Waarom moet je meer kinderalimentatie betalen wanneer je ex de kinderen bij je weg houdt?
Ik ben benieuwd hoe hoe anderen hier overdenken:
Het aandeel van de kinderalimentatie dat je moet betalen wordt groter wanneer je de kinderen minder bij je hebt. Dit is in mijn ogen gebaseerd op het ouderwetse idee dat de man voor het geld zorgt en de vrouw voor de kinderen. Daarmee wordt gesuggereerd dat mannen niet voor hun kinderen willen zorgen.
Ik ben van mening dat je juist meer moet betalen wanneer je de kinderen meer bij je hebt en dus meer kunt genieten van hun aanwezigheid.
Geen kijkgeld
Dat wordt hier vaak gezegd. Volgens mij heeft het puur met de kosten te maken. Meer bij de één dan ook hogere kosten voor diegene. Het wordt naar draagkracht verdeeld.
Weghouden
Is natuurlijk verschrikkelijk en heel slecht. Sorry, ik reageerde te snel.
Kijkgeld klinkt negatief maar dekt idd de lading.
Het wordt idd enerzijds verdeeld naar hoogte van inkomen maar ook anderzijds naar aandeel bij wie ze zijn, terwijl een groot deel van de kosten, wanneer ze wat ouder zijn, onafhankelijk zijn van de plek waar ze verblijven.
Kijkgeld klinkt negatief maar dekt idd de lading.
automatisme
het automatisme dat er inzit is gebaseerd op het idee dat als je kind bij je is je automatisch ook de kosten draagt. Ook de algemene kosten die plaats onafhankelijk zijn.
Hhmm
De kinderen hebben meer zorg van de andere ouder. Maar ik kan me dus wel voorstellen dat als je graag je kinderen meer wilt zien of een echt aandeel in de zorg wilt hebben het heel erg zuur is dat je dan volle pond alimentatie moet betalen zodat je ex je kind op de dagen dat jij ze wilt verzorgen kan verzorgen.
Tegendraadse financiele prikkel
Er is dus een financiële prikkel voor de moeder om de vader zo min mogelijk zorg toe te vertrouwen. Dat vind ik niet meer van deze tijd.
Perverse prikkel
Het gaat niet om het bevorderen of tegenwerken van het goed verdelen van de zorg. Het gaat om het betaalbaar realiseren van zorg.
Het doel: de zorg zo goed mogelijk verdelen is een verantwoordelijkheid van beide ouders. Dat moeders daar vaak nog steeds de overhand in hebben komt omdat het in de meeste relaties nog steeds niet lukt om tijdens de relatie de zorg evenredig te verdelen.
Dat zie je terug nadat de relatie opgebroken wordt.
Het is een utopie om dat na de relatie gelijk te trekken. Ook al bouw je financiele prikkels in. Er zijn ook genoeg vaders die de zorg helemaal niet willen overnemen en hun stutten trekken. Dat afdwingen bij vaders lijkt me niet fijn voor de kinderen.
dubbel gepakt
Dan heb je al de volledige zorg en je mag je onderpresterende ex daar ook nog financieel voor belonen? Ten koste van het budget dat je beschikbaar hebt voor de kinderen?
Of andersom
Ja of juist andersom moeder dwingt volledige zorg op of Hoofdzorg en dwingt vader zo financieel aan de grond te geraken en geen woonruimte te kunnen financieren om ook de kinderen op te kunnen vangen. Dat gebeurd vaak genoeg.
Als een vader wil moet hij de zorg kunnen krijgen en het kunnen betalen. Nu wordt vaak de zorg ontnomen met als vergoeding een financiële enorme last
En waarom Dees
Omdat het om de zorg voor de kinderen gaat en niet om vader of moeder, wie betaalt of wie zorgt.
Ook voor de zorgende ouder is de zorg voor kinderen een grote financiele last. Neem me niet kwalijk.
Alimentatie
Hier laatst her verhaald nog van een dame die volledig rondkwam op de alimentatie van haar kinderen.
Veel mensen die alimentatie ontvangen kunnen hun lasten niet meer betalen bij het wegvallen van (een deel van) die alimentatie ook als dat betekend dat ze bijvoorbeeld 4 dagen in de maand minder zorg hoeven te geven.
