Wat vinden jullie? Contact met ex bij ongelukken

Lastig

Hoi
Ten eerste - hoe is het nu met je dochter?
Ten tweede - heb je het nummer van de nieuwe vlam dan?
Nu heb ik zelf nog nooit in zo'n situatie gezeten (gelukkig), maar ik denk dat jij nu juist gehandeld hebt m.b.t. informeren ex over het breken van de arm.
Als het nu om iets heel ernstigs gaat, zoals (bijna) overlijden dan stel je natuurlijk wel alles in het werk om ex te bereiken. Bijvoorbeeld via zijn ouders (die bel je denk ik eerder dan nieuwe vlam).

Met dochter gaat het de goede kant op

breuk was een beetje verschoven maar nog binnen de acceptatie grenzen volgens de chirurg. De gipsspalk is verstevigd met kunststof gips, met twee leuke kleuren.

Ik heb het nummer van zijn nieuwe vlam wel, het was een vriendin van mij.
Als het echt levensbedreigend was geweest, had ik waarschijnlijk wel meer geprobeerd. Nu heb ik er, heel eerlijk gewoon niet aan gedacht. Ik belde hem, hij was niet te bereiken, dus ik sms-te hem.

Chronisch onbereikbare ex

Ik heb ook zo'n chronisch onbereikbare ex, die schijnbaar huizenhoog vertrouwen heeft dat ik zelf calamiteiten kan oplossen Toen dochter aangereden was heb ik hem op 2 mobiele nummers gebeld, eentje ingesproken, én zijn vriendin gebeld. Het ging gelukkig 'alleen' om een gebroken arm en een hersenschudding, dus ik heb niet opa en oma nog gebeld. Toen ik ex eenmaal te pakken had, stond hij wel binnen 20 minuten in het ziekenhuis. Dat is dan wel weer indrukwekkend (Den Haag - Hoofddorp).
Oftewel, het is ergerlijker dat hij zo slecht bereikbaar is, dan dat hij van jou mag verwachten dat je de hele wereld belt om hem te bereiken. Gelukkig is het allemaal relatief goed afgelopen.

Sorry

"Je had best met vriendin van ex kunnen bellen als je eraan had gedacht."

Daar ben ik het mee eens. Ik denk dat mijn reactie naar ex dan ook zou zijn "Sorry, ik had nieuwe vlam kunnen bellen, maar ik heb daar door alle commotie helemaal niet aan gedacht. Sorry daarvoor." En dan moet het verder ook klaar zijn.
(Je had haar niet hoeven bellen trouwens, een enkele, simpele sms met meisje heeft haar arm gebroken, wil je dit doorgeven aan ex, want die is niet te bereiken was naar mijn mening ook voldoende geweest.)
Ik ben het niet met AnneJ eens dat je de volgende dag ook had kunnen bellen.

Hmm

Ik snap het allebei wel. Als ik hals-over-kop naar het ziekenhuis moet met een kind, zou ik vanuit het ziekenhuis contact hebben gezocht, eerst de vaste lijn, dan het mobiele nummer. En dan zou ik de voicemail bij beide inspreken en me weer op het kind richten. Ik kan verwondingen en ziektes redelijk goed inschatten, en als het niet levensbedreigend is, laat ik het erbij. Bij thuiskomst (op na opname op de kamer) kan kind dan zelf even proberen vader te bereiken.
Anderzijds zou ik waarschijnlijk van schrik ook zo gepikeerd reageren als jouw ex-man. Van schrik dus, niet meer dan dat, maar ja, kort lontje en rap tongetje
En het is hier dus meer dan eens voorgekomen hoor. Meestal wordt ik gebeld, hoewel ex en ik wonen en werken in dezelfde plaats waar onze kinderen ook naar school gaan. Maar ik kan wat sneller weg van mijn werkplek. Dan krijgt hij bij thuiskomst een mailtje met details, en bel ik hem even om hem op de hoogte te stellen. Omgekeerd seint hij me in als hij denkt dat 1 van de kinderen wat onder de leden heeft.
Natuurlijk had je zijn vriendin kunnen bellen. Maar het is ook geen ramp dat je dat niet hebt gedaan joh. Je hebt eraan gedacht haar vader te bellen. Natuurlijk! Dat is een logische gedachte, het zijn kinderen van jullie samen. Verder heb je even niet gedacht, je had wel andere dingen aan je hoofd.
Beterschap voor je dochter!

