willen beide huis niet uit
Ha,
Mijn man en ik gaan al lange tijd heel slecht en hebben al vaker een echtscheiding overwogen. De reden waarom we niet doorzetten is ook omdat we beiden ons huidige huurhuis met betaalbare huur niet willen/kunnen verlaten. De consequentie voor degene die eruit gaat is namelijk dat die de stad uit moet omdat een betaalbare huurwoning niet te krijgen is hier en we beide niet kunnen kopen. Mijn man is ZZP-er en getroffen door Corona. Dus nu nauwelijks inkomen. Ik heb een redelijk inkomen maar werk op tijdelijke contracten en dus ook niet zeker of ik een duur huis in de vrije sector op lange termijn kan betalen.
We hebben een kind van 14 dat ons uiteraard beide nodig heeft. Een verhuizing naar een andere plaats van een van de ouders heeft ook voor haar grote consequenties.
Stel we komen er samen niet uit. Wie bepaalt dan wie in het huis mag blijven wonen? Gaat daar dan een rechter een oordeel over vellen?
offtopic
Wij (zelfde situatie) hebben afgesproken dat degene die wil scheiden en dat als eerste uitspreekt het huis verlaat 
we zijn dus nog steeds bij elkaar
In jouw geval zou ik kijken of jullie niet aparte slaapkamers kunnen krijgen en het vol proberen te houden tot je kind jullie niet meer nodig heeft. Of gewoon eentje op een kamer of birdnesting met eentje van jullie de ene week op die kamer en de ander in het huis en dan de week erna omwisselen. Of wisselen per maand. Die kamer moet dan in de buurt zijn en bereikbaar voor jullie kind. Kind blijft in het eigen huis. Jaar of vijf moet toch lukken zo?
dus triva
Als jouw vent vreemd gaat en nog eens en nog eens en jij spreekt dan uit dat je wil scheiden....moet JIJ het huis uit!
Lekker geregeld.
Sipje is het een idee om manieren te bedenken dat je in huis een scheiding van tafel/bed- organiseert?
Ank
Twee smileys en je ziet nóg de grap niet?
Maar ik zal bij het ontbijt even duidelijk makendat als hij vreemd gaat de deal andersom is 
Huurcontract?
Vaak staat er maar één naam op het huurcontract. Als de ander in het huis blijft, zal dat moeten worden goedgekeurd door de verhuurder.
Jullie bepalen dat
“ Stel we komen er samen niet uit. Wie bepaalt dan wie in het huis mag blijven wonen?”
Het is een misvatting te denken dat er anderen zijn die voor jullie gaan bepalen hoe jullie leven er verder uit gaat zien.
Jullie zijn volwassen en moeten dat zelf regelen.
Het is wel mogelijk dat er regels zijn die sturend uitpakken. ZIe wat Elenah daarover schrijft. Wie is de hoofdhuurder? Ga er maar van uit dat die er mag blijven wonen en dat de ander moet vertrekken van de verhuurder.
M Lavell
“ Wie is de hoofdhuurder? Ga er maar van uit dat die er mag blijven wonen en dat de ander moet vertrekken van de verhuurder.”
Dat lijkt me wat kort door de bocht.
Mocht jij niet de hoofdhuurder zijn, maar dus wel daar willen blijven, dan kan je eerst vragen aan de verhuurder of je ook op het huurcontract kan komen, of je vraagt de huurvoorwaarden op en leest die erop na.
Of je zoekt uit aan welke eisen moet zijn voldaan om mede-huurder te worden.
Als jullie beide huurder zijn, dan lijkt het handig dat jullie er samen uitkomen. In het laatste geval door een dobbelsteen op te gooien. Laat het lot beslissen.
Wel vervelend als de andere ver weg moet verhuizen, ook voor kind. Maar beide verhuizen (beide de stad uit en een beetje bij elkaar in de buurt?) is voor kind misschien nog vervelender? Hebben jullie daaraan gedacht?