Gelukkig niet
Hier een ex die weigert om echt bij te dragen in de opvoeding van onze 3 kinderen. Jongste mag heel incidenteel een keer logeren, kan soms ook zomaar driekwart jaar niet. Oudste 2 kunnen er al jaren niet heen. Structureel een dag overdag wil ex ook niet. Als ik een keer ziek ben, is dat mijn probleem. Heel af en toe komt hij langs of belt om te vragen of een kind met hem mee mag.
Doordat ex de kinderen niet wil, draai ik 100% op voor alle kosten. Natuurlijk wil ik er voor de kinderen zijn, aandacht zullen ze nooit te kort komen. Gelukkig kan ik de kinderen zelf onderhouden, want ex draagt hier financieel niets bij. Volgens jouw redenatie terecht. Ik heb de kinderen immers 100%. Toch voelt dit voor mij ook niet eerlijk.
anoniem
heb je geen alimentatie geeist?
Situaties verschillen
het is goed dat er een rechter aan te pas komt. Situaties verschillen nou eenmaal. En dan wil je de zorg voor de kinderen zo goed mogelijk voortzetten.
Het is natuurlijk wel ludiek om af te spreken dat je bij scheiding beiden automatisch vervalt in co ouderschap/week op week af, maar dat wil niet zeggen dat de kinderen dan beter af zijn.
Ik heb ook een vriendin die de hoofdprijs kreeg bij scheiding. Niet vreemd hoor. Op verzoek van veelverdiendende man thuisgebleven en een warm thuis gemaakt met beestje. Een van de kinderen zwaar gehandicapt. Vader nooit gezorgd. En dan zeker de zorg eerlijk verdelen of moeder laten betalen om voor de kinderen te 'mogen' zorgen?
Natuurlijk komt er wel een eind aan de alimentatie en inmiddels werkt ze alweer een aantal jaren fulltime in goede baan waarvoor ze zich bijgeschoold heeft.
Anoniem even lezen he
Nou anoniem. Hier is het duidelijk je ex zijn keuze. Maar ik schrijf steeds een hele andere situatie een situatie die ts ook beschrijft.
Het is vaak genoeg geen keuze van de betalende ouder, daar doel ik op en dat geef ik iedere keer al heel duidelijk aan. Dan hoor je weer van een moeder die her voor elkaar krijgt te verhuizen zodat er voor vader niets anders op zit dan een 2 dagen per 2 weken regeling te krijgen enzo. Daar doel ik op kinderen die willens en wetens bij vader vandaag gehouden worden maar waarvoor moeder ondertussen de hand wel.ophoud.
Geen keuze?
Ik ken genoeg moeders die grotendeels of geheel de zorg voor de kinderen voortzetten na scheiding. Ik ken geen enkele vader die dat uit eigen beweging doet.
De meeste mannen willen dan gaan onderhandelen en hun vrijheden behouden, alleen zorgen als het hen uitkomt, het mag niet ten koste gaan van hun baan en meer van dat soort voorwaardelijke zaken.
En als je zelf wegverhuist loop je het risico dat de kinderen aan de andere ouder worden toegewezen. Tenminste als die daartoe bereid is. En dat is nog maar de vraag.
ja maar ja
Weghouden is niet goed. Maar hoe zijn dingen ontstaan? Ik hoor hier en elders ook verhalen van vaders die de zorg helemaal niet willen terwijl moeder ook wel eens een weekendje voor haarzelf wil hebben. Moet zijn dan en voor alles zorgen en ook nog eens alle kosten opbrengen?
Wat ook veel gebeurt is dat vader per se de kids de helft of een deel van de tijd wil hebben, minder alimentatie daarom betaalt (op zich terecht als hij ook echt voor ze zorgt) maar de zorg overdraagt aan zijn moeder of een nieuwe vriending. Lekker dan. Daar zitten de kids op te wachten.
Met andere woorden: als je dat minder zorgen meer betalen overboord gooit, kan je ook oneigenlijke toestanden in de hand werken
Dwaze vaders
Nou heb je hier natuurlijk meer gescheiden moeders dan vaders. Bij gescheiden vaders zul je andere reacties krijgen.
De neiging tot sancties, vooral omdat je er zelf geen last van zult hebben, ligt daar dan ook wat hoger.
