Vader wijst dochter af
Een tijd geleden heb ik al gepost over de relatie tussen de vader en onze dochter. Al een tijd gescheiden, en sinds vader nieuwe relatie heeft krijgt dochter schuld van problemen die zich voordoen.
Al een jaar komt dochter al niet meer bij vader thuis omdat vader dat niet wil. Dochter heeft een jaar geleden negatief gedrag laten zien bij vader thuis (liegen, veel aandacht vragen, negatieve uitlatingen doen over thuissituatie bij mij, manipuleren) en sindsdien is zij daar het huis uit gezet, letterlijk. Dochter is nu 11 jaar, toen het plaats vond was ze 10. Ze vinden dat dochter hulp nodig heeft, een soort therapie, die haar zou helpen het negatieve eruit te halen. Met deze hulp zijn we al anderhalf jaar bezig. De eerste hulp, een kinderpsychologe, waar dochter zich erg goed bij voelde, is gestopt door vader omdat hij daar geen vertrouwen in had. De tweede hulp is gestopt door vader omdat hij vond dat er ook een beschuldigend verwijzen haar hun handelen was (door mij), en daar waren zij het niet mee eens.
Nu voor de derde keer hulp gezocht, via GGD, en weer wijst hij dochter aan als de schuldige in het hele verhaal en wil hij niet dat zij terug keert in zijn gezin als haar gedrag niet verandert.
Persoonlijk kan ik me daar wel wat bij voorstellen. Als je dochter niet mee kan draaien in het gezin daar, en haar eigen wil door wil zetten dan is dat verre van prettig. Ook bij mij probeert ze dat, maar ik hou haar kort, op een positieve manier, en heb regels afgesproken waar ik me aan houd. Deze regels bieden haar stabiliteit en het drammen houd op.
Alleen is dit nu dus het punt van discussie tussen vader en mijzelf. Ik vind het niet fair om dochter alle schuld te geven. Twee vechten twee schuld. Er is daar nl ook vaak erg boos en overdreven gereageerd op dochter wat niet zo had mogen gebeuren. Daardoor is dochter erg bang geworden van partner van vader en durft de waarheid niet meer te spreken uit angst voor weer straf en boze harde woorden.
Dochter heeft veel verdriet van het uitblijven van contact met vader. Hij belt bijna nooit, en als hij belt dan zegt hij steeds dat dochter hem zoveel verdriet heeft gedaan, en of ze dat beseft. Als dochter kaart stuurt voor zijn verjaardag dan kan er geen bedankje van af. Appen of mailen doen ze ook niet. Vader eist nu dat dochter laat zien dat zij spijt heeft van haar gedrag en daar aan wil gaan werken. Het is een hele lijst waar ze aan moet gaan werken. Persoonlijk vind ik dat zij dat niet alleen kan, maar onze hulp daarbij nodig heeft. Dochter zegt zelf dat ze beter geen contact meer kan hebben met vader, want ze kan toch nooit goed doen. Ze loopt op haar tenen als ze bij vader is.
Morgen hebben we een gesprek, vader, dochter, therapeute en ikzelf. Ik hoop heel erg dat er iets positiefs uit komt, want ik kan haar niet alleen opvoeden. Dit doe ik al een jaar, maar vind het behoorlijk pittig. Heb twee banen, drie kinderen en een eigen huishouden. Ik heb een vriend, maar woon nog niet samen. Dus alle zorg is al een jaar lang voor mij alleen. Vakanties, weekenden, alle school perikelen enz. Het zou toch zo fijn zijn als ze weer om het weekend naar vader zou kunnen zodat ze van beide ouders de liefde, aandacht en zorg krijgt die ze verdient.
Heeft iemand tips voor het gesprek van morgen ? Voor mijn gevoel pak ik het verkeerd aan. Zijn er vaders bij die zich misschien kunnen herkennen in mijn verhaal (je dochter om het weekend zien en dan is het niet altijd gezellig door gedrag van dochter) en mij tips kunnen geven ?
slaap er al heel lang slecht van, ben er radeloos van geworden.
en therapie
Ik weet het niet. Liever niet, ligt aan haar zelfbeeld.
Als dat slecht is, misschien wat hulp om te accepteren dat ze niet wordt geaccepteerd door haar vader.
