vrouw weg. hoe nu verder, advies
Beste alle,
ik ben op zoek naar tips en advies.
korte omschrijving.
mijn partner en ik heb waren 6 jaar bij elkaar 2 kids. en de laatste jaren waren turbulent.
in haar ogen de volle 6 jaar.
ik ben vaak weg voor mijn werk. eigenlijk 5 dagen in de week zag de moeder van mijn kinderen alleen in het weekend en we belden en appte regelmatig doordeweeks.
laatste jaar veel strubbelingen gehad ups en downs. Voor haar moest iets veranderen, geprobeerd om te doen maar kwam er steeds niet van. verschillende redenen.
uiteindelijk moest ik voor zakenreis weg. 3 maanden. waarin ze me na 1 maand vertelde dat ze na het stappen iemand mee naar huis had genomen, om vriendschappelijk een serie te kijken en wat na te borrelen, midden in de nacht. hierna op een aantal signalen gelet, waaruit bleek dat er weinig aandacht meer voor mij was vanuit haar, social media gedrag veranderde.
uiteindelijk naar huis gegaan. om proberen de boel te herstellen maar het was al te laat. een hoop ruzie gemaakt heen en weer. hoop stront over me heen gehad. en uiteindelijk ging zij stiekem naar een ander terwijl ik thuis voor ons gezin was.
ik voelde me genaaid door mijn maatje, die daarvoor nog allerlei lieve woordjes had gezegd en nog een kinderwens had met mij.
getracht om nog in relatie therapie te gaan om nog wat te bewerkstelligen maar voor haar was de koek op. ze had immers een nieuwe vlam. die beter is dan ik.
woest dat ik was heb ik geprobeerd om alles te kunnen doen om haar te dwarsbomen. maar helaas heb ik geen poot om op te staan. omdat we getrouwd zijn in gemeenschap van goederen. en ook omdat ze thuis werkt. en nergens anders heen kan met de kinderen.
ik ben nu een aantal weken verder de boosheid neemt af, maar het verdriet is er nog steeds, ook omdat ik mijn kinderen nog minder ga zien dan voorheen. en omdat zij gewoon lekker doorgaat met haar leven en met iemand anders.
ze zegt dat ze veel om me geeft en dat ze graag nog wil zorgen voor mij. maar door al haar acties en handelen geloof ik daar niet meer in. er is moeilijk een gulden middenweg met haar te vinden, omdat veel moet zoals zij het wil.
inmiddels een mediator ingeschakeld, bezig met ouderschap plan, en bezig met welke opties er zijn voor het huis. Zij heeft zich ingeschreven bij de woningbouw maar dat kan nog wel 2 jaar duren voordat dat erdoor is. ze kan niet zomaar stoppen met haar werk bij ons thuis, ben bang dat ik dan onmogelijk veel partner alimentatie moet betalen.
ik ben helemaal op en heb geen zin meer om te strijden mijn energie is op en ben emotioneel ook niet meer de beste. en nog steeds hou ik van deze vrouw.. bizar ja ik weet het. maar het blijft de moeder van mijn kinderen
iemand tips of ervaringen met soort gelijke situatie?
ik las dat je juist niet te veel afspraken moet vastleggen in ouderschapsplan?
zij wil niet voor flexibiliteit maar voor strakke schema's in verband met jonge kinderen.
hierdoor zijn de kinderen er minder de dupe van want dan ben ik weg en loopt alles zoals zij het wilt.
zij heeft te veel een macht positie en wil er net zo sterk uitkomen als ik. in heel veel argumenten gebruikt ze dat ik alleen maar aan mijzelf denk. en dat ik aan de kinderen moet denken.
Mediator
Heeft de mediator nog niet voor jullie uitgerekend wie wat moet gaan bijdragen aan de kosten voor de kinderen en hoe hoog de partneralimentatie zal zijn. Uitgangspunt bij dat laatste is dat jullie beiden in een vergelijkbare levensstandaard kunnen behouden. Dus voldoende inkomen voor kost en inwoning en verhoudingsgewijs evenveel ruimte voor extra's. Wie meer verdient, mag vaak ook iets meer rekenen voor kost en inwoning (meer verdienen is normaliter luxer wonen en eten) en voor extra's (meer verdienen is normaliter luxere kleding en hobby's). Wat er dan nog overblijft is beschikbaar voor partneralimentatie.
De Trema-norm voorziet hierin, maar je mag er van afwijken als jullie dat willen.
Je aanstaande ex werkt zelf, schrijf je, dus zij zal ook voor een deel in haar eigen behoefte moeten voorzien en in die van de kinderen. "Draagkracht" is daarbij het toverwoord.
Een mediator zal ook in de berekeningen meenemen dat je ex mogelijk huur- en zorgtoeslag gaat ontvangen en kindgebonden budget. En dat degene waar de kinderen het meeste verblijven de kinderbijslag en de combinatiekorting ontvangt.
Ook de zorgverdeling is medebepalend voor waar het geld heen gaat (meer verdienen en minder dagen zorgen betekent doorgaans "betalen", minder verdienen en meer dagen zorgen betekent doorgaans "ontvangen").
