Vader wil zijn kinderen niet meer zien
Hallo,
De vader van mijn kinderen wilt ze niet meer zien.
Ik vind dit vreselijk ( aan de andere kant, van al dag gezeur zijn we gelukkig wel af )
Even in het kort:
1 jaar geleden vertrok mijn ex na een relatie van 11 jaar en 2 prachtige kids.
Na 2 weken kwam ik er achter dat hij vreemd ging met een goede vriendin en tevens buurvrouw van mij ( ik paste zelfs op haar kids )
Na veel liegen hierover en ruzies etc. Besloot hij dat het allemaal
Op zijn manier moest gaan. Geen mediation geen advocaat. ( we waren niet getrouwd )
Hij heeft een goedlopend eigen bedrijf. Ons huis werd met schuld verkocht. Hij heeft geen cent aan alimentatie betaald en vind dat ik schuld bij hem moet afbetalen van de restschuld van het huis ( wat voor de helft helaas voor mij is )
Nu Zit het zo, ik werkte onofficieel voor het bedrijf wat we hadden, nu zit ik met een bijstand uitkering.
Hij is inmiddels getrouwd met haar en woont vanaf dag 1 samen met haar en haar kids.
Zij heeft ook een ex en heb vaak contact met hem. Hij wilt zijn kids zoveel
Mogelijk zien.
Nu was er weer een discussie over de zomervakantie. Hij had in ene weer geen tijd voor z'n kids want werk ging voor.
Toen was ik er klaar mee. Heb gezegd hou je aan de afspraken en anders niet. Toen kreeg ik een mail terug dat hij klaar was met mijn moeilijke gedoe en dat hij er geen trek
Meer in had en dat de kinderen vanzelf wel als ze groter zijn naar hem toe komen.
Dit is 4 weken geleden en zoals afgesproken zouden de kids nu de vakantie bij hem zijn.
Ik heb hem vorige week een sms gestuurd dat de kids hem willen bellen. ( normaal belde hij nooit met ze alleen om het weekend kwamen ze daar 1 nacht logeren)
Hij reageert niet op de sms.
Ik heb al enige tijd een advocaat, hij ook, inmiddels niet meer. Ik zet door met rechtzaak voor diverse zaken. Ik heb recht op alimentatie en wil de omgang of voogdij op papier hebben.
Mijn ex 100% omgedraaid toen hij ons verliet een jaar geleden en herken hem helemaal niet meer.
Wat kan ik nu het beste doen?
De kinderen zijn 4 en 6 jaar. Ze stellen veel vragen.
Ik heb natuurlijke alle berichten bewaard, zodat ik het ze kan laten lezen ooit.
Beetje lang en warrig verhaal. ( dit is nog maar een klein stuk van een rumoerig jaar)
Groetjes
Vader wil moeilijk gedoe met jou niet meer
Ik zie niet zozeer een afwijzing van de kinderen, als wel een afwijzing van wat hij noemt 'moeilijk gedoe' van jou.
Ik heb wel een vraag: hij is bij zijn nieuwe liefde ingetrokken en die nieuwe liefde is jouw buurvrouw. Is hij nu dus ook jouw buurman? Dat lijkt me allemaal erg pijnlijk.
Je hebt gelijk dat je doorzet met rechtszaken over omgangsregeling en alimentatie. Hij is hoteldebotel en wil alles wat zijn nieuwe liefdesgeluk bedreigt negeren en buitensluiten. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het hotel-de-botel-zijn zal binnenkort wel een keer over zijn.
Ondertussen zorg je dat de afspraken (via de rechter) op papier komen. Daarna kun je ze afdwingen, dat kan nu nog niet. Hopelijk is het hotel-de-botel-gevoel dan een beetje verdwenen, krijgt hij zijn verstand weer terug, en gaat hij zich dan aan de afspraken houden die dan ook vastliggen op papier. En hopelijk heeft hij dan ervaren/begrepen dat jij niet moeilijk doet, maar de zaken gewoon goed geregeld wil hebben.
Tot die tijd kun je weinig anders doen dan slikken, er zijn voor de kinderen en je eigen leven weer oppakken.
Je kinderen zijn 4 en 6. Als ze veel vragen hebben, dan zou ik iets zeggen in de zin van: pappa is verliefd en als je verliefd bent, dan denk je niet goed. Misschien iets voorlezen over 'kriebels in de buik'.
Om nu al berichtjes te gaan bewaren, zodat je ze straks aan je kinderen kunt laten lezen, dat vind ik wel erg vreemd; Relatieproblemen zijn niet voor kinderen, ook niet als de kinderen ouder zijn. Als je ze ooit t.z.t. jouw kant van het verhaal wil vertellen, dan zou ik het vreemd vinden als je kinderen om 'bewijs' vragen in de vorm van bewaarde berichtjes. Nu zul je een kinderverhaal moeten bedenken,w aar de kinderen mee uit de voeten kunnen, zonder dat je gat liegen. 'Pappa is verliefd' lijkt mij een goede samenvatting. En dan met je kinderen praten over verliefd zijn, of zij wel eens verliefd zijn op een kindje, of een knuffel of een konijn etc.
Tsjor
Moeilijk
Mijn kinderen zijn hun vader kwijt geraakt toen ze al wat ouder waren. Door bepaalde gebeurtenissen is hun vader enorm van zijn voetstuk gevallen. Het is niet te begrijpen dat een ouder in staat is zijn (of haar) kinderen zo te laten vallen en de andere ouder met de volledige zorg opzadelt, maar het gebeurt.
