Wat moet ik hier nou mee... (man ziet het niet meer zitten)

Morgana fata

Mijn man is helemaal niet zo passief...trekt behoorlijk zijn eigen plan. Maar hij heeft momenteel het gevoel dat iedereen, werk en prive, altijd over hem heen is gelopen, zo ongeveer. Hij erkent dat hij er zelf bij is geweest, het zelf heeft laten gebeuren.
Maar ondertussen is hij wel heel boos op mij over vanalles. En dat doet me wel pijn, voor hem en voor mezelf, en voor ons, dat hij voelt dat ik hem niet serieus heb genomen.
HIj zegt niet hoe hij het dan wel wil. Want dat kan toch niet met mij, vlgs hem. Maar bij vriendin vindt hij alles wat hij aan mij niet heeft. En daarom kan hij ook niet kiezen. Want ondertussen vind hij me ook nog wel weer aardig en leuk. Maar volgens hem kunnen we geen relatie hebben. En daar wil hij dus ook geen moeite voor doen.
Terwijl ik denk, dat nu de pijnpunten misschien deels boven water zijn, dat iets is waar je aan kunt proberen te werken. Kan nog veel moeilijker worden en misschien pakt het helemaal niet goed uit, maar dan laat je die weg in ieder geval niet onbewandeld. Maarja, als dan aan de andere kant een ideale vriendin "trekt"....
Ik loop zeker niet tegen zoon communicatie probleem aan bij anderen. Ik herken wel wat, hoor. Maar zeker niet als een probleem. Maarja, hij voelt het wel zo...
Madlief

Morgana, reactie op je vragen...

Hoi, hierboven ook al wel impliciet antwoorden gegeven denk ik. Ik zie zeker nog mogelijkheden voorons. Maar niet koste wat kost, dat is de shift die bij mij gekomen is, ook doordat ik nu wat antwoorden heb voor het waarom van zijn besluit.. Kan me nog niet echt zonder hem voorstellen, maar zie het wel iets meer als realiteit.
Ik herken wel dingen in wat hij zegt. Vooral in thuissituatie, dat vaak gebeurde zoals ik het wilde. Maar nogmaals, ik was me niet bewust dat hij dingen niet zo wilde.... Missschien ongevoeligheid, misschien einzelganger-achtig (past een beetje wel), maar zeker niet kwaadwillig.
Bij jou/jullie ging het verder dan hier. Echt. Daarom heb ik er ook zoon moeite mee, misschien. Ik ben niet een musje nu, hij blijft wel netjes. Maar ik ben wel ook over mezelf aan het nadenken....
groetjes
Madlief

Passief

"Mijn man is helemaal niet zo passief...trekt behoorlijk zijn eigen plan."
Passief is misschien niet het goede woord. Ik bedoel dat hij merkt dat het niet goed gaat en daar vervolgens niks aan doet. Hij wil een muur graag rood, jij wil dat niet. En ipv. zijn mening duidelijker kenbaar te maken, laat hij het maar. Hij gaat het gesprek niet aan Dat is prima, dat mag. Maar dan mag je ook niet zeuren. Als iedereen over je heen loopt, kan je ook wel eens gaan nadenken wat je zelf fout doet, ipv. die verantwoordelijkheid bij een ander te leggen.
En natuurlijk heb je van je partner hogere verwachtingen dan van de rest van de wereld. Dus dat hij jouw verwijt over hem heen te lopen snap ik ook wel.(vanuit zijn standpunt, of het werkelijk zo is weet ik niet) Maar als dit werkelijk de eerste keer is dat je dit zo hoort van hem, dan heeft hij het ook niet goed aangepakt. Hoe kan je iemands mening in overweging nemen als hij daar niet duidelijk over is? Je moet mensen duidelijk maken wat je van ze nodig hebt, zelf je partner kan dat niet ruiken. En dat bedoel ik met passief. Niet oplossingsgericht, niet aangeven wat er mis gaat, geen verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven.
"Maar bij vriendin vindt hij alles wat hij aan mij niet heeft."
Tja, dat is toch wel knap. Het lijkt mij dat het ook een heel stuk invulling is. Want hoe goed kan je elkaar kennen na een half jaar? Ze zal ook nog vaak vragen wat hij wil, gewoon omdat het nog nieuw is. Als hij bij haar ook niet staat voor zijn mening, zal dat op termijn hetzelfde lopen als hij jullie. Hormonen spelen ook nog een grote rol. In het begin zie je elkaars mindere kanten nog niet zo, dat komt pas later. Neemt niet weg dat het lastig is daar tegenop te boksen.

