Weer gedoe over de vakantie regeling
En weer is er gedoe over de vakantieregeling. De ex van mijn vriend stelt voor dat de zomervakantie zo geregeld wordt dat de 'middelste' drie weken voor haar zijn en mijn vriend twee weken aan t begin en een week aan het einde van de vakantie krijgt. Dat doet ze al 4 jaar, wij zijn het er niet mee eens, maar ondanks kort gedingen, en alsmaar praten, Veilig Thuis, en Maatschappelijk werk die erbij betrokken wordt blijft ze zich zo star opstellen.
Vakanties moeten overlegd worden, maar zij denk dat ze n voorstel doet en dat zij dan het recht heeft om daarbij te blijven. Dit alles ' in het belang van de kinderen'. De kinderen hebben bij ons al aangegeven dat ze helemaal niet perse de middelste drie weken bij moeder moeten of willen zijn. Ze hebben nog geen plannen.
Mijn vriend stelt al drie jaar voor om 3 weken bij de ene ouder en 3 weken bij de andere ouder te doen en dan elk jaar omwisselen. Maar dat wil de exvrouw van mijn vriend niet, want schrijft ze,
' jij wil die regeling alleen maar omdat je vriendin die regeling heeft met haar ex, en het is niet in het belang van onze kinderen'. We wonen al 3 jaar samen, ze zijn al 6 jaar uit elkaar.
Kortom, wij kunnen weer niet samen op vakantie. Kinderen zijn 14-17 en 20. De laatste vakantie heeft ze de kinderen bedreigd ' als je mee gaat dan pleeg ik zelfmoord'. Zo ver gaat het dus al. Alle instanties zijn ingeschakeld door deze dreigementen, afgelopen februari is ze veroordeeld tot het betalen tot alle proceskosten vanwege het zoveelste kort geding om de vakantie. De rechter was er ook klaar mee. Wie heeft er nog een goede tip?
Jemig
Houdt het nou nooit op...
Overleg is overleg en geen eenzijdig dictaat. Geeft ze ook een reden waarom zij de middelste 3 weken moet hebben?
Wat je ook zou kunnen doen is het omdraaien. Het is blijkbaar in het belang van de kinderen dat ze de middelste 3 weken aaneengesloten bij 1 ouder zijn. Vorig jaar is dat moeder geweest, dit jaar wordt dat vader.
Dan kunnen jullie in ieder geval 2 weken met z'n allen op vakantie.
goede tip
Dan maar niet samen op vakantie. Dan plan je wat weekendjes weg of dagjes desnoods. Maar ga je eruit druk over maken en ga de strijd niet weer aan. Verloren energie.
Gewoon op een andere manieren tijd met die kinderen doorbrengen.
Die van 20 zal trouwens echt zijn eigen keuzes moeten gaan leren maken. En nog even en dan zijn de andere twee daar ook oud genoeg voor.
Maar echt: laat los laat los!
Durft niet
De oudste durft niet. Bang voor de dreigementen dat ze zichzelf iets zou aan doen. De andere twee kregen te horen dat ze uit huis gezet werden als ze meegingen op vakantie. En toen heeft de ex van mn vriend voor ons huis gestaan met een auto vol spullen van de kinderen. Uiteindelijk heeft ze dat niet gedaan.
Kinderen huilen. ‘Nu moeten we naar een pleeggezin’.
Afgelopen zomer konden we hierdoor ook niet weg. Hierdoor dachten we dat ze nu wel meer mee zou werken.
Fransien
Haar doel is dat de kinderen niet tegelijk met mijn kinderen zijn. We mogen niet samen op vakantie. Puur om te zieken dus.
jouw ex
Maar jij hebt dus ook een regeling met je ex die niet veranderd kan worden. Dus er is er nog een die star is 
En je schrijft: dan kunnen jullie niet op vakantie. Nee niet 3 weken, maar wel 1 of 2 weken. Is dat geen optie?