Scheiden betekent helaas allebei inleveren. Je moet tenslotte twee huishoudens gaan voeren van hetzelfde geld (al zijn er dus wel mogelijk wel wat toeslagen en belastingvoordelen die er nu misschien niet zijn). De Trema-norm zal de kosten voor de kinderen voorop stellen (gebaseerd op jullie gezamenlijk inkomen de afgelopen jaren), die zullen er als het goed is niet te veel op achteruit gaan. Wat er daarna overblijft is voor de ouders, te verdelen naar draagkracht. Dit moet geen middel zijn om eventuele "schuld aan de scheiding" te vereffenen. Een oude taakverdelingen (de thuisblijfmoeder vs. de werkende vader) heeft misschien invloed op de draagkracht, maar geeft na de scheiding ook geen "recht" op een groter deel van de koek dan op basis van draagkracht mogelijk is (al kun je hier natuurlijk andere afspraken over maken als jullie dat willen). Dan maar een baan zoeken of meer uren gaan werken.
Je ex zal dus ook haar levensstandaard moeten aanpassen. De pot fifty-fifty verdelen is niet het uitgangspunt. En dus ook niet dat de ene ouder met de kinderen het oude uitgavenpatroon kan houden en de andere ouder dit moet financieren (en zelf op een houtje bijten).
Wat betreft het zorgplan....de mediator is er voor om hierin tussen jullie te bemiddelen.
Veel vast leggen kan een valkuil zijn, maar te weinig ook. Ik ben inmiddels een jaar gescheiden en als we er niet uitkomen, is het zorgplan de basis. Daarvan afwijken doen we alleen als we dat allebei oké vinden. Door veranderende omstandigheden, is de zorgverdeling ook al aangepast. Levens veranderen en zo ook de afspraken die je moet maken.
Achteraf vind ik wel dat wij zelf soms over bizarre details afspraken gemaakt hebben, maar toen gaf het hou vast. Inmiddels is de communicatie een stuk beter en gaat het allemaal minder stijfjes.
Je ex heeft op één punt gelijk: je moet aan de kinderen denken. En dat betekent dat dat jij niet buiten spel gezet wordt. In principe hebben de kinderen het recht jullie allebei zo veel mogelijk te zien. Praktische zaken als woonplaats, school en werkschema's kunnen ervoor zorgen dat de kinderen meer bij de ene ouder zijn dan bij de andere. Wil je dat niet, dan zul je daar bij deze praktische zaken rekening mee moeten houden. Bijvoorbeeld door ander werk te zoeken (meer in de buurt of andere uren) en te zorgen dat jullie bij elkaar in de buurt wonen. Wat niet will zeggen dat je op de dagen dat de kinderen bij jou zijn geen gebruik mag maken van kinderopvang of oppas. Dat is voor die dagen jouw verantwoordelijkheid.
Kies je er voor om je huidige werk te blijven doen en heel veel weg te zijn, dan zal de consequentie zijn dat je ex meer voor de kinderen zorgt en er bijvoorbeeld een weekendregeling komt.
Hebben jullie een koophuis met overwaarde? Misschien kun je je ex uitkopen en kan ze met het geld dat ze daaraan overhoudt zelf een huisje kopen? Of is het voor haar mogelijk dat zij jullie huis koopt? Voor jou is er financieel misschien meer ruimte om in de vrije sector een huurhuis te vinden.
Complimenten Optimist
Wat een goede beschrijving op een neutrale manier!
Een jaar verder
Nu een jaar verder lukt dat, maar toen ik er midden in zat...pfff...toen duizelde het me af en toe behoorlijk.
dank voor de reactie
de mediator is nog alleen in gegaan op wat wij wilden hebben in het ouderschap plan. hierop stuitte wij dat ik graag inzichtelijk heb wat er gebeurt met de kinderalimentatie, de moeder van mijn kinderen wil dit niet hebben en vindt dat ik haar moet vertrouwen.
als er wordt gekeken naar de afgelopen jaren, dan heeft mijn vrouw niet veel verdient. de laatste maanden verdient ze rond de 900euro p/m dit komt vanaf de 300/400 afgelopen jaren.
ons huis heeft overwaarde. we hebben het destijds met een constructie gekocht waarbij ik het op mijn eigen salaris kon betalen. de huidige waarde van het huis zal wss veel hoger zijn. zij wil niet dat ik haar uitkoop voor de prijs die is berekent door de bank, ze wil dan meer geld hebben omdat we een half jaar geleden een dikke investering in het huis hebben gedaan.
zij probeert via de mensen die zij kent, ons huis te laten kopen voor de huidige woz waarde, waardoor zij het huis zou kunnen gaan huren. dit betekent dat ik een aardige som mis loopt. maar dit is wel beter voor de kinderen zegt ze dan.
mijn optiek huis taxeren verkopen allebei ons deel en allebei ergens anders opnieuw beginnen. maar dan komt zij op straat te staan met 2 kinderen. en dat wilt zij niet. ik heb aangegeven dat ik voor onbepaalde tijd voor mijn kinderen kan zorgen en dat zij tot die tijd bij iemand kan intrekken totdat ze een nieuwe woning heeft voor de kinderen en haar werk. maar dit vertikt ze en wil ze absoluut niet hebben.
