Verwachtingspatroon richting een stiefouder.

Als je het moeilijk vindt om het voor jezelf te doen/voor jezelf op te komen, bedenk dan dat je ook een voorbeeldfunctie hebt voor je stiefkind. Wil je dat hij opgroeit met dit beeld qua rolverdeling? 
Wat ik wil zeggen: niet alleen jij, maar iedereen is uiteindelijk beter af als jij wel jouw grenzen gaat bewaken.
De huisarts is een hele goede eerste stap. Maak een dubbele afspraak en vertel zo eerlijk mogelijk waar je tegenaan loopt.
Zet 'm op! 

Waarom bemoeit zijn familie zich zo ontzettend met wat jij allemaal doet. Ja, je kiest voor hem inclusief zijn kind, maar het is nog steeds ZIJN kind en dus ZIJN verantwoordelijkheid en niet die van jou. Wat jij doet is een gunst, geen recht. 
Stel dat jij ervoor kiest de relatie te beëindigen, dan moet hij een oplossing zoeken.
En ja, je kunt een oppas inhuren voor je kind. Maar als je een relatie neemt als verkapte oppas en huissloof dan is dat per definitie al niet gelijkwaardig.
Ik vermoed dat zijn familie nogal conservatief is in hun opvattingen over de rolverdeling man/vrouw en daardoor automatisch allerlei verwachtingen bij jou neerlegt. Je vriend heeft dan waarschijnlijk ook vanuit zijn opvoeding meegekregen dat dat zo hoort en normaal is. Daarmee wil ik niet goedpraten hoe het nu loopt. Want stel jij beëindigt de relatie, dan ligt de verantwoordelijkheid voor het kind bij hem en niet bij jou. 

Houd goed voor ogen dat er een alternatief is voor de opvang van het kind: kinderopvang. Ik neem aan dat het nog om een jong kind gaat. Of hij blijft zelf thuis. Of iemand uit zijn familie.
Ik zou, als ik jou was, zorgen dat je tijd hebt om je opleiding af te maken, bijvoorbeeld doordat je 1 of 2 dagen in de week ergens gaat studeren, wellicht bij jouw familie. Dat kan betekenen dat je een korter weekend hebt, maar dat is tijdelijk zo, tot je klaar bent met de studie. Ik weet niet hoe de reisafstanden zijn tussen werk, school en familie, dus je moet zelf even kijken hoe alles het beste te combineren is. Maar maak tijd voor je studie! Dus 4 dagen werken, 2 dagen voor studie, 1 dag vrij, al dan niet met kind.
Bibliotheek kan ook, maar dat is wat vrijblijvender. een vaste studieplek waar mensen zijn die verwachten dat je komt geeft wat meer druk, waardoor de kans groter is dat je er ook echt naartoe gaat.

Tsjor

To waarom neem jij niets aan van je eigen familie en vrienden? Die mensen kennen jou al heel lang (wellicht je hele leven). En dienen alleen jouw belang. Luister naar deze mensen en naar je eigen verstand en lichaam. 

Verder is hij een zelfstandige volwassen man. Waarom is zijn familie zo betrokken bij zijn (en jouw) leven? Dat gaat ze toch niets aan (hoe jullie je relatie vormgegeven)? 

Deze vriend heeft zijn ex gewoon vervangen voor jou en leeft lekker zijn eigen leven. Hij weet dat jij kwetsbaar bent door je jeugd en maakt misbruik van jouw karakter. Vraag jezelf af of iemand die zo over jouw grenzen gaat. En daarnaast zo weinig doet in huis of met zijn eigen kind een leuke partner is....