"Bij jou/jullie ging het verder dan hier. Echt. Daarom heb ik er ook zoon moeite mee, misschien. Ik ben niet een musje nu, hij blijft wel netjes. Maar ik ben wel ook over mezelf aan het nadenken...."
Ik dacht ook niet dat het bij jullie zover ging. Gelukkig niet zeg. Maar het geeft aan hoe ver iemand kan gaan als je om je partner geeft en niet wil dat hij bij je weggaat. Jij wordt/werd niet boos omdat hij een ander heeft. Je spreekt hem niet aan op zijn eigen verantwoordelijkheid. De angst te verliezen wat je hebt kan zo verlammend werken. Zeker als je er middenin zit. Vandaar ook mijn vraag of je er in andere relaties ook tegenaan loopt. Zo niet dan is het blijkbaar een wisselwerking tussen jullie. Neemt niet weg dat het zo kan zijn, of dat hij het zo ervaren heeft. Maar het betekend ook dat jullie het alleen samen op kunnen lossen, hij moet daar ook een deel in doen. Het is niet alleen jouw fout. En jij bent geen bullebak die maar her en der over mensen en hun gevoelens walst. Neem zijn gevoel serieus, maar laat je niet verleiden tot het dragen van alle schuld.

Willen en kunnen

Lieve Madlief,
Hij verwijt je dat je niet gezien hebt dat je in zijn ogen te dominant was, en hij wil niet eens aangeven hoe het dan wel moet want dat kan met jou toch niet. Tsja. Voor communicatie zijn er twee partijen nodig, voor een relatie ook, voor een relatie goed houden is er inzet van twee partijen nodig. Ik vind het niet terecht dat hij alle schuld bij jou neerlegt.
Hij zegt dat hij niet verder wil, dan moet hij ook de consequenties nemen, het huis uit, een scheiding, naar zijn wel ideale vriendin (om er na een paar jaar achter te komen dat daar ook wel wat aan mankeert), en dan is er geen weg meer terug. Ik ben bang dat jullie beide voor die consequenties terugdeinzen.
Jij wil je huwelijk redden, maar daar heb je zijn medewerking voor nodig. Als hij niet wil, als hij niets ziet wat de moeite waard is om voor te vechten, kan het gewoonweg niet. Als hij wel wil, moet hij er ook voor gaan. Bij jou is de inzet er, jou valt in deze niets te verwijten.
Madlief, houd alsjeblieft voor ogen dat je wel de moeite waard bent, dat je meer bent dan alleen maar partner en moeder, dat je zo'n mooi, lief mens bent. Hang je eigenwaarde niet op aan of je huwelijk lukt, daar heb en had je immers maar 50% van in handen, en iedereen maakt fouten en doet dingen die (met alle kennis van achteraf) niet altijd handig waren. Maar je hebt geen invloed op de andere 50%, dat is aan hem. Houd je leven op poten, zet het gedeeltelijk nieuw op, zodat je je kinderen wat er ook gebeurt een thuis te bieden hebt, zodat je zelf een plek hebt om thuis te komen in plaats van een plek waar je slaapt. Wat hij doet ligt buiten je macht, maar wat jij en de kinderen van deze situatie maken, daar heb je wel invloed op. Ga hier niet aan kapot zoals mijn vriendin destijds.

Zonnetje

Wat mooi geschreven en wat intens beleefd.

Tsjor

Madlief

Het heeft denk ik niet zoveel zin als wij gaan zeggen of je man gelijk heeft of niet. Het is in elk geval zijn gevoel.

Ik vroeg me wel af of dit de eerste keer is dat jullie zo'n heftige woordenwisseling hebben gehad. Ruzie maken en elkaar van alles verwijten is ook een vorm van communicatie, niet de meest efficiënte, maar toch wel meer dan niks. Als je die verwijten niet meer maakt uit onverschilligheid is de relatie stuk.