Maar misschien is dat niet nodig, op het moment dat moeder niet meer accepteert wat vader doet.
Verdrietig
Ten eerste zou ik mijn dochter laten weten dat ik onvoorwaardelijk van haar hou (maar dat weet jou dochter vast al!). Lief of niet lief, beetje stout of heel stout, ik hou altijd van jou!
En dat zou je vader ook moeten doen, dat doen (vrijwel alle) ouders: houden van je kind omdat het je kind is, dat is voldoende reden.
Verder zou ik haar zeggen:
Dat papa dat niet kan, onvoorwaardelijk van je houden, ligt aan hem, niet aan jou. Punt. Nou ja 'punt': er kan nog bij dat het jammer is voor papa, dat hij niet kan zien wat voor fijn dochter hij heeft! Maar het ligt aan hem, niet aan haar.
en dan vragen wat je dochter wil: steeds blijven proberen contact te zoeken, met steeds weer teleurstellingen? Of rust creeeren en het contact tijdelijk níet zoeken? Ik denk dat ze zelf wel een mening over heeft, daar zou ik met haar over praten.
Ze dan haar vader een brief kunnen sturen: lieve papa, ik hou van jou zoals jij bent. Ik wil ook graag dat je van mij houdt zoals ik ben. Ik wordt er erg verdrietig van als je steeds afspraken afzegt en wil liever een tijdje niet meer afspreken. Dan wordt ik niet steeds teleurgesteld. Maar ik hou wel veel van je.
Nou ja, ik probeer met je mee te denken
Haar vader blijft haar vader, alleen ziet ze hem een tijd niet. Dat overkomt meer kinderen.
Ook ik heb sinds het begin van mijn pubertijd geen contact meer met mijn vader. Hij was niet bepaald geintereseerd meer in ons na de scheiding.
Wat voor mij belangrijk hierbijwas, is dat mijn moeder en stiefvader nooit lelijk hebben gesproken over mijn vader. Er waren wel vervelende feiten rondom alimentatie ed waar ik van wist, maar ze spraken nooit met een vervelend dubbel toontje over hem.
Verder is het met mij helemaal goed gekomen. Mijn broer heeft het er wel moeilijk mee gehad, om 'verstoten' te worden.
en dan ook nog: té zot om een kind van die leeftijd aan te spreken op iets van jaar geleden! En op een enkel leugentje!
Maar, het klinkt of jij liefdevol voor je dochter zorgt. Je kunt haar vader niet veranderen. Probeer, samen met haar, de situatie te accepteren en de mooie dingen van het leven te zien.
Het klinkt of jullie samen sterk zijn! En probeer toch maar lekker te slapen, hoe vervelend en verdrietig ook, haar/jullie leven bestaat uit véél meer dan het contact met een moeilijke vader!
contact gehad met therapeute
Net gebeld met therapeute. Hier komt de leugen waar vader het over had en wat zo zwaarwegend was: dochter gaf aan tijdens het gesprek vorige week dat ze via social media contact had met de dochter van vaders vriendin. Vader zegt nu dus dat dit gelogen is omdat het laatste contact eind september was, en dat het vanaf kant van dochter minimaal was. Nou vraag ik je.....
Voor mijn dochter is elkaar accepteren op fb of musically (of hoe je dat schrijft) een vorm van contact hebben met elkaar. Zij voert nooit gesprekken op deze manier, maar 'liked' veel van anderen snap je ? Dat is voor mijn dochter een vorm van contact. Daar is niks mis mee dacht ik zo en ze heeft niet gelogen. Voor vader was dit dus de zwaarwegende reden om geen contact te willen met dochter en moest ze deze leugen gaan bespreken met de therapeute. Daar heb ik vanmorgen een stokje voor gestoken. Die afspraak heb ik afgezegd, want het slaat nergens op. Er is al melding gemaakt bij 'Veilig thuis' eerder dit jaar door de psychologe die dochter toen hielp, en onze therapeute gaat er nog één bovenop doen. Ook ik heb gebeld, en word zometeen terug gebeld, ook ik ga melding maken over de nalatigheid van vader en de impact die dit heeft op dochter.
Ik sta weer machteloos.
