Vraag alimentatie
Hallo. Ik heb een vraag aangaande alimentatie, misschien dat jullie informatie / ervaring hebben. Mijn man betaalt alimentatie voor zijn kinderen. Met zijn ex-vrouw is er weinig / geen communicatie. De omgansregeling met de kinderen verloopt vlot, ze zijn allen al wat ouder en bepalen zelf wanneer ze langskomen (standaard is een weekendregeling afgesproken, maar hier wordt vlot mee geschoven).
De oudste is ondertussen 18, is aan een vervolgopleiding begonnen en ondertussen ook al weer mee gestopt (na anderhalve maand studie). De richting ligt haar bij nader inzien niet. Ze is zich nu aan het heroriënteren, heeft geen idee welke richting ze wil uitgaan. Ze werkt in een supermarkt, minimum loon uiteraaard en woont thuis bij haar mama. Misschien gaat ze komend schooljaar opnieuw studeren, misschien ook niet. Ze weet het niet. Mijn vraag : dient er voor haar nog alimentatie betaald te worden? In het ouderschapsplan staat " man zal bijdrag leveren conform wettelijke regeling tot 21 jaar, tenzij kind in eigen levensonderhoud kan voorzien ". Mogen / kunnen we de alimentatie nu stopzetten (ze heeft immers een inkomen) en de betaling ervan heropstarten als ze opnieuw een studie aanvat (dat kan komend schooljaar zijn of binnen een paar jaar of zelfs niet)?
Heeft iemand hier ervaring mee?
google even
http://www.advocaten.nl/alimentatie/
"Als een kind van 18,19 of 20 jaar wel in het eigen onderhoud kan voorzien, bijvoorbeeld omdat het werkt, zou de alimentatiebetaling in overleg met het kind kunnen worden gestopt. Kunnen ouder en kind in zo’n geval niet tot overeenstemming komen, dan kan de ouder aan de rechter om beëindiging van de betalingsverplichting vragen."
Inkomen 18 jarige
Denk je werkelijk dat een 18 jarige met wat uren in de supermarkt werken in zijn levensonderhoud kan voorzien?
Ik ben zelf niet gescheiden, maar krijg de kriebels bij jouw vraag, vooral ook nog omdat je als naam onbelangrijk zegt.
@ kriebels
Ik denk niet dat mijn naam ook maar enigszins belangrijk zou kunnen zijn. Vandaar "onbelangrijk". Los daarvan is het niet een puber die een paar uren in de supermarkt werkt, maar een puber die voltijds in de supermarkt werkt. Lijkt me dan wél een wezenlijk verschil. Ik begrijp dan weer niet waarom jij de kriebels zou krijgen van mijn vraag. Is dat niet het nut van een forum?
Reële vraag
Ik denk dat je idd in onderling overleg moet, en dan toezeggen dat de alimentatie herleeft als het kind weer gaat studeren. Sowieso zou ik toezeggen tot het eind van de studie te blijven meebetalen.
Moet dochter ook kostgeld aan haar moeder betalen?
in eigen inkomen kunnen voorzien
Ik vind het, nuchter gezien, wel een goede vraag om eens over na te denken, maar helemaal stopzetten vind ik niet in orde. Een 18-jarige die zelfs fulltime in een supermarkt werkt zal echt niet in eigen onderhoud kunnen voorzien.
Maar dan is het niet de stiefmoeder, maar vader zelf die hier mee aan de slag moet. Jij hebt, bot gezegd, helemaal niets te maken met de alimentatie die jouw man aan zijn kind betaalt.
@ katniss
Het lastige is dat onderling overleg met de mama niet van een leien dakje loopt. Mama zal ongetwijfeld aangeven dat de alimenatie moet blijven betaald worden. Alimentatie wordt nog steeds op rekening van de mama gestort. De regeling tussen moeder en dochter wat kostgeld betreft is niet gekend. Ik denk dat papa best met dochter in gesprek moet aangaande de alimentatie regeling. Als zij in september / oktober opnieuw aan een studie begint, lijkt het me geen probleem om de alimentatie gewoon verder te laten lopen. Dan kan ze wat ze nu verdient als spaargeld gebruiken. Het is gewoon moeilijk omdat ze geen bevestiging geeft / kan geven dat dat ook gaat gebeuren. Alimentatie zal inderdaad gewoon doorlopen tot einde studie, papa (en mama ongetwijfeld ook) vindt een opleiding immers belangrijk.