En wat van het idee iets kleins erbij te huren en elkaar daar wekelijks af te wisselen waarbij kind in de huurwoning blijft? Is dat praktisch mogelijk (is zoiets in de stad te vinden en zouden jullie dat kunnen en willen) en financieel haalbaar?
Nee
Bij huwelijk wordt de echtgenoot automatisch medehuurder en heeft een gelijk recht op de woning bij scheiding. Bij samenwoners ligt het anders.
Er wordt in de praktijk vziw met name gekeken naar wie de meeste zorg voor de kinderen heeft, de kansen op de woningmarkt etc, maar alle omstandigheden kunnen een rol spelen.
Groeten,
Temet
Rechter
TO, uit de reactie van Temet (advocaat geweest en weet er dus veel vanaf) kan je afleiden dat als jullie er echt niet samen uitkomen en niet willen dobbelen, je naar de rechter zult moeten gaan. En dan zal die beslissen, rekening houdend met de aspecten die Temet noemt.
Maar ook dat kan je dus van tevoren niet altijd goed inschatten hoe die gaat beslissen op dit punt.
Nee
Dat schrijft Temet niet.
De “er wordt gekeken naar....” slaat niet op de rechter, maar op de verhuurder. Die moet namelijk een zorgvuldige afweging maken, maar mag daarbij wel eigen regels laten gelden.
Er kan bijvoorbeeld ook naar het inkomen van de achterblijvende huurder gekeken worden.
De oplossing
Je kunt de verhuurder om een beslissing vragen, maar dat kan niet door te vragen wie van de twee men wil houden. Op die manier wordt er niet besloten.
Je kunt het verzoek indienen voor een van de twee.
Als de verhuurder akkoord gaat, blijft die dus zitten.
Moet je wel vooruit beslissen voor wie het verzoek ingediend zal worden.
Een verzoek indienen?
Een verzoek indienen om te mogen blijven wonen in je huurwoning, vanwege een scheiding?
Rode krullenbol
M Lavell
Ik schat in dat de tweede alinea van Temet toch echt op een beslissing van een rechter ziet, maar dat kan zij zelf hier bevestigen.
En jouw weg van het indienen van een verzoek voor een van beide: het probleem is dat ze allebei willen blijven en dus niet kunnen beslissen.
Temets reactie lezend, ga ik er dus vanuit dat de rechter daarover beslist als ze er samen niet uitkomen.
Ik weet niet of de verhuurder de achterblijver (evt. door de rechter bepaald) zal weigeren ivm ontbreken van inkomen of onzeker inkomen.
Nadia heeft gelijk
De rechter wijst het huurrecht van de echtelijke woning toe. De verhuurder heeft daarbij niets in te brengen.
Ook als partijen er zelf uitkomen zal in veel gevallen in de echtscheidingsbeslissing staan wie het huurrecht van de woning krijgt, dan beslist de rechter conform de afspraken die dan al tevoren tussen partijen zijn gemaakt.
Als partijen het niet eens zijn en de rechter moet gaan afwegen, dan komen alle omstandigheden aan de orde. Meestal geldt trouwens bij een sociale huurwoning (dan is er meestal geen vraag wie het betalen kan): wie de kinderen krijgt, krijgt het huis.
Groeten,
Temet
Temet
'De rechter wijst het huurrecht van de echtelijke woning toe. De verhuurder heeft daarbij niets in te brengen.'
Dat geldt alleen als beiden al op het huurcontract staan.
ElenaH
In #8 schrijft Temet: ‘ Bij huwelijk wordt de echtgenoot automatisch medehuurder en heeft een gelijk recht op de woning bij scheiding. Bij samenwoners ligt het anders.’
Dat betekent als ik dat goed begrijp dat bij een huwelijk dat niet allebei de echtelieden op het huurcontract hoeven te staan om toch allebei het recht te hebben om te kunnen blijven wonen. En als ze er niet uitkomen, beslist de rechter er over.