Jullie hebben ook gelijk, met wraak los ik niks op, maar dit is een kut gevoel (sorry voor taalgebruik) en hij gaat maar door met ons neerhalen. Je wil dan zo graag wat lelijks terug doen als genoegdoening snap je ? Hij komt overal maar mee weg en wij blijven met de gebakken peren zitten...
Vraag aan jullie:
- wie weet of je kinderalimentatie komt te vervallen als je vader uit de ouderlijk macht zet ?
Want daar zit ik nu over te denken.
- moet vader toestemming verlenen aan het plaatsen op het voortgezet onderwijs ?
pff
Wat vreselijk moeilijk voor je dochter.
Kinderalimentatie is niet afhankelijk van gezag. Dus ook als het zou lukken om vader uit de ouderlijke macht te zetten dan moet hij wel blijven betalen.
Als er gezamenlijk gezag is, dan moet er ook samen worden besloten over de schoolkeuze. Mijn ervaring is echter dat de meeste middelbare scholen ook genoegen nemen met één handtekening. Mocht vader echt inschrijving willen blokkeren dan kun je ook naar de rechter voor vervangende toestemming, dat is minder vergaand dan vader uit de ouderlijk macht laten zetten.
v@@s
De reden dat ik hem uit de ouderlijke macht wil zetten is omdat ik verder overal zijn toestemming voor nodig heb. Als ik bijvoorbeeld dochter terug wil laten gaan naar de eerdere psychologe (waar dochter echt een super band mee had opgebouwd en daar heel graag naar toe ging. Vader had echter toestemming ingetrokken voor verdere behandeling) dan kan hij dat weigeren, terwijl het voor dochter heel fijn is daar. Of andere zaken waar ik zijn toestemming voor nodig ga hebben. Aangezien hij dus geen snars om dochter geeft, wil ik niet steeds afhankelijk blijven van zijn goedkeuring.
Niet handig
Ik kan me goed voorstellen dat je ook graag ziet dat je dochter bij haar vader is om meerdere redenen. Ik denk alleen dat dit halen en trekken nog veel meer energie kost dan toestaan dat je dochter voorlopig niet meer naar haar vader gaat. Daar gaat je vrije weekend met een ingewikkeld kind maar dit heeft natuurlijk al veel te lang geduurd en zelfs je dochter stelt voor om het voorlopig maar op te geven.
Verder hoop ik dat je weinig last gaat krijgen van al die zorgmeldingen. Wat verwacht je daar eigenlijk van?
Ze zetten vader niet zomaar uit het gezag, ik ben benieuwd of het je zo gaat lukken en ik moet zeggen dat ik me verbaas over de gang van zaken.
Waarbij ik best wel snap dat je boos bent en ook dat je een vrij weekend wil, maar dat je er zo fanatiek inzit lijkt me voor niemand veel opleveren, ook niet voor jezelf.
Behalve een hoop onenigheid en gedoe. Om maar niet te zwijgen van onvoorspelbare acties door een melding van Veilig Thuis.
stoppen
Dit is zó krom, als ouder moet je je kind niet willen blootstellen aan zulk gedrag van de andere ouder. Dit is zó slecht voor haar zelfvertrouwen, terwijl je dochter helemaal niets verkeerd doet (anders dan het zijn van een kind).
Ik zou dus niet meer investeren in contact met deze man. Je dochter blijft toch zijn pispaaltje. Leg haar inderdaad uit dat papa niet zo best in zijn vel zit en dat het nu even beter is hem niet te zien. En investeer heel veel in je dochter, ik kan begrijpen dat ze af en toe minder makkelijk is als ze dit van haar vader moet verdragen. Misschien alleen contact met een verjaardag oid.
Welke gronden wil je aanvoeren om hem uit de ouderlijke macht te laten zetten trouwens? Dan moet je wel met hele heftige zaken aankomen, lijkt me. Dit is niet ernstig genoeg om hem uit de macht te laten zetten (hoewel ernstig schadelijk voor je kind).