Omdat
Omdat je toch wel kunt bedenken, dat het salaris van een 18 jarige In een supermarkt nooit voldoende kan zijn, om in iemands eigne levensonderhoud te voorzien.
Herziening is wat anders.
Daarnaast is het aan de vader om dit aan te kaarten.
aan moeder of kind
Vanaf haar 18e moet de alimentatie rechtstreeks aan het kind betaald worden en niet meer aan de moeder.
Daar kan je man zeker actie op ondernemen!
@ hortensia
Waarom de vraag hier van de stiefmoeder komt, is omdat enkel de stiefmoeder op dit forum rondsnuffelt. Ik had ook kunnen doen alsof ik de vader was, was de vraag dan wel gegrond hier? Ik vraag enkel informatie, uiteraard is het de papa (en mama) die beslissen wat er met de alimentatie gebeurd. Gezien hier echter reeds 10 jaar een gezamelijke huishouding gerund wordt, gun ik het mezelf informatie te mogen vragen.
Ik weet niet hoeveel dochter verdient, ik weet ook niet of het voldoende is om in haar levensonderhouf te voorzien. Dat is iets wat papa met dochter moet bespreken. Is het dan - volgens jullie ervaring / gedachten - zo dat het loon in de supermarkt van een 21 jarige veel hoger is dat dan een 18 jarige? Volgens de wet moet de alimentatie betaler dan immers niet meer bijdragen ..
Levensonderhoud
Met levensonderhoud moet je niet denken aan huur en boodschappen. Het gaat hier om een thuiswonende 18-jarige, dus het 'levensonderhoud' gaat om de ziektekostenverzekering, zak- en kleedgeld en eventueel kostgeld.
Ik zou overigens per direct de alimentatie op rekening van de dochter gaan storten. Moeder is hier geen partij meer.
Katniss
Maar waarom zou moeder boodschappen ed voor 18 jarige moeten betalen, zonder dat de vader bijdraagt?
nietbelangrijk
Ten eerste moet vader de evt. alimentatie nu aan dochter betalen (ze is 18). M.i. heeft dochter met ft baan (ook al is ze 18 en in een supermarkt) meer dan voldoende inkomsten om kostgeld en eigen (zak)geld te hebben.... meeeer dan genoeg als ze bij haar moeder woont. Dus kinderalimentatie is nu even niet aan de orde m.i. Als ze alsnog een studie oppakt dan wordt het weer een ander verhaal.
Ik begrijp sommige reacties overigens niet. Toen ik nog thuis woonde en werkte (19 jaar minimum loon) bij niet-gescheiden ouders, wat is het verschil??? Ik verdiende een (uiteraard minimum) inkomen. Betaalde kostgeld en restant was voor mij. Waarom zou ik meer moeten krijgen als mijn ouders gescheiden zouden zijn? Het betreft kinderalimentatie, geen partner alimentatie. En uiteraard, zo nodig, zal de moeder kostgeld moeten vragen. Dan is het, voor nu, toch klaar? Een eventuele studie straks maakt het verhaal anders, maar dat is nu niet aan de orde.
Kosten voor moeder worden meer
De kosten voor moeder worden meer omdat kinderbijslag en toeslagen wegvallen. Ook ga je niet ineens in een kleiner huis wonen dat ook berekend is op het wonen van een kind met de bijbehorende kosten aan huur/hypotheek, OZB, energie, water en verzekeringen.
Er zullen weinig ouders zijn die die kosten ineens gaan doorberekenen aan een verdienend kind.
Er wordt wel kostgeld gevraagd maar dat dekt vaak niet alle kosten. Daarmee is het risico op inkomensverlies voor de ouder waar het kind feitelijk woont gewoon groter.
Kriebels
Moeder heeft ook gewoon onderhoudsplicht in de vorm van kost en inwoning. Evt kan ze kostgeld vragen, maar dat is tegenwoordig niet echt gebruikelijk.