Inderdaad
'Als echtgenoot of geregistreerd partner van de huurder bent u automatisch medehuurder, zolang u in dezelfde woning woont. Bij vertrek van de huurder wordt de medehuurder automatisch de huurder. Dit geldt ook als het huwelijk of geregistreerde partnerschap is gesloten na het ingaan van de huurovereenkomst.'
Ik zie het inderdaad staan op de website van de rijksoverheid.
Mooi is dat
Stel dat ik ga samenwonen en de relatie gaat uit, dan loop ik dus kans dat IK mijn huis uit moet?
Tessa
Nee, alleen als je een geregistreerd partnerschap aangaat. Maar dan is het ook niet (meer) JOUW huis maar júllie huis ...
Los van de rechten
Even helemaal los van wie welke rechten heeft. Hoe realistisch is het dat de vertrekkende persoon elders wel snel genoeg een woning heeft? Je schrijft dat jij niet weet of je voor vrije sector in aanmerking komt en dat je ex is getroffen door de Corona-crisis. Komt hij wel in aanmerking voor vrije sector? Staat een van jullie beiden inmiddels al ergens ingeschreven voor sociale huur?
Mijn ex heeft destijds onze gezamenlijke woning verlaten, maar inmiddels is hij al 4 jaar woningzoekende. Hij staat ingeschreven hier in de stad, maar heeft bij lange na niet genoeg inschrijftijd en ook zijn vriendin loopt tegen hetzelfde probleem aan. Ze loten al jaren mee met alle beschikbare loterijwoningen, maar tot nu toe zonder succes. Inmiddels staan ze ook elders ingeschreven, tot wel 100 km hiervandaan. Op basis van inschrijftijd hebben ze ook daar nog absoluut geen kans. Ook daar loten ze mee met de loterijwoningen en die kansen lijken beter dan hier. Hier loten er soms wel meer dan 2000 mensen mee voor een woning, terwijl het er daar vaak maximaal rond de 200 of 250 zijn.
Voor mijn kinderen is deze situatie verre van optimaal. Zij kunnen niet gewoon even bij hun vader langs gaan, laat staan logeren. Echt, mijn kinderen zouden er veel meer aan hebben als vader 100 km verderop een woning had, dan hoe het nu is.
Mochten jullie nog niet ingeschreven staan, dan zou ik dat zo snel mogelijk in verschillende plaatsen doen. In sommige plaatsen kom je vaak wel binnen 2 jaar aan een woning, terwijl je in andere plaatsen wel meer dan 10 jaar moet wachten. Je zou je ook allebei in kunnen schrijven en kijken wie het eerst aan een woning komt die nog een beetje aan jullie wensen voldoet.
Vakantiehuisje?
In onze gemeente ben je bij scheiding, in de meeste gevallen, geen urgentiegeval meer. Dat was "vroeger" wel zo. Je mag wel (tijdelijk) in een huisje op omliggende vakantieparken wonen.
Kijk eens op Funda, bij huren en bij recreatie.
Vakantiehuisje was hier niet mogelijk
Ex hier is ook in de wijde omgeving op zoek geweest naar vakantiehuisje, chalet of andere tijdelijke woning, maar was hier geen optie. Ook voor vakantiehuisjes zat je meestal al boven de 750 per maand en uiteraard geen mogelijkheid voor huursubsidie. Was met hun inkomen niet te doen. Als je een dergelijk bedrag op kunt brengen, zou je misschien ook naar vrije sector kunnen kijken.
Misschien inderdaad wel een optie voor to of partner, maar wilde ook vooral laten zien dat het los van de vraag wie vertrekt nog niet zo gemakkelijk is en het belang van inschrijven benadrukken.
Urgentie is hier ook geen optie. In een dergelijke als je met kinderen dakloos dreigt te worden en de kinderen ook niet bij de andere ouder kunnen blijven. Het is gewoon minder gemakkelijk dan een paar jaar geleden.
