Vriend wil uit elkaar zonder reden
Hallo allemaal,
Dit is mijn eerste bericht op dit forum, ik heb wel al veel draadjes gelezen over dit onderwerp maar iedere situatie is toch weer anders en uniek.
Graag wil ik jullie mijn situatie voorleggen en jullie adviezen vragen.
Mijn vriend en ik zijn ruim twintig jaar bij elkaar, we hebben twee pubers.
Nu heeft hij laatst aangegeven dat hij twijfelde over onze relatie. We hebben toen afgesproken om er samen aan te werken om de relatie te redden. Hij heeft echter kort geleden gezegd dat hij toch wilde stoppen en er eigenlijk al vanaf het moment dat hij heeft gezegd dat hij twijfelde er niets meer aan gedaan heeft.
Er is geen ruzie, er is geen ander. Hij denkt na al die tijd dat een ander type beter bij hem zou kunnen passen. Hij is niet ongelukkig met mij. Ik wil graag samen kijken of we er samen gelukkiger uit kunnen komen maar elke vorm van communicatie eindigt in een onaardige geïrriteerdheid. Relatietherapie heeft volgens hem geen zin.
Ik heb het idee dat hij erg met zich zelf in de knoop zit en dat afreageert op onze relatie.
Wat moet ik nu toch doen? Ik ben wel nog erg gek op hem en hoop dat we er samen uitkomen.
Boink
Ik geloof niet dat ik ergens heb gezegd dat Mara niet boos mag zijn. Integendeel het is heel goed om boos te zijn. Maar wat veel mensen hier zeggen is dat Mara zoveel energie verliest in het willen bepalen van dingen waar ze niet meer over gaat. Hoe waardeloos dat ook moge zijn.
En integenstelling tot bijvoorbeeld moederziel weet ik niet hoe de ex van Mara precies is en wat zijn beweegredenen zijn. Dat maken mijn adviezen waarschijnlijk de "goed bedoelde". Ik zal mij er verder buiten houden.
Stelle
Wat je beschrijft vind ik heel plausibel en ik kan me voorstellen dat zoiets ook bij Mara speelt. Dan is het niet het weigeren van zorg, maar op een andere manier willen zorgen. Ik kan me ook goed voorstellen dat dat spanningen geeft. Persoonlijk ben ik wel van het loslaten, maar dat heb ik ook moeten leren. Mijn levensles was er toen de oudste 10 jaar was en met de trein naar de andere kant van het land moest voor school. Nog voor de mobieltjestijd (nou ja, hij kreeg de eerste later). Wat je vasthoudt is je eigen hart. En de bereidheid om als het moet er te zijn, ook al moet je daarvoor plotseling naar de andere kant van het land reizen. en weer terug. Voor 10 minuutjes. Maar kinderen kunnen meer dan je denkt, als je ze maar de ruimte geeft. Dat betekent ook dat je als ouder meer ruimte krijgt en kunt nemen om voor jezelf iets te doen, een weekendje weg bijvoorbeeld.
Tsjor
Vijf stadia
Hoewel Kübler Ross het niet geschreven heeft om aan te geven hoe het zou moeten, maar vooral om aan te geven wat ze ziet dat er gebeurt, helpen haar vijf stadia van rouw toch wel om een beetje te herkennen waar je middenin zit en wat er allemaal bij komt kijken.
In haar vijf stadia begint het met ontkenning: dat gebeurt bij mij niet. Daarna komt de woede. Het derde stadium is het marchanderen, door middel van onderhandelen proberen de realiteit te vermijden. In het vierde stadium komt het verdriet en de depressie en in het laatste stadium de aanvaarding.
Ze schreef dit op basis van observaties van mensen die een diagnose hadden gekregen van een ongeneeslijke ziekte: welke stadia maken die mensen door.
Ik moest eraan denken, vanwege de vraag of je boos mag zijn. Ja, boos zijn mag altijd. Maar het is ook een alles verzengende emotie die vernietigend werkt voor jezelf en je relaties met je omgeving (alle relaties).
Als boosheid verdriet wordt, dan verandert er wat: de omgeving kan je steunen, je kunt tranen laten tot ze er niet meer zijn, je kunt de tranen opdrogen, het verlies erkennen en daarna verder gaan. Wetende dat er altijd een zwakke plek blijft, iets wat nooit helemaal zal helen.