Veilig thuis
De vorige psychologe heeft de melding ooit gemaakt bij Veilig Thuis. De reden dat ik ook aan de bel trek is eigenlijk meer dat ik mijn dochter veilig wil stellen. Waarmee ik bedoel dat vader maar steeds dochter overal de schuld van geeft, terwijl hij degene is die steeds aan de touwtjes trekt, toestemmingen intrekt, dochter een minderwaardig gevoel geeft. Ik zie hem ervoor aan dit ooit voor een rechtbank uit te willen vechten, en dan moet ik sterk staan. Op alle fronten. Veilig Thuis is geen bedreiging, maar moet wel op de hoogte zijn van het wel en wee als een kind in de knel zit en één van de ouders niet meer wil.
AnneJ het lijkt me toch logisch dat ik er zo diep in zit, ik word dagelijks geconfronteerd met het verdriet, boosheid en machteloosheid van mijn dochter. Ik wil alles doen om dat te stoppen of verhelpen, maar heb het niet meer in de hand. De reden dat ik hem uit de ouderlijke macht zou willen is meer dat ik dan geen 'last' meer heb van zijn mailtjes en macht. Dan kan ik terug gaan naar de psychologe die ze eerst had, waar ze zich zo fijn bij voelde, zonder dat hij daar dwars over gaat liggen doen. Dan kan ze gaan herstellen van deze hele periode en een manier vinden met deze psychologe om verder te kunnen en hebben we rust. Zeker omdat ze zo dicht op de puberteit zit.
En wat een vrij weekend betreft: die heb ik al een jaar niet meer hoor, dus dat raak je wel gewend. Ouders die wel samen zijn hebben ook nooit een vrij weekend. Het gaat me meer om de oneerlijkheid, omdat wij niet meer samen zijn en hij elk weekend kan doen en laten wat hij wil. Gelukkig heb ik een fijne moeder waar dochter zo nu en dan heen mag zodat ik mijn batterij even op kan laden.
Ik wil ook niet meer investeren in het contact met vader. Het is mij echt duidelijk dat het beter is zonder de vader, hoe verdrietig dit is voor dochter. Maar haar laten behandelen voor liegen, zoals hij voorstelde, dat vertik ik. Dat is nog meer zout in haar wonden strooien. We komen er wel uit samen, we zijn er nu al sterker door geworden met zijn tweetjes. Hij weet niet wat hij mist...
@Pirata, ik weet niet eens op welke gronden ik hem uit de ouderlijke macht wil zetten. Het was een idee van mij, maar ongegrond waarschijnlijk, en puur uit boosheid naar hem toe voor wat hij mijn dochter aan doet. Ik moet alles eens overdenken en laten bezinken voordat ik werkelijk stappen ga zetten.
Ik zal dochter vertellen dat papa even geen contact kan verdragen, en dat het absoluut niet door haar komt maar doordat hij met zichzelf in de knoop zit. Hij loopt niet voor niets bij de psycholoog (als dat al waar is maar dat terzijde). Het is wel zo dat vader alle schuld al in haar schoenen had geschoven : "jij hebt me zoveel verdriet gedaan, door jou ben ik ingestort enz" dus hoe pak ik dat aan .... Ze zegt het zelf ook vaak; dat het haar schuld is dat papa zo is geworden. Vreselijk gewoon....
@ Rondje
Je schreef dat je in het begin van je puberteit geen contact had met je vader. Hoe lang heeft die periode geduurd ? En hoe kon jij het een plaatsje geven? Had je daar hulp bij ? Is het contact weer hersteld, en hoe is het nu ? Misschien hele persoonlijke vragen, sorry, maar ik denk dat ik er vruchten uit kan plukken voor mijn meisje. Als je het te persoonlijk vind snap ik dat ook, geen probleem.
ik weet het niet maar
Deze situatie van gescheiden leven maakt het makkelijker om een "zwarte piet" aan te wijzen. Ik heb een vroeg puberende zoon thuis die al dat gedrag vertoonde wat jij beschrijft. Nu hij 16 is is het voorbij. Roerige jaren geweest maar door veel geduld toch doorgekomen.
Wordt er niet te snel naar een zwaardere oorzaak achter haar gedrag gezocht?
Dochter beschermen!
Je schrijft: "Het is wel zo dat vader alle schuld al in haar schoenen had geschoven : "jij hebt me zoveel verdriet gedaan, door jou ben ik ingestort enz" dus hoe pak ik dat aan .... Ze zegt het zelf ook vaak; dat het haar schuld is dat papa zo is geworden. Vreselijk gewoon...."