Nou annej

ik denk dat mijn ex laaiend zou zijn als ik een gebroken arm de volgende dag pas zou melden. Het liefst zijn we beiden bij ONS! Kind op zo'n moment.
Maar krijg ik 'm niet te pakken, dan is sms of voicemail voldoende. Of ik bel zijn vrouw of zijn ouders als het echt heel ernstig is.

Maar bij ons wordt dan ook elke gewisselde tand binnen een kwartier gemeld, een nieuwe truc met gym of badminton ook. Dus lichamelijk letsel ook.

Andersom

Mijn kind is ooit op een vrijdag voorafgaand aan een weekend bij haar vader uit een klimrek op school gevallen. Vader is met haar naar de Eerste Hulp gegaan. Daar bleek dat haar sleutelbeen gekneusd was maar niet gebroken. Op zondag kreeg ik een kind met een mitella terug en werd mij verteld wat er gebeurd was. Ik realiseer me door deze posting ineens dat ik daar een probleem mee had kunnen hebben! Het gekke is, mijn ex en ik hebben allesbehalve warme banden. In een heel aantal opzichten vertrouw ik hem voor geen cent. Maar ik heb wel vertrouwen in hem als vader. Ik weet dat hij er zo'n situatie voor mijn kind is en ik voel niet per se de behoefte daar bij te zijn, ook omdat ik weet dat een gezamenlijk optreden onze kinderen waarschijnlijk niet zal ontspannen of geruststellen. Wij functioneren ook als ouders een stuk beter met flink wat afstand. Ik weet niet of het anders zou zijn geweest als het sleutelbeen gebroken was geweest. Ik weet niet goed hoe ernstig het zou moeten zijn, voordat ik vind dat ik er absoluut bij betrokken moet zijn. Ik denk dat ik hem onmiddellijk zou inseinen bij een ziekenhuisopname of een ernstige diagnose. Maar niet voor iets 'gewoons' als een gebroken arm. Natuurlijk zou ik mijn kind wel laten bellen als ze daar zélf behoefte aan zou hebben. Ik vind dus dat jouw ex nogal heetgebakerd reageert. Maar ja, ik vind dat het in dit soort situaties en relaties niet zo gemakkelijk kunt zeggen wat normaal is. Meestal zit er een hele wereld achter zo'n ene gekrenktheid. En het is voor ons onmogelijk om te zeggen of dit 'terecht' is.
Groet, Jo Hanna

Ach

'moeten' vind ik een groot woord. Maar ik heb zelf wel eens de ouders van ex gebeld omdat ik ex niet kon bereiken. Of zij soms wisten waar hij uithing ...?

Goed gedaan

Ik denk dat je genoeg je best gedaan hebt door hem te bellen en te sms'en. Waar hebben we anders mobiele telefoons voor?
Wat anderen ook al zeiden: als het levensbedreigend was geweest, had je misschien meer kunnen proberen, maar in dit geval vind ik dat je prima gehandeld hebt. Je moest tenslotte aandacht aan je dochter besteden, niet aan een zoektocht naar vader.
Ik zou zijn onvrede eerder zoeken in frustratie dat hij zijn telefoon niet bij zich had/niet hoorde en de schrik van het moment, en dat moest blijkbaar op iemand afgereageerd worden. Niet persoonlijk nemen.

Andersom

Ook hier is het vrij normaal dat de ander ouder van ieder hoestje op de hoogte wordt gehouden. Bij wijze van spreken natuurlijk. Maar ik heb een tijd een relatie gehad met iemand die nogal vaak zijn telefoon kwijt was, of vergeten of stuk of of of. Dus toen ik met hem op vakantie ging heb ik hem gevraagd of hij alsjeblieft mijn telefoonnummer aan zijn ex wilde geven, voor als er iets met de kinderen zou zijn. Het lijkt me vreselijk om het pas veel later te horen als er iets aan de hand is. Ik geloof niet dat hij dat toen gedaan heeft. Zij waren daar veel makkelijker in. Hij wist zelfs niet precies wanneer de kinderen met mams op vakantie zouden gaan en waarheen. En dat is voor mij, en ex, echt ondenkbaar.