dit betekent dat ik voor een lange tijd het huis zal moeten vast houden totdat zij iets anders heeft. tot die tijd kan ik geen ander huis kopen.
of ik moet genoegen nemen met de constructie die zij mij aanbied waardoor ik een leuk startkapitaal mis loop.(en dat wil ik niet).
mijn huidige werk genereert veel extra geld door lange dagen weg te zijn. wat mij uiteindelijk weer financieel sterker maakt.
het is gewoon moeilijk om te zien dat zij al vrolijk met een ander bezig is en plannen heeft. terwijl ik zo snel mogelijk bij die vrouw weg moet. als dit eenmaal achter de rug is en we zijn officieel uit elkaar dan pas vind ik rust.
en idd moet ik aan de kinderen denken, maar ik vind dat ik zelf ook wel rechtend heb en niet alles hoef in te leveren. het is de manier hoe zij ervoor heeft gekozen om dit te stoppen die mij steekt en die het extra pijnlijk maakt.
Taxeren
Je kunt de waarde van je huis formeel laten taxeren en dan aan je vrouw een voorstel doen waarbij je niet teveel inlevert aan overwaarde maar wel je goede wil laat zien.
Kinderalimentatie
Je wil geen inzage in de kinderalimentatie. Dat leidt alleen maar tot ruzie over de besteding.
Helaas in dit soort situaties schiet je er gewoon financieel bij in. Maar dat is voor je vrouw ook zo, misschien op een andere manier maar toch, zij draait voor onverwachte kosten op en die zijn er genoeg met een paar kleine kinderen. Dan wil je niet eerst nog eens overleggen of je verantwoorden.
En daarnaast wil je ook zelf nog wat voor je kinderen aanschaffen, doe dat ook gewoon als dat financieel haalbaar is.
De omgangsregeling is een lastige vooral omdat het voor jou duidelijk is dat je werk toch echt voorgaat, vooral financieel.
Probeer toch een voorstel te doen voor een weekendregeling, en inderdaad, als je weg bent voor je werk gaat dat niet door. Zo is het nou eenmaal.
Je kunt vragen of je je kinderen los daarvan een keer mag komen ophalen in een periode dat je lang weggeweest bent om een keer uit eten te gaan, naar MacDonald of zo. Dat valt bijna niet vooraf vast te leggen. Maar je hoopt op medewerking.
taxeren, ka
Taxeren ga ik zeker wel laten doen, ik hoop dat de mediator dit kan regelen iemand onafhankelijk. ik denk dat het misschien maar beter is dat ik wat water bij de wijn moet doen. dan ben ik in ieder die schuld kwijt.
ik hoor van een aantal mensen dat het wel beter is om inzicht te hebben. om zo te kunnen zien of er ook gespaard van word voor de kinderen en niet voor zichzelf. dit is namelijk ook een angst van mij.. gebaseerd op de ontrouw die er nu heerst.
weekend regeling gaat het wss wel worden om de week 4 dagen in totaal p/m. en aangezien ik ook mijn uren kan verdelen en vrij kan zijn wanneer ik wil. wil ik graag dat zij flexibel word hier in. zodat ik kan zeggen dat ik bijv de kinderen op vrijdag of op maandag ophaal en wegbreng naar school.
het word lastig om hierin overeenstemming te hebben omdat zij het het belangrijk vind dat de kinderen structuur moeten hebben nu zeker op deze jonge leeftijd. ik ben van mening dat kinderen heel flexibel zijn en recht hebben op hun echte vader.
Recht
Jullie gebruiken allebei oneigenlijke argumenten om je eigen zin er door te krijgen. Jij benadrukt dat kinderen recht hebben op hun vader. Ja, dat is zo. Maar dat geeft je niet het recht op een flexibele omgangsregeling.
Je exvrouw is van mening dat kinderen structuur moeten hebben. Ja, dat is (maar ten dele) zo, ze hebben ook recht op hun vader.
En zo wordt zo'n discussie vervuild.
Als er onenigheid is over zaken is het echt toch belangrijk om een vaste en geen flexibele afspraak te maken. Anders is het alle keren bonje.
Je kunt het beter vast regelen en dan proberen na een tijdje, als het stof gezakt is, en de verhoudingen wat genormaliseerd, dat je dan eens probeert extra omgangstijd te krijgen op een flexibeler manier. Dan kunnen jij en zij het ook beter overzien hoe het met beider eigen agenda's gaat.
Sparen.
