Waar doe ik goed aan?
Ik lees al even mee en wil nu posten. Ik zit namelijk met een dilemma.
Ik ben al jaren getrouwd met mijn man en hij heeft jarenlang naar gedrag vertoond. Woede-uitbarstingen om niets, kleinerende opmerkingen, negeren als iets hem niet zint enzovoort. Hij liegt regelmatig, ook om mij dan weer een rotgevoel te geven. Ik ben bang voor hem om hem te zeggen dat ik bepaald gedrag niet fijn vind, bang dat hij dan weer in woede uitbarst. Allemaal echt niet fijn. Ik heb het allemaal veel te lang geaccepteerd. Ik was bang voor de gevolgen van een scheiding, ook voor de kinderen.
Nu wil ik toch gaan scheiden. Maar twijfel wat handig is. Ik wil natuurlijk geen vechtscheiding, maar het het liefst vlot, netjes en eerlijk regelen.
Gezien mijn jarenlange ervaring met hem ben ik heel erg bang dat hij financiële "trucs" uit gaat halen om zichzelf zoveel mogelijk toe te eigenen ten koste van mij. Ik weet het natuurlijk niet zeker of hij dat doet, maar heb regelmatig ervaring gehad dat hij in boze buien erg op het geld en 'zijn" dingen ging zitten. Dan mag ik bijv. "zijn" auto niet gebruiken. Sowieso is hij superegoistisch. Ik ben er overigens 100% van overtuigd dat hij niet wil scheiden, o.m. omdat het zijn ego enorm zal aantasten. Dus ik ben bang dat hij erg, erg boos zal zijn en lang zal blijven.
Ik heb al een oriënterend gesprek met een advocaat gehad en die zei: als je hem vertelt dat je gaat scheiden en hij haalt een week later zijn eigen bankrekening leeg (niet terug te vinden), dan kan je daar niet makkelijk iets tegen doen. Je kunt nl. maar moeilijk (nagenoeg onmogelijk) inzage in zijn bankrekeningen krijgen in de periode voor de datum dat je het echtscheidingsverzoek indient. Dus ik kreeg als suggestie mee: vertel dat je gaat scheiden en zorg dat hij de volgende dag meteen het echtscheidingsverzoek krijgt. Dat is dan het moment dat de saldi op de bankrekeningen vastgesteld wordt en verdeeld moet worden. Dan kan hij dus niets meer wegmaken.
Ik ben wel bang dat als ik dat doe (meteen een echtscheidingsverzoek in de bus), hij meteen pislaaiend is en dat een vlotte en nette scheiding dan vermoedelijk onmogelijk wordt. Sowieso vrees ik een nare scheiding, reden dat ik het eerder niet aandurfde (wilde het de kinderen niet aandoen).
Maar als ik het niet doe en eerst "rustig" vertel dat ik wil scheiden, ben ik bang dat ik er echt financieel veel slechter van wordt (en dan heb ik het niet over 10 duizend euro maar nog meer spaartegoed wat we moeten verdelen).
Snappen jullie mijn zorgen en twijfel? Iemand ooit voor hetzelfde dilemma gestaan en wat heb je toen gedaan? Of tips gezien de nare situatie? Wat zal ik nou doen? Misschien heel veel geld mislopen en hopen dat de scheiding wel soepel verloopt (waar ik sowieso ernstige twijfels over heb) of toch voor de financieel veilige weg kiezen?
Weinig tijd
Ik heb weinig tijd dus even kort en zeker niet volledig, maar wacht niet tot een officiele vaststelling. Hij kan nog steeds geld eraf halen en ondanks dat het niet mag, zie het maar eens terug te krijgen. Maak alles eerst financieel rond voor jezelf: zorg dat je op z'n minst kopieen hebt van alle belangrijke papieren (hypotheek, verzekeringen, al jullie paspoorten, noem maar op) en ik zou (al zullen er veel zijn die nu over me heen vallen) zelf alvast de helft van wat jou zou toekomen opnemen en op een aparte rekening zetten alleen in jouw naam. Niet om hem te pakken, maar om te zorgen dat je zelf niet gepakt wordt door hem. Die rekening niet verstoppen natuurlijk, maar dan kan hij dus geen geld inpikken dat je daarna niet weer terugziet, ook al had hij het niet mogen doen.
Been There Done That
Dank voor je reactie. Ik hoop dat je meer over je ervaringen kunt vertellen en tips kunt geven.
"wacht niet tot een officiële vaststelling. Hij kan nog steeds geld eraf halen en ondanks dat het niet mag, zie het maar eens terug te krijgen."
