Wat zouden jullie doen? (alimentatie)

Dat hangt ervan af...

Langgescheiden, er zijn zoveel dingen van invloed op de hoogte van alimentatie dat je met alleen deze gegevens niet zo heel ver komt. Kijk anders eens in het archief, dit soort vragen komt regelmatig terug.

Overigens: is die alimentatie in een rechterlijke beslissing vastgelegd? Dan kan je hem nog de LBIO op zijn nek sturen omdat hij de indexering niet betaald heeft. Als je hem dat duidelijk maakt wil hij misschien toch andere afspraken maken.

Sterkte ermee

Temet

Temet

Kun je er ook niet heel grofweg iets van zeggen? Na aftrek van de woonlasten en een forfait voor levensonderhoud (weet niet precies hoe hoog dat is), resteert toch de rest als draagkracht? En daarvan kan dan 60% alimentatie betaald worden?

Wat dingen

Langgescheiden:
"Hij betaalt alimentatie en dan is de regel dat ik de uitgaven doe voor onze dochter. Daar heeft hij een punt, maar hij vertoont tenenkrommend gedrag. Als hij bijv een verjaardagscadeautje koopt voor een partijtje waar dochter heen gaat, houdt hij die 7 euro in op de alimentatie. Zo is er dus elke maand wel iets wat hij dan ook op het bankafschrift vermeld."
Dat mag niet. Je kunt dat (samen met de indexering) kort en goed aanpakken: Doe 1 waarschuwingsbrief en schakel daarna het LBIO in (http://www.lbio.nl/).

Langgescheiden:
" Heeft iemand enig idee of een alimentatie van 250 euro veel te weinig is t.o.v. een maandinkomen (netto) van zo\'n 3500 euro en een hypotheek van 1000(netto)?"
Ja, dat is weinig. op http://www.alimentatiewijzer.nl/ kun je een indicatieve berekening doen, die komt meteen uit op 555 euro p/m. (KA is meestal is van 15-20% van het nettoloon).

Langgescheiden:
" Na aftrek van de woonlasten en een forfait voor levensonderhoud (weet niet precies hoe hoog dat is), resteert toch de rest als draagkracht? En daarvan kan dan 60% alimentatie betaald worden?"
Dat is de tweede stap, namelijk de berekening van draagkracht. Bij KA bereken je eerst behoefte, daarna bereken je of er wel draagkracht is om die behoefte te vervullen.
Draagkracht bereken je door van het nettoloon de bijstandsnorm af te trekken, en daarna de woonlasten (gecorrigeerd voor een bedrag dat in de bijstandsnorm zit) en eventueel wat andere verplichtingen (met name schulden). Van wat overblijft, is 45% draagkracht (60% als je alleenstaand bent).

Dus...

Tinus, begrijp ik goed dat hij ook het verjaarscadeautje (voor een ander kind) niet in mindering zou mogen brengen? Dat is inmiddels zo'n 3 keer voorgekomen. We hebben een uitgebreide omgangsregeling (60/40) dus het komt regelmatig voor dat onze dochter net daar is als er een feestje is, en ik voor die tijd geen gelegenheid heb om een cadeautje te kopen. Het is natuurlijk gedoe om niets, maar op een of andere manier zit het hem dwars. Het lijkt wel of hij denkt dat ik het erom doe ;-(
Ik loop al heel lang met een ontevreden gevoel om hoe het gaat, maar op de een of andere manier kan ik bij mijn ex niet voor mijn belangen opkomen. Hij hangt altijd de redelijke ex uit, en dan lijkt het net of ik moeilijk doe. Ik denk dat ik hem een mail ga sturen en uitleg dat het gedoe over en weer mij heel veel stress oplevert, en het nu lijkt dat we er beide ontevreden over zijn. Daarom, om dat te vermijden, nieuwe afspraken maken over de alimentatie.
Moet je dat dan laten berekenen door een mediator/advocaat? Maakt het dan verschil dat we geen minimum omgangsregeling hebben? Moeten onze partners ook hun financiële hebben en houwen op tafel leggen dan, of wordt alleen naar de inkomsten van mijn ex gekeken?