Je kunt daar tegen ingaan. Nee, het is niet haar schuld, papa is zit niet lekker in zijn vel! Leg haar uit dat gezonde ouders onvoorwaardelijk van hun kinderen houden. Gezonde ouders sturen hun kind niet weg vanwege een klein verschilletje in inzicht (die laatste "leugen"). Je dochter is normaal, hij niet. Het is heel verdrietig dat dit gebeurt, maar nu moet jij je dochter beschermen. Dat betekent geen contact meer met vader zoeken.
Documenteer wat er gebeurt en wat er gebeurd is, zodat je bij eventuele rechtszaken sterk staat. En verder raad ook ik je van harte aan om vader los te laten. Reken gewoon helemaal niet op hem. Maak er wat van zonder hem.
Een vraagje: denk jij net als ik dat de therapeute veilig thuis erbij gehaald heeft omdat ze donders goed ziet dat je dochter niet veilig is bij vader? Ze kan vader niet in de therapie openlijk afvallen omdat hij dat niet meer open zal staan voor gesprekken. Maar heeft ze aangegeven dat ook zij het niet gezond vindt wat hier gebeurt?
dossiervorming
Je dochter mag dus van hem niet meer naar de psycholoog? En weigert hij wel meer dingen, bijvoorbeeld reizen, een eigen ID-kaart, zaken m.b.t. school en zo, zonder goede reden? Sla die mailtjes op allemaal op. Ook ander bewijs van gedrag in het nadeel van je dochter, denk dan aan verklaring van anderen zoals school, zijn belangrijk.
Een vriendin van me maakt het ook mee. Met name gedoe rond toestemmingen en het weigeren van medische behandelingen. Denk dan aan: toestemming paspoort en reizen weigeren (er woont familie in het buitenland en kind ziet die familie dus niet meer), medische onderzoeken weigeren (er is mogelijk een erfelijke ziekte waardoor het kind bepaalde medicatie niet mag) etcetera. Mijn vriendin is ook vaste klant bij het LBIO, want vader vindt het heerlijk om de alimentatie wat langer vast te houden dan nodig is.
Wat ze doet is dossiervorming. Dus zwart op wit een verklaring van het ziekenhuis dat vader geen onderzoek wil geven zodat ze geen onderzoek kunnen doen, de mails waarin vader toestemming weigert te geven voor een reis naar de familie en dat kind niet mee kan op schoolreisje net over de grens wegens geen ID (kind is nog geen 14), een mail met cc naar de basisschool waarin vader eist dat kind niet naar de geadviseerde middelbare school mag omdat het niet hoog genoeg is, noem maar op.
Dat kan waarschijnlijk binnenkort mooi van pas komen. Vader heeft gedreigd met de rechter en het verleden heeft al laten zien dat hij dat ook doet. Kind wil namelijk minder naar vader toe, dat is volgens vader natuurlijk de schuld van moeder en dus dreigt hij weer met de rechter wegens schending van de afspraken m.b.t. omgang.
Ze heeft al contact met goede advocaat, die gráág het opgebouwde dossier wil inzetten om een tegenaanval te openen. Of vader dan het gezag kwijt kan raken weet ik niet, dan moet je het wel heel bont maken, maar volgens mijn vriendin zei haar advocaat dat rechters absoluut niet blij zijn met dit soort treitergedrag met de kinderen als inzet. De kans is aanwezig dat ze ook vervangende toestemming zal krijgen voor medisch onderzoek en buitenlandse reizen zolang het kind nog niet meerderjarig is.
ID-kaart
Hierboven wordt bij een ID kaart genoemd dat een kind nog geen 14 is. Een ID-kaart mag al zonder toestemming van ouders aangevraagd worden als een kind 12 is.
Beetje in dezelfde positie
Mijn ex weigerde ook mee te werken aan behandelingen en gaf nergens toestemming voor. Ik heb mijn advocaat gevraagd of er mogelijkheden waren om hem uit de ouderlijke macht te zetten maar dat was een doodlopende weg. Dan moet een ouder het al heel bont maken.