Alimentatie is alimentatie. Het is niet verplicht om daarvan te sparen. En een onnodig punt van conflict dat je dan laat bestaan.
recht
je hebt een punt, alleen ben ik bang dat als het op een gegeven ogenblik vast staat dat er ook niet meer iets flexibel van te maken valt. dit omdat er een aantal keren beschuldigingen mijn kant op zijn gemaakt waar ik heel erg van geschrokken ben. daarom wil ik het graag flexibel houden. zodat ik niet daadwerkelijk mijn kinderen ipv 12x per maand, maar 4x per maand zie.. en ik ben gewoon serieus bang dat mijn kinderen mij straks ontnomen worden. aangezien iedereen in haar omgeving zich zorgen maken om mij... zegt zij
de moeder van mijn kinderen wilt graag dat alle toelages op 1 betaalrekening wordt gestort, hiervan betaalt ze dus alles. hier zie ik dan weer dat wat zij over houdt aan het eind van de maand naar haar eigen spaar rekening verdwijnt. ze heeft in haar uitgaves ook vast 25euro per kind mee genomen om te sparen. dit vind ik wel bijzonder weinig ivm
kindgebondebudget, kinderbijslag, alimentatie
(ik ben op dit punt gewoon benieuwd hoe andere mensen hier in staan)
Waak voor een scheve verdeling
Je kunt het huis niet zomaar voor een lagere prijs verkopen. Dan zou meerwaarde namelijk door de belastingdienst gezien kunnen worden als een schenking aan de koper en die moet dan een flinke schenkbelasting betalen (30% als het geen familie is). Je kunt hier de maximale rek in opzoeken, maar uiteindelijk valt het op. Geen enkel huis wordt in Nederland verkocht voor de WOZ-waarde, bijna overal is die lager dan de marktwaarde.
Laten taxeren dus, dat kan iedere makelaar, en met dat bedrag aan de slag. Mocht de recente investering hebben bijgedragen aan de overwaarde, dan zien jullie dat via de waarde van het huis terug. Heeft het geen waardeverhoging opgeleverd, jammer dan.
Sowieso moet je beducht zijn op een "scheve verdeling", om dezelfde reden: het kan gezien worden als een schenking aan je ex en als schenking of inkomen worden belast. Al weet ik niet zeker hoe nauwkeurig de rechtbank door het convenant gaat. Misschien bladeren ze er een keer door heen en zetten er een stempel op zonder dat zoiets op valt. De belastingdienst kan later alsnog voor een verrassing zorgen. Op de website van de belastingdienst staat veel informatie over scheiden. Ook over de kosten van de woning als de één er blijft wonen en de ander betaalt.
Mogelijk kan je ex makkelijker een nieuwe start maken als de partneralimentatie eenmalig wordt afgekocht. Hier gaat dan wel de belastingdienst met zijn grijpgrage vingers aan zitten, maar het levert direct vrijbesteedbaar (start)kapitaal op voor de ontvanger. Betaler is waarschijnlijk "goedkoper" uit, omdat het totaal bedrag lager is door rekening te houden met salarisgroei en kans op opnieuw samenwonen/trouwen van de ontvanger (dan stopt de partneralimentatie).
Als jij kinderalimentatie betaalt aan je ex, moet zij voortaan alle kosten voor haar rekening nemen. Ook een nieuwe fiets, of een laptop later voor school. Zij hoeft het niet aan jou te verantwoorden als ze zuinig leeft en geld overhoudt, maar ook niet haar hand op te houden als het een keer niet past. Tenzij hier andere afspraken over maakt natuurlijk. Bijvoorbeeld voor uitzonderingen die "niet standaard" zijn voor elk kind (bijvoorbeeld bepaalde medische kosten die buiten de zorgverzekering vallen), daarvan zou je kunnen afspreken dat die naar draagkracht verdeeld worden. De Trema-norm gaat bij het berekenen van de kindbehoefte namelijk uit van "standaard kosten" voor kost en inwoning (huur, gwl, eten) en "overige kosten" (sport, kleding, schoenen, schoolgeld, etc.). De hoogte van de kindbehoefte is afhankelijk van het gezinsinkomen van de laatste jaren. Cadeautjes, inrichting van de kinderkamers in het eigen huis, vakanties met de kinderen betalen beide ouders ieder uit eigen portemonnaie. Tenzij anders afgesproken natuurlijk. Het staat je vrij zelf voor je kinderen een keer iets te kopen, hun rijbewijs te betalen of wat extra zakgeld toe te stoppen (al kunnen sommige exen vreselijk stampij maken om een jas die door de andere ouder gekocht is).
Waarvoor moet je ex sparen? Helaas ga jij daar straks niet meer over. Je kunt hooguit afspreken hoe bepaalde kosten die buiten de kindbehoefte zouden kunnen vallen, verdeeld worden (bijvoorbeeld 50-50 of naar draagkracht, zelfde als kindbehoefte), maar hoe ieder zijn deel ophoest, daarvoor is ieder zelf verantwoordelijk.
Als de kinderen 18 worden, ben je als ouder wettelijk gezien niet meer financieel verantwoordelijk voor de uitgaven die je kind kind doet. Je hebt tot 21 jaar nog wel een zorgplicht. Jij en je ex moeten de kinderalimentatie gedurende die jaren aan het kind zelf overmaken. Het kind moet dan zelf afspraken maken met de ouder waar ze wonen over kostgeld.
