Wat is wijsheid [ex wil alleen naar de oudergesprekken]

Mijn ex heeft het weer een beetje op zijn heupen. Hij wil me niet meer zien omdat dat hem teveel negatieve energie kost, wat ik op zich lekker rustig vind, maar in de praktijk komt het er ineens op neer dat hij mij vraagt me terug te trekken uit gezamenlijke gesprekken die wij af en toe als ouders met de scholen van onze kinderen moeten voeren. Ik vind natuurlijk dat hij zich maar moet terugtrekken als hij er niet samen met mij naar toe wil. Maar ik weet zeker als ik dat zeg dat de boel dan nog verder escaleert. En dat is niet goed voor de kinderen en niet goed voor het overleg met de scholen over de kinderen, etc.
Als ik er nou alle vertrouwen in had dat hij die gesprekken zonder mij ook goed zou voeren, zou ik nog wel bereid zijn om ten behoeve van rust in de tent er niet heen te gaan en achteraf te horen hoe hoe gegaan is. Maar dat vertrouwen heb ik niet, omdat hij tegen mij zo irrationeel doet (en een geschiedenis heeft van psychische problemen en emotionele labiliteit, waarvan ik geen idee heb hoe het er tegenwoordig mee staat omdat ik het alleen maar tegenkom met mezelf erbij, en dan doet hij vreemd maar misschien doen hij als ik er niet bij ben wel volkomen normaal). Ik heb dus onvoldoende vertrouwen in hem om die gesprekken aan hem over te laten (overigens is dat gebrek aan vertrouwen van mij in zijn functioneren ook een van de redenen waarom hij me niet meer wil zien, maar ja, ik heb daar helaas goede redenen voor.)

Kortom, wat is wijsheid: me terugtrekken om escalatie te voorkomen (dan verzint hij trouwens binnen een paar weken weer wat anders om problemen over te maken, dus blijvend helpt dit niet), of juist heel strikt en star zijn en zeggen dat ik niet zijn probleem wil oplossen, en dat ik dus gewoon naar die gesprekken ga.
of is er nog een andere mogelijkheid die ik niet zie?
Het gaat me er dus niet om dit te winnen, maar om de oplossing die het beste is voor de kinderen. Die gesprekken zijn niet iets waar ik me comfortabel bij voel als ik ze laat schieten, dan heb ik het gevoel dat ik de verantwoordelijkheid voor de toekomst van de kinderen niet neem.
Overigens weigert mijn ex mij tegenwoordig bijvoorbeeld ook te vertellen hoe hij tegen de opvoeding van de kinderen aankijkt, iets waar ik expliciet om gevraagd had zodat we waar mogelijk op een aantal concrete punten één lijn zouden kunnen trekken. Ik heb zelfs aangeboden om dan volledig zijn lijn te volgen, om de kinderen wat meer continuïteit te kunnen bieden en te kunnen voorkomen dat ze ons tegen elkaar uitspelen ('bij pappa mag dat wel'). Maar hij weigert mij dus te vertellen wat zijn lijn is.
Mede daardoor wil ik die gesprekken met school niet aan hem alleen overlaten.