Dossiervorming is een hele goede. Laat je ook alle verslagen geven die gemaakt worden en mocht het een keer nodig zijn kun je met jouw dossier vervangende toestemming vragen
V@@s
Dat is goed mogelijk, maar dan nog kom je nergens als kind met moeder naar het buitenland wil (met vliegtuig of naar de UK kun je als alleenreizende ouder met kind een probleem krijgen en bij sommige georganiseerde reizen is het ook verplicht om gedoe te voorkomen).
niets meer doen richting hem
de oplossing zit bij jou niet bij hem.
de oorzaak zit wel bij hem, maar verwar dat dus niet met de oplossing
integendeel: zo lang jij hiermee doorgaat schaad jij je dochter meer en dat wil je juist niet.
acceptatie en loslaten door jou en op andere manier door je dochter, dat is waar jullie allebei mee geholpen zijn. En voor je dochter een hele noodzakelijke stap, zodat ze zich weer gewaardeerd en geliefd mag gaan voelen zoals ze is!
heel veel sterkte,
gr Angela
zielig
Ze wordt door haar vader uit het nest geduwd, want ze past niet in het plaatje met de nieuwe liefde. En dan ligt het zogenaamd nog aan haar ook, omdat ze gewoon kind is en laat merken dat ze niet blij is met de situatie.
Geef haar heel veel knuffels en liefde en laat pa maar voor wat hij is. Ik zou alleen therapie doen als ze nadat het stof is gaan ligen nog steeds niet goed in haar vel zit. En dan zeker geen therapeute die door vader is uitgekozen om haar even mores te leren. Hooguit iemand die uitlegt dat het echt niet aan haar ligt.
Ik heb vaak gehoord van vaders die vochten om controle te houden, of die juist nooit meer iets van zich laten horen, maar dit slaat alles: je kind een trap na geven. Die man heeft hulp nodig, maar dat is niet jouw probleem.
@ jani
Klopt. Ze rekenen alles heel zwaar aan... helaas
@Niki 73
Gelukkig was ik al bezig met dochter het tegendeel te bewijzen: dat zij gewoon een keileuke meid is, die een hartje van goud heeft. vaak doe ik dat bewust op fb bijvoorbeeld, zodat iedereen leest hoe ik over haar denk.
en ja, de therapeute snapt er ook niks meer van. Ze was er ook fel over tegen vader: dat de weg die hij nu gekozen heeft, niet in het beste belang van dochter is. Maar daar heeft hij lak aan en verschuilt zich achter zijn eigen psycholoog. Dat is idd de reden dat ook zij melding heeft gemaakt, net als de vorige psychologe.
@ Sally
Bedankt voor je reaktie.
Wat vreselijk voor je vriendin, wat zal ze vreselijk moe zijn van al dat getrek en getreiter. Ik voel met haar mee.
bij ons is het zo dat dochter eerder bij een psychologe was waar dochter het zeer goed mee kon vinden. Maar vader vond dat de behandeling niet overeen kwam met zijn wensen, en trok toestemming in. Nu bij een GGD psychologe, die wat korter van stof is. Ook omdat er veel minder uren aan deze zaken gegeven mogen worden. Maar ook hier heeft vader de vinger in de pap en moet het gaan zoals hij het wil. Dat heb je kunnen lezen..
Ik heb al een map vol met mails, uitslagen van onderzoeken, melding bij Veilig Thuis, alle verslagen van de vorige psychologe enz.
@ Li
zo is het maar net, dank voor je reactie.
Ik geloof dat ik er stilletjes vrede mee heb. Geen contact meer. Het gaat nu prima met dochter, en dat wil ik zo houden. Ze weet nog niet dat vader geen contact meer wil. Dat vertel ik haar op een juist moment. of als ze er zelf over begint natuurlijk.
Ik had vannacht een mail getypt naar hem met niet mis te verstane woorden in. Geen gescheld hoor, of vuile praat, maar wel mijn pittige mening over hem. Ik zal hem niet versturen, dat zal alleen maar meer negatieve stof op doen waaien, maar het lucht op dit alleen maar te lezen. Dan is het uit mijn hoofd.. tenminste.. een klein poosje.
loslaten
Zoals al meer gezegd. Investeer niet meer in de vader. Je dochter hoeft niet meer te bewijzen dat ze goed/lief of eerlijk genoeg is. Vader kan weer contact zoeken als hij klaar is met zijn boosheid.