Die van 17 en zeker die van 20 gaan zo langzamerhand liever met vrienden denk ik.
Eerste twee weken
Ik zou die eerste twee weken pakken. Mocht dat niet lukken met jouw kinderen, dan maar apart op vakantie.
Of je doet het totaal anders, zegt dat je niet akkoord gaat, en als ze dreigt met zelfmoord geef je haar een stuk touw.
Waarom moeten de kinderen naar een pleeggezin als zij ze uit huis zet?
Mijntje
T lijkt of die regeling star is maar die kan zo omgedraaid worden. En toen heeft de ex van mijn vriend haar plannen weer omgegooid, om ons weer dwars te zitten. Dat is ook al n keer gedaan en mijn kinderen hebben een baantje dus die moeten nu ook vakantie aanvragen.
Een of twee weken dan zou je zeggen dat je op vakantie kan. Maar dan komt ze opeens met de regel dat weekenden niet bij de vakantie horen waardoor je nog maar vijf dagen hebt. Dat is wat kort als je al n dag kwijt bent met reizen.
Die van 17 en 20 gaan ook met vrienden. En willen ook met ons. Maar dat mag niet. Daar gaat het me om.
Verdriet
De kinderen hebben zo’n verdriet en schrik om haar uitspraken. De moeder zegt dat de kinderen naar een pleeggezin moeten. Ze mogen niet bij vader wonen.
Ik snap je uitspraak wel Phryne, maar werkelijk? Letterlijk een stuk touw geven?
Ze is al door VT op t matje geroepen. Verplicht traject om afspraken te maken. Maar daar is ze in oktober brullend weggerend omdat het niet ging zoals zij het wilde.
En de kinderen willen hun moeder niet kwijt.
Het probleem is niet zozeer de vakantie
lijkt mij, maar dat de ex van je vriend psychisch niet in orde is en het leven van haar kinderen en haar ex en jou probeert te manipuleren.
Tja, en daar is niet zo veel aan te doen behalve de kinderen helpen sterker te worden. Door er gewoon voor ze te zijn. En even slikken, over 3 à 4 jaar is het voorbij.
Sini
Omdenken
Doenja, wat ontzettend jammer dat het toch weer zo loopt. Je had het zo anders gehoopt... Maar ik zeg tegen jou wat ik ook tegen Mara heb gezegd: vechten hiertegen heeft absoluut geen zin en kost alleen maar (negatieve) energie en levert je frustratie op.
Als je het nou eens helemaal anders aanpakt? Je huurt voor de hele vakantie een stacaravan ergens op een camping in Nederland. Of je zet een tent + zwembad op je eigen landgoed . En de kinderen kunnen komen wanneer ze willen. Ze zijn intussen allemaal op een leeftijd dat ze voor zichzelf kunnen zorgen, dus als jullie er niet de hele tijd bij zijn is dat niet erg. En je zegt tegen moeder dat het je allemaal niets uitmaakt, als de kinderen maar de helft van de tijd bij jullie zijn. Desnoods week op - week af. Het levert je in ieder geval rust op, geen stress. Oké, geen lekkere zonvakantie, maar wel gezellig en ontspannen samen zijn. En dan doe je inderdaad hier in Nederland wat leuke dingen. Een pretpark, rondvaart door Amsterdam, je maakt een lekkere fietstocht door een mooi gebied, je doet een dagje strand, er valt genoeg te doen en te zien, ook in Nederland.
Ik snap dat de opstelling van moeder het bloed onder je nagels vandaan haalt, maar ze heeft ruimschoots bewezen dat ze niet te sturen is, niet voor rede vatbaar, en dat ze over alles de strijd aan gaat. Stap uit de strijd. Ga geen alternatieven bedenken waar ze weer tegen in opstand kan komen. Gewoon niet. Dan maar geen vakantie zoals in de boekjes.
Adem in, adem uit...
Oh, ik realiseer me dat ik vanachter mijn toetsenbordje heel makkelijk praten heb hoor. Maar elke andere weg leidt tot frustratie denk ik.
