wordt dit ooit beter
Na 17 jaar gelukkig (in mijn ogen getrouwd) 3 kids en toen plots de mededeling gekregen van mijn vrouw dat ze zich niet meer aangetrokken tot mij voelde. Gesprekken gehad en we zouden er samen voor gaan, na paar dagen werd duidelijk dat ze wel gevoelens had voor een ander (collega) ook hier wilde ik voor openstaan en samen vechten voor onze relatie helaas werd al snel duidelijk dat zij dit niet meer wilde. Hoop emoties en eerste week nog samen in huis met de kinderen wat helemaal niet ging. Nu allebei onderdak en om de beurt in het huis met de kinderen, idee is dat ik daar blijf wonen alleen dit kan alleen als zij afziet van PA wat ze in principe ook aangeeft te doen. Zijn inmiddels 6 weken verder en 3x bij mediator geweest
Waar ik vooral moeite mee heb is dat het lijkt of ik voor haar niet besta, als ik emotioneel wordt moet ik me niet zo aanstellen en me er maar overheen zetten. Ook blijf ik maar verwijten krijgen dat ik mijn toenmalige schoonouders (die eerste dag verhaal haalden waarom ik boos was) heb verteld dat ze met die andere man bepaald sms contact had (later ook bevestigd door haar aan haar fam), en ze geeft nu dit de reden dat haar familie de breuk niet willen accepteren terwijl dit de waarheid was .
onlangs heeft ze de kids verteld dat ze de andere man date (ze kennen hem via werk) toen ik daar vervolgens met de kids over wilde praten hoe ze dit vonden kreeg ik verwijten dat ik daar niet met hun over had te praten... notabene mijn eigen kinderen terwijl ik al die tijd daarvoor verzwegen heb dat ze met die andere man date en nooit enige toespeling op de kids heb gedaan
Zij blijft maar aangeven overal dat die man een gevolg is en geen oorzaak. Als je alleen dan vraagt naar argumenten wat er dan zo slecht was dan krijg je eigenlijk weinig tot niks scheidingwaardig is (letterlijk hij gooit zn sokken vaak naast de wasmand of ja laatste tijd dacht ik niet meer wauw toen ik je zag.
Ondertussen wordt ik continu neergesabeld mag ik met haar nergens over praten en op het moment dat ik laatst boos werd om de situatie wordt meteen de PA kaart getrokken waar ik van haar van afhankelijk ben. Als ik ergens niet heen wil omdat die man er dan ook is dan is er onbegrip, en zodra ik volschiet bij de kids (2e kerstdag wisselmoment) krijg ik naar mijn hoofd dat ik mijn verdriet niet bij hun moet dumpen.. Bij de mediator is het ook enkel zij die van alles eist, mag haar niet appen, wisselmoment vindt zij ongemakkelijk, praktische vragen worden via de kinderen gesteld zodat ze mij niet hoeft te appen.
Dit terwijl ik gewoon aardig probeer te zijn en ook zaken als rooster voor de kids kunnen we prima regelen. Zodra we alleen met zn 2en in een ruimte zijn of ergens samen moeten zijn voor een besprekening wordt ze erg zenuwachtig en bot, ze kijkt me ook totaal niet aan.
Heb zoveel verdriet en dan ook nog eens hoe het nu gaat, snap dat ze een ander heeft en inmiddels ook zo ver dat door alle pijn en verdriet dat ik haar absoluut niet meer terug zou willen (ook aangegeven toen ze riep heb hem helemaal niet gemist zelfs met kerst dat teruggaan voor mij ook geen optie meer is). Maar waarom kunnen we niet gewoon normaal met elkaar praten en aardig doen, we blijven immers ouders en met elkaar verbonden in die hoedanigheid... iemand hier ook ervaring mee?
dat is gewoon ook heel vervelend, zij zit boven op de berg van verliefdheid, en dat wil je laten zien. Dat is prima, maar maakt ook dat je oogkleppen op hebt voor je omgeving. Dat wordt vanzelf minder. Ondertussen heb jij er maar mee te dealen en dat is niet fijn.
Of een goed gesprek er ooit gaat komen dat weet je niet. Op dit moment is dat ook beter van niet, de afspraken zijn gemaakt en vers, die hoeven waarschijnlijk nog geen herziening. Op dit moment is het beter om wat afstand van elkaar te nemen en je eigen dingen op te bouwen. Dan kun je over een jaar dat gesprek eens proberen te hebben.
En wat let jou om ook die leuke dingen met je kinderen te doen. Dat ze dingen dubbel doen, is voor die kinderen geen probleem.