Langgescheiden:
"Tinus, begrijp ik goed dat hij ook het verjaarscadeautje (voor een ander kind) niet in mindering zou mogen brengen?"
Nee. Als KA officieel is vastgesteld, moet het gewoon betaald worden. Korten of verrekenen mag niet.

Langgescheiden:
"We hebben een uitgebreide omgangsregeling (60/40) dus het komt regelmatig voor dat onze dochter net daar is als er een feestje is, en ik voor die tijd geen gelegenheid heb om een cadeautje te kopen. Het is natuurlijk gedoe om niets, maar op een of andere manier zit het hem dwars. Het lijkt wel of hij denkt dat ik het erom doe ;-("
Dat zijn wel begrijpelijke pijnpunten.
Dit is wel een knelpunt van co-ouderschap. Bij een 'standaardregeling' waarbij jij de verzorgende ouder zou zijn en hij niet, is het veel logischer dat jij dit soort kosten op je neemt (net zoals het dan ook dudielijk is dat jij de 'ondeelbare kosten' zoals fietsen en school betaalt), maar bij co-ouderschap is het nu eenmaal onderdeel van het co-ouderen dat je als co-ouder ook dit soort dingen regelt en betaalt. Helderheid is belangrijk.

Langgescheiden:
"Ik denk dat ik hem een mail ga sturen en uitleg dat het gedoe over en weer mij heel veel stress oplevert, en het nu lijkt dat we er beide ontevreden over zijn. Daarom, om dat te vermijden, nieuwe afspraken maken over de alimentatie."
Ik zou die zinnen over stress er uit laten, en een scherp onderscheid maken tussen 3 problemen:
1. Hij moet gewoon (geindexeerde) KA betalen. Als hij dat niet doet, LBIO.
2. Jullie moeten samen betere afspraken maken over ondeelbare kosten en kosten in eigen tijd gemaakt.
3. Herziening KA. Houdt daarbij in gedachten, dat die 555 euro die ik eerder noemde, er van uitgaat, dat jij verzorgende ouder bent en hij niet. In die zin is het wel een communicerend vat; als hij meer KA betaalt, moet jij opdraaien voor de ondeelbare kosten.

Overigens

is die alimentatie nu wel of niet in een rechterlijke uitspraak vastgelegd? Want dat heb ik geloof ik nog niet gezien in je postings (maar misschien mis ik wat).

Het inkomen van een nieuwe partner is alleen maar relevant voor de vraag hoe hoog de draagkracht is (en dus niet voor de behoefte). Daarbij geldt dan: heeft de nieuwe partner een inkomen ter hoogte van de bijstandsnorm voor een alleenstaande, of hoger, dan wordt hij/zij geacht de helft van de woonlasten te dragen. Dat betekent dat de alimentatieplichtige meer te besteden heeft. Verder is het eigen inkomen van de nieuwe partner niet van belang. Het forfait levensonderhoud is dan de bijstandsnorm voor een alleenstaande (of alleenstaande ouder als er nieuwe kinderen zijn).

Verdient nieuwe partner minder dan die bijstandsnorm, dan moet duidelijkheid komen over hoeveel precies er verdiend wordt, en dan wordt een berekening gemaakt op basis van het volledige gezinsinkomen. Het forfait levensonderhoud is in dat geval de bijstandsnorm voor een gezin.

Groeten,

Temet

Duidelijk

Het wordt me wat duidelijker. De alimentatie is destijds inderdaad door de rechter bekrachtigd, maar bij herziening doe je dat waarschijnlijk niet (vanwege griffierecht). Bedankt voor alle reacties. Na mijn vakantie (vanaf vannacht) ga ik bedenken hoe ik het aan ga pakken.