Ik krijg er over 1,5 jaar ook mee te maken. Geen kinderbijslag, kgb en alimentatie meer voor mijn oudste. Scheelt me ca 500 (!) euro per maand, en in datzelfde jaar wordt ook nog mijn jongste 12, dus geen combinatiekorting meer. Ik denk dat dochter maar wat meer alimentatie aan haar vader moet vragen 
dat zal allemaal wel
maar als het kind ft werkt én thuis (bij moeder) woont, dan is er toch echt een tweeverdieners situatie. Dat kind dan evt wat meer moet bijdragen aan de huishoudkosten (in de ruime zin van het woord) lijkt mij dan reeel. Er vallen natuurlijk toeslagen enz weg bij moeder, maar wat kost dat kind nu werkelijk als kind zelf ft werkt? Energiekosten (gas, water, stroom), en eten uiteraard. Maar als je die kosten nu eens omzet naar daadwerkelijke kosten. Waar gaat het dan precies over? Dat kan je omzetten in kostgeld. De andere (prive)kosten zijn voor kind. En wat heeft ze dan nodig? Als zij moeder 300 per maand geeft, dan zijn de extra kosten van kind toch gedekt lijkt mij. Het overige is voor kind voor haar kleding en wat ze nog meer wil.
Dat verschilt Bieb
300 euro is net het derde hypotheekbedrag.Denk je dat ik dit huis ook zonder kinderen had genomen? Dat hangt er gewoon helemaal vanaf.
Bovendien wordt een verdienend kind ook nog je fiscale partner dus eventuele andere toeslagen kun je ook nog op gekort worden. Laat staan als je een uitkering hebt.
@ allen
Iedereen bedankt voor de bijdragen. Ik begrijp de "tegenstanders" die van mening zijn dat de alimentatie blijft verderlopen ook wel hoor. Mama blijft immers kosten dragen voor dochter. Vandaar dat wij de alimentatie ook bleven betalen aan de mama ipv rechtstreeks aan de dochter. Mama heeft immers de kosten van inwonende (toendertijd studerende) dochter. Nadeel is dat mama dit bedrag als haar (extra) inkomen is gaan zien, waar ze niet graag afstand van doet. Is tot op heden ook gewoon haar extra inkomen, want voor de andere kinderen voorziet ze ook volledig in hun levensonderhoud. Alleen is oudste dochter nu in een levensfase gekomen dat ze niet meer studeert. Dus werkt. Dus zelf zou moeten voorzien in haar levensonderhoud. Als wat ze verdient niet voldoende is, is ze (hopelij) opnieuw gemotiveerd om een nieuwe studie aan te vatten. Ik blijf het een moeilijk verhaal vinden. Interessant ook. Ik leg alle berichten voor aan de papa en laat hem er maar even nadenken over een verstandige beslissing naar de toekomst toe. Groeten allemaal, aangenaam sparren met jullie !
Praten
Bedoel je dat de moeder alleen voor de andere kinderen zorgt, zonder van iemand alimentatie te krijgen?
In dat geval zal ze waarschijnlijk toeslagen gaan missen als haar oudste inkomen heeft.
Dat kan afhankelijk van haar inkomen ,flink wat schelen.
Het lijkt er overigens op dat niet de moeder maar de dochter behoorlijk van de ontstane situatie profiteert, misschien moeten vader en moeder samen eens met dochter over de financieen praten.
Waar het vooral om gaat
Dat het alimentatie betreft voor het kind. Dus niet voor de ex. Kind is nu 18, duszou 'in principe' haar eigen hachje moeten regele. Dus in dit geval ook met moeder, zolang ze daar woont.
Moeders fin. Situatie, hoe die dan ook is, want dat weten wij niet, is blijkbaar niet meer de verantwoording van vader. Of dat wel of niet eerlijk is kunnen wij totaal niet over oordelen. Dat lijjt mij een belangrijk punt om in gedachte te houden. We weten verder niets nan die moeder en de toedracht van de scheiding....
Kind zou feitelijk ook zelfstandig kunnen wonen. Dat kost haar nog veel meer geld. Dus nu levert ze een deel van haar salaris bij haar moeder in. Lijkt mij heel reeel.