Naar mijn idee heeft de psycholoog van vader het heel goed gezien. Dochter kan beter niet naar vader vanwege de boosheid van vader. Niet de leugen van dochter werd als reden gegeven maar de boosheid van vader hierover.
Overigens ben ik het met je eens dat je dochter niet eens gelogen heeft. Maar uiteindelijk zou ik helemaal niet meer ingaan op het waarom van vaders boosheid.
Wees inderdaad maar heel lief voor je dochter en leg haar goed uit dat het probleem bij de vader ligt, niet bij haar.
Je bent goed bezig
Wat je aan dochter eventueel kunt vertellen is, dat pappa het druk heeft, dat het nu even niet uitkomt, dat het niet aan haar ligt. Leugentje om bestwil.
En mijn vriendin wordt er inderdaad knettergek van en komt hier af en toe spuien. Die man is écht gestoord, maar heeft geen diagnoses want het ligt natuurlijk nooit aan hem. Ze zal blij zijn als het kind 18 is en ze die man niet meer nodig heeft voor toestemming. Hij zal ongetwijfeld wel weer wat anders verzinnen om haar dwars te zitten, maar dan niet meer over de rug van haar kind. Ze zegt dat ze geen probleem heeft met een rechtstreekse confrontatie, maar dat dit ten koste gaat van haar kind sloopt haar.
Vorige psychologe
Heb je die toesteming van vader echt nodig om haar naar haar eigen psychologe te laten gaan? Een van mijn kinderen is ook zonder toestemming van vader een tijdje naar een psychologe gegaan. Ik heb het allemaal zelf betaald en er gewoon geen woorden aan vuilgemaakt. Is dat een mogelijkheid?
Pijnlijk
Wat pijnlijk voor jouw dochter en voor jou, zeg.
Ik heb nog niet alles gelezen dus misschien zeg ik iets heel dat niet klopt.
Heb je voorheen wel met hem kunnen overleggen?
Als ik het zo lees, denk ik gelijk aan, kan deze vader een relatie met iemand hebben of gaat het erom dat mensen doen wat hij wil en wat hij verwacht en dat het dan een relatie heet? Met andere woorden: als iemand iets kan, doet iemand dat ook. Als iemand iets niet kan, zegt diegene vaak dat hij het niet kan of dat het aan de ander ligt en het daarom niet wil. Hoe meer jij zou trekken en praten en bezig zijn, hoe meer hij zich er aan kan onttrekken (met zogenaamd geldig argument die de boel weer verdoezeld).
Daarnaast vraag ik mij af wat de 'opdracht' van de psycholoog is. Deze manier van doen duwt jouw dochter steeds in het blikveld van vader die haar vervolgens afwijst en afwijst en afwijst. Is het de psycholoog ondertussen ook duidelijk geworden dat de vader het probleem is?
Geniet vader van het zien van wanhoop bij anderen of verwart hij het met iets anders (boosheid, claimgedrag ed)?
Overigens zou ik voorzichtig zijn met overal de stekker uit trekken omdat hij dan kan zeggen dat hij niet opgegeven heeft. Stop nog wel energie in de zaak en minder of niet in hem.
Antwoord
Vlinder-123
@ Rondje
Je schreef dat je in het begin van je puberteit geen contact had met je vader. Hoe lang heeft die periode geduurd ? En hoe kon jij het een plaatsje geven? Had je daar hulp bij ? Is het contact weer hersteld, en hoe is het nu ? Misschien hele persoonlijke vragen, sorry, maar ik denk dat ik er vruchten uit kan plukken voor mijn meisje. Als je het te persoonlijk vind snap ik dat ook, geen probleem.
Dag Vlinder-123
In het begin van mijn pubertijd is het contact verbroken en nooit meer goed gekomen (ik heb nu zelf een gezin).
Hoe kon ik het een plaatsje geven? Ik wil het contact zelf verbreken. Er zijn in ons gezin nooit echt heftige zaken gebeurd, een gewoon gezin met ongelukkig getrouwde ouders.
Mijn vader heeft mij op een vervelende manier betrokken bij zijn vertrek uit ons huis. Hij heeft na de breuk vaak lelijk over mijn moeder gesproken tegen mij en mijn broer. Mijn moeder kreeg al snel een nieuwe partner, mijn vader vond dat hij maar voor ons moest zorgen.