Wel bekrachtigen

Langgescheiden:
"maar bij herziening doe je dat waarschijnlijk niet (vanwege griffierecht)."
Natuurlijk wel bekrachtigen. Tenminste, bij slechtbetalende exen wel, want anders kun je het LBIO niet op ze afsturen.

Laika

Laika:
"Maar dat hangt er toch vanaf hoe dat in het convenant is vermeld? Bij ons staat nadrukkelijk dat kosten van de pappa-dagen voor rekening komen van ex, maar dat is misschien niet standaard?"
De standaard is helder: KA moet gewoon betaald worden en mag niet verrekend worden met wat dan ook. Opmerkingen zoals in jouw convenant zijn nuttige aanvullingen om misverstanden te voorkomen, maar strikt genomen zijn ze overbodig.

Weerstand

Ik heb mijn voorstel tot herberekening voorgelegd aan mijn ex. Hij was er niet zo blij mee, maar begreep het wel en kwam gelijk met allerlei ingewikkelde voorstellen. Hij voelt er helemaal niets voor om de normen te volgen maar wil de werkelijke kosten op een rijtje zetten en die dan 50/50 verdelen. Dan wil hij een aparte rekening openen waarop we dan allebei ons deel van de kosten storten. Ik zie dat helemaal niet zitten, want dat leidt alleen maar tot discussies. Bovendien is alimentatie niet alleen voor schoolgeld en kleding, maar ook voor eten, drinken en wasmiddel. Daarbij komt nog dat ik me niet door mijn ex wil laten opleggen waar ik mijn geld aan uitgeef. Dat kon ik natuurlijk niet zeggen, want zou hem als argument geven om hetzelfde te vinden. Het is gewoon lastig discussiëren met die man omdat zijn argumenten altijd redelijker klinken. Ik heb gezegd dat die normen en berekeningen er niet voor niets zijn gekomen, dat iedereen daarmee werkt, en dat ik dat goed genoeg vind. We gaan nu een informerend gesprek aan met een advocaat. Hopelijk kan die wat beter verwoorden wat ik vind en raakt mijn ex dan wel overtuigd.

Taai ongerief

Dit is taai ongerief bij exgenoten, heb ik het idee. Meneer wil op de een of andere manier controle houden op de uitgaven van mevrouw. Geef daar niet aan toe, zou ik zeggen. Het is ook niet nodig. De regels rond alimentatie zijn bot maar duidelijk: de alimentatieplichtige (meestal vader) betaalt, de alimentatiegerechtigde (meestal moeder) geeft het uit. Nu maar hopen dat de advocaat dit wel aan je ex kan uitleggen.

Laat je niet dwingen in de val van 'zijn argumenten klinken zo redelijk'. Hij heeft gewoon geen gelijk.
Venijnig vraagje: klonken zijn argumenten tijdens het huwelijk ook altijd al zo redelijk en ben je daarom van hem gescheiden ?

Groeten,

Temet

Nog wat dingen

Langgescheiden:
"Bovendien is alimentatie niet alleen voor schoolgeld en kleding, maar ook voor eten, drinken en wasmiddel."
En voor vakanties, inrichting van het huis, en de kosten van extra verbruik gas/water/electra omdat een kind nu eenmaal in bad moet en tv kijkt, etc etc etc.

Temet:
"Nu maar hopen dat de advocaat dit wel aan je ex kan uitleggen."
En het WIL uitleggen. Hier zit bij een stuk advocatencynisme: die advocaat wil dolgrag gaan medieren, en daar passen al te botte statements niet bij. Zet dus zelf de zaken zonodig ff op scherp. Als advocaat gaat draaien, zeg dan dat je je rechten weet, en rustig een eigen advocaat gaat zoeken om een rechter een bedrag te laten vaststellen.