Tja
Sini heeft volgens mij gewoon gelijk. Ze maakt plannen om jullie dwars te zitten. Dan pas je je aan, en dan past zij zich ook aan zodat ze jullie toch nog dwars kan zitten. En als je dan desnoods met behulp van de rechter alsnog je zin krijgt dan gaat ze dreigen.
Dit werkt voor haar en dit blijft werken. Je kan nu alvast - eventueel via de rechter - de vakantie proberen af te dwingen die voor jullie werkt. Begin je vroeg, dan heeft iedereen nog voldoende tijd om te plannen. Maar als ze daarna de kinderen emotioneel chanteert en die laten zich vervolgens emotioneel chanteren, dan heb je er uiteindelijk nog niks aan.
Overigens gaat ze na de meerderjarigheid van de kinderen vermoedelijk gewoon door, en is het niet met de vakantie dan wel met feest- en verjaardagen. Net zolang totdat haar kinderen er paal en perk aan stellen. Van hen zal de oplossing moeten komen.
Groeten,
Temet
Uit de strijd ja
Pennestreek, uit de strijd ja. Dat doen we, deden we. T levert niks op. Ze zoekt weer iets nieuws (zoals mij lastigvallen op mn zakelijke mail)
Zelf hebben we ook allebei n bedrijf. Willen we weg kunnen dan moeten we ook vervanging regelen. Ook wij moeten dingen vastleggen. Een hele zomer n sta caravan huren kunnen wij ook niet. Als ondernemer kun je niet zes weken vrij nemen. En de kinderen willen zo graag naar t buitenland. Dat hebben ze nooit gedaan voor de scheiding.
Een dagje weg moet ook iedereen inplannen. Iedereen heeft verplichtingen. Dus plannen. Maar dat kan zo dus niet. Bah wat een etterbak.
overigens
De nucleaire optie, zoals Amerikanen dat dan noemen, is om bij een volgende dreiging met zelfmoord of vergelijkbare onzin Veilig Thuis in te schakelen. Dat zou ik alleen doen als je jezelf ook beschikbaar wilt stellen om de drie kinderen permanent in huis te hebben.
Dus: nu moeder de wacht aanzeggen, en erbij zeggen dat als ze weer dreigt met zelfmoord of het uit huis knikkeren van haar bloedjes, je helaas geen andere mogelijkheid ziet dan je zorgen te uiten tegenover Veilig Thuis.
Maar hier moet je heel goed over nadenken en je moet het heel goed doorspreken met ten eerste je partner maar ook met de kinderen, in elk geval met die twee oudsten. Het zet de zaken enorm op scherp. Maar het maakt moeder wel duidelijk dat haar gedrag serieuze consequenties heeft. Die ondervindt ze nu namelijk (nog) niet. Behalve een proceskostenveroordelinkje hier en daar, maar dat is voor haar waarschijnlijk alleen maar een bevestiging van haar slachtofferschap.
Sowieso denk ik dat je dit met man en kinderen moet bespreken en een koers moet uitzetten voor de periode dat er nog kinderen meegaan op vakantie. Willen jullie de confrontatie met moeder aan? Zo nee, dan zit een familievakantie met alle kinderen in de zomer er niet in. Misschien als de jongste 23 is ofzo, en iedereen zijn eigen plan trekt. Willen/durven ze wel de confrontatie aan? Ok, dan bedenken hoe dat aan te pakken.
Groeten,
Temet
Weekenden
Hoezo horen de weekenden niet bij een vakantie? Dat is onredelijk. Het middelste weekend van een periode van 2 weken toch zeker wel? Ik zou iets plannen voor 10-12 dagen vanaf de maandag. In dat middelste weekend zijn jullie dan gewoon weg.
plan
Dat lijkt me een goed plan van Pennestreek. Laat je niet zieken, houdt het fijn voor de kinderen. Ergens in Zeeland, een waddeneiland of Friesland, genoeg fijne plekken in Nederland. Of vlakbij in de Ardennen.