" hoe ouders, beter dan nu, gedwongen kunnen worden zich aan omgangsregelingen te houden, waaronder voor zover nodig en mogelijk aanscherping van het huidige strafrecht en/of actiever gebruik daarvan, waarbij het belang van het kind centraal staat,"
Daar bedoelen ze geen vaders mee die hun kinderen niet op komen halen maar moeders die dwars liggen en kinderen niet meegeven. Uitzonderingen daargelaten.
Misschien moeten we dan ook maar eens gaan nadenken over boetes voor vaders die zich onttrekken aan de omgangsregeling. Maar ja, dat vind ik dan toch wel sneu voor de kinderen. Het lijkt me niet ten goede komen aan een ouder-kindrelatie als vader daartoe tot het strafrecht wordt gedwongen.
Waarom zou het dan wel goed zijn dat moeders beboet wordt?
Ook niet mijn keuze
@Dees: Ik had het heel goed gelezen, maar ik reageerde niet op jou, maar op TS. Ik raak namelijk nogal geïrriteerd door dit topic. Het is namelijk ook niet mijn keuze dat ik 24/7 de kinderen heb en daardoor al 5 jaar geen seconde voor mezelf heb en ook nog eens financieel overal voor opdraai. Mijn ex is zo’n figuur dat tegen iedereen verteld dat ik wel zo’n moeder ben die de kinderen bij hem weg houdt, terwijl hij zelf weigert welke verantwoording dan ook voor de kinderen te nemen. Mijn kinderen zijn daardoor niet alleen een vader armer, maar ook een hele familie. Twee van mijn kinderen zitten hier enorm mee en deze situatie heeft heel veel bij hen kapot gemaakt, maar ik zou dan volgens TS en ook volgens ex zelf ook nog eens volledig financieel ervoor op moeten draaien? Gelukkig kan ik dat, maar er zullen er ook genoeg zijn die dat niet kunnen en die zullen dan maar zo’n ex als Brave Hendrick of mijn ex hebben....
@Juf Ank: Ooit heb ik wel overwogen om kinderallimentatie te eisen. Dat was in de periode dat mijn ex een procedure tegen mij was begonnen en ik dus toch wat advies van een advocaat nodig had. Ex eiste van mij oa een bedrag per maand als een morele plicht tegenover hem, omdat hij niets zou hebben. Dat sloeg in feite helemaal nergens op, ik draaide al volledig voor de kinderen op, alle schulden had hij hier al achter gelaten en ik was hem op geen enkele manier wat verplicht. Ex weigerde te werken en had daardoor geen inkomen, ook niet in de vorm van een uitkering.
In die periode heb ik bij een advocaat voorgesteld om inkomen obv de bijstandsnorm te gaan eisen. Dat is 25 euro per kind per maand met een maximum van 50 euro. Inmiddels heeft ex een nieuwe ex met kind en op basis van die norm zou hij zogenaamd maar 37,50 per maand kunnen betalen.
Advocaat vond mij te schappelijk, ik moest volgens hem kinderalimentatie obv van een fictief inkomen eisen. Advocaat was daar heel optimistisch over, ik zelf minder en ik hoef er ook niet beter van te worden. Op basis van die bijstandsnorm zou ik me zelf beter bij voelen, al is het alleen maar voor het idee dat hij ook iets bijdraagt.
Ex zette procedure stop en op dat moment zou het voor mij te duur zijn om die eis door te zetten. Ik zat nog met genoeg financiele ellende en wat zou het me op gaan leveren? Max 37,50 per maand, maar ex was al eerder ‘woon- en verblijfplaats onbekend’ geworden. Dan zou ik helemaal niets zien.
Als het aan mij zou liggen en ik zou verder helemaal nergens aan moeten denken en alles zou kunnen, dat was ik een rechtszaak begonnen tegen ex waarin ik zou willen eisen dat hij de kinderen een deel van de tijd zou hebben en dat ik in dat geval af zou zien van allimentatie. Zolang ik alleen voor de kinderen moet zorgen zou ik dan wel graag allimentatie krijgen. Gewoon zodat ex in ieder geval op 1 vlak verantwoordelijkheid nam. Maar eigenlijk dus omgekeerd aan wat hier wordt gesteld.
en wat je ook ziet
is vaders die weinig bij de kinderen betrokken waren binnen het gezinsleven, het moeder lieten opknappen er komt een scheiding en vader wil ineens wel van alles. En als de moeder (en kinderen als ze ouder dan twaalf zijn) daar niet meteen op zitten te wachten, want waarom nu ineens wel, gaat vader beweren dat moeder de kinderen weghoudt of claimt en dat hij er nog meer voor moet betalen ook.