Het is lastig om nu al afspraken te maken over hoe dan om te gaan met bijvoorbeeld de studiekosten. Je weet nog niet of je kind überhaupt wel gaat studeren, misschien werkt het dan allang. Je weet niet of het een dure studie wordt, of er daarnaast ruimte is voor een bijbaantje, of er dan nog zoiets als studiefinanciering/lening bestaat. Ben jij tegen die tijd wel arbeidsongeschikt of werkeloos (ik hoop het niet natuurlijk) en ziet het financiële plaatje er heel anders uit.
En wat betref het "vrolijk met een ander bezig zijn en plannen hebben". Verkijk je er niet op. Gescheiden ouder zijn is niet altijd een feestje, ook niet als het je eigen keus is. In je eentje voor de kinderen zorgen is pittig, je hebt 24/7 dienst, en met kleine kinderen ben je beperkt in waar je kunt gaan en staan en wanneer (maar dat is je ex misschien gewend als jij veel weg was). Daarnaast hebben kinderen altijd verdriet van de scheiding van hun ouders en daar heb je als ouder ook mee te dealen, vroeg of laat. Daarnaast gaat het vormen van een "samengesteld gezin" met een stiefouder, en misschien ook stiefkinderen, zelden zonder slag of stoot. De roze wolk lost een keer op en dan is het meestal nog jaren hard werken, met veel emoties en gedoe, om er iets stabiels van te bakken.
Je kunt dan misschien wel blij zijn dat je van je echtgenoot af bent en blij met je nieuwe leven/vrijheid/partner, helemaal onbezorgd wordt het voorlopig niet. Daar komt je ex ook nog wel achter. She will get her share. Op dit forum zijn er maar enkelen die ècht goed omgaan met hun ex en bij wie kinderen en nieuwe partner héél goed samen gaan. Maar ook daar is vaak hard aan gewerkt.
Zorg nu vooral goed voor jezelf, sta voor je kinderen, zorg dat je er voor hen bent, ze hebben je harder nodig dan ooit. Weet waar je over praat, kennis is macht, verdiep je in de Trema-norm, rechten en plichten, de belastingregels, pensioenen, etc. Neem niks voor waar aan zonder het zelf te checken. Ook niet van de mediator, die is tenslotte mediator en geen belastingadviseur of jurist. Hou je ex zo veel mogelijk "te vriend", ze is de moeder van je kinderen, je zult er nog héél lang mee te maken hebben, of je wil of niet. Wat niet wil zeggen dat je maar aan alles toe moet geven, maar blijf in gesprek. Het helpt om gepaste afstand te bewaren, je ergste emoties bij een goede vriend te ventileren en je naar je ex toe te beperken tot praktische afspraken. (Eerlijke) antwoorden op het vragen over het hoe en waarom ga je voorlopig toch niet krijgen. Vliegt het een keer uit de bocht? Herpak jezelf, zeg desnoods sorry, en probeer het een volgende keer opnieuw.
Het eerste jaar is zo voorbij en dan kleurt de lucht alweer een stuk blauwer dan nu.
Nog een tip voor als de ergste storm straks voorbij is: investeer in een aantal sessies bij een relatiecoach. Niet om je huwelijk te redden, maar om te leren communiceren als "ouders van". De kinderen zullen jullie dankbaar zijn. Betaal desnoods zelf de rekening. Maar daarvoor is het nu nog te vroeg.
(Zucht het is weer een veel te lang verhaal geworden.)
Gezamenlijke rekening
Nog een kleine toevoeging.
Wij hebben destijds gekozen voor een aparte "kinderrekening", waar we allebei toegang tot hebben. Naar deze rekening gaat 30% van de kindbehoefte plus de kinderbijslag. Dit is (conform de Trema-norm) de pot voor alle "overige kosten".
Aan de ene aan kant is het zo voor beide ouders inzichtelijk waar het geld aan besteed wordt en of er nog genoeg over is bij een grotere aankoop.
Aan de andere kant betaal ik "in het dagelijks leven" vanalles uit eigen knip wat "formeel" niet onder kost en inwoning valt. Een keer extra geld voor de kermis of een cadeautje voor een vriendje, benzine voor alle ritjes naar tandarts/fysio/psycholoog/school (puber kon aantal weken niet fietsen door blessure). We wonen in een dorp en voor die dingen moet je al snel een eind rijden. Al deze kosten steeds "corrigeren" is gewoon niet handig en gebeurt niet consequent. Ik wil ook niet over elke cent moeilijk doen en sommige dingen zijn niet "hard aantoonbaar" (ik hou bijvoorbeeld geen km-registratie bij), maar in een jaar telt het toch aardig op en ik moet tegenwoordig nou eenmaal beter op de centen letten.
Achteraf had ik misschien ook liever de kinderalimentatie gewoon op mijn rekening gehad en dan alles zelf betaald. Dan had een hoop corrigerende bankoverschrijvingen gescheeld. Het risico dat ik dan in de toekomst zelf een keer bij had moet leggen voor een laptop of fiets, zou ik inmiddels voor lief nemen.
Het staat in ieder geval op ons lijstje met te bespreken punten. Misschien dat we dit nog een keer veranderen.
Zorgen?