Ysenda schreef op 30-06-2025 om 11:17:
dat is gewoon ook heel vervelend, zij zit boven op de berg van verliefdheid, en dat wil je laten zien. Dat is prima, maar maakt ook dat je oogkleppen op hebt voor je omgeving. Dat wordt vanzelf minder. Ondertussen heb jij er maar mee te dealen en dat is niet fijn.
Of een goed gesprek er ooit gaat komen dat weet je niet. Op dit moment is dat ook beter van niet, de afspraken zijn gemaakt en vers, die hoeven waarschijnlijk nog geen herziening. Op dit moment is het beter om wat afstand van elkaar te nemen en je eigen dingen op te bouwen. Dan kun je over een jaar dat gesprek eens proberen te hebben.
En wat let jou om ook die leuke dingen met je kinderen te doen. Dat ze dingen dubbel doen, is voor die kinderen geen probleem.
Dankjewel, ja t voelt echt zo respectloos alsof die 15 jaar niks betekent hebben en dat ze niet even rekening houden met je maar dit antwoord van je helpt t me meer te begrijpen.
Doe verder absoluut leuke dingen met de kids al sinds begin laat dat echt niet liggen hoewel ik soms merk dat ze even een paar dagen niks willen ze hebben hier nog hun eigen kamer, een tuin en ruimte om te spelen en waar ik in het begin de neiging had ze continu te willen 'entertainen' en leuke dingen merk ik dat ze echt behoefte hebben aan f rust en ruimte om zelf hun gang te gaan.
Wie weet deed ze dat juist met opzet om het extra duidelijk te maken dat ze door is met haar leven en aan jou te laten weten dat er geen kans is dat het tussen jullie ooit nog wat kan worden, hoe pijnlijk t ook is. Zo te lezen schrok je hier toch behoorlijk van dus het doet je nog wel wat. Heb/had je wellicht diep van binnen nog de hoop dat t ooit goed komt? Ben je wellicht van de kaart omdat omdat je nu ook de pijnlijke waarheid ziet dat het voorbij is?
Snap dat het klote voelt maar misschien heb je t ook wel nodig om definitief los te laten. Mijn ex heeft zich de afgelopen jaren en vooral tijdens de scheding zo naar opgesteld dat ik totaal geen gevoelens of respect meer voor haar heb. Dat ze een week na de scheiding meldde dat ze een ander had (speelde dus al in de maanden daarvoor dat we al uit elkaar waren) deed me gelukkig helemaal niets. Als je nog iets voor iemand voelt is dat een stuk moeilijker lijkt me.
Kop omhoog, borst vooruit en laat zij zich maar voor gek zetten op het schoolplein. Kans is groot dat andere ouders er ook wat van denken als ze dat zien.
JohanV76 schreef op 01-07-2025 om 12:08:
Wie weet deed ze dat juist met opzet om het extra duidelijk te maken dat ze door is met haar leven en aan jou te laten weten dat er geen kans is dat het tussen jullie ooit nog wat kan worden, hoe pijnlijk t ook is. Zo te lezen schrok je hier toch behoorlijk van dus het doet je nog wel wat. Heb/had je wellicht diep van binnen nog de hoop dat t ooit goed komt? Ben je wellicht van de kaart omdat omdat je nu ook de pijnlijke waarheid ziet dat het voorbij is?
Snap dat het klote voelt maar misschien heb je t ook wel nodig om definitief los te laten. Mijn ex heeft zich de afgelopen jaren en vooral tijdens de scheding zo naar opgesteld dat ik totaal geen gevoelens of respect meer voor haar heb. Dat ze een week na de scheiding meldde dat ze een ander had (speelde dus al in de maanden daarvoor dat we al uit elkaar waren) deed me gelukkig helemaal niets. Als je nog iets voor iemand voelt is dat een stuk moeilijker lijkt me.
Kop omhoog, borst vooruit en laat zij zich maar voor gek zetten op het schoolplein. Kans is groot dat andere ouders er ook wat van denken als ze dat zien.
Nou nee dat het voorbij is dat weet ik wel en ik zou ook zelf niet meer willen dat het goedkomt want vertrouwen is 0 maar de confrontaties met hem samen vind ik inderdaad nog erg moeilijk en dat ze elkaar kusten was ook gewoon het totale gebrek aan respect wat mij pijn doet en ja gevoel zal er nog zeker zijn, ook al heeft ze heel lelijk tegen mij gedaan heb op de een of andere manier toch soort een van respect/fatsoen en probeer alles juist/netjes te doen. En een keer een normaal gesprek kunnen voeren zou ook fijn zijn maar zoals moet 'gewoon' accepteren dat dit er niet meer in zit (iig voorlopig) dus kop omhoog en borst vooruit is inderdaad het enige wat ik kan doen 