Annoniem
Natuurlijk is het geen goede zaak wanneer vaders zich aan alle verantwoordelijkheden onttrekken. Zeer cliché.
Maar daar haat het hier niet om. Het gast er om dat wanneer vaders wel hun verantwoordelijkheid willen nemen, al dan niet nadat zij omwille van een hoger inkomen traditioneel minder zorg konden bieden want een papa-dag plus weekeinde is nu eenmaal minder dan de helft, vaders na de scheiding nog al eens buiten spel worden gezet en via de alimentatie ook nog eens voor de kosten van feestje van de moeder kunnen opdraaien.
Mijn ex presteerde het na de komst van onze tweede te stoppen met werken voor jet zgn full-time moederschap dat stopte zodra ik terug kwam van mijn werk, op vrijdag en het weekeinde. Toen dat niet genoeg was ben ik gaan freelancen zodat ik nog meer uren thuis kon zijn. Maar zodra de scheiding in zicht kwam draaide ze zich als een blad aan de boom om, mocht ik er noet meer zo veel voor de kinderen zijn met als resultaat dat zij de kinderen het grootste deel van de tijd heeft en ik de portemonnaie weer mag trekken. Ik heb liever de kinderen meer. En vind het dan prima als ik dan ook nog als bonus minder mag betalen.
Slecht ja
Blijkbaar is het niet gelukt om dit verhaal geloofwaardig over te brengen aan de rechter.
Dan heb je gewoon pech gehad.
Natuurlijk ben je daar boos over. Maar het is niet anders. Ben je wel in hoger beroep gegaan? Maw als je er alles aan gedaan hebt is het verstandiger om je neer te leggen bij het besluit van de rechter.
Ik?
Reageerde je op mij AnneJ? Misschien schreef ik het onduidelijk, maar hier is dus nooit een rechtszaak gekomen, omdat ex zijn procedure stopte en het voor mij financieel niet haalbaar was om het door te zetten. Bovendien zou het dan vooral een principekwestie worden, omdat ex toch nooit zou betalen.
@Brave Hendrik: volgens mij willen we allebei hetzelfde, namelijk dat beide ouders zowel voor zorg als financien verantwoordelijkheid nemen. Jij vanuit de hoek dat je je kinderen minder ziet dan je zou willen en er daarbij nog eens voor een groot deel financieel voor op draait. Ik vanuit de andere kant, ik zorg nu 24/7 voor de kinderen en draag daarbij ook alle financiele verantwoordelijkheid. Beide opties voelen oneerlijk en zoals ik het lees, zouden we allebei onze exen een financiele prikkel willen geven om die zorg te gaan delen, als ik het goed lees is die zorg tenminste ook jouw doel.
Ik reageer op jouw opmerking, omdat mijn ex tegenover zijn omgeving voor doet komen alsof ik de kinderen ook weg houdt. Vanuit die hoek vinden ze het dus logisch dat hij niets betaalt, eigenlijk jouw redenering. Daarom schiet ik nu in de verdediging door jouw opmerking. Je oplossing vind ik daardoor niets, maar met je doel ben ik het helemaal eens, succes daarmee.
ja dat is ook wel rot
Blijkbaar is het een kwestie van de goeden moeten onder de kwaden lijden. Echter: dit omkeren zou betekenen dat vaders die weinig met de kinderen 'hadden' na de scheiding ineens dat wel zouden willen doen (of zorg voor kids doorgeven aan nieuwe vriendin).
Daarom zou het een goed ding zijn als de rechter zou bekijken hoe de zorgverdeling voor de scheiding was en dat doorzetten na de scheiding. Is dat bij jullie niet gebeurd?
Anoniem
Ik reageerde op Brave Hendrik. Van jou bericht had ik al begrepen dat de procedure gestopt was toen je expartner zich terugtrok.
Heb je weer zoiets. Volgens worden sommigen ook door de omgeving aangezet tot rechtzaken waar niemand mee geholpen is.
Bij mij vonden ze het raar dat ik niet om alimentatie had gevraagd, dus was het mijn schuld als ik dat niet kreeg.
Nou ja, de inkomsten van ex waren meestal niet erg hoog. Ik was blij dat ik hem geen alimentatie hoefde te betalen!