Je schrijft: "Aangezien iedereen in haar omgeving zich zorgen maken om mij... zegt zij".
Je hoeft het natuurlijk niet te vertellen, als je dat niet wilt, maar ik ben wel benieuwd waarom men zich zorgen maakt? Is er een reden waarom jij niet voor je kinderen zou kunnen zorgen?
Ook een ouder die misschien in het verleden niet veel zorgtaken heeft gehad, kan zijn verantwoordelijkheid nemen en hierin groeien. Tenzij er sprake is van bijvoorbeeld agressie, verslaving of psychiatische stoornissen. Dan is de zorg misschien terrecht.
Omgekeerd zal een ouder misschien ook moeten leren om een schapje op te hangen of en zelf een band te plakken. Ieder zijn leercurve!
optimist
hartelijk dank voor je reactie, en de andere natuurlijk ook.
het is fijn om in deze situatie andere inzichten te krijgen. wij gaan samen nog in relatie therapie om in iedergeval er voor te zorgen dat wij in de toekomst wel met elkaar leren te communiceren in het belang van de kinderen.
ik denk ook dan maar dat ik geen inzicht hoef te hebben in haar rekening.
ik zal me eens wat meer gaan verdiepen in de norm en allerlei andere regels omtrent het huis.
goeie nachtrust alvast
zorgen
Men maakt zich zorgen dat ik de moeder van mijn kinderen wat aan zou kunnen doen of de kinderen. omdat ik sinds 3 weken weet dat mijn vrouw weg wilt bij me en constant in me gezicht gelogen heeft. waardoor ik best boos ben geweest. maar geen agressie of handtastelijk. geen verslaving, helemaal niks maar ik was gewoon boos.
de fam. van mijn ex heeft dit anders mee gemaakt toen hun ouders uit elkaar gingen toen zijn er wel degelijk verbale dreigementen gemaakt richting moeder.
zorgen voor de kinderen, omdat ik laatst een zwemles van me dochter was vergeten.
en omdat mijn vrouw graag de regie in eigen handen heeft willen houden. ik ben nou eenmaal anders dan haar maar ik kan prima voor mijn kinderen zorgen en vind het leuk met ze samen te zijn. iets wat mijn vrouw nooit zag omdat ik nou eenmaal dingen op een andere manier doe
Natuurlijk ben je boos
En dat ben je over een jaar vast ook nog wel, alleen minder heftig en minder vaak. Des te meer zaak je tegenover haar en haar vrienden niet te veel te laten gaan. Dan geef je ze ook geen munitie.
Boosheid
' het is de manier hoe zij ervoor heeft gekozen om dit te stoppen die mij steekt en die het extra pijnlijk maakt.'
Heel eerlijk gezegd kan ik niet zoveel met die boosheid. Ja, uiteindelijk is er iemand die een eerste stap zet. En dat is te vroeg, of te laat, of op de verkeerde manier. Maar eht is neit zo dat er geen signalen waren of dat er geen verzoek lag om dingen anders te doen. alleen ' kwam het er niet van', zoals je zelf hebt gezegd. Dan kun je ook jezelf voor de kop slaan: had ik maar.....
Uiteindelijk maakt het niet zoveel meer uit: er is te weinig ge-investeerd in elkaar, er zijn teveel rode signalen gepasseerd, en dat loopt het een keer uit de rails.
Het prettige van de boosheid is dat je de ander dan de schuld kunt geven: zij is al met een ander begonnen. Zo hoef je niet meer te kijken naar wat je zelf hebt bijgedragen aan het ontsporen van de relatie.
Het nare is, dat je die boosheid o heel veel manieren door laat werken, terwijl je jezelf, de moeder van je kind en je kind daarmee heel erg nare tijden kunt bezorgen. Je maakt dan afspraken die gebaseerd zijn op boosheid en wantrouwen. Bijvoorbeeld door inzage te willen in kinderalimentatie. Maar dat is geen fundament voor je verdere toekomst.
De mediator begint ook aan de verkeerde kant: het ouderschapsplan. Prettig: meteen het meest conflictueuze, terwijl andere, zeer relevante dingen nog niet bekeken zijn, bijvoorbeeld rond de woning en bijvoorbeeld rond eventuele alimentatie. Zorg eerst dat je de zakelijke afspraken goed hebt, dan weet je ook waar je over praat als het om de zorg voor het kind gaat. Dus: schuif het ouderschapsplan weg. Eerst woning, inboedel en inkomen regelen. Zeg dat ook maar tegen de mediator.
Tsjor
Boosheid
Je hebt gelijk. Tsjor.
Elke dag kan ik het beter relativeren.
Er was een mannier om hier beter mee om te gaan als er open kaart gespeeld zou worden. Maar het gaat zoals het gaat.
Het is nou eenmaal gebeurd van geleerd op naar de toekomst.
Het huis is het grootste probleem. En de zorg voor de kinderen. In mijn optiek bepaald de moeder wat het beste is voor de kinderen zonder dat er geluisterd word naar mijn mening en wat ik vind.
