Verhouding zorg en alimentatie
Omdat ons oudste kind binnenkort 18 jaar wordt, zaten mijn ex en ik rond de tafel. We schillen van mening, Of meer: bekijken de dingen vanuit ons eigen standpunt. Toen we uit elkaar gingen (ruim 10 jaar terug), hadden we de traditionele situatie: hij werkte full-time, ik part-time met de zorg voor de kinderen en het huishouden. We besloten dat de kinderen om het weekend en één avond door de week naar hem gingen. Inmiddels is het allemaal anders. De kinderen gaan (op eigen verzoek) minder vaak dan de oorspronkelijke regeling naar hun vader omdat ze daar geen eigen plek hebben en het lastiger organiseren is met school. Ik werk inmiddels full-time (maar verdien waarschijnlijk een stuk minder dan mijn ex). Mijn vriend woont bij ons (samenlevingscontract, maar geen geregistreerd partnerschap) en mijn ex heeft een vriendin waar hij mee lat. Het komt erop neer dat hij daar altijd is, hij gebruikt zijn appartement alleen wanneer hij onze kinderen ontvangt.
Mijn ex wil met terugwerkende kracht een deel van de kinderalimentatie inhouden omdat ik a) nu samenwoon met een nieuwe partner en b) meer werk en dus meer financiën heb. Ik denk: maar de zorg is a) niet minder intensief geworden en b) ik werk net zoveel nu, dus ik zou het ermee eens zijn wanneer we de zorg ook beter zouden verdelen. (De zorg wordt voor mijn gevoel nu beter verdeeld, maar dan met mijn huidige partner!). De alimentatie is ook nooit geïndexeerd terwijl de kosten wel zijn gestegen en dus zie ik het zo dat het op die manier al stapsgewijs is afgebouwd.
Mijn ex wil wel nadenken over de mogelijkheid om de kinderen vaker bij hem te laten komen. Alleen zou hij er dan zelf niet zijn. Voor de oudste zou dat dan een soort ‘op kamers’ worden in het appartement van zijn vader. Als je zo insteekt, is dat nog een idee. Maar voor de jongste van 15 vind ik dat eigenlijk geen optie. En ook best pijnlijk dat je je als kind zijnde mag realiseren dat je vader liever bij zijn vriendin zit.
Het met terugwerkende kracht inhouden van alimentatie is natuurlijk ook lastig als één van de kinderen vanaf zijn 18e direct de alimentatie krijgt. Mijn ex heeft liever dat ik de alimentatie blijf ontvangen en daarmee zorg draag voor bijvoorbeeld de betaling van de zorgverzekering en het schoolgeld. We hebben beiden ook wel serieus onze twijfels over de zelfredzaamheid van de oudste, in het verleden is geld opgegaan aan online aankopen, het overschrijden van data-limieten… en meer van dat soort gedoe. Ik weet het nu niet zo goed. De kans is groot dat we dus zo aanmodderen zoals het nu gaat, want dat komt mijn ex het beste uit: de kinderen sporadisch bij hem en apart van zijn vriendin. Voor mij voelt het ook wel prettig om de vinger aan de pols te kunnen houden, maar ik sta er ook wel dubbel in, wil eigenlijk liever dat mijn ex zich verantwoordelijker voelt.
Ik ben heel benieuwd hoe buitenstaanders hier tegen aan kijken!
met terugwerkende kracht
Ik zou met terugwerkende kracht de indexering alsnog vragen. Is hij nu helemaal betoeterd.
Wat je oudste betreft heb je helemaal geen keus, met hun achttiende verjaardag is het kind degene die recht heeft op de alimentatie, niet langer de ouder.
(je kunt wel kostgeld met je kind afspreken, zodat een deel van de alimentatie alsnog bij jou terechtkomt).
Of kind vaker bij vader wil wonen is ook aan hem op zijn achttiende.
LBIO
https://www.lbio.nl/alimentatie/
Informeer jezelf op de website van de LBIO. Vraag inderdaad de indexering alsnog.
De alimentatie naar een kind dat 18 wordt geeft je de kans om mogelijk samen naar de besteding van het geld te kijken.
Je kunt zelf met je kind overleggen over de besteding. Ook in het kader van het aanvragen het DIGI D en het regelen van de zorgverzekering, het aanvragen van de zorgtoeslag en meer. Bied je kind aan het samen te doen.
Bespreek de mogelijke zelfstandigheid die er aan komt. Het voordeel van een goede financiële huishouding en het nadeel van schulden.
De omgang met vader kun je beter aan de kinderen zelf overlaten. Zonodig daar samen wat op reflecteren.
Hoe ik hier als buitenstaander naar kijk?