@ kriebels
Nee, moeder ontvangt van mijn man alimentatie voor hun 3 gezamenlijke kinderen. Het totale bedrag (+/- 800 euro) wordt maandelijks op rekening van de moeder overgemaakt. Ik weet niet of dochter al dan niet van de financiele situatie profiteert (denk het eigenlijk niet, ze weet écht daadwerkelijk niet wat en of ze opnieuw aan een studie moet beginnen) moeder en dochter regelen onderling hun financiën, hoe dat geregeld is weten wij niet.
De vergelijking Bieb
Je kunt gerust de regels volgen. En voor de rechter krijg je ook gelijk. Dat neemt niet weg dat degene die in feite voor een kind zorgt in de meeste gevallen de meeste kosten maakt, en de grootste vrije val maakt als ze 18 jaar worden, en dan maar de kosten moet declareren bij een kind dat ook een vader heeft dat volgens de regels al plichtmatig bijgedragen heeft waar de verzorgende ouder bijdraagt naar behoefte, ook als het geld er niet is.
Ook ouders die bij elkaar blijven declareren de kosten niet volledig door, echter een alleenstaande ouder is daar sneller toe gedwongen uit financiële noodzaak.
Dus het gaat niet alleen om wettelijke plicht maar voor mij ook om morele plicht en rechtvaardigheid.
Heerlijk als een kind ook eens een spaarpotje kan aanleggen of geld in zichzelf kan steken. Miezerig als dat voor 6 maanden ingekort wordt vanwege de regelgeving en een vader, danwel stiefmoeder, die op de eigen rechten staat. Er is ook nog zoiets als morele plicht.
Maar goed. De werkelijkheid is dat zoiets nou eenmaal al snel gedoe oplevert en dan gelden de wettelijke regels.
Ik ben in elk geval blij dat het volslagen duidelijk is dat ik hier altijd financieel verantwoordelijk ben en niet afhankelijk van miezerig exengedrag.
@ bieb
Het punt is inderdaad dat dochter haar eigen hachje zou moeten kunnen redden, gezien leeftijd en werksituatie (kiest om te werken en niet meer te studeren). Maar zoals in het hier begrijp kan dat met minimumloon niet (onvoldoende om alleen te gaan mee wonen). Niet dat dit aan de orde is, maar hypothetisch wel interessant om bij stil te staan. Mocht moeder van mening zijn dat dochter niet meer thuis kan blijven wonen, wordt het voor dochter moeilijk (onmogelijk) om dit te rooien. Vandaar dat ik kan begrijpen dat sommigen van mening zijn dat - zolang moeder meebetaalt met kost en inwoon, vader moet meebetalen in alimentatie. Maar stel dan dat de situatie verderduurt (min.loon maar wat ouder), op welk moment dient de alimentatie stekker er dan uitgetrokken worden?
Alimentatie rechstreeks overmaken aan de dochter zal hier de eerste stap zijn vermoed ik. Vervolgens met dochter zelf in overleg (band tussen vader en dochter is prima, dus daar valt wel te praten) en dan zien of het mogelijke wegvallen van alimentatie mocht ze binnenkort niet opnieuw gaan studeren een motivatie zou kunnen zijn om alsnog een studie aan te vatten.
schijnargument
Dat geldgebrek motivatie wordt voor een vervolgstudie lijkt mij vergezocht. Moeder zorgt toch wel voor haar de komende jaren en bovendien weten de meeste kinderen heel goed dat het niet makkelijk is om van een laag inkomen rond te komen. Stoppen met studeren heeft meestal te maken met het probleem dat de studie te moeilijk blijkt of heel anders dan verwacht. Veel kinderen veranderen nogal eens van studierichting en dan mag je blij zijn als ze tussendoor werk weten te vinden.
Het motivatieargument lijkt me naar jezelf toe redeneren.
Omdat
De meeste studies pas weer eind augustus beginnen. En het niet loont om het studiejaar af te maken omdat je mits tijdig gestopt studieduur behoudt.