Ik hoop Mara, dat je boosheid in 2019 over zal gaan in verdriet. Intens verdriet zal het zijn, dat wel. Met tranen die stromen, tot de zee gevuld is en het land weer droog kan worden. Zodat jij verder kunt.
Tsjor
Tsjor
Mooi wat je schrijft. Wetende dat er altijd een zwakke plek blijft, iets wat nooit helemaal zal helen. Zo ervaar ik het ook. Niet een litteken, ja dat ook deels, maar ook echt wel een plekje dat niet dicht gaat, niet heelt. Hoe gelukkig ik nu ook ben, met mijn kinderen, in mijn 'nieuwe' relatie (ik wist niet dat liefde zó mooi en 'makkelijk' kon zijn).
En wat gun ik jou Mara? Dat je kunt stoppen met vechten. Je knokt je honderd slagen in de rondte en het is niet effectief. Er liggen nog steeds geen regelingen, je bent nog steeds bang en onzeker, wat betreft jouzelf, je kinderen, de financiën. Hoe zou het zijn het vechten los te laten? Dat betekent niet het regelen loslaten, maar wel het knokken op de vlakken waarop jij het gewoon niet te bepalen hebt? Hoe erg je het er ook mee oneens bent. Welk moreel oordeel je er ook over hebt. Het is niet van jou. Het is niet aan jou. Dat bedoel ik met stoppen met vechten. Eet, drink, slaap, zorg en maak de wereld heel klein. En regel zo snel mogelijk wat er geregeld moet worden. Liefs voor in 2019!
financien
In #968 schrik je: "Omdat de financiën nog niet geregeld zijn, hij beschikt over een creditcard en flexibel krediet (daar mag ik dan volgens hem wel weer aan meebetalen, om dat af te lossen...)."
Ik snap niet dat er niet veel meer mensen hierop aanslaan (ja, wel Doenja en misschien nog 1).
Mara, begrijp ik uit die tekst dat je ex jullie geld erdoor aan het jassen is en dat jij daar financieel ook onder lijdt?
Meisje, meisje, laat je dat toch net langer gebeuren!
Ik snap dat de emoties en ergernis je erg hoog zitten (echt, ik vind hem ook een ontzettende loser en lulhannes), maar je moet echt heel snel zakelijk worden! Zorg dat hij je financieel niet nog meer schade kan berokkenen dan door de scheiding op zich.
Waren jullie nou getrouwd? Neem dan echt snel actie! Je moet dan een verzoekschrift indienen voor de definitieve scheiding (niet voor een voorlopige voorziening, dat telt net). De datum van het indienen van het verzoekschrift voor de definitieve scheiding is de peildatum. Daarna betaal jij niet meer mee aan alles wat hij over de balk gooit.
Belangrijker is dat je zelf zoveel mogelijk geld op een rekening hebt staan (waar hij niet bij kan), liefst (vee) meer dan de helft van waar je recht op hebt. Dan heb je een onderhandelingspositie als JIJ geld aan hem moet overmaken bij het verrekenen van alles.
Geef hier echt zs veel aandacht aan. Zet je emoties en zelfs de zorgen om je kinderen opzij om met advocaat te overleggen hoe je dit het slimste aanpakt (en vlak voor indienen verzoekschrift geld naar een rekening op jouw naam zetten, indien mogelijk.
Nb Na het indienen van dat verzoekschrift kan je altijd nog proberen om op punten tot elkaar te komen zodat de rechter niet overal over hoeft te beslissen, maar dan ligt de peildatum in elk geval vast.
Als je denkt dat jullie spaarsaldo ondanks al zijn uitgaven toch nog toeneemt (gezien zijn inkomen en geen extra huurlasten van zijn kant), dan is te overwegen of je wilt wachten. Maar ik vind hem uit de verhalen onbetrouwbaar overkomen, dus het kan ook zijn dat hij geld uitgeeft waar je niet eens weet van hebt.
Kortom: Nu tijd om EERST zakelijk te doen en je emoties even zoveel mogelijk te parkeren. Zorg dat het drama niet nog groter wordt als hij geld blijft uitgeven en je financieel ook nog eens in (grote) problemen komt. Ga snel naar je advocaat en neem actie.
Sterkte meid met deze ellende.
Nieuw jaar, nieuw topic
Als eerste wil ik iedereen een heel gelukkig, liefdevol, gezond 2019 wensen. Iedereen bedankt voor alle reacties, tips en adviezen.
Ik heb een nieuw topic aan gemaakt.
Onder de titel: nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan, kunnen jullie de verdere perikelen volgen.
Mara