Ik heb meerdere malen mijn grenzen aangegeven maar er word niet naar geluisterd. Hoezo heb ik als vader geen inspraak op wat het beste is voor de kinderen? En waarop zou dat gebaseerd zijn. Wat betekent het beste voor de kinderen?
Ik heb wel een idee en zij ook maar wie heeft daar de meeste inspraak in? En waarom want het zijn ook mijn kinderen. Ik wil best water bij de wijn doen. Maar om mijn wensen helemaal opzij te schuiven daar vind ik wel wat van.
Eigen schuld
En ja ik sla mijzelf voor mn kop. Helaas pindakaas
Mediator
Voel je je niet gehoord door de mediator?
Bespreek dit dan.
Volgens mij is het bij mediation gebruikelijk om eerst afspraken te maken over de kinderen, en daarna over de rest. Dat was ook de boodschap die wij destijds kregen.
En je kunt nog zo mede-schuldig zijn aan het niet slagen van je huwelijk....voor vreemdgaan is nooit een excuus. Het maakt het alleen maar extra pijnlijk en moeilijk voor alle betrokkenen.
Zo werkt het niet
"Ik heb wel een idee en zij ook maar wie heeft daar de meeste inspraak in? En waarom want het zijn ook mijn kinderen. Ik wil best water bij de wijn doen. Maar om mijn wensen helemaal opzij te schuiven daar vind ik wel wat van."
Je mag verwachten dat je exvrouw je betrekt bij de keuze voor scholen en hulpverlening, formeel moeten beide ouders daarmee instemmen.
Verder kun je weinig want dan zou je exvrouw uitvoerder kunnen worden van jou wensen, en dat werkt nou eenmaal niet zo. Zeker niet in een gescheiden situatie.
Het is niet allebei een beetje je zin.
Kijk
Als je nu zou realiseren dat jullie beiden voor de kinderen zorgen. Week op week af bijvoorbeeld, in co ouderschap. Dan kun je, afgezien van besluiten over school en hulpverlening veel meer zelf bepalen en is het belangrijk om samen te besluiten over te volgen clubjes of sporten, muziek e.d.
Dat kan alleen als je gewend bent, en in staat, om daarin samen te werken.
Dat is in jou geval niet aan de orde.
Dan kun je zelf besluiten of je kinderen dag en nacht op hun smartphone mogen of niet en hoe laat ze bij jou thuis naar bed gaan of ze meehelpen in het huishouden of niet en of je hun zakgeld wil verhogen of niet.
Dat is nu niet aan de orde.
Huh?
Ik voel me niet gehoord door mijn vrouw. Zij bepaald wat er gebeurd met de kinderen en dat vind ik niet ok.
"Verder kun je weinig want dan zou je exvrouw uitvoerder kunnen worden van jou wensen, en dat werkt nou eenmaal niet zo. Zeker niet in een gescheiden situatie"
Ik snap niet wat je bedoeld?
Dus concreet? Moet ik mij er maar bij neerleggen welke eisen de moeder van mijn kinderen stelt mbt omgang regelingen? Ik wil graag flexibel dat ik een keer een dagje extra de kinderen kan mee nemen.
Pff wat een drama...
Bijv ons kind is jarig en het is mijn weekend. De moeder van mijn kinderen heeft alvast haar vrienden en fam uitgenodigd hiervoor zonder mijn weten. Als ik dan aangeef dat ik mij niet oo mijn gemak voel als haar vrienden ook komen dan wordt er gezegd "dan moet jij maar weg gaan" lijkt mij niet zo eerlijk.
Vergezocht Kareltje
""Bijv ons kind is jarig en het is mijn weekend. De moeder van mijn kinderen heeft alvast haar vrienden en fam uitgenodigd hiervoor zonder mijn weten. Als ik dan aangeef dat ik mij niet oo mijn gemak voel als haar vrienden ook komen dan wordt er gezegd "dan moet jij maar weg gaan" lijkt mij niet zo eerlijk.""
Je hoeft echt niemand binnen te laten hoor.
Het is dan jou weekend.
Dan viert ze de verjaardag van een kind maar op een andere dag. Niet in jou weekend. Daarom is het belangrijk om het vast te leggen. JOu weekend is jou weekend.
Maar ook belangrijk dat je je er wel zoveel mogelijk aan houdt.
Niets zo irritant als kind is jarig bij vader maar die komt niet opdagen voor zijn omgangsweekend.
Maar dat is het probleem als ik haar vrienden niet binnenlaat dan denk ik weer niet in het belang van de kinderen. Ik word er gek van.
Plus dat de nog steeds samen een huis hebben.
Zij moet maar eens wat actiever worden in het zoeken naar een andere woonruimte. Kan ze doen en laten wat ze wil. Zonder dat ik het gevoel heb weg te moeten gaan uit mijn huis
Ja, dat is tijdelijk
Zolang je samen woont zijn die dingen tijdelijk. Kan wel heel veel irritatie wekken.
Dus houd liever je emoties wat in en ga als de wiedeweerga je zaken regelen.
Misschien is dat wel een realistische mogelijkheid dat je bijna exvrouw in het huis blijft. Maar daarvoor zul je werk moeten maken van de taxatie, overleg over de koopprijs. Maar bovendien zelf andere woonruimte regelen. Waar je ook je kinderen kunt ontvangen.