Wat ik proef in je verhaal is dat hij je volledig in een moederrol duwt, zonder jouw instemming. Terwijl jij zijn moeder niet bent. Dat lost een probleem voor hem op.
Je zult het gesprek meer moeten aangaan, duidelijk stellen waar je wel en niet toe bereid bent, laten horen wat jij verwacht.
Een tip die ik je hierin kan geven is: beschuldig hem nergens van, maar je kunt wel zeggen waar jij een probleem mee hebt en op tafel leggen: 'hoe gaan we dat oplossen?' Bijv: niet: 'Je bent een egoist', maar 'ik heb het gevoel dat je geen rekening met me houdt'. Je kunt misschien aangeven dat je hem graag helpt, maar dat je merkt dat je over je eigen grenzen heen gaat en dat het niet werkt voor jou. Als hij terugduwt herinner hem er dan aan dat het zijn zoon is en dat dit niet alleen jouw probleem is. Het is zijn verantwoordelijkheid, maar aangezien jij een relatie bent aangegaan met een man die een kind heeft, kun en wil je hier misschien wel een rol in spelen. In hoeverre dat bepaal jij.
Nu moet je gaan terugdraaien waar je al die tijd mee hebt ingestemd, en dat is jouw verantwoordelijkheid. Geef hem dus een beetje tijd en de gelegenheid om met andere oplossingen te komen en help hem erbij.
Hij moet eerst onder ogen zien dat zijn 'oplossing' geen oplossing is en dat er iets moet veranderen. Ik denk dat je dat als eerste tot stand moet brengen.
Dan kan je overgaan op, 'hoe gaan we dat oplossen?' En neem dan 1 onderwerp tot het opgelost is en pak dan het volgende.
Spreek evt. af wanneer je er weer op terug komt, zodat hij zich kan voorbereiden en zich beschikbaar maakt om erover te praten. Sta er niet van te kijken dat het misschien even duurt voordat het doordringt. Maak hem niet verkeerd, want je eindigt alleen maar in een vette ruzie, en dat lost helemaal niks op. Er is met niemand iets verkeerd, maar er is iets verkeerd met wat iemand doet en daar mag je hem gerust op aanspreken.
Het is al gezegd, maar je moet het echt tot je door laten dringen dat je jezelf hierin waarde moet toekennen, dwz, wat waar is voor jou is waar voor jou, ongeacht wat iemand anders ervan vindt. Je mag zijn wie je bent en je hoeft niet iemand anders te zijn om op die manier 'goed' bevonden te worden. Als jij denkt dat iets niet normaal is, dan is dat ook zo. Iedereen heeft zijn eigen idee over dingen en jouw mening is net zo belangrijk, vooral als jij degene bent die er in betrokken is.
Ik hoop dat dit je kan helpen.

ik zou juist bang zijn om het gesprek aan te gaan met een “hoe gaan we dit samen doen”. Zo commiteer je je aan een gemeenschappelijke uitkomst, dankzij …. Jezelf! Maar goed, TO heeft niet gereageerd. Ik denk dat ze vertrokken is. 

Ach gos. Laten we hopen dat zijn vader vanaf nu wel veel tijd voor hem heeft en hem op 1 zet, dat heeft het ventje wel nodig, dan. Hij moet het heel moeilijk hebben. 
Fijn dat je jouw situatie hebt omgebogen hebt!

wat een fijne update Muisje en goed dat je je hebt laten horen en voet bij stuk hebt gehouden. Wat triest eigenlijk, zoveel kinderen bij zoveel verschillende vaders, arme kinderen 😔

Het lijkt erop dat meneer (zijn familie en zijn ex) een oppasmevrouw hebben gevonden voor hun (klein)kind. 

Ik zou zelf voor mijn kinderen zoiets niet willen. Als die bij mij zijn, dan ben ik beschikbaar voor ze. Natuurlijk kan er altijd eens iets zijn wat er tussendoor komt en echt even niet anders kan. Dan vraag ik iemand om even kort op te passen op ze. Maar dat zijn uitzonderingen. Het is onbestaande bij mij dat vooraf al een week met een oppas is ingepland of zo. 

Als partner zou ik er overigens totaal niet op zitten te wachten er van mij verwacht wordt dat ik structureel oppas speel, terwijl vader en moeder andere dingen te doen hebben.