Niempje.
Ingeschreven staan voor een huurwoning is zeker altijd verstandig. En ja, de vakantiehuisjes zijn hier idd ook rond de €800,- per maand.
Het wordt idd de laatste jaren steeds lastiger. Op Facebook zie ik ook regelmatig wanhopige oproepen staan voor onderdak na een scheiding.
750
'Ook voor vakantiehuisjes zat je meestal al boven de 750 per maand en uiteraard geen mogelijkheid voor huursubsidie'
Vrije sector woningen zitten daar vaak flink boven. Prijzen van 1200 tot 1500 euro per maand zijn heel normaal. Alles onder de 1000 euro heeft zo maar 200 aanmeldingen. Dus voor 750 euro zou ik het zeker niet laten.
Vrije sector
Vrije sector begint bij 738 ofzo. Natuurlijk is er meer aanbod in de hogere prijsklasse, maar zelfs in de meeste grote steden is er wel iets te vinden tussen 750 en 1000, maar voor mensen die afhankelijk zijn van sociale huur is dat niet op te brengen.
Woon zelf in Utrecht en zelfs voor loterijwoningen (sociale huur) in de zogenaamde achterstandswijken loten hier al vaak meer dan 2000 mensen mee.
beiden recht
Dank voor het meedenken.
We hebben beide recht op het huis, contract staat op ons beider naam.
Ik baal ervan dat er eigenlijk geen 1 oplossing structureel goed is. Birdnesting voor een paar jaar tot dat dochter uit huis is, lijkt me vreselijk eerlijk gezegd. Dat kan nog 4-5 jaar duren. Ik weet wel dat ik niet veel recht van spreken heb want scheiden doet lijden, maar als je nog 4 jaar aan je ex vast zit met een birdnest huis. iK weet het niet. Ik denk dat de rek er daarbij voor ons uit is. Ons eigen huis is te klein om apart te slapen. Dat is dus ook geen optie en dan ontlopen we elkaar ook te weinig.
Een recratiewoning kan ik eens induiken inderdaad. Dat zou evt. ook een tijdelijke oplossing kunnen zijn.
Mijn man staat ingeschreven bij de woningdienst maar zoals gezegd: dat duurt minstens 10 jaar voordat dat wat oplevert.
Ik durf nauwelijks een beslissing te nemen. Als je dan al die verhalen hoor over de giga crisis die ons te wachten staat. Dan ben ik bang dat ik straks iets buit de deur ga huren want de enige met inkomen, werkloos raak door de crisis, huis niet meer kan betalen en dan alsnog met lege handen kom te staan....
En man gewoon probleemloos in ons huis blijven wonen voelt ook zo onterecht. Ik heb jarenlang de financiële kar getrokken en de huur betaalt. Zijn werk was altijd al af en aan. En dan zou ik er nu uit moeten? Maar goed, ik snap ook wel dat als hij 0 inkomsten heeft, het reeël is dat ik opstap.
Onze dochter zal denk ik 50-50 willen kwa wonen. Ze zal nooit fulltime bij 1 ouder gaan wonen denk ik. Ik wil dat ze daar zuiver in kan kiezen, en niet dat het van invloed is op wie het huis krijgt. of weg moet.
Nou. Ik word er best een beetje down van... het voelt allemaal nog veel uitzichtlozer dan een echtscheiding op zichzelf al is....
Meer mogelijkheden
'Mijn man staat ingeschreven bij de woningdienst maar zoals gezegd: dat duurt minstens 10 jaar voordat dat wat oplevert.'
Je kunt ook jezelf inschrijven. Veel woningen worden verhuurd met via een lotingssysteem. Als er twee mensen meedoen heb je dubbele kansen.
'En man gewoon probleemloos in ons huis blijven wonen voelt ook zo onterecht. Ik heb jarenlang de financiële kar getrokken en de huur betaalt.'
