Waar haal je energie vandaan?
Na een vrij turbulent begin van de echtscheiding is nu het echte besef gekomen dat mijn leven voorgoed veranderd is. De afspraak rond de kinderen loopt nu, maar ondanks dat ik het er eerst helemaal mee eens was ( kinderen 6 dagen en alle vakanties en weekenden bij mij) valt me het wel heel zwaar. Zelfs de avond dat de kinderen bij ex zijn, is er 1 bij mij die ik dan naar sporten breng en daarna weer bij ex breng ( 21h00)
Ik heb dus geen avond rust of zonder kinderen.
Ik ben eigenlijk gewoon heeeeel erg moe,maar ik weet eigenlijk niet hoe ik dit moet opvangen.
Is dit nu gewoon het "leven van een gescheiden moeder" of moet ik proberen de afspraak te veranderen.
Ex heeft al aangegeven niet meer uren voor de kinderen te kunnen zorgen en zal dan dus een oppas voor de kinderen nemen. Maar dat wil ik niet, ze hebben behoefte aan hun pa en niet een oppas.
Ik besef dus dat hij me hiermee vastzet, ik wil geen oppas voor de kinderen, dus moet ik het zelf doen en niet mopperen dat het zwaar is.
Wat is jullie ervaring??
Exhulpeloos
Ik kan me voorstellen dat je echt heel erg moe bent. Zoals ik het lees, zijn je kinderen vrijwel altijd bij jou. Hoe oud zijn ze overigens?
Als je ex echt niet meer uren voor ze kan of wil zorgen, heb jij dus inderdaad alle overige uren. Daar kun je dan niets aan veranderen. Volgens mij is het niet mogelijk hem te dwingen meer uren voor de kinderen te zorgen.
Wel zou je kunnen proberen om het makkelijker voor jezelf te maken:
- Kind wat naar sport moet op vaders avond laten meerijden met vriendje van sport. Of een om-en-om schema met vriendje en zijn ouders zodat je om de week aan de beurt bent voor 2 kinderen tegelijk.
- Ik weet niet of je werkt en of het mogelijk is, maar misschien kun je een tijd wat minder uren werken of bijv. ouderschapsverlof opnemen en zo wat uren voor jezelf hebben.
- een keer een dag vrijnemen van je werk en helemaal aan jezelf besteden, kinderen naar school/ opvang/ vriendje ofzo.
- Als je kinderen naar de opvang gaan, ze daar wat langer laten als dat kan en dan zelf even een uurtje thuis of bijv. ongestoord boodschappen doen.
- Wil je echt geen enkele oppas? Je hoeft natuurlijk niet meteen een onbekende via een centrale maar je kunt ook denken aan opa en oma, vrienden van jezelf, buren, ouders van school of creche. Zodat je je kinderen even kan uitbesteden en zo tijd hebt voor jezelf. Je hoeft ook niet de kinderen meer naar hun vader te brengen en dan daar een oppas te regelen, je kunt het ook bij jou thuis regelen dan heb je meer controle. Misschien vind je dat fijner?
- Eerder naar bed. Ik ben zelf een tijdlang zo mogelijk om half negen naar bed gegaan en dat hielp enorm. Bij jonge kinderen meeslapen smiddags en oudere kinderen kun je vragen of ze jou laten uitslapen (dvd opzetten oid).
- Het huishouden uitbesteden als je daar geld voor hebt. Of anders het huishouden minder prio geven en dus minder tijd aan besteden.
- In het weekend of op je vrije dag vooruit koken voor de volgende avond. En maak het jezelf makkelijk met simpele maaltijden.
- Probeer op de dag dat ze bij hun vader zijn, ook echt iets voor jezelf te doen waar je weer energie uithaalt. Dus niet die dag gaan opruimen en schoonmaken.
- Kinderen zelfstandiger maken voor zover mogelijk.
En ik vind dat je best van tijd tot tijd eens flink mag mopperen dat het allemaal zo zwaar is en vermoeiend. Dat is het dan ook voor jou dus daar mag je best aan toegeven.
Probeer dan ook echt tijd voor jezelf te maken en goed voor jezelf te zorgen.
Succes!
Rozenstruikje (gescheiden en co-ouderschap)
Opvang
ik zou mijn kinderen toch meer naar ex laten gaan,en als hij dan andere opvang regelt,prima.
het is zwaar als alleenstaande moeder,en een extra dag in de week voor jou om bij te tanken is helemaal geen overbodige luxe.
of je brengt ze een dag extra naar de bso,kdv of wat dan ook,dan heb jij extra tijd voor jezelf.