Nou ik kan me wel vinden in wat Vaags zegt; is hij nou helemaal betoeterd?!
Jij hebt in de praktijk meer gezorgd dan in theorie gedacht dus wmb zou hij jou meer (hebben) moeten ondersteunen en niks terugvorderen, integendeel dus.
kinderalimentatie is geen zorgloon
Het is toch geen kinderverzorgingsloon?
alles waar staat 'hij vindt dat....' zijn dingen die je kunt laten uitrekenen en niet moet doen op basis van 'hij vindt dat'. Of 'jij vindt dat'.
Er zijn een paar dingen veranderd die gevolgen kunnen hebben voor kinderbehoeftes en voor draagkracht, dingen die je waarschijnlijk niet zo op tafel wil leggen.
Bijvoorbeeld: jij geeft aan dat je minder verdient dan hij. Dat kan zo zijn. Maar ondertussen zijn er over en weer ook nog partners, waarschijnlijk met inkomen. Die hoeven niet zelf direkt bij te dragen, maar het maakt wel verschil voor de draaglast. Dus als het gaat om kinderalimentatie zou ik het 'hij vindt' ik vind' stoppen en met hem serieus bespreken of je een herberekening laat maken.
Met terugwerkende kracht inhouden, dan moet je inderdaad naar het LBIO. Zo werkt dat niet. Je leeft niet achteruit.
Tsjor
kinderen 15 en 18
Ik vind de kinderen wel al erg oud om nu nog een intensievere omgangsregeling af te spreken. En de scheiding al erg lang geleden, om nu nog je ex op te voeden tot iemand die wel zijn verantwoordelijkheid neemt voor de kinderen en niet bij zijn vriendin gaat zitten.
Als je hem echt de verantwoordelijkheid wil laten nemen zou je inderdaad moeten zeggen dat hij de kinderalimentatie zelf moet houden en zelf met dochter moet regelen hoe zij dat gaat doen, met schoolgeld en zorgverzekering. Zijn de budgetoverschrijvingen uit het verleden puberdingetjes of is er een serieus probleem?
Tsjor
Wat reacties
Het was voor mij een bewuste keus om het indexeren erbij te laten. Maar nu blijkt dus dat mijn ex dat anders ziet, voor het gemak bestaat ‘indexering’ niet, maar beroept hij zich wel op het feit dat ik nu meer werk en dus meer inkomsten heb. En dat voelt voor mij met terugwerkende kracht een beetje naar. Naar het LIBIO stappen gaat me te ver, dit gaat niet verder dan er samen uit moeten komen, ook over het nieuwe bedrag.
“Wat je oudste betreft heb je helemaal geen keus, met hun achttiende verjaardag is het kind degene die recht heeft op de alimentatie, niet langer de ouder.
(je kunt wel kostgeld met je kind afspreken, zodat een deel van de alimentatie alsnog bij jou terechtkomt).”
Ik weet dat de regel is dat een kind van 18 zelf de alimentatie krijgt. Vandaar het overleg, zodat we daarover op één lijn zitten. In plaats van kostgeld vragen, reserveren we liever meteen een bedrag aan kostgeld, zorgverzekering, schoolgeld, zodat het overgebleven bedrag vrij besteed kan worden. Er is ook nog zorgtoeslag en studiefinanciering wat rechtstreeks naar een 18-jarige gaat. Het zal al snel een hoop geld zijn voor iemand die nog nooit gewerkt heeft maar wel ‘schulden’ heeft uitstaan (bijvoorbeeld die telefoonrekening – dat heeft ex opgevangen). Dat is weer een andere discussie maar wel relevant voor ons, want in die zin best een serieus probleem ja. Ik vind dat ook nog moeilijk, want door die bescherming ontnemen we hem wel de mogelijkheid om te leren.
“Of kind vaker bij vader wil wonen is ook aan hem op zijn achttiende.”
Dat is natuurlijk ook zo, maar je moet je ook welkom voelen. In dit geval door een eigen plek te creëren en er überhaupt te ZIJN. Ex doet het wel makkelijk af op deze manier, zo is er dus ook geen keus. Voor de kinderen niet, maar voor mij en mijn vriend ook niet.
“Ik vind de kinderen wel al erg oud om nu nog een intensievere omgangsregeling af te spreken. En de scheiding al erg lang geleden, om nu nog je ex op te voeden tot iemand die wel zijn verantwoordelijkheid neemt voor de kinderen en niet bij zijn vriendin gaat zitten.”