Mijn broer heeft daar veel verdriet van gehad. Steeds weer kwam mijn vader niet opdagen als hij ons zou ophalen. Ik vond dat hij ons in de steek liet en hoefde hem niet meer te zien. Ik denk achteraf dat ik ook loyaal wilde zijn aan mijn lieve moeder, zij heeft nooit lelijk gesproken over mijn vader.
Hij heeft nooit een poging gedaan het contact te herstellen. Met mijn stiefvader kon ik het goed vinden, hij werd een vaderfiguur in mijn leven. Hij stond ieder week bij mij langs het sportveld.
Het was dus eigenlijk een rationele keuze waar ik eigenlijk nooit last van heb gehad. Vroeger had ik wel last van het grote verdriet en dat hij mijn mijn broer, mijn moeder en mijn stiefvader aandeed. Dat nam ik mijn vader kwalijk, daarom was mijn besluit 'makkelijk'.
Mijn broer heeft zijn leven lang last gehad van het feit dat zijn vader hem niet belangrijk genoeg vond en voelt zich nog steeds snel 'in de steek gelaten'.
Ik verwacht niet dat mijn antwoorden jou of je dochter kunnen helpen, maar wilde dit gerust met je delen.
Sally MacLennane
Sally, ik wil je vriendin niet ontmoedigen, maar hier is alles alleen maar erger geworden sinds dochter 18 is geworden. Vader betaalde al niet of nauwelijks, nu heeft hij dochter gezegd dat hij haar rechtstreeks geld zal storten (want als hij het aan mij gaf wist hij niet wat ermee gebeurde). Alleen dat gebeurt niet, zodat het nu dochter is die in de problemen komt met haar financiën (en ik alsnog mag bijspringen). Verder vindt vader het tijd om alle shit tussen hem en mij van de afgelopen jaren eens ongenuanceerd op haar bordje te gooien. Dochter weet van driekwart van de shit niks af, omdat ik het niet nodig vond haar daarmee te belasten. Tot slot geeft hij nu als hij weer eens wordt opgepakt of dronken wordt aangehouden het nummer van zijn 'volwassen dochter', zodat dochter midden in de nacht telefoontjes krijgt van politie (arrestatie), ziekenhuis (drugs) of dronken vrienden van haar vader die hem ergens hebben gevonden.
Hier dus alleen maar meer 'over de rug van het kind'. Dochter blijkt overigens prima in staat de bal terug te kaatsen naar waar hij hoort.
Dymo
Wat een ellendeling! En ook nog eens drugs en alcohol, begrijp ik?
Je dochter kan ook contact opnemen met het LBIO. Als ze 18 zijn geweest moeten ze dat zelf doen.
En wat een ellende met die telefoon 
Is een ander nummer een optie?
Wat heb je er toch ook lamzakken tussen! Bah!
Wat de opmerking van mijn vriendin betreft: dat sloeg vooral op het feit dat er dan geen toestemming meer nodig is voor medische handelingen.
Toestemming
Toestemming is inderdaad verleden tijd. Gelukkig heb ik ex altijd zo onder druk weten te zetten dat hij wel toestemming gaf. Dochter zet 's nachts haar telefoon uit en negeert de volgende ochtend wat er 's nachts is gebeurd. Met het LBIO hebben we niet zulke goede ervaringen helaas. Dochter verdient inmiddels zelf bij wat haar vader haar zou moeten geven. Het arme kind studeert en werkt wel zeven dagen in de week. En haar vader naar anderen toe maar opscheppen over zijn slimme en zelfstandige dochter.
Maar we vervuilen het draadje!
toestemming medische behandeling
Beetje off topic, maar misschien toch wel handig om te weten: Vanaf 16 jaar beslist een kind zelf over medische behandelingen en is toestemming van ouders helemaal niet meer nodig.
Van 12 t/m 15 is toestemming van ouder én kind nodig, maar daar zijn wel uitzonderingen op:
https://www.kindenziekenhuis.nl/professionals/modelrichtlijn-wgbo/
En voor kinderen zelf:
http://www.jadokterneedokter.nl/mijn-rechten/