Ja, daar was ik ook al bang voor.
Moeten banken of beleggingsinstellingen niet opgave doen van het saldo op datum X, de datum van indienen van het definitieve verzoekschrift tot echtscheiding (of hoe dat ook heet), dus de peildatum?
En overigens, heb jij meteen na de scheidingsmelding inderdaad zo'n definitief verzoekschrift tot echtscheiding ingediend?
"en ik zou (al zullen er veel zijn die nu over me heen vallen) zelf alvast de helft van wat jou zou toekomen opnemen en op een aparte rekening zetten alleen in jouw naam." Helemaal met jou eens. Alleen heb ik nu een groot deel op mijn naam staan (kan hij niet bij), maar niet echt de helft. En als ik dat vraag gaat hij dat ook niet zomaar naar mij overmaken. Op gemeenschappelijke rekening waar ik wel bij kan staat heel weinig.
En inderdaad, ik wil niets verstoppen, ik wil het echt eerlijk verdelen, maar moeilijk om nu meer te krijgen dan nu op mijn naam staat.
Andere focus
Waarom ben je zo gefocust op het geld? Je geeft aan dat er een zeer goed gevulde spaarrekening is, maar ook dat bijna de helft al op jouw naam staat. Er is dus een financieel risico, laat het over duizenden euro's gaan. Maar hoe belangrijk is dat geld?
Banken etc. hoeven geen opgave te doen. Je kunt wel zelf altijd een screenshot maken, papieren overzicht uitdraaien etc., zodat je kunt aantonen dat er op een bepaalde datum zoveel geld was.
Een acute scheiding zonder voorafgaande melding kan inderdaad een hoop agressie oproepen. Iemand krijgt daarna ook niet meer de tijd om eraan te wenen en om er zelf over na te denken. Dus de eerste reacties zullen impulsief zijn: boosheid en de behoefte om geld veilig te stellen. Als je dat laatste kunt voorkomen door direct de scheidingsmelding in de bus te laten vallen, dan heb je het geld gewonnen, maar het eerste niet. Dat zal woede oproepen, daarvoor zul je gaan vluchten en dat zal je de rest van je leven negatief bijblijven.
Tot nu toe heb je niets gezegd, uit angst voor woede-uitbarsingen. Misschien is het goed als je eerst zelf begeleiding zoekt om beter op te komen voor jezelf en je niet te laten leiden door angst. Dan zal de dynamiek in je relatie veranderen. Mogelijk wordt het dan allemaal erger, maar dan kun je in elk geval duidelijk maken dat je het niet meer pikt. Een scheiding zal dan niet als een verrassing komen.
Ik weet niet hoe je situatie verder is. zijn er kinderen, heb je eigen inkomen, is er een woning die gehuurd of gekocht is? Dat maakt verschil voor de stappen die je kunt zetten.
Tsjor
Time-out?
Misschien is het inderdaad slim om te bedenken of je tevreden kunt zjin met minder dan de helft van het geld, als het zo uitpakt. Dat zal je en hoop emotionele lucht geven. Loslaten.
Ik heb dit al vaker op het forum gepost. Ik heb mijn ex gevraagd te vertrekken en er toen bij gezegd dat het was om te kijken of het beter tussen ons zou gaan als we niet meer bij elkaar zouden wonen. Ik zei dat we pas na een halfjaar zouden besluiten of we al dan niet zouden scheiden. Na dat halve jaar waren de ergste emoties al gezakt. We zijn toen met een mediator in sneltreinvaart en redelijk netjes gescheiden. Zou je zoiets kunnen overwegen? De eerste maanden gingen onze inkomsten nog wel op een hoop, ik weet niet of je dat aandurft. Je kunt in die periode ook alvast financieel proefscheiden, als je dat wilt.
Kim68
Op 31 december stelt de bank sowieso het saldo vast en stuurt je daar een (digitaal) afschrift van. Als het niet op een andere manier kan zou je de aanvraag zo kunnen timen dat je die afschriften kunt gebruiken. Dan heb je nu nog een jaar om het voor te bereiden.
De saldi moeten ook bij de belastingaangifte vermeld worden dus ook een kopie van zijn aangifte kan behulpzaam zijn.
Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je zorgt dat je goed advies krijgt van een advocaat zodat je een realistisch beeld hebt van wat kan en mag en hoe jij daar op kan anticiperen.
Tsjor
"Er is dus een financieel risico, laat het over duizenden euro's gaan."