Vastzetten
Zoals ik het lees is jouw ex bereid om een gedeelte van de zorg op zich te nemen, maar dat doet hij dan wel op zijn eigen manier. Hij zorgt voor de zorg voor de kindren door een oppas te regelen. Jij vind dat niet goed genoeg, en daarmee zet niet hij je vast maar doe je dat zelf. Je bent toch allebei ouders met net zoveel rechten? Laat hem dan ook de zorg verzorgen zoals hij dat wil. Ik neem aan dat hij niet allerlei rare kwibussen inhuurt als oppas.
Wij hebben van het begin af aan gezegd dat degene die op een bepaald moment de kinderen heeft, zelf verantwoordelijk is voor eventuele opvang (-problemen). Ik weet regelmatig niet eens dat de kinderen bijv. uit logeren zijn geweest o.i.d. Dat vind ik geen probleem, de enthousiaste verhalen hoor ik later wel.
2 problemen
exhulpeloos:
"Ex heeft al aangegeven niet meer uren voor de kinderen te kunnen zorgen en zal dan dus een oppas voor de kinderen nemen. Maar dat wil ik niet, ze hebben behoefte aan hun pa en niet een oppas."
je verbindt hier twee dingen aan elkaar, die je beter uit elkaar kunt houden. Probleem 1: Je kinderen willen hun vader. Probleem 2: jij hebt rust nodig. Dan kun je wel willen dat hun vader beide problemen in een klap oplost, maar dat is blijkbaar geen optie. los dan iig probleem 2 op, en zorg dmv een oppas voor rust voor jezlef.
Wat didi zegt
Wat didi al zegt, eerder naar bed. Af en toe gewoon lekker gaan zitten. En wat mij ook helpt, is bij de dag leven. Vooral niet nadenken hoe lang je dit nog moet volhouden. Ik doe het inmiddels 10 (bijna 11) jaar helemaal alleen en als ik me realiseer dat ik nog minstens acht jaar en een hele puberteit doormoet, word ik helemaal gek. Niet aan denken dus. Gewoon proberen te genieten van de leuke dingen en dan de stomme dingen op de automatische piloot afraffelen. En je niet schuldig voelen. Mijn moeder heeft er nog wel eens een handje van om binnen te komen en commentaar te leveren op mijn huishouden. Daar is de stofzuiger en anders is daar het gat van de deur. Als je kinderen ouder worden kunnen ze heel goed taakjes doen. Ik ben daar zelf heel strikt in. Als de afwasmachine niet leeg is kan ik hem niet inruimen en dan staat het aanrecht vol en kan ik niet koken. Dan eten we dus niet die dag. Spullen die niet in de wasmand liggen gaan niet mee in de wasmachine. Is niet zielig, is nodig, anders ben je niet alleen moe maar ook nog overspannen. Resoluut zijn.
Mijn dochter is bijna 12, die kan al veel zelf, dus in dat opzicht wordt het gemakkelijker. Ga je niet ergeren aan je ex, dat is verspilde energie. Die van mij doet niks: geen opvang, niet betalen, helemaal niks. Geen energie meer in stoppen. ik snap overigens best dat je liever niet wil dat pa structureel een oppas huurt. De mijne wilde dat ook en haalde er eentje uit de kroeg. Zo'n hele witte met zo'n sponzig uiterlijk en een slecht gebit (aan de drank dus). Hij vond dat hij het zelf mocht weten. Het kind was pas anderhalf.
Goede tips, maar...
mag het ook eens gewoon worden gezegd?!
Het kan gewoon erg zwaar zijn als alleenstaande moeder met de meeste zorg voor de kinderen. Zo zwaar dat het je soms de strot uitkomt en je denkt...schiet mij maar lek, alhoewel, ik ben het al...
Het is fijn als dat er gewoon eens even mag zijn.
En dan ga je weer verder, en doe je wat het meest aangename is voor je kindertjes en jezelf (of soms andersom, maar dat lukt me nog niet)
Mijn omgeving vindt dat ik niet moet zeuren: ik heb zelf voor de scheiding gekozen en voor de verzorging van de kindertjes. Dus ik mag niet klagen.
Ja. En ik doe het met zoveel toewijding en liefde. En ik zou niet anders willen.
Maar god, wat is het vaak zwaar. Wat ben ik moe.
En toch...Het is relatief zo'n beperkte tijd van je leven. Zo zijn ze in een keer groot en het huis uit enzo... wat zal ik ze missen.