De advocaat

Aan de telefoon zei de advocaat dat inkomensstijging van de alimentatieplichtige in de regel geen aanleiding is om de kinderalimentatie te verhogen. Maar dat is eigenlijk ook helemaal niet aan de orde. We hebben destijds om bepaalde redenen een laag bedrag afgesproken, met daarbij de afspraak om grote uitgaven te delen (die toevoeging staat alleen niet in het convenant). Mijn aanleiding tot herziening is dus niet het gestegen inkomen. Als die advocaat hetzelfde tegen mijn ex zegt, is die natuurlijk gelijk weer overtuigd van zijn gelijk. Nouja, maar even afwachten hoe dat gesprek gaat. We moeten het convenant en recente inkomensgegevens meenemen.
Temet, wat een treffende constatering was dat

Zo zit het

Langgescheiden:
"Aan de telefoon zei de advocaat dat inkomensstijging van de alimentatieplichtige in de regel geen aanleiding is om de kinderalimentatie te verhogen."
Eh, jawel.
Misschien moet je ex en advocaat even lastigvallen met het laatste tremanormrapport. Staat vol met nuttige wetenswaardigheden.
Ga naar deze pagina en klik op de links onderaan:

http://www.verenigingvoorrechtspraak.nl/nl-NL/Content.aspx?type=publication&id=35

(in jouw geval vooral download 1 en 2).

Waar staat dat?

Bedankt. Ik vind het wel een ontzettend ingewikkeld verhaal. Als ik er even doorheen lees zie ik trouwens zo snel niet staan dat ka kan worden aangepast. Wel iets over als het inkomen van de alimentatieplichtige hoger wordt dan het voormalige gezinsinkomen (zoiets zei de advocaat ook). Ik denk niet dat dat aan de orde is.
Heb jij gelezen in welke alinea staat dat de ka kan worden aangepast na gewijzigde omstandigheden?

Hmm

Ik zie dat nog iemand anders zich ermee bemoeit Dat ging niet helemaal goed.

Hier bv

"Heb jij gelezen in welke alinea staat dat de ka kan worden aangepast na gewijzigde omstandigheden?"

Download 1, tremarapport 2008, pagina 8/49:

Verhoging van het inkomen van een ouder voor zover dit hoger is dan het (gezins)inkomen tijdens het huwelijk behoort in beginsel wel invloed uit te oefenen op de vaststelling van de behoefte: indien het huwelijk zou hebben voortgeduurd, zou die verhoging immers ook een positieve invloed hebben uitgeoefend op het bedrag dat ten behoeve van de kinderen zou zijn uitgegeven. Voor het geval het inkomen van een ouder het voormalige gezinsinkomen overschrijdt, is daarom dat hogere inkomen de maatstaf voor de bepaling van de kosten van de kinderen.

Een domper

Het gesprek met de mediator viel behoorlijk tegen. De advocaat was er al snel achter dat de alimentatie 7 jaar geleden te laag was vastgesteld, gezien de omstandigheden toen. Toen was het inkomensverschil zo'n 40%. In 7 jaar is het verschil verminderd tot zo'n 8% (we zijn allebei minder gaan werken, en dat heeft bij hem tot inkomensdaling geleid). Uitgaand van de huidige inkomens zou het normbedrag voor de kosten van het kind zo'n 530 euro zijn, en dan is het alimentatiebedrag van 250 euro ongeveer juist. Maar... er is een uitgebreide omgangsregeling, dus dan kloppen die percentages niet. Mijn ex zat bij de advocaat met allerlei berekeningen, had er echt werk van gemaakt, en kwam met een tegenvoorstel om voortaan maar 100 euro te betalen. En stelde en passant ook voor om de zorgverdeling 50/50 te maken. En hij wil een derdengeldrekening waarop we dan allebei een bedrag storten.
Kortom, zowel de mediator als ik waren nogal overvallen door zijn opstelling. En wederom, laat ik me weer overbluffen door zoveel redelijkheid en goede argumenten ;-( Het klopt niet, maar ik kan er nog niet helemaal uitkomen waar dan niet.

Zeggen

maar dat laatste heb je dan toch wel gezegd, en vooral dat je er rustig over na wilt denken. En er dan net zo gefundeerd als hij nu op terugkomen.