Tsjor

Tsjor

Je hebt helemaal gelijk, het is wel zijn gevoel zoals het nu is. En het negatieve in dat gevoel is volgens mij zo sterk...dat hij absoluut niet voor mij of ons open staat...
Niet de eerste keer dat we zo'n woordenwisseling hadden. Gebeurde wel vaker. Laatste jaren minder, alleen over echt zware zaken. Maar ook dan had hij vaak de neiging om weg te lopen. Geen zin om er op door te gaan. Maar misschien was dat al wel een teken, dat hij niet met mijn manier van doen om wilde gaan.... Kwee niet... kan best.
Maar het was ook geen ruzie, eigenlijk, nu. Meer een eindeloze stroom van dingen die genoemd werden waarin ik het helemaal verkeerd heb gedaan,hem niet serieus heb genomen of waaruit blijkt dat hij mijn karakter niet ok vind om mee te leven. Een ruzie is nog meer heen en weer verkeer, wat volgens mij ook een kernwoord is voor communicatie. Maar dat is momenteel tussen ons niet mogelijk. Want met alles wat ik zeg of doe bevestig ik voor hem alleen maar zijn negatieve kijk. Maw, hij interpreteert alles negatief. En dan wordt het een soort selffulfilling prophecy..
En het zal ook echt wel zo zijn dat hij die dingen van mij negatief voelt, maar de kleuring is nu wel heel zwart.
Enja, dus heb ik nu een beetje het gevoel dat omdat er helemaal geen communicatie mogelijk is, dat het heel meoilijk wordt. Maar anderszijds...onverschillig is hij dus niet...want het zit heel hoog.
Madlief

Zonnetje

Ik geloof niet dat hij depressief is. Maar wel tegen overwerkt/burnout aan, zoiets. Ook in combinatie natuurlijk met wat er afgelopen half jaar, voor hem misschien al wel langer, in relatie sfeer heeft gespeeld.
Maar ook omdat het allemaal zo erg piekt en alle kanten op gaat. Jij noemt dat hij vind dat ik hem geen ruimte heb gegeven. Dat vind hij ook, maar hij vind ook dat ik hem veel te veel ruimte heb gegeven. En dat laatste zou dan weer een teken zijn dat we geen diepe band hadden samen.
Ik denk dat hij wel hulp kan gebruiken, om er met zijn gevoel uit te komen. Maar qua persoon wil hij dat denk ik niet, zwakte toegeven.... Maar wie weet. Zijn vriendin kan hem volgens hem zoveel beter bereiken, qua gevoelens, dat zij hem zo ver krijgt..... Tsjjj...
Ik wordt nu al moe, ergens probeer ik het toch "goed"te doen, maar bij alles is er misintrepetatie en ergernis. Heel lastig. En dan wordt ik weer onverschillig, van laat maar dan...Maar daar wordt ik zelf ook niet blij van.
Wat ik wel merk nu, is dat ik een soort melancholie voel. Zou dat een stap zijn in het proces van loslaten?
Madlief

Cliché

Het riedeltje over de vriendin is zo cliché, dat hoef je niet aan te horen. Als zij hem zo goed begrijpt moet hij daar naartoe gaan, maar niet bij jou daarover gaan zeuren.

Burn out kan door veel dingen komen. De vriendin kan de verkeerde oplossing zijn van een verkeerde analyse van zijn problemen. Misschien kun je een keer met de huisarts hierover praten, dan weet je wellicht iets meer.

Tsjor

Een ander

Hij heeft een ander. Het beeld wat je schetst komt heel erg bekend voor.

Zwarte piet

Jij krijgt m.i. nu steeds de zwarte piet toegespeeld. Wat is zijn aandeel? Ik heb het idee dat hij veel buiten zichzelf plaatst.
Relatietherapie kan hier interessant zijn, ook al weet je nog niet of dit stand gaat houden.Een buitenstaander met een frisse kijk kan helpen.Je moet toch nog elkaar verder op welke manier ook. Door de kinderen zit je je leven lang aan elkaar vast.Hopelijk komt het weer goed maar zoniet dan moet je ook zo goed mogelijk verder.

Zoek wel een slimme en geregistreerde relatiepeut uit, dus doe eerst goed navraag.Misschien heeft de huisarts een tip?

Damajo