@ anneJ
Ik merk dat jij hier nogal sterk op reageert (miezerig exengedrag / stiefmoedergedrag). Misschien toch even opmerken dat het niet bij elke situatie zo lelijk moet naar gekeken worden. Op een forum worden soms ook wel eens gewoon vragen gesteld van "iemand een idee hoe het zit?". Nergens heb ik gezegd dat we van plan zijn om de alimentatie voor 6 maanden stop te zetten. Het lijkt me echter wél interessant om vooraf over na te denken van "hoe doen we het naar de toekomst toe". Als dochter niet opnieuw gaat studeren en dit haar carriere wordt (wat dan evenzogoed een aanvaardbare keuze wordt) wanneer wordt de alimentatie dan gestopt? Op haar 19de? 20 ste? Als ze gaat trouwen en afhankelijk wordt van haar man? Het lijkt me ook best in haar voordeel dat daar bij stilgestaan wordt door moeder en vader. Niet iedereen schuilt zich enkel achter wettelijke regels, ik hoop dat ook jij beseft dat er ook vaders (en zélfs ook stiefmoeders) bestaan die morele verplichtingen ook in hun achterhoofd houden. Maar ook zij mogen toch ook informatie / ervaringen vragen op een openbaar forum denk ik.
@ anneJ
Ja, misschien heb je wel gelijk in het feit dat de vermindering / intrekking van haar alimentatie geen motivatie zal zijn om opnieuw te studeren. Voor dergelijke argumenten vind ik het dan ook interessant om zaken op het forum te gooien. Ik weet niet of en hoe moeder haar verder financieel onderhoudt. Ook zij vindt een vervolgopleiding belangrijk (gezien dochter komt "klagen" dat mama haar achter de vodden zit om er achteraan te gaan, om uit te zoeken wat ze wil).
Het verschil Nietbelangrijk
Als verzorgende ouder heb je die keus niet. Je kind valt steeds weer op jou terug. Heb je net de alimentatie teruggedraaid zijn ze hun baan kwijt kun je er weer voor opdraaien. Je bekijkt het meer naar de concrete situatie en de onmiddelijke behoefte en minder op afstand vanuit je eigen portemonnee en de regels.
De toekomst betekent dat kind mogelijk nog alimentatie nodig heeft tot de studie af is, wanneer ze het jaar daarop weer een studie opneemt.
Niet duidelijk is of de niet verzorgende ouder wel weer gaat meebetalen als het een paar jaar duurt voor een kind weer gaat studeren mocht het werk voorlopig goed gaan en er even geen motivatie voor studie voorhanden is.
Er kan zich van alles voordoen waar je als verzorgende ouder niet op kunt plannen. Het idee alleen dat je dat zou kunnen plannen laat zien waar de verwachtingen liggen.
Net als het idee dat geldtekort een motivatie voor studie zou kunnen zijn. Het komt mij wat onrealistisch over.
Deze tijd
Ik ken ook nogal wat ouders die ook als kinderen op zichzelf wonen nog financieel bijdragen of garant staan omdat het inkomen onvoldoende is.
Het is in veel opzichten een lastiger tijd dan een aantal jaren geleden.
Einde
Het idee dat je kunt weten wanneer er een einde komt aan het financieel steunen van een kind is dus in de mist. Als ouder zoek je altijd zo goed mogelijk een oplossing en dat kan tegenwoordig betekenen dat kinderen langer financieel onzelfstandig zijn.
Nee, niet volgens de wettelijke regels, maar wel in de praktijk.
@ anneJ
Bedankt voor de verdere reacties. Ik begrijp jouw argumenten goed hoor. Ik sta immers ook aan de andere kant van het koord. Ik heb zelf ook een dochter voor wie ik alimentatie ontvang (geen vastgelegde omgangsregeling). Ik zou het zelf ook aangenaam vinden mocht de papa blijven meebetalen tot zolang zij haar draai in het leven gevonden heeft. Morele en wettelijke verplichtingen zijn in ons gezin dus dubbel verweven, we staan samen zowel aan de ontvangende als aan de betalende kant. En telkens er een situatie veranderd wordt er over nagedacht / informatie over gevraagd / geargumenteerd en beslissingen genomen.