Hij heeft een aanloopje genomen en dingen voorbereid. Dus mag jij nu diezelfde tijd nemen om het op je te laten inwerken en een goede beslissing te nemen.

Als het goed is heeft de mediator daar toch ook op gereageerd. Althans dat verwacht ik er van omdat die van ons dat wel deed. Hier was ik de gene die alles al voorberekend had. Mediator gaf ex, die ook wat overvallen was door mijn doortastendheid na zijn mededeling om te willen scheiden, steeds tenminste een week om zijn tegen argumenten te bepalen.

Nadenken

Ik heb inderdaad gezegd dat ik erover na ga denken, maar mijn ex ging weg met het idee dat hij toch gelijk heeft. Hij had een optelling gemaakt van werkelijke kosten en kwam nagenoeg uit op het normbedrag. Ik heb altijd begrepen dat kinderopvangkosten niet in die normen zitten, dus ergens moet hij iets over het hoofd zien.
Het voelt gewoon zo oneerlijk. Hij heeft bewezen jarenlang weinig betaald en nu ik daar iets aan wil doen, blijken ineens zijn omstandigheden gewijzigd en moet ik daar schijnbaar waarde aan hechten. Tijdens ons huwelijk heeft hij mij altijd een gebrek aan ambitie verweten terwijl hij zo'n mooie carriere aan het opbouwen was ('blabla'). En nu blijkt daar helemaal niets meer van over en zet hij mij weg als een of andere geldwolf. Het kost moeite om die gevoelens uit het verleden (waarvan ik overtuigd had dat ik ze achter me had gelaten) los te zien van de huidige praktische situatie.

Vraagje

Even helemaal los van al het andere: hoe sta je zelf tegenover het idee de zorg gelijkelijk te delen, en denk je dat hij dit ook echt wil en kan?

Ik denk heel vals: als jij vermoedt dat hij dat feitelijk helemaal niet wil of kan moet je dat aanbod maar aannemen, en dan inderdaad de kosten strikt gelijkelijk (of naar rato van inkomen eigenlijk) delen, hem voortdurend ter verantwoording roepen etc. Koekje van eigen deeg. Piept-ie vast anders.

Je hoort wel vaker dat mannen problemen maken over de alimentatie en dan ineens meer zorg gaan eisen, waarbij ik mij in sommige gevallen ernstig afvraag of ze die zorg werkelijk wel willen.

Groeten (en sterkte)

Temet

Zorg

Een paar maanden geleden heeft hij er een dag 'bij gekregen', en nu wil hij dus naar een volledige 50/50 verdeling. Op zich heb ik daar niet eens zoveel moeite mee, maar ik wil wel de vaste kosten blijven betalen en alimentatie blijven krijgen. Dat voelt redelijk voor mij en dan is het alimentatiebedrag in ieder geval niet te hoog, zoals hij nu stelt. Na de scheiding was voor hem ieder dagje zorg voor ons kind teveel voor hem. Ik werkte me zowat over de kop als alleenstaande moeder met bijna 100% zorg, en meneer genoot van zijn vrijgezellenleven en trok fijn bij zijn ouders in. Die situatie heeft jaren geduurd. En nu heb ik eindelijk de moed gevonden om het alimentatiebedrag aan te kaarten, komt hij met zoiets. Heel ergerlijk. En het is toch ook niet mijn schuld dat hij minder is gaan verdienen. Dat zou je niet verwachten van iemand die vroeger zoveel blabla had.
De mediator heeft trouwens gezegd dat zolang niemand formeel iets laat wijzigen, de alimentatie blijft zoals het is. Mijn ex moet dan wel de indexeringen gaan betalen. Als hij vermindering wil, moet hij zelf naar de rechter. Ik vermoed dat hij dat niet doet, maar dan blijft bij hem het gevoel hangen dat hij mij subsidieert met veel teveel alimentatie.