Maar het is wel triest: die van 17 en 20 zijn op een leeftijd dat ze hun eigen plan kunnen trekken, maar als er dan wordt gedreigd met zelfmoord (zeer schadelijk!) blijven ze in de tang..
Probleem
Het probleem is dus niet de omgangsregel maar een dwarse ex die psychisch niet in order is. Kinderen van 20 en 17 zijn inmiddels in staat om hun eigen beslissingen te nemen. Natuurlijk kunnen ze dat niet doen als de moeder dreigt met zelfmoord. De vakantie lijkt me dan het minste probleem. Moeder zal psychisch zeer veel invloed hebben op de kinderen en dit zal ook schade kunnen veroorzaken. Dus ik zou me niet concentreren op de vakantie en de omgang maar op het begeleiden van de kinderen naar een positie waarin ze sterker staan om hun eigen beslissingen te nemen. Laat die vakantie maar. Dat gaat toch niet lukken op deze manier. En uiteindelijk is dat maar een symptoom van een groter probleem.
2 weken
Dan kun je toch wel naar het buitenland? Frankrijk, Engeland, Oostenrijk, Tsjechie, Denemarken. Zelfs als het eerste weekend afvalt omdat moeder dan nog moeilijk doet: vertrek je op maandag en kom je een week later op zondag terug. Ik zou nu verder nergens op reageren, geen rechtszaak, alleen maar aangeven: genoteerd. Dan eigen plan maken en dat vervolgens zonder enig commentaar uitvoeren.
Wat Temet terecht aangeeft: als iemand wil sarren zal er altijd iets zijn. Als niets helpt, doe dan niets.
Tsjor
Ambulance
Heel simpel, weer kort geding, en als moeder weer dreigt met zelfmoord als jullie willen vertrekken, bellen jullie alvast de ambulance. Je laat haar opnemen op de PAAZ en je vertrekt op vakantie. Is ze nu helemaal besodemieterd!
De volgende keer dat ze met een auto vol spullen voor de deur staat, dan pakken jullie die auto gewoon uit. Kinderen zijn altijd welkom.
Dat van dat pleeggezin, dat geloven die kinderen toch niet echt? Ze zijn volwassen c.q. hebben een vader, jeugdzorg gaat dus nooit een pleeggezin voor ze regelen. Er zijn zat kinderen die veel dringender pleegzorg nodig hebben. Moeder kraamt onzin uit, leg dat de kinderen uit.
Ik vrees inderdaad dat de kinderen zelf uiteindelijk in opstand moeten komen tegen dit manipulatieve gedrag van moeder.
Wat ik zou
proberen is het loslaten. Dus aangeven wanneer jullie op vakantie gaan aan de kinderen. Ik zou dan kiezen voor de eerste en de laatste week van de vakantie.
De kinderen zijn oud genoeg om zelf keuzes te maken. Als zij ervoor kiezen om zich te laten manipuleren door hun moeder, dan is dat hun eigen keuze. Natuurlijk is dat niet leuk, maar het is niet anders. Een weekje naar het buitenland (niet te ver) met de auto geeft nog wat flexibiliteit.
Verder ga je dan dus akkoord met de verdeelde vakantie, maar legt direct de data vast. Dit laat je de kinderen ook in hun eigen agenda zetten. Op die manier valt moeder vanzelf door de mand.
Daarnaast zou ik ook zeker Veilig Thuis inschakelen als ik zou vernemen dat moeder dreigt met zelfmoord. Dat geeft namelijk een onveilige situatie voor de kinderen.
Hopelijk komt het goed. Ik zie bij mijn dochter dat zij steeds vaker tegen haar vader durft te zeggen wat zij wil. Wat hij dan ook probeert te manipuleren, als zij iets wil, dan is ze standvastig. Zeker als ze weet dat het al ver van te voren is aangegeven.
