig conflict dat niet over geldzaken gaat, geen contact. Documenten van een rechtbank of van het alimentatie-incasso-bureau wegen daarbij veel zwaarder dan emailtjes en andere onzin die je zelf verzamelt. Dan het kan verstandig zijn om bij de rechtbank een verzoe in te dienen om het ouderlijk gezag te beeindigen en de alimentatie vast te stellen. Als het niet lukt om hem te dagvaarden dan heb je keihard bewijs van geen vaste verblijfplaats, en als het wel lukt, dan begint de teller te lopen voor de 12 maanden oninbare alimentatie.

Die kinderrekening

Kan hij daarbij?
Mijn ex heeft die rekening tot de laatste cent leeggezogen. Gezien de achtergrond van je ex (geen adres en zo) zou ik als ik jou was hem heel snel van die rekening laten verwijderen. Je wil namelijk niet net als ik met lege handen komen staan.

Ja, het is verschrikkelijk frustrerend. Ik zeg dan wel "loslaten" en dat je aan een dood paard niet kunt trekken, maar er gaat geen dag voorbij dat die man niet in mijn gedachten is. We weten niet eens of hij nog leeft. De woede om zijn acties slijt maar langzaam en hij heeft vragen achter gelaten die toch nooit beantwoord zullen worden. Ik probeer niets te doen met die gedachten, het helpt toch niet. Die man is verdwenen, en dan tel ik nog mijn zegeningen omdat hij me niet met een schuld heeft achtergelaten (we waren al gescheiden toen het mis ging met hem).

Zet je powerwomangezicht op, en zeg tegen jezelf: "Ik heb hem niet nodig." Een ouder die zo zijn handen van zijn kinderen af kan trekken en op geen enkele wijze wil bijdragen (hoeft niet altijd in de vorm van geld, denk ook aan dagjes uit, kleding en zo) is de naam "ouder" niet waard.

Laat hem los, trek je eigen plan en wees vader en moeder tegelijk. Hoe frustrerend en tenenkrommend ook dat de andere ouder zo makkelijk van zijn verplichtingen af kan komen.

Nota bene: vanzelfsprekend is het not done om je negatief over hem uit te laten tegenover je kinderen, al is het nog zo'n lutser. Maar ik ga er van uit dat je dat ook niet doet.

Wat Syboor zegt

Is ook belangrijk. Wij hadden bewijs dat hij uit zijn huis was gezet en spullen van de kinderen op zijn boedelbeslaglijst had gezet. We hadden destijds ook een verklaring nodig van bijvoorbeeld een arts, leerkracht, maatschappelijk werk of begeleider. Vader werd door DUO buiten beschouwing gelaten waardoor de kinderen een aanvullende studiefinanciering konden krijgen.

Oh sh*t...

Ik lees nu dat de kinderrekening ook bij jullie leeg is... In dit geval door de bank, in ons geval door ex zelf, maar wat is het zuur als je zoiets ontdekt

Het bevestigt alleen maar mijn idee dat jullie kinderen met jou alleen beter af zijn. Sorry, het staat erg hard, maar een ouder die zo'n puinhoop van zijn leven maakt, is dat wel een stabiele ouder voor jullie kinderen?

Sterkte, je kan het!!!