Welke houding bij ernstige ziekte (ex) schoonmoeder
Ik heb hier al eerder een topic over gestart maar die is afgesloten.Mijn kinderen 19 en 17 hebben al jaren geen contact meer met hun vader maar met hun oma wel..Zij is nu sinds enkele maanden ernstig ziek ,… longkanker met uitzaaiingen en genezing is niet mogelijk.Dit laatste weten ze sinds deze week.Oma was de ‘lijm’ van de familie maar is sinds haar diagnose in een depressie beland en moeilijk te bereiken…Informatie krijgen we via haar zus af en toe maar beperkt .Hun vader gaat nu wel terug geregeld naar zijn moeder maar betrekt de kinderen er niet bij.
Ik weet niet goed welke houding ik mij moet aannemen.Mijn zoon is zeer gesloten en mijn dochter weet nog van niets.De familie neemt enkel contact op
Met mijn zoon en mijn zoon heeft nu gezegd tegen hen dat ze ook contact moeten opnemen met zijn zus om haar de situatie uit te leggen dat hij niet wil dienen als boodschapper.De banden liggen allemaal zeer complex.Daarom wil ik mij ook op de achtergrond houden.Ik heb gezegd dat als ik iets kan doen ik er voor hem ben.Aan mijn dochter heb ik voorlopig niks gezegd en hoop ik dat er iemand van de familie haar inlicht zodat er toch een opening is voor contact.
Ik vind het zeer moeilijk,…ik wil me niet moeien maar wil er wel zijn voor mijn kinderen.Doe ik er goed aan mij op de achtergrond te houden of juist niet…Het is tenslotte mijn ex schoonfamilie niemand zit op mij te wachten maar ik wil ook niet te weinig doen.
ik heb het er zelf heel erg moeilijk mee,verdriet omdat mijn kinderen dit moeten meemaken…Oud zeer die naar boven komt.Ik heb altijd een goeie band met haar gehad en zij stond altijd 200 % achter mij en en de kinderen vooral toen haar zoon het liet afweten om voor zijn kinderen te zorgen.Uren is ze bij mij geweest om erover te praten.Ze kwam altijd naar de verjaardagen en feestjes van mijn kinderen omdat ik er haar graag bij had en ik het ook niet meer dan normaal vond dat ze erbij was.Het is z’on fucked up situatie nu want hun vader staat er nu opeens wel voor zijn moeder maar houdt onze kinderen er volledig buiten alsof ze buitenstaanders zijn.En ik sta erbij en kijk ernaar.Buiten er zijn voor mijn kinderen kan ik niet veel doen…
Als oma contact met jou opneemt en zij vroeger jou veel gesteund heeft, zou het voor jullie beiden dan niet fijn zijn als jij apart bij haar langs gaat? Jullie zijn geen vreemden voor elkaar, in tegendeel.
Oma heeft je zelf toch benaderd? Tsjor
Natje1812 schreef op 10-05-2023 om 07:16:
ik heb het er zelf heel erg moeilijk mee,verdriet omdat mijn kinderen dit moeten meemaken…Oud zeer die naar boven komt. Ik heb altijd een goeie band met haar gehad en zij stond altijd 200 % achter mij en en de kinderen vooral toen haar zoon het liet afweten om voor zijn kinderen te zorgen. Uren is ze bij mij geweest om erover te praten. Ze kwam altijd naar de verjaardagen en feestjes van mijn kinderen omdat ik er haar graag bij had en ik het ook niet meer dan normaal vond dat ze erbij was.Het is z’on fucked up situatie nu want hun vader staat er nu opeens wel voor zijn moeder maar houdt onze kinderen er volledig buiten alsof ze buitenstaanders zijn.En ik sta erbij en kijk ernaar. Buiten er zijn voor mijn kinderen kan ik niet veel doen…
Ik begrijp het ook niet Natje. Ook jij hebt altijd een hele goede band met haar gehad, beschrijf je. Ze is betrokken geweest in jullie gezin en heeft zich opengesteld voor jou en je kinderen. Wat houdt je dan tegen om nu sámen met je kinderen naar voren te stappen? Zit dat oude zeer tussen haar en jou? Of tussen je ex en jou? Als dat laatste aan de hand is, waarom laat je dat dan meewegen? Dat is toch niet nodig?