Dus dan maar moe. Ik ga door met alle liefde en toewijding die ik in me heb en probeer ze zoveel mogelijk mee te geven. Je doet wat je kunt.
Ik heb vast nog genoeg tijd later om achter de geraniums te zitten. 
Praktisch gezien heb ik dus niet veel tips voor je, ik denk dat ik het een beetje hetzelfde doe als jij...ben ook niet van de oppassen...terwijl het voor mijn eigen rust misschien wel goed zou zijn...
Groeten en sterkte,
Nema.
Kinderen in basisschoolleeftijd
het is idd vaak wel dat als de kinderen op school zijn, ik als een idioot aan het werk ga. Omdat het huis nu te koop staat wil ik dat het er wel behoorlijk uit ziet, dus verf ik alles binnen en buiten, ruim alles op, gooi weg ect en strijd met sociale dienst om uitkering, woonruimte, werkbegeleiding, opvang voor de kinderen rond te krijgen.
Ik zie er nu al tegenop dat de kinderen 2 mnd vakantie hebben en dus geen dag weg zijn.
Opa en oma willen de kinderen best een week of langer maar niet tegelijk. Logisch, zijn ook al wat ouder.
Slapen is ook meer een probleem dat ik niet kan slapen, ben veel wakker en sta dus al gebroken op.
Ik ben ook niet zo een ster in organiseren en dan kosten dingen soms ook wat meer tijd dan nodig, maar ik leer nu snel bij.
Het is nu ff een moment van te veel tegelijk willen en moeten en dat valt zwaar.
Anders
Dit veranderd mijn kijk op de hele situatie.
je kan het in een normale situatie dus allemaal heel goed aan,maar door tijdelijk drukte groeit het je even boven het hoofd?
Logisch ,als ik zie waar je allemaal mee bezig bent,is dat ook heel veel.
Probeer daarom voor tijdelijk meer oppas te regelen,doe de kinderen ook in de grote vakantie af en toe naar de BSO en zorg dat je af en toe echt rust pakt.
als je kinderen op bed liggen niet gaan poetsen,maar lekker op de bank met een boek.
probeer zo elke avond even wat tijd voor jezelf te maken.en pak die uitnodiging van je ouders aan,om de kinderen om de beurt een weekje te laten logeren.
1 kind minder in huis is ook ,minder was,minder rotzooi,minder stress.
Ook pauzes
Ik ben de kraamverzorgster nog dankbaar voor haar werkschema: met pauzes. Natuurlijk, zelfs als je thuis werkt kun je pauzes inplannen.
Papierwerk is behoorlijk lastig. Als het kan zou je kunnen proberen om dat op één of twee momenten in de week te plannen en er verder niet meer zoveel aan te denken.
Tsjor
Coach en opvang
Ik zorg ook (op één middag per week na) fulltime voor mijn kinderen (ben begin dit jaar oofficieel gescheiden). Aangezien ex tijdens ons huwelijk ongeveer evenveel deelnam aan het huishouden en gezinsleven als nu, lijkt er nu veel meer duidelijkheid en rust te zijn. Een half jaar geleden nog liep ik enorm op mijn tenen en was ik bijna op. Ik had totaal geen overzicht meer.
Ik had daarvoor al een coach in de arm genomen die me kon helpen met het zetten van kleine stappen (scheiden of niet, kinderopvang zoeken en regelen, hoe wil ik mijn leven met de kinderen wel inrichten, neem tijd voor jezelf, op tijd naar bed, etc.) Zij heeft me laten inzien dat wanneer ik niet goed kan functioneren en moe ben, mijn kinderen daar ook onder lijden. Ik kan het echt aanraden. Kost tijd om in te investeren, maar dat was het waard.
Verder heb ik een tijdje mijn ouders extra veel ingeschakeld. Ik kon al huilen bij de gedachte dat ik twee dagen achter elkaar voor de kinderen moest zorgen. Zij hebben de kinderen vaak extra opgevangen (soms gewoon een dag en nacht, zo'n pauze scheelt heel veel)en achteraf kan ik zeggen dat dat gewoon nodig was. Ik ben er nog niet, maar ik heb veel meer rust, kan weer genieten van de kinderen.
Kortom: het is voor iedereen veel leuker, fijner en beter als je zelf wel energie hebt. Zorg dat je die weer krijgt! Ik vind het ook geen fijn idee om mijn kinderen steeds bij anderen te 'stallen', maar als ze thuis waren, liep het ook niet.
Veel sterkte!
Roserose