Tsja, wat moet je met zo'n argument? Bijzonder.
Tsjor
tsjor
Wat bedoel je nou? Wat vind jij daar dan van?
Ik denk
dat Tsjor bedoelt dat als een man voor het grootste deel van het inkomen heeft gezorgd tijdens het huwelijk, maar weinig mensen het vreemd vinden dat hij ook na het huwelijk blijft zorgen voor inkomsten (partneralimentatie) voor de vrouw. En het ook niet vreemd vinden dat hij het huis uitgaat, zodat vrouw met de kinderen kan blijven zitten in het gezamenlijke huis.
Ik snap dat dit misschien een van de redenen voor de scheiding is, als het niet bewust zo afgesproken is. Dat TS misschien het gevoel heeft dat toekomstige ex van haar profiteert. Maar als je zo gaat denken wordt het natuurlijk al gauw een vechtscheiding. Als beiden het belang van het kind bovenaan hebben staan en als ze beiden elkaar wat gunnen kunnen ze een heel eind komen.
Sipje, ik zou toch nog eens nadenken over dat birdnesten. Dat hoeft toch niet tot je dochter het huis uit gaat? Maar dan heb je tijd om een andere oplossing te bedenken terwijl je wel al uit elkaar bent. Dat geeft rust. En ik zou allebei werk zoeken dat wat zekerder is.
Of probeer toch zoveel mogelijk als vrienden in een huis te wonen. Je kunt bijvoorbeeld samen met je dochter op de grote slaapkamer gaan liggen en je man op haar kamer. Of je gaat kijken naar een plek bij familie of bekenden. Of je zoekt een kamer ergens (in onderhuur dus). Er zijn nu in de crisis ongetwijfeld mensen die extra inkomsten zoeken en een kamer gaan verhuren. En nu er geen buitenlandse studenten komen (voorlopig) is er misschien ook wel woonruimte in studentensteden beschikbaar.
Of jullie kunnen kijken naar sociale huur in een andere plaats, zodat jullie allebei een ander huis krijgen en je dochter dan verder reist naar school en clubjes.
Ik snap dat het allemaal niet optimaal is, maar dat is een scheiding nooit. Ik denk dat het jullie kan helpen om het idee los te laten dat alles wat je nu regelt direct perfect en voor altijd moet zijn. De eerstvolgende stap is een tussenstap. Maar als jullie het erover eens zijn dat uit elkaar de beste oplossing is, dan zou ik dat toch gewoon gaan regelen. En alle problemen die je tegen gaat komen, die dienen zich niet allemaal tegelijk aan. Stap voor stap, een ding tegelijk.
Sterkte.
Inderdaad
Zou inderdaad ook zelf inschrijven als ik jou was. In de plaats van voorkeur, maar ook in omliggende gebieden. Tien jaar wachttijd is best lang. Met loten heb je kans dat een van jullie eerder iets heeft en vergroot je je kansen met 2 inschrijvingen. Je maakt die kansen nog groter door ook elders in te schrijven en mee te loten. Vaak is de wachttijd in andere plaatsen minder en je hebt extra loterijwoningen om op te reageren.
Weet natuurlijk niet welke kant van het land je zit, dus maar even mijn kant als voorbeeld. Hier in Utrecht wacht je minimaal 10 jaar en is de kans met loterijwoningen klein. Regio Ede ligt niet om de hoek, maar is te doen, ook met Ov. Wachttijd daar is aanzienlijk korter dan hier. Zo zullen er ook bij jullie plaatsen zijn om je kans te vergroten.
idd birdnesting
Je kunt dat wel vreselijk vinden maar het lijkt mij minder erg dan in de situatie zitten waar je nu zit en dat jij alleen het risico loopt als je iets anders zoekt ivm je baan.
Ik zou wel een maand op maand af gaan of minimaal om de 2 wk en niet elke week.