Natje1812 schreef op 10-05-2023 om 07:16:
ik heb het er zelf heel erg moeilijk mee,verdriet omdat mijn kinderen dit moeten meemaken…Oud zeer die naar boven komt.Ik heb altijd een goeie band met haar gehad en zij stond altijd 200 % achter mij en en de kinderen vooral toen haar zoon het liet afweten om voor zijn kinderen te zorgen.Uren is ze bij mij geweest om erover te praten.Ze kwam altijd naar de verjaardagen en feestjes van mijn kinderen omdat ik er haar graag bij had en ik het ook niet meer dan normaal vond dat ze erbij was.Het is z’on fucked up situatie nu want hun vader staat er nu opeens wel voor zijn moeder maar houdt onze kinderen er volledig buiten alsof ze buitenstaanders zijn.En ik sta erbij en kijk ernaar.Buiten er zijn voor mijn kinderen kan ik niet veel doen…
Dat is heel verdrietig, maar vader gaat niet over wat opa en oma wel en niet delen met de kleinkinderen.
In een normale situatie informeer je vaak één iemand per gezin.
Bij mijn vader in de familie waren er alleen al 28 ooms en tantes, dus als het met eentje niet goed ging, dan werd uit elk gezin één kind, meestal de oudste of degene met de meeste mantelzorgtaken, benaderd met de vraag dat te communiceren naar de broers en zussen. Anders heb je een dagtaak aan het communiceren van slecht nieuws.
Jullie situatie is niet 'normaal' omdat vader en kinderen geen contact meer hebben. Dat weten opa en oma en tante, dus die informeren dan de kinderen als ze dat willen. Het is denk ik ook goed om zelf aan te geven wat ze wenselijk vinden. Je zou ook samen met de kinderen langs kunnen gaan. Fijn dat je ex opeens weer interesse toont in zijn ouders, maar daar hebben je kinderen niks aan.
En dat verdriet en oud zeer...dat mag er zijn. Maar zorg er wel voor dat je je kinderen steunt en er voor ze bent en ze niet te veel belast met allerlei oud zeer. Daar kunnen ze niks mee. Ze weten uiteindelijk echt wel op wie ze konden bouwen en op wie niet.
Ik heb dit hele draadje doorgelezen en zit alleen maar verbaasd te denken 'waar doe je nou zo moeilijk over?'
Jij hebt een goede band met oma, de kinderen hebben een goede band met oma: maak dan afspraken om op bezoek te gaan bij oma! Wat is daar ingewikkeld aan?
Ik heb toevallig recent het advies gehoord van een kinderpsycholoog over het probleem "hoe kinderen te betrekken en hoeveel met ze te delen als een dierbare op afzienbare tijd gaat overlijden". Dat ging met name over de vraag in hoeverre je gewoon moet blijven doen zoals altijd, en in hoeverre je expliciet aan de slag moet met het feit dat iemand niet lang meer zal leven.
Twee dingen zijn me bijgebleven. De ene was een vergelijking die die kinderpsycholoog zelf maakte om aan kinderen het probleem uit te leggen. Ik vond dat een heel mooie metafoor (daarom bleef ie me ook bij). Je zit in een roeiboot, en je hebt twee riemen. De ene is: doorgaan of er niks aan de hand is. De andere is: aandacht voor het naderende verlies. Als je alleen maar aan éen roeiriem trekt, kom je niet vooruit en blijf je in kringetjes ronddraaien. Je moet allebei doen: zowel doorgaan, als aandacht hebben voor wat er gaat komen.