Ik heb de neiging om juist te denken: nu is het toch onderhand tijd om een wat groter stuk op je te nemen? Zeker omdat hij ook benoemt dat ik fulltime werk. Alleen is dat voor hem een argument om de ka naar beneden te krijgen, niet omdat we nu een gelijkwaardig aandeel aan de ‘zorg’ zouden kunnen leveren. Dat hele verzorgende is er inderdaad wel vanaf, maar begeleiding is zeker nodig en misschien wel meer dan ooit. Kinderverzorgingsloon is geen fijne term, maar voor veel gescheiden stellen geldt: de één behoudt zijn goeie baan en de ander wordt met de ka in staat gesteld om minder te werken en meer zorg te bieden. Ik ben blij dat we ons dit jaren konden veroorloven, maar al snel werd de druk vanuit mijn ex hoog om uit die part-time situatie te komen, simpelweg omdat hij er geen belang bij had. Terwijl ex de scheiding inzette vanuit zijn stabiele situatie, hangt mijn loopbaan aan elkaar van losse contracten. Dat geschipper liet hij volledig bij mij.
kinderalimentatie intrekken kan niet met terugwerkende kracht
Ik zou op suggesties over aanpassen met terugwerkende kracht gewoon reageren met de mededeling dat jij nooit over de indexering bent begonnen terwijl je daar alle recht toe had, en dat je geen enkele aanleiding ziet om nu over verlaging met terugwerkende kracht te beginnen.
Alimentatie die al is betaald wordt nooit met terugwerkende kracht verlaagd, omdat het uitgangspunt is (in de rechtspraak, heb ik het dan over) dat dit geld inmiddels daadwerkelijk aan het onderhoud van de kinderen is besteed en dus niet meer kan worden teruggehaald (dat zou die kinderen namelijk benadelen).
Dit heeft soms onbillijke consequenties. Een alimentatieplichtige van wie het inkomen fors daalt, die om die reden verlaging van de alimentatie vraagt bij de rechtbank, maar die ondertussen met hangen en wurgen toch het oude bedrag braaf blijft betalen, die krijgt dat teveel betaalde geld niet terug, ook niet als de rechtbank oordeelt - maanden later, want zo snel gaan die procedures niet - dat hij altijd al gelijk had en ook toen hij zijn verzoek indiende eigenlijk dat hogere bedrag niet kon betalen.
Om maar even aan te geven dat het uitgangspunt echt is: wat eenmaal is betaald, wordt geacht terecht te zijn betaald.
Groeten,
Temet
Temet
Volgens mij klopt het niet wat je zegt hoor. Ex echtgenoot kan een herberekening vragen met terugwerkende kracht vanaf het moment dat omstandigheden zijn gewijzigd. In dit geval zijn er in ieder geval drie rechtens relevante wijzigingen die leiden tot een herbeoordeling.
Datum Samenwonen ts waardoor meer draagkracht voor ts door kunnen delen woonlasten (alleen relevant wanneer de behoefte niet werd gedekt door bijdrage ex en bijdrage ts aan de kinderen)
Datum Fulltime werken ts waardoor meer draagkracht voor ts
Datum Minder zorg dan afgesproken door ex ts waardoor ex misschien teveel zorgkorting heeft ontvangen. Dat zal een draagkrachtvergelijking moeten uitwijzen.
Indien uit de draagkrachtvergelijkingen blijkt dat ex ts meer heeft betaald dan moest om gezamenlijk in de behoefte van de kinderen te kunnen voorzien, zal over het algemeen het teveel betaalde terug moeten worden betaald want dat was niet nodig om in de behoefte te voorzien. Ik heb het vermoeden dat dat bedrag hoger ligt dan de gemiste indexaties (die overigens dan meteen wel worden toegepast bij de herberekeningen).
Betaalde alimentatie wordt alleen geacht te zijn verbruikt indien niet aan de vastgestelde en geïndexeerde behoefte is voldaan. Dan geldt er geen terugbetalingsverplivhting voor Ts. Als ex ts meer heeft betaald dan de geïndexeerde behoefte en waarbij rekening gehouden wordt met wat ts had moeten en kunnen betalen dan wordt dat niet geacht te zijn verbruikt aan de behoefte en geldt er een terugbetalingsplicht.
Dus mijn advies aan ts is doe niet al te moeilijk over de indexatie, waarschijnlijk heeft je ex namelijk teveel betaald en maak een nieuwe eerlijke berekening van de behoefte geïndexeerd naar 2018 en verdeel de kosten vanaf nu naar rato van beider draagkracht minus de zorgkorting. Gemiddeld 1 dag per week (of minder) levert een zorgkorting van 15% van de behoefte en komt aan je ex toe, gemiddeld 2 dagen per week is 25% zorgkorting en gemiddeld 3 dagen per week is een zorgkorting van 35%. Vergeet bij het berekenen van de hoeveelheid zorgdagen niet de vakanties mee te rekenen.