Jo hanna; echt waar?

Ik ben niet gescheiden maar ik kan me er helemaal niets bij voorstellen dat je kind een gebroken arm heeft (dat valt hier maar volgnes mij bijna nergens in de categorie 'gewoon') en de andere ouder daar niet van op de hoogte stelt. Ik zie hierin ook niet direct het verschil tussen gescheiden of niet-gescheiden ouders. Het is toch nit zo dat je in het weekend dat je kind bij ex is, geen ouder meer bent... Daarnaast vind ik het voor het kind ook prettiger dat hij/zij weet dat er in vervelende situaties twee ouders voor hem klaar staan. Dit zou voor mij niet lekker voelen en ik kan me ook niet voorstellen dat dit voor een kind lekker voelt).

Paddington

Jij hebt prima gehandeld. Je hebt hem op allerlei manieren op de hoogte gehouden. Gevalletje stress afreageren.

Ja anke, echt waar

Mijn kinderen hebben een warme basis bij ieder van ons maar geen gezamenlijke. Dat heeft natuurlijk een geschiedenis. Ik heb niet de indruk dat de kinderen er grote problemen mee hebben. Het is namelijk niet krampachtig. Het is gewoon zoals het is.
Groet, Jo Hanna

Bedankt voor jullie reacties, verhaal krijgt nog een staart

Ik stond inderdaad niet in Zuid-Frankrijk, maar in Nederland.
Een bijkomende probleem is dat ex en ik nog in scheiding liggen, hij is vorig jaar 1 aptil hier vetrokken en wij hebben nog steeds niets op papier staan. Ik kon dus ook niet kijken in een ouderschapsplan over de afspraken die hierover zijn gemaakt.

Gisteren is ex met dochter in het buitenland het ziekenhuis gegaan. Daar kregen ze de mededeling dat dochter waarschijnlijk geopereeerd moet worden, maar in ieder geval moet de breuk opnieuw worden gezet. De chirurg in Nederland had hiervoor al gewaarschuwd. Ex heeft alles al geregeld. Toen ik aangaf dat ik het liever in Nederland zie gebeuren zij meneer doodleuk: "ik ga hiervoor niet mijn vakantie onderbreken"

Nu wil ik een second opinion aanvragen bij een arts in Nederland. Dit zou hij gewoon vanaf zijn vakantie adres kunnen regelen in het digitale tijdperk. Kan ik dat eisen in jullie ogen?

Ik heb verder niets gedaan met zijn gezeur over het bellen van zijn nieuwe vlam. Wel neem ikmjullie reacties mee en ga ik kijken hoe ik het in een ouderschapsplan duidelijk op papier kan krijgen zodat het duidelijk is voor beide.

Oja, gepost met een Ipad

Ja, kan

Een arts mag in principe niets doen als niet beide ouders het ermee eens zijn (tenzij levensbedreigend). Waarom heb je er geen vertrouwen in dat hij naar een goede arts is gegaan?

Vanwege de chirurg in nederland

die aangaf dat de artsen in Duitsland veel sneller tot een operatie overgaan dan de artsen in Nederland.

Gezag

Heeft je ex wel het gezag? Anders kun je het sowieso tegenhouden.

We hebben beide gezag

en ik kan het tegenhouden, met een kort geding....

Ik twijfel alleen heel erg of ik dat wel moet doen. Vandaar de vraag hier... Wat is wijsheid in het belang van dochter.

Ik zou het niet op de spits drijven

Als ik tenminste vertrouwen zou hebben in het beoordelingsvermogen van ex. En dat hij kind hierbij goed zou begeleiden. En dat zou ik hebben in deze situatie. Ik zou ook voor mijn kinderen hun vakantie niet nog meer onder druk willen zetten dan nodig is. En in onze situatie is heel duidelijk: als vader onder druk komt te staan, komen de kinderen ook onder druk te staan. Er is al min of meer aangekondigd in NL dat dit nodig zou kunnen zijn. De ingreep lijkt dus niet heel erg omstreden. Voor mij is de vraag wel: wat is er gebeurd dat dit nu voor jou onverwacht (?) in het buitenland gebeurt? Ik zou dus wel proberen vinger aan de pols te houden voor wat betreft hoe kind zich voelt maar ik zou me niet met de procedure zelf bemoeien. Sterker nog, ik zou vader steunen en hem waarschijnlijk prijzen en bedanken dat hij zo voortvarend optreedt. Groet, Jo Hanna