Sterkte, ik weet helaas hoe vervelend ex-partner kunnen zijn, waarbij ze dan heel hard roepen dat het in het belang is van de kinderen, maar de kinderen zelf er heel anders over denken.
twee weken vakantie
Ik zou gewoon in die eerste twee weken een dag of 12 naar het buitenland gaan. Regel je gewoon nu en vertelt het ook de kinderen. Ik denk net als Temet dat het niet gaat veranderen en dat de rechter er bij halen voor niemand een goed idee is
Regelen
Lastig is dat je dan ook met de andere kinderen en daarvan de partners en diens partners, een reeks, de afspraken moet verzetten.
Voor zover ze nog niet gemaakt zijn. Dus even op een andere tijd op vakantie is er ook niet bij.
Lastig.
Als het mogelijk is financieel zou ik toch weer een zaak beginnen.
Misschien eerst een keer moeder de afspraken voorleggen zoals ze nu met iedereen geregeld zijn en waarom.
Daarbij de uitspraken van de kort gedingen.
Om te laten zien dat het redelijk is wat jullie vragen.
Dan een zaak beginnen.
En duidelijk tegen de kinderen zeggen dat ze welkom zijn en niet naar een pleeggezin hoeven. Tegen de kinderen dus.
Ik heug me een jongere van wie de moeder op een terminaal ziekbed de nogal kwetsbare zoon nog even snel in begeleid wonen regelde want vader zou hem nooit in huis nemen als zij zou overlijden.
Dat gebeurde natuurlijk wel en deze jongen is nog steeds kwetsbaar maar heeft voorlopig wel zijn vader en zijn stiefmoeder die hem steunen en voor hem zorgen.
Zeggen
Doordat hij zijn moeder geloofde werd zijn angst onnodig aangejaagd.
Paddington VT en Anke
Paddington, VT is al ingeschakeld vanwege de zelfmoord dreigingen van afgelopen februari en de dreigende situatie thuis. Er is n traject opgestart, maar daar heeft ze zich telkens onderuit gedraaid. Toch is ze gedwongen mee te werken anders zou de Raad vd Kinderbescherming ingeschakeld worden. En toen is ze brullend weggelopen bij de laatste kans, het laatste gesprek, dat ze kreeg.
T grootste probleem is dat de kinderen niet weten of verteld wordt dat dit neigt naar psychische problematiek. Dat willen we niet. Niet iemand zwart maken. De kinderen willen dat de situatie normaal en rustig wordt. Maar wat we ook doen, t wordt niet beter.
Anke, ze nemen niemand meer zomaar op, op de PAAZ. Er zijn geen ‘bedden’ meer beschikbaar. Dat was vroeger misschien zo. De kinderen zouden t ook niet willen.
De kinderen geloven heilig wat hun moeder beweert. Je gelooft je eigen moeder toch? Hun wereld zal instorten.
nou eh...
Die kinderen zijn toch ook niet gek? Die zien en snappen onderhand ook wel dat hun moeder niet helemaal spoort. Waarom zou je daar niet over praten met ze? Het klinkt nu alsof je het over kleuters hebt, maar de oudste is volwassen!
Hoezo "hun wereld zou instorten?" Dat lijkt me wel wat overdramatisering.
En nogmaals: als je nooit kunt 'winnen' omdat die moeder altijd weer wat verzint, laat het dan los. Misschien dat het iedereen uiteindelijk meer oplevert als je er eens een keer géén strijd over aangaat.
vraagje
"Toch is ze gedwongen mee te werken anders zou de Raad vd Kinderbescherming ingeschakeld worden. En toen is ze brullend weggelopen bij de laatste kans, het laatste gesprek, dat ze kreeg."
En heeft dat geen gevolgen dan?
"T grootste probleem is dat de kinderen niet weten of verteld wordt dat dit neigt naar psychische problematiek. Dat willen we niet. Niet iemand zwart maken. De kinderen willen dat de situatie normaal en rustig wordt. Maar wat we ook doen, t wordt niet beter."