Bovendien droeg hij juist wel bij wat hij kon, nog steeds, maar net als tijdens ons huwelijk was dat in natura en als hij het zelf belangrijk vond. Hij nam de kinderen mee winkelen voor kleding en goederen. En hij betaalde uit eigen initiatief de begrafenispolissen omdat hij dat heel belangrijk vond.
Zo'n regeling moet wel haalbaar zijn. Ex zou volgens hemzelf ook alle hoger onderwijskosten voor zijn rekening nemen. Volgens het convenant dus. Daar komt weinig van terecht maar goed, daar is zijn inkomen dan ook niet naar, maar hij draagt wel bij wat hij kan.
Zo is elke situatie verschillend.
Daar ga ik niet doorheen roeien met een standaard alimentatie eis.
Bezint enzovoort
"al dan niet nadat zij omwille van een hoger inkomen traditioneel minder zorg konden bieden want een papa-dag plus weekeinde is nu eenmaal minder dan de helft, vaders na de scheiding nog al eens buiten spel worden gezet"
Als je een gelijke verdeling wil, inkomen en zorg, dan zul je dat tijdens je huwelijk al moeten regelen met elkaar. Ondanks het hoge inkomen.
Overigens kan het natuurlijk ook anders mits je dat samen, tijdens de scheiding, overeen kunt komen. De rechter baseert zich voornamelijk op het voortzetten van de status quo. Want wat heb je anders voor houvast? Het is al een subjectief verhaal van twee kanten.
Nou
Als je tijdens je huwelijk je schoolgaande kinderen elke avond ziet een dag in de week vrij bent en je kinderen elk weekend ziet is het een hele andere situatie als dag je als gescheiden vader ineens je kinderen om het weekend ziet. Zeker als je tijdens je huwelijk je kinderen tijdens het weekend het grootste deel verzorgd.
Ik ken de situatie waarin dat dus gebeurde. Als je dan rekent lag qua uren de zorg voor de grootste deel bij vader. Kinderen werden door moeder naar school.gebracht om 8:30 en kwamen om 14;15 thuis. Vaders was op vrijdag altijd om 14:00 thuis. En het hele weekend ging hij met ze naar de sportactiviteiten en zorgde thuis voornamelijk voor hen.
Zorg werd dus door de weeks tussen 7:30 en 18:00 door moeder gedaan dat betekende 4,5 uur per dag ongeveer en dat x 4, 18 uur en een uur op vrijdag 19 uur dus.
Vader pakte het tussen 18-20 uur op bij het eten, helpen met huiswerk en naar bed brengen van de kinderen dat is 4x2 uur,8 uur op vrijdag van 14:15 tot 20:00 5,75 uur 13,75 uur en dan de weekenden van 8-20 24 uur. Totaal dus 37,75 uur. In de nachten bij nachtmerries was pappa de klos en mamma was in het weekend echt te druk met stappen met vriendinnen. Door de weeks ging ze regelmatig naar de sportschool en dat soort dingen.
Na de scheiding kreeg pappa de kinderen op vrijdagmiddag en eens in de 2 weken in het weekend. Je begrijpt wel wat er gebeurde met de sportclubjes van de kinderen en wat er in het weekend van mamma gebeurde qua oppas, logeerpartijtjes en dergelijken.
Tja Dees
Hij had ze natuurlijk liever elk weekend gehad.
Nee
Ja precies. Logisch want hij deed de zorg ieder weekend al. Maar nee hij had met zijn werk goede afspraken gemaakt. Zijn kinderen zouden 2 dagen naar de BSO moeten en de andere dagen kon hij 14:00 thuis zijn, die uren compenseerde hij op de zaterdag in de week waar hij de kinderen niet in het weekend had.
Triest
Het is triest, de enige verliezers zijn de kinderen.
Er zijn veel verhalen van in de steek gelaten ouders, de partner (m/v) komt afspraken niet na, traineert, verziekt, verpest de kinderen om de andere ouder terug te pakken.
De verhalen in dit draadje zijn geen uitzondering en we kennen er nog velen. Elkaar overtuigen met: maar mijn ex die.... Helpt niet, daar los je geen problemen mee op.
Help je kinderen door kinderalimentatie te betalen, door zoveel mogelijk er voor hen te zijn en door ALLE idiote gedragingen van je ex van je af te laten glijden. Je kinderen zullen jou later dankbaar zijn.