De echtscheiding in gang zetten. Wat zij moet doen daar koopje niets voor. Het gaat er vooral om wat je zelf kunt doen.
Volgorde
'Volgens mij is het bij mediation gebruikelijk om eerst afspraken te maken over de kinderen, en daarna over de rest. Dat was ook de boodschap die wij destijds kregen.'
Nou ja, gelukkig was ik nog van voor de tijd van het verplichte ouderschapsplan, maar dan nog: eerst werden de zakelijke dingen afgehandeld, daarna pas de emotioneel zware dingen, zoals de kinderen.
Ik vond dat ook logisch: over de zakelijke dingen (huis, alimentatie, inboedel) kun je zakelijke afspraken maken en daar zijn bepaalde regels voor waarover je zelf niet hoeft na te denken. Daarna weet je allebei al dat je dingen kunt regelen met elkaar, hoe de woonsituatie eruit gaat zien en welke financiële ruimte er is. Als de stofwolken daarover een beetje zijn neergedaald kun je beginnen aan het lastigste:de kinderen.
Als je het over de kinderen niet makkelijk eens kunt worden, dan komt alle emotionele beladenheid ook te liggen bij beslissingen over huis en inkomen.
Volgens mij moet je echt eerst helderheid hebben over wat er (financieel) kan en wat niet.
Tsjor
Door elkaar
Kareltje, je haalt wat door elkaar: enerzijds gaat het erom, dat je afspraken maakt over omgang en dat je je daaraan houdt. na de scheiding heb jij de vrijheid om beslissingen te nemen over de kinderen als ze bij jou zijn (hoe laat naar bed, wat eten, wel of niet zwemmen, naar de bioscoop, fietsen etc. etc. Zo ook hun moeder in haar tijd. Daarover hoef je het dan gelukkig niet meer eens te zijn. Dat betekent ook dat de invloed over en weer stopt: je hebt geen invloed meer op elkaar. Moeder hoeft dus niet meer naar jou te luisteren e jij niet meer naar haar. Op dit moment nog lastig duidelijk te maken, omdat jullie nog in één huis wonen, maar daar zul je op dit moment nog rekening mee moeten houden. Het belangrijkste is dat het de verjaardag van het kind is, niet dat het 'jouw' weekend is.
Er zijn slechts een paar belangrijke punten waarover je het met elkaar eens zou moeten zijn: onderwijs en gezondheidszorg. Maar voordat je daar een groot punt van gaat maken: let wel op, dat het 'met elkaar eens zijn' van de ouders voor een kind minder belangrijk is dan school en medische hulp. Het is een ondergeschikt belang, dat alleen bij zeer extreme situaties een rol kan spelen, bijvoorbeeld als de ene ouder het kind naar een school wil doen et een uitgesproken karakter, dat volgens de ander ouder daadwerkelijk schadelijk zal zijn voor een kind; idem voor medische handelingen. Maar als je kind bij jou valt en jij wil weten of er iets gebroken is, dan moet je de vrijheid hebben om ter plekke naar de dokter te gaan en de moeder pas in te lichten als het been al in het gips zit. Medische zorg gaat over.
Tsjor
Kinderen vs praktische zaken
Het verschilt natuurlijk per situatie, maar ik hoop toch dat voor veel scheidende ouders de afspraken over de kinderen nog "redelijk goed" te maken zijn. In het belang van de kinderen. Daarna gaat het vooral over de verdeling van geld, of dat nou op de bankrekening staat, in een hypotheek zit, in spullen of in een pensioen. En daar worden mensen soms pas echt narrig van, vooral als er de nodige emoties spelen.
Stofwolken ontstaan er toch, ongeacht het onderwerp.
Een beslissing over het huis kan ook later in het traject. Het is misschien handig en prettig voor de ex en de kinderen als ze in het huis kan blijven, maar het moet niet. Verhuizen als gevolg van een scheiding is misschien niet leuk voor de kinderen, maar ze zijn echt niet de enige die dat overkomt en het hoeft ook niet gelijk volgende week.
Als de moeder in dit geval echt zo star en dominant is, vind ik dat de mediator daar best wat van mag zeggen.
Bijvoorbeeld zo'n verjaardag. Dat moeder iets zou regelen in jouw/jullie huis zonder dit met jou te overleggen, lijkt me een no go, zeker als ze weet dat ze jou daarmee klem zet. Vrienden gaat niet voor de ouder, tenzij duidelijk is overeengekomen dat de verjaardag bij papa en mama twee keer apart gevierd wordt, maar die afspraken zijn er nog niet. Nu jullie het nog met één huis moeten doen, is het wellicht nodig om het eenmalig anders te vieren, of om toch nog maar een laatste keer de aanwezigheid van de vrienden te trotseren.
Mediation
Afspraken zijn verzet omdat moeder van kinderen haar zaken niet voor elkaar had. Ik ga wel gewoon leuk doen. En proberen verder te gaan met het leven. Het maakt toch niet meer uit.
Dank voor de reacties