Ik begrijp dat de kinderen al wat ouder zijn. Ik denk dat vader toch eens met ze om de tafel moeten gaan zitten en serieus met ze moet gaan praten over wat er gebeurd is. Desnoods met bewijs op papier als hij dat heeft.
Mijn ex had ook ernstige psychische problematiek. Dat kwam er anders uit, hij zat mij niet dwars zoals de ex van jouw partner, maar de kinderen hebben er ook erg onder geleden. Toch bleef ik hem, net als jij, de handen boven het hoofd houden want ja, het is wel hun vader en je mag hem niet zwart maken.
Uiteindelijk is de bom zeer heftig gebarsten.
De kinderen (die ongeveer dezelfde leeftijd hebben als de jouwe) hebben het mij erg kwalijk genomen dat ik vader uit de wind heb gehouden. Ik heb veel met ze gepraat en ze uitgelegd in wat voor situatie ik zat, dat ik heb geleerd dat je de andere ouder nooit mag afvallen, dat soort dingen. Gelukkig hebben we het uit kunnen praten, maar als ik het over kon doen was ik meer open tegen ze geweest en had ik actiever hun kant gekozen en hen gesteund.
Openheid dus. Maar laat dit wel aan je partner over. Als stiefmoeder zul je waarschijnlijk vooral olie op het vuur zijn.
KOPP
Misschien is het een idee om eens te kijken naar informatie over KOPP kinderen. Daar zou je nuttige tips kunnen vinden.
Wat betreft de vakantie. Ik zou echt niet meer meewerken aan die onzin. Boeken, kinderen inladen en 3 weken weg gaan. Klaar. Als ze aan het touw hangt als jullie terugkomen dan is dat pech voor haar.
Oké, dat is wat cru maar ik zie al jaren iedereen op eieren lopen vanwege haar fratsen en mijn geduld zou al lang geleden op zijn geraakt.
Verder ga ik mee in wat onder andere Arda en Paddington zeggen: de oplossing van dit gedoe ligt bij de kinderen. Moeder kan jullie en haar kinderen in het gareel houden met haar chantagepraktijken omdat de kinderen daar ontvankelijk voor zijn. Als de kinderen zich niet meer door haar dreigementen laten manipuleren zal het stoppen.
Laat de vader of een hulpverlener dit systeem open leggen aan de kinderen zodat ze haar doorzien. En dan niet vanuit de gedachte dat ze kwaadaardig probeert het contact tussen vader en kinderen te blokkeren maar vanuit compassie met een wanhopige moeder die al haar man verloren heeft en nu doodsbang is haar kinderen kwijt te raken aan de vader en zijn, veel leukere, vriendin.
Geef de kinderen de zekerheid dat ze, wat er ook gebeurt, bij vader terecht kunnen en dat er voor alles een oplossing te vinden is. Maak de kinderen sterker en onafhankelijker zodat ze een normale relatie met hun moeder kunnen opbouwen. Nog niet eens alleen voor het gedoe nu maar ook omdat het vroeg of laat zal escaleren tussen moeder en (een van de) kinderen met een definitieve breuk als gevolg. Moeder is hoe dan ook 50% van hun afkomst en het is nooit goed om die verbinding kwijt te raken.
Praktische oplossing, zoals Alison zegt
Je accepteert de eerste twee weken. Gaat de eerste maandag weg van die twee weken.
En na twee weken meld je aan moeder dat je nog een week wegblijft.
Zo kan de schuld naar jullie en niet naar de kinderen.
Als moeder vindt dat het weekend ertussen in niet bij de vakantie hoort, knik je ja en doe je nee.
Daarnaast zeker met de kinderen (laten) praten over de situatie. Zodat zij de situatie beter gaan begrijpen. Zoals Sally en Alison hierboven uitleggen.