Hoe kom je daar bij, Tsjor? Heb ik niet geschreven. Nee, het gaat echt niet over duizenden euro's.
"Waarom ben je zo gefocust op het geld?"
Ik ben niet zo gefocust op geld, ik ben op allerlei aspecten rond de echtscheiding gefocust, maar geld is toch wel handig als ik nog een huis wil kopen of een redelijke woning wil huren. Ik hoef echt niet alles, maar zou me erg bekocht voelen als hij (veel!) geld weg zou maken en ik daar last van heb.
Ik kom al een tijd lang beter voor mezelf op, maar ik vind het niet leuk meer met hem. Ik hou er niet van steeds maar voor alles te moeten vechten (en als ik dat niet doe, sneeuw ik totaal onder). En heb al genoeg begeleiding gehad. Geloof niet dat meer begeleiding mijn angst voor explosies doet afnemen. Gewoon omdat ze regelmatig (in kleinere en grotere mate) blijven voorkomen.
"Ik weet niet hoe je situatie verder is. zijn er kinderen, heb je eigen inkomen, is er een woning die gehuurd of gekocht is?"
Ja kinderen, puber van 15 en eentje van net 19 uit huis. Eigen inkomen. Koopwoning samen.
Niki73
"Ik heb dit al vaker op het forum gepost. Ik heb mijn ex gevraagd te vertrekken en er toen bij gezegd dat het was om te kijken of het beter tussen ons zou gaan als we niet meer bij elkaar zouden wonen."
Ja, ik heb vaker van die constructie gehoord. Als ik mijn man dat vraag, zou hij niet vertrekken.
Ik denk ook dat hij als ik dat voorstel al erg boos wordt. Ik weet ook niet of hij dan meewerkt met inzage in al zijn financiële rekeningen en of hij dan wel feitelijk uit elkaar wil en financiën scheiden maar nog niet formeel (in de hoop dat het beter wordt). Ik heb daar eerlijk gezegd geen vertrouwen in.
Maar hoe deed jij dat? Hoe snel vond hij vervolgens een woning? Wilde hij meteen/snel meewerken daaraan? En hoe deed je het in dat half jaar met de kinderen?
"De eerste maanden gingen onze inkomsten nog wel op een hoop, ik weet niet of je dat aandurft." Daar ben ik inderdaad beducht voor.
:"Je kunt in die periode ook alvast financieel proefscheiden, als je dat wilt." Wat bedoel je daarmee? En hoe werkt dat dan volgens jou?
Alison
"Als het niet op een andere manier kan zou je de aanvraag zo kunnen timen dat je die afschriften kunt gebruiken. Dan heb je nu nog een jaar om het voor te bereiden."
Hoe bedoel je dat met nog een jaar hebben om het voor te bereiden?
Voorbereiding
Stel dat je geen afschriften of andere bewijzen kunt bemachtigen van zijn rekeningen, dan zou je in overleg met je advocaat de aanvraag bij de rechtbank kunnen indienen op of direct na 1 januari. In die aanvraag zou je de eis kunnen opnemen dat de jaaropgaven van al zijn rekeningen met jou/je advocaat gedeeld worden. Dan heb je een heel recente opgave. Timing is hier in belangrijk maar daar heb je dus nog een jaar voor.
Maar dit is natuurlijk de minst handige oplossing. Je zou eigenlijk gewoon van alles een kopie moeten kunnen maken.
Nogmaals, zoek een goede advocaat en informeer je daar. Dat is weliswaar duurder dan dit forum maar wel meer toegesneden op jouw situatie.
Even heel praktisch
Je geeft zelf al aan dat het niet om duizenden euro's gaat. Dan zou ik dus gewoon uitgaan van de opgave van 1 januari en het verschil met de werkelijke datum voor lief nemen.
Verder zal je echt moeten gaan kijken naar zaken als woonruimte en zorgverdeling voor de kinderen (zijn die in het spel?). Dat lijkt mij een heel belangrijk aspect.
Dan het belangrijkste: proberen om met elkaar te blijven praten. Je geeft aan dat je bang bent dat hij heel erg boos gaat worden. Wat ga je dan doen? Wordt hij fysiek gevaarlijk als hij boos is? Als die mogelijkheid er is, zorg dan dat je een soort veiligheidsplan hebt voor jezelf.
Wees je bewust dat je een bom gaat plaatsen. Als hij werklijk zo is als jij hem hier neerzet dat is het zeer zeker een deuk in zijn ego. Het kan ook zijn dat zijn boosheid pas later komt.