Het tweede wat me bijbleef was de tip over hoe het gesprek met kinderen aan te gaan. Die was: bespreek met de kinderen (die er de leeftijd voor hebben, het ging niet over kleuters) hoe ze later terug willen kijken op deze fase. En die tip lijkt me ook in de situatie van jouw kinderen goed bruikbaar. Hoe willen ze later terugkijken op die laatste fase in het leven van hun oma? Daaruit vloeit dan ook voort wat ze moeten doen of juist laten. Dus misschien is dat iets waar je kinderen wat aan kunnen hebben.
Ik snap wel dat de familie maar met 1 persoon van jouw gezin contact opneem. Normaal gesproken kun je er vanuit gaan dat de rest van het gezin wel op de hoogte gehouden wordt. En aangezien jij geen directe familie meer bent, vind ik het niet raar dat je oudste volwassen zoon op de hoogte gehouden wordt.
Als ik het goed begrijp is er geen contact tussen de kinderen en vader over het naderende einde van oma. Er is wel contact tussen een tante en zoon, waarbij zoon het vervelend vindt om de boodschapper te zijn. Dat is wel begrijpelijk als je 19 bent. Pak jij die rol dan op. Dus, wat nu als zoon jou vertelt wat tante doorgeeft en jij dochter op de hoogte houdt?
Verder zijn hier veel wijze dingen gezegd en handvatten gegeven en met name Temets reactie vind ik een mooi advies hebben. Sterkte, de komende tijd.
Ik maak me wat meer zorgen over de fase waarin oma te ziek zal zijn om zelf af te spreken met mijn kinderen.Maar ik denk waarschijnlijk al te ver.We zien wel hoe het evolueert.Ik heb al 2 goeie gesprekken gehad met mijn zoon,mijn dochter reageert emotioneler dat had ik wel verwacht.Ik zal hen zo goed mogelijk begeleiden.Toen mijn vader ziek was en uiteindelijk op sterven lag was het gemakkelijker te regelen zeg maar…ik ging elke dag en ze konden dan zelf kiezen of ze meegingen of niet…Ze zijn ondertussen een beetje ouder en ik moet er vertrouwen in hebben dat ze dingen zelf zullen vragen of regelen.
Maar Natje, wat wil jij eigenlijk? Vind je het fijn haar een bezoek te brengen, zonder je kinderen? Heb jij behoefte aan een vriendelijk gesprek met haar?
Omdat ze contact legde met jou, krijg ik het gevoel dat ze jou net zo graag nog een keer wilt zien; bevestiging dat jij niet meer boos bent op haar familie, door bij haar langs te gaan. Want als zij sterft, wie is dan de lijm tussen je kinderen en hun familie van vaders kant. Lijkt mij dat ze het goed wilt afsluiten. Mogelijk wel wat veel NIVEA, maar ook heel menselijk gedacht.
Ik wil haar zeker nog eens zien en volgens mij wil zij mij ook wel nog zien…Ze weet dat ik niet boos op haar ben,nooit geweest.Wel boos op haar zoon die nu voor een ongemakkelijke situatie zorgt door gewoon niet normaal met zijn kinderen om te gaan.Daar zit mijn angst dat het moment oma achteruit gaat mijn kinderen niet meer gaan betrokken worden.Maar ik denk al te ver denk ik.
Natje1812 schreef op 10-05-2023 om 20:22:
Ik wil haar zeker nog eens zien en volgens mij wil zij mij ook wel nog zien…Ze weet dat ik niet boos op haar ben,nooit geweest.Wel boos op haar zoon die nu voor een ongemakkelijke situatie zorgt door gewoon niet normaal met zijn kinderen om te gaan.Daar zit mijn angst dat het moment oma achteruit gaat mijn kinderen niet meer gaan betrokken worden.Maar ik denk al te ver denk ik.
Misschien is het goed dat jij zelf contact met desbetreffende tante opneemt en haar gewoon de situatie uitlegt zoals deze daadwerkelijk is? Vraag je meteen of zij jou op de hoogte houdt en je eea kunt communiceren met de kinderen.
Sterkte gewenst!