I
Dat zou ik ook overwegen
Wat ze opsnoept pak je terug. Jullie hebben de eerste twee weken min een weekend. En in die 3 weken bij haar, komen de kinderen dan ook terug voor het weekend, of geldt die regel dan opeens niet?
Communiceer met jouw kinderen dat ze de eerste 3 weken bij jullie zijn en pak je verloren weekend terug.
En ga nog gezellig een midweekje weg met zijn kinderen in de laatste week van de vakantie. Ook dan kun je naar het buitenland. Een dag of 5 naar Venetië, Rome, Barcelona, Parijs of Londen. Ze verdienen het.
En ik denk overigens ook dat de kinderen onderhand echt de leeftijd hebben om wat meer informatie te krijgen. Je vriend moet ze ook wel de gereedschappen bieden om een gezonde verstandhouding met hun moeder te krijgen. Dit probleem is namelijk niet alleen voor nu, maar voor de rest van hun leven. Die kinderen moeten handvaten krijgen.
Maar eigenlijk is dat allemaal aan je vriend. Als hij erin meegaat accepteert hij dat hij niet met zijn kinderen op vakantie kan zoals hij dat wil. Dat is aan hem. Dat wil nog niet zeggen dat jullie dan niet met jouw kinderen op vakantie kunnen.
En bijna niemand kan 6 weken in een stacaravan zitten. Maar je kunt hem wel 6 weken huren en dan als en soort duiventil af en aan er naar toe gaan. Kan ook in Belgie, Luxemburg en Duitsland. Uurtje rijden en je bent al een aardg eind. En daar kun je ook op en af een weekendje of een paar daagjes naartoe, al dan niet in wisselende samenstelling. Al was het maar als denkbeeldige dikke middelvinger naar moeder toe.
Staat er wat hard Doenja
Is niet zo bedoeld.
Maar er zijn volgens mij maar twee keuzes:
Of het zo laten en accepteren dat 3 weken met z’n allen er niet in zit. En je dan niet laten kennen en er samen het beste van maken. Daarmee haal je de angel eruit. En de kinderen uit de strijd.
Of er goed je tanden laten zien.
En dat is een keuze die je vriend moet maken. Maar sowieso eens met zijn kinderen om tafel gaan zitten en de kaarten op tafel leggen lijkt mij geen gek idee. Als ze naar het buitenland willen, zijn daar bepaalde keuzes voor nodig. Willen ze die maken? En zo niet wat dan te doen met de vakantie.
Fijn dat ze bezig zijn met moeder. Natuurlijk weten de kinderen hiervan niets, in ieder geval niet van jullie.
Bij mijn dochter is het stiefmoeder met psychische problematiek (met diagnose). Hier weet mijn dochter ook niets van. Het probleem met het niet willen weten dat een van beide ouders liegt speelt hier ook. Op dit moment heeft mijn dochter hulp in de vorm van Jeugdmaatschappelijk werk. Persoonlijk heb ik het gevoel dat ze het prettig vind om over de situatie te kunnen praten met iemand. Wellicht helpt dat in jullie situatie ook.
Wat betreft de leugens heeft mijn dochter op dit moment ervoor gekozen om er gewoon niets van te vinden. Helaas verzint haar vader wel iedere keer een reden om onze dochter toch te belasten met zaken over de scheiding. Gelukkig is ze nu zo ver dat ze het dan gaat navragen bij mij. Ze wil dan graag beide kanten van het verhaal horen. Dit komt omdat ze heel vaak te horen heeft gekregen van hulpverleners dat ze gewoon kan aangeven dat ze bepaalde dingen niet wil horen. Als ze dan toch verplicht wordt door haar vader om dingen aan te horen, dan wil ze het ook van mijn kant weten.
Wat het belangrijkste blijft is dat jullie blijven communiceren dat ze bij jullie altijd welkom zijn. Pak die 2 weken en geniet van die periode. Uiteindelijk zullen de kinderen echt voor zichzelf gaan kiezen, zeker als jullie helpen om hun zelfvertrouwen op te bouwen.