Lastig

Ik begrijp niet zo goed waarom vader met kind naar een dokter in het buitenland is gegaan. Heb je vader wel uitgelegd wat de Nederlandse arts gezegd heeft over sneller opereren? Staat vader niet achter dit terughoudender Nederlandse beleid? En vind hij niet dat een kind opereren in het buitenland nou ook niet niet een prettige vakantie oplevert?
Ik kan me je dilemma voorstellen, je wilt niet dat je kind onnodig geopereerd wordt maar het klinkt alsof het nu om de competentiestrijd gaat tussen jou en ex en met een procedure wakker je dat alleen maar aan. Dat is het lastige als je in een scheiding bent en er is geen fatsoenlijk overleg mogelijk. Trouwens is dat zo? Kun je niet gewoon overleggen met je ex? Dat betekent wel dat je in principe niet begint met jou mening bindend te verklaren.

En oh ja anke, gewoon

Met gewoon bedoel ik niet dat het dagelijks voorkomt. Mijn kinderen hebben gelukkig nog nooit wat gebroken . Wat ik bedoel is dat ik het als normaal beschouw dat er tegenslag, verwonding en leed op ons pad komt als mens en dat een 'ongecompliceerde' gebroken arm voor mij in de categorie valt waarvoor niet meteen beide ouders hoeven worden ingeschakeld. Eén verantwoordelijke, zorgzame ouder met steun uit de sociale omgeving vind ik genoeg. En ik heb niet per se het gevoel dat ik per definitie die ene ouder moet zijn. Er zijn dingen waarbij ik dat gevoel wel heb, maar hierbij dus niet. Dat hangt voor mij samen met de band die ik zelf heb met de kinderen en die mijn ex heeft met de kinderen en wat daarin de kracht en zwakte is. Dat gaat dus ook over ons als personen, onze kwaliteiten en onze tekortkomingen. Ik snap dus dat je daar heel anders over kunt denken maar zo is het dus voor mij.
Groet, Jo Hanna

Helaas is overleg niet mogelijk

Voordat hij naar Duitsland vertrok heb ik met hem afgesproken dat indien een operatie noodzakelijk zou zijn, wij zouden overleggen. Op dit moment neemt hij de telefoon niet op.

Ik heb helaas geen vetrouwen in hem als vader. De eerste 10 jaar van haar leven, was hij er niet voor haar. Hij sportte 5 dagen in de week, werkte 40 uur en ging nog regelmatig een weekend weg voor zijn sport. Als ik hem vroeg om meer thuis te zijn, kreeg ik een grote mond.

Ik probeer nu de arts in Duitsland te spreken te krijgen, kijken of hij mij duidelijk uit kan leggen wat er aan de hand is en waarom het moet gebeuren.
Ik heb al besloten om geen kort geding aan te spannen om de operatie tegen te houden. Ik denk dat het niet in belang is van dochter.
Ze is trouwens enigst kind, dus broertjes of zusjes hebben er geen last van.

Vlam van ex bellen?

Vlam van ex bellen zoals hij zelf heeft voorgesteld als hij niet bereikbaar is? Zodat je met hem kan overleggen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Vlam

Misschien is het wel veel handiger om met vlam te overleggen. Ik heb zo'n vriendin met altijd heibel met haar ex. Totdat hij een nieuwe vlam kreeg. Voortaan werden de zaken tussen beiden geregeld, halen en brengen, details. Dat was een verademing.

Het idee is wel goed

helaas voelt dat voor mij niet echt goed. Zij hadden namelijk al een relatie voordat ik de mededeling kreeg dat meneer wilde scheiden.
Daarbij komt, zij is niet te vertrouwen, dit heb ik zelf al meerdere malen ondervonden.

Niet vlam bellen

Waarom moet jij ook nog eens die vlam gaan bellen? Hij moet zelf zorgen dat hij bereikbaar is, dat is zijn verantwoordelijkheid. Jij hebt jouw deel gedaan en daar houdt het mee op.