Mocht de alimentatie en jouw bijdrage onvoldoende zijn geweest om in de behoefte van de kinderen te kunnen voorzien zou een herberekening wellicht wel voordelig voor je kunnen zijn door de gemiste indexatie.
Nou
Ik weet niet beter dan dat alimentatie nooit met terugwerkende kracht wordt opgelegd of terug gevorderd. Het is namelijk al gebruikt voor de onderhoudsplicht. Dit zeiden beide advocaten met wie ik ooit over het onderwerp heb gesproken.
Wonderlijk
Ik blijf het een wonderlijke redenering: 'Ik heb de neiging om juist te denken: nu is het toch onderhand tijd om een wat groter stuk op je te nemen? Zeker omdat hij ook benoemt dat ik fulltime werk.'
De kinderen zijn 15 en 18 jaar! Hebben zij het dan nog nodig dat je om 15.00 uur thuis zit te wachten op hen met een kopje thee? Is het bieden van die ondersteuning etc. niet mogelijk naast je baan, zelfs als je fulltime werkt (zoals je ex)?
Sterker nog: vanaf die leeftijd kunnen kinderen jou ondersteunen: een keer voor eten zorgen, zelf de was wegwerken, hun kamer op orde houden (naar eigen inzicht), etc.
Bovendien heb je een nieuwe vriend in huis, die ook wat kan doen.
Ook deze redenering begrijp ik niet helemaal: 'Dat is natuurlijk ook zo, maar je moet je ook welkom voelen. In dit geval door een eigen plek te creëren en er überhaupt te ZIJN. Ex doet het wel makkelijk af op deze manier, zo is er dus ook geen keus.'Dit klinkt als een slang die in zijn eigen staart bijt. Hoe vader en kinderen met elkaar omgaan is niet aan jou om te bepalen en wellicht vindt de oudste van 18 het wel helemaal te gek om in de woning van zijn vader te zijn. Laat dat aan hen over. Ga daar geen eisen bij stellen in de zin van: ze moeten zich welkom voelen en dus moet jij .....
Ik zou doen wat Suus zegt: maak een nieuwe berekening op basis van de huidige situatie. en laat het verder aan iedereen zelf over. De kinderen zijn oud genoeg om er met hun vader uit te komen of het zelf aan te kaarten of te leren omgaan met het gegeven dat vader andere prioriteiten heeft. Zoals ze ook hebben leren omgaan met jouw nieuwe vriend (in huis) en met het feit dat je fulltime bent gaan werken.
Tsjor
Mijn info komt van diverse uitspraken hierover op rechtspraak.nl. (Hier veel op gelezen omdat zowel mijn ex als de ex van mijn man met enige regelmaat weer wat nieuws verzinnen om de vastgestelde alimentatie te wijzigen en wij dan eerst via zelfstudie proberen te kijken hoe de rechtspraak daar over het algemeen over denkt)
Maar goed we lezen alleen het verhaal van ts en niet van ex. Dus in hoeverre er een eerlijke danwel oneerlijke verdeling was, weet ik niet en ook niet wat een rechter zou bepalen, dat is van zoveel meer factoren afhankelijk dan we hier lezen.
Ik weet wel dat ex niet eenzijdig kan beslissen alimentie zelf met terugwerkende kracht te verrekenen. Hiervoor is een gerechtelijke uitspraak in ieder geval nodig.
Als destijds de alimentatie door de rechter is vastgesteld en beschikt dan kan ts het lbio inschakelen mocht ex ineens niet meer betalen of minder betalen.
Ex heeft echter wel nu aangegeven dat hij de verdeling niet meer eerlijk vindt en wil hierover met ts in gesprek. Het lijkt mij dan ook redelijk gezien het feit dat ts meer is gaan verdienen en dus meer draagkracht heeft om in ieder geval een nieuwe berekening te maken. Wellicht maakt het voor ex niets uit omdat hij van een zorgkorting van 25% (om het weekend een weekend en een doordeweekse dag) naar 15% gaat. Misschien verdient hij zoveel meervdan ts dat blijkt dat de verhoudingen wel goed zijn verdeeld of wellicht blijkt dat ts iets meer moet betalen. Dat wijst alleen een herberekening uit op basis van de geïndexeerde behoefte en hun beider salaris. Salaris van nieuwe partner van ts telt niet mee.
Ik zou een onafhankelijke advocaat of het lbio een berekening laten maken van wat ts en ex ts op basis van hun inkomen moeten betalen en dan is de kou uit de lucht, is er voor beide een eerlijke bijdrage bepaald en kunnen ze zich weer richten op ouder zijn van hun kinderen.
Wat ts met het advies doet is aan haar natuurlijk