De klap was enorm, al kwam het niet helemaal onverwacht. Ze hadden toen heel veel behoefte aan verhalen over mijn ervaringen met deze man. Ik heb die, tot op zekere hoogte, gedeeld. Ik had toen ook veel aan oude dagboekfragmenten en mails die ik nog had, ook voor mezelf omdat er zoveel gebeurde dat achteraf de puzzelstukjes mede dankzij die aantekeningen op z'n plek vielen voor zowel de kinderen als mijzelf.
Je vader op zo'n manier verliezen is heel ingrijpend. Het is verschrikkelijk moeilijk om dan open en eerlijk tegen je kinderen te zijn zonder de indruk te wekken je ex zwart te maken. Een jonge leeftijd maakt het nog eens extra moeilijk. Soms kun je lastige vragen beter beantwoorden met "ik weet het niet".
Als vader nog wel in beeld is omdat die opeens buurman is geworden wordt het nog lastiger, lijkt me. Dat mijn ex is verdwenen is op een bepaalde manier een opluchting voor ons gezin, maar daar is ook wel e.e.a. aan vooraf gegaan.
Op oudere leeftijd pleit ik voor zoveel mogelijk openheid, zonder er een waarde-oordeel aan te hangen (ontzettend moeilijk!). Mijn kinderen waren me er dankbaar om, ook al was het geen mooi verhaal, maar het bevestigde wel de ervaringen die zij met hun vader hadden (en mij tot dan toe onbekend waren) en we konden elkaar op die manier aanvullen, steunen en herkenning bieden.
De soep
Vaak wordt de soep toch niet zo heet gegeten. Laat het gewoon even gaan en zoek eerst de financiële zaken goed uit. Kan best zijn dat het contact daarna weer wat toeneemt. Maar als je met elkaar geen goede afspraken kunt maken over de kinderen dan zit je er zelf fulltime aan vast om voor de kinderen te zorgen. Daar moet je je wel even op instellen.
Wel een heel kwetsbare positie overigens. Onbetaald meewerken in het bedrijf van je man en dan scheiden. En dan de bijstand in met nog eens kosten voor de restschuld van het koophuis.
Leg in elk geval aan de kinderen uit dat het niet aan hen ligt dat vader de kinderen even niet wil zien. Vader en moeder kunnen dat niet goed afspreken vanwege gedoe rondom de scheiding.
Ervaring
Mijn ex heeft het contact met zijn kinderen verbroken toen ze ongeveer 5 jaar waren. Inmiddels zijn mijn kinderen al lang volwassen maar het contact is nooit hersteld. Ex heeft een paar jaar terug wel aangegeven weer contact misschien te willen maar de kinderen hebben daar op dit moment geen behoefte aan.
Hoewel mijn kinderen zijn opgegroeid met een liefhebbende stiefvader die ze als hun vader beschouwen is het altijd moeilijk geweest voor ze. Het laat diepe wonden na als je afgewezen bent door je ouder. Dat blijft ergens altijd spelen.
Ik heb voor mijn kinderen ook veel correspondentie uit die tijd bewaard en heb dit deels met ze gedeeld (op hun verzoek) toen ze ouder waren. Sommige dingen zijn erg persoonlijk en wil ik (nog) niet met ze delen maar ik vind het belangrijk dat ze een deel van het verhaal ook zo leren kennen mochten ze die behoefte hebben. Ik denk dat het juist goed is dat je dus alles bewaart. Niet omdat je kinderen bewijsmateriaal nodig hebben maar omdat als er veel tijd overeen mocht gaan perspectieven veranderen en het verhaal vaak anders wordt in de herinnering. Zo kunnen ze op latere leeftijd eventueel een beter beeld vormen van deze tijd.
Tegen de kinderen zou ik nu op deze leeftijd niet zo veel zeggen maar ik zou ook niet gaan liegen op de lange termijn. Ik zei tegen mijn kinderen in die tijd dat er net geen contact meer was dat papa geen tijd had want hij woonde ver weg. Dat was natuurlijk een leugen maar ik wist niet wat ik anders moest zeggen. De waarheid was dat hun vader hun niet wilde zien door bepaalde omstandigheden die ook al niet uit te leggen waren aan kleuters. Maar uiteindelijk heb ik toch een keer de waarheid verteld. Je kan best een paar maanden liegen maar je wilt ook geen jaren gaan liegen.
In jullie geval kan het allemaal nog goed komen dus ik zou op dit moment inderdaad niet in te veel details treden. Wel alles bewaren. Op de vragen van de kinderen niet al te veel gedetailleerde antwoorden geven maar hun de leiding laten nemen in hun antwoorden. Mocht het echt lang duren dan zou ik toch wel op hun niveau de waarheid zeggen. Smoesjes als papa heeft geen tijd hou je niet heel lang vol.
Toen mijn kinderen klein waren....
....vertelde ik ze dat hun papa zeker heel veel van ze hield, maar dat hij, doordat er als kind niet goed voor hem gezorgd was, hij niet wist hoe hij voor kinderen moest zorgen. En dat we nu daarom ons eigen veilige huisje hadden. Dit was mijn uitleg voor een situatie waarin sprake was van huiselijk geweld, zowel naar de kinderen als naar mij.
Ik heb met en door mijn ex hele moeilijke situaties meegemaakt die je kinderen wilt en moet besparen, maar dat ging niet altijd. Wat ik uit moest leggen, legde ik uit op 'kinderniveau en zo dicht mogelijk bij de waarheid.'
De uitleg van Tsjor vind ik prima voor deze situatie. Je zou kunnen overwegen om vader periodiek op de hoogte te gaan houden van het wel en wee van de kinderen. Dit omdat ieder bericht mogelijk uitlokt om toch contact op te nemen, maar ook omdat als er dan wel contact komt, vader in ieder geval op de hoogte is.