Wat ik me ook ineens afvraag

Stel nu dat ik de komende jaren veel meer ga verdienen dan mijn ex, en de zorgverdeling wordt 50/50. Kan het dan gebeuren dat hij alimentatie kan vragen aan mij?

maar dat vragen kan hij nu ook al.
Krijgen is wat anders natuurlijk.
het standpunt is dat beide ouders naar rato bijdragen aan de kosten van het kind. Dus als jij meer verdient als hij en de zorg is gelijk verdeeld zou het kunnen zijn dat jij alimentatie aan hem moet betalen.

Er wordt op het moment van berekening uitgegaan van de situatie op dat moment. Niet van het verleden of de toekomst.

Staar je niet blind op het geld

Daar wordt je nl. uiteindelijk niet gelukkiger van. Zodra je kind(eren) volwassen zijn kijk je terug op een hoop ellende, terwijl dat niet eens hoeft. Richt je op de dingen die werkelijk tellen. Zou jij het kunnen, die 50/50 zorg regeling? Wordt je daar echt gelukkig van?
Hier een alleenstaande moeder waarvan de kids 1x per 2 weken bij hun vader zijn. In al die 10 jaar tijd heb ik nooit 1 cent alimentatie gekregen, maar ik ben zooo blij dat ik daarvoor in ieder geval nooit heb gevochten. Er blijven nog genoeg andere dingen om over te vechten, maar dit maakt mijn leven in ieder geval wel rustiger.

Gr. Poezie.

Geld, geld en geld

allereerst, met zijn inkomen krijg je meer ali.....
ben zelf een gescheiden man, met dochter van 7, en na al die jaren denk ik dat er altijd wel een goed-fout verhaal aanzit.
Vaak gaat het over het elkaar gunnen, en het kind zit ertussen. Vind alleen niet netjes van hem dat hij je dochter ermee belast, zodat je als boe(vrouw) overkomt.
gr henri

Iets verzonnen

Ik heb onze draagkracht berekend met het overzicht van de website die Tinus noemde. Daar kwam ik voor mezelf uit op een negatief bedrag, en voor mijn ex veel hoger op een positief bedrag. Dat lijkt me wel een argument om te stellen dat hij zeker niet teveel betaalt, zoals hij beweert.
Om hem toch ruimte te geven om bijv kleding te kopen voor ons kind, zonder dat hij het idee heeft dat hij mij sponsort, wil ik voorstellen dat hij (bijv.) 220 euro per maand gaat betalen met de voorwaarde dat hij dan nooit meer iets verrekent (en voortaan de indexeringen betaalt). Is dat een redelijk voorstel of doe ik dan (alweer) mezelf tekort?

Inkomen?

Lanngescheiden:
'Om hem toch ruimte te geven om bijv kleding te kopen voor ons kind, zonder dat hij het idee heeft dat hij mij sponsort, wil ik voorstellen dat hij (bijv.) 220 euro per maand gaat betalen met de voorwaarde dat hij dan nooit meer iets verrekent (en voortaan de indexeringen betaalt). Is dat een redelijk voorstel of doe ik dan (alweer) mezelf tekort?"
Dat weet niemand. Indexeren is verplicht en verrekenen verboden, dus dat is simpel. Of het bedrag verder terecht is, is niet zeggen zonder inkomensgegevens.

Inkomen

In mijn berekening komt zijn draagkrachtruimte op ca 500 euro. Daarvan zou dan 70% voor alimentatie beschikbaar zijn (omdat zijn partner zichzelf kan onderhouden). Ik wil hem die paar tientjes 'gunnen' zodat hij af en toe eens kleding voor ons kind kan kopen, zonder het idee te hebben dat hij dan mij extra geld geeft. Liever niet natuurlijk, ik heb die alimentatie ook nodig, maar dan bespaar ik me het gezeur met verrekeningen of dat hij tegen dochterlief gaat zeggen dat hij van mama geen kleding voor haar mag kopen.