Wel of geen contact meer met de vader

Hoi,

Ik zit momenteel in een dubio en weet eigenlijk niet goed hoe ik met de situatie om moet gaan. Mijn man en ik zijn nog officieel getrouwd maar we zijn wel al uit elkaar. Hij woont niet in Nederland en hij is ook geen Nederlander. De reden dat we uit elkaar zijn is omdat hij mij een aantal keer bedrogen heeft en veel leugens vertelde. Ik kwam hier helaas pas veels te laat achter. We hebben samen 2 kindjes. 2 jaar geleden ben ik terug naar Nederland gekomen met de kindjes om hier samen een toekomst te beginnen. Ik heb gezorgd dat ik een baan en huisje kreeg om zo mijn man naar Nederland te halen. Het was een moeilijke tijd maar ik deed er alles aan om samen te zijn. Toen hij eenmaal het visum had wilde hij zich niet permanent vestigen. Hij is de afgelopen 2 jaar een aantal keer op en neer gereisd en bleef maar onduidelijk en excuses bedenken om telkens terug te gaan. Hij zag ons elke keer een paar maanden niet. Nu is het alweer 7 maanden geleden en vorig jaar zelfs 8 maanden. Ook als hij dan terug was in zijn land nam hij niet veel contact op. Uiteindelijk en ik er dus achter gekomen dat hij al een tijdje een andere relatie heeft wat hij ontkent. Die vrouw blijkt zwanger van hem te zijn. Ik kan niet omschrijven hoe ik me voel maar het liefst delete ik hem uit mijn leven. Hij heeft niet alleen mijn leven kapot gemaakt maar ook ons als gezin en helemaal de kindjes. Ze zijn nog heel jong maar mijn oudste snapt wel al dat papa er niet is. Ik zal nooit kwaad praten over hun vader. De foto's van hun papa staan ook op hun kamertjes. Ik heb er altijd alles aan gedaan om maar het contact tussen hun en papa goed te houden omdat ik vindt dat de kindjes papa nodig hebben en andersom ook. Altijd heb ik gevraagd bel voor de kindjes, kom hierheen, zorg voor ze ben er voor ze...maar al de moeite komt vanuit mij. Soms belt hij een keer en dan vervolgens 2 weken weer niet. Dan belooft hij mijn oudste tot 2x toe dat hij komt maar komt vervolgens niet. En als ik dan die teleurstelling zie in dat gezichtje dan breekt mijn hart. Hij neemt maar contact op wanneer het hem uitkomt en wanneer hem dat zint. Ik ben er zo klaar mee. Ik heb ook gezegd: de kindjes zijn geen stuk speelgoed die je maar uit de kast trekt wanneer jij er zin in hebt en ze weer terugstopt als je er geen zin in hebt. Kinderen hebben jou nodig als vader maar je doet totaal niks voor ze. Hij wordt dan boos en zegt dat het allemaal niet waar is en dat hij ze mist etc. Buiten dat om ontvang ik ook geen geld van hem voor de kindjes of geen steun op welke manier dan ook. Hij toont nauwelijks oprechte interesse en ik merk dat als hij dan eens belt mijn kindjes wel van slag zijn na zon gesprekje van slechts 2 minuten. Op deze manier wil ik eigenlijk niet dat hij contact met ze heeft aangezien ze er niet beter op worden. Ik zou nooit hem bij de kindjes weghouden maar het voelt alsof ik geen keuze meer heb dan dat wel te doen. Puur omdat ik niet wil dat mijn kindjes hieronder meer lijden.

Wat vinden jullie wijsheid? Door alle emoties weet ik niet goed waar ik nu goed aan doe.