Ik zou mij zeker niet blind staren op wat geld. Een snelle scheiding levert meer besparing op dan je aan geld erover zou kunnen houden.
Volgens mij
Bedoelt Kim juistndat het om veel meer dan duizenden euro’s gaat, en niet om veel minder. Zie het eerste bericht.
niet naïef zijn
Wees vooral niet naïef als het over geld gaat. De ex van mijn vriendin had AL het beschikbare geld overgeschreven naar één van zijn eigen rekeningen toen ze de scheiding aanvroeg (omdat hij haar al 3 jaar bedroog).
4 jaar (ik schrijf het nog eens : 4 jaar) heeft ze moeten wachten om daar iets van terug te zien. Het achterhouden van geld is een wapen in een vechtscheiding, waarbij de achterhouder een uitputtingsslag levert, in de hoop dat de andere uiteindelijk met alles akkoord gaat. En zo heeft mijn vriendin ook genoegen genomen met minder dan waar ze recht op had om toch maar geld te zien.
Reken vooral niet op de rechtbanken, en met uitspraken zoals "dat mag hij niet", daar lach ik eens goed mee.
Een andere woning.
Maar waarom zou je man moeten vertrekken naar een andere woning?
Als jij wilt scheiden kan je zelf toch op zoek gaan naar een huis? Je hebt een eigen inkomen en er is spaargeld.
De hele financiële afwikkeling met geld waar je nu niet bij kunt en een koopwoning zal, op welke manier je het ook aanpakt, echt niet in korte tijd opgelost zijn. Je bent ongelukkig en bang voor zijn woede.
Een eigen plek waar je je veilig kunt voelen lijkt mij voor nu het belangrijkste.
Tijgeroog
Jij hebt gelijk.
Verder, iemand schreef dat ik bijna de helft heb van waar ik recht op heb. Ook dat is niet het geval.
Ik vind dat er veel mensen erg makkelijk praten over "dat geld is toch niet belangrijk", terwijl het om veel geld gaat. Zo komen mensen wel heel makkelijk weg met slecht gedrag (mocht mijn man op dit vlak slecht gedrag vertonen).
Je hebt gelijk Kim
Maar je hebt een advocaat. Die heeft vast al vaker met dit bijltje gehakt.
Dus volg hem. Of, als je hem niet helemaal op zijn woord durft te geloven, raadpleeg een andere advocaat.
Dit is te groot om op een paar goedwillende vrijwilliggers op een forum af te gaan.
helaas
bij mijn vriendin was er ook veel geld in het huwelijk. Man zat in een zeer goedlopend familiebedrijf maar heeft alles zo weten te manipuleren dat het leek alsof hij geen inkomsten had. Mijn vriendin heeft inderdaad ook op een gegeven moment genoegen genomen met een schijntje. Was uitgeput van alle rechtszaken, het geldgebrek en de strijd die ze hierin moest voeren. Man heeft haar compleet uitgekleed, hoefde een minimaal bedrag een alimentatie te betalen. Eerlijk? Nee, absoluut niet. En toch is het gebeurd, ondanks haar advocaat die zo goed bekend stond.
Antwoorden
"Maar hoe deed jij dat?"
Ik heb mijn verzoek heel goed voorbereid, de kinderen logeerden bij opa en oma, er waren anderen bij als getuigen en iemand nam hem mee naar huis, weg van mij.
"Hoe snel vond hij vervolgens een woning?" Wonder boven wonder vond hij binnen 2 weken via-via wat anders. Daar heeft hij een jaar gewoond totdat hij een betere plek vond.
"Wilde hij meteen/snel meewerken daaraan?" Ja, tot mijn heel grote verbazing wel. Ik had ook gevreesd dat het een drama zou worden en dat hij zou wegieren te vertrekken, maar niets daarvan.
"En hoe deed je het in dat half jaar met de kinderen?" De kinderen waren toen nog jong, we hebben zelf een minimale verblijfsregeling afgesproken voor dat eerste halfjaar. Daarna hebben we die uitgebreid.
""Je kunt in die periode ook alvast financieel proefscheiden, als je dat wilt." Wat bedoel je daarmee? En hoe werkt dat dan volgens jou?" Wij hebben na een tijdje ons spaargeld alvast 50-50 verdeeld en onze salarissen op onze eigen rekeningen laten storten. Later hebben we ook een kinderrekening geopend voor schoolkosten, kleding, kapper e.d. Een groot verschil is wel dat ik mijn ex wel vertrouw met geld, en jij niet...