Zijn er hier mensen die een relatie hebben met een weduwnaar/weduwe met volwassenen kinderen?
Dag allemaal,
Ik ben een weduwe zonder kinderen en heb 1,5 jaar geleden een zeer toffe man leren kennen die weduwnaar (5jaar) is met een dochter van 23 jaar. Helaas de dochter is niet blij met de nieuwe relatie. Ze zegt dit dan ook expliciet, ze heeft niet graag dat haar papa iemand anders heeft. Dit was zo bij zijn vorige relatie ook.... Hoe ga ik daar het best mee om?
Ikzelf kan dit zeer goed begrijpen dat dit moeilijk is voor de dochter, ze is tenslotte haar moeder verloren en dat is zeker niet evident als er iemand anders in het leven van haar vader komt. Het is dan ook niet meer dan normaal dat er tussen vader en dochter een hechte band is opgebouwd.
Ik maak mij toch ergens een beetje bang. Mijn vriend en zijn vrouw hebben er alles aan gedaan om dit kind te hebben. Eenmaal het kind er was draaide alles rond het kind en was er voor hem geen sprake meer van een man-vrouw relatie. Dus het kind is enorm verwend, overgewaardeerd en overbeschermd.
Ze wou nooit een vakantiejob doen, is niet oplossingsgericht, zeer lage frustratietolerantie, weinig of geen doorzettingsvermogen en elke wens willigt hij in. Ze is soms echt stout toen. Zeggen dat hij lui was, terwijl hij direct springt voor iedereen. Durfde ook tegen hem te roepen, allemaal waar ik bij was. Het inhoudsniveau en het betrekkingsniveau zit zeker niet snor in de communicatie. Het gaat eerder naar een man-vrouw communicatie. Tegenover mij is ze de ene keer vriendelijk en de andere keer niet vriendelijk. (Aantrekken en afstoten.)
Nu is ze afgestudeerd en ging reeds vanaf december een job zoeken omdat ze dit jaar maar een paar vakken te doen had. Helaas daar is niks van in huis gekomen. Naar autonomie verwerven zegt hij, dat dit boterhammen en tijd vraagt. Want dit heeft ze op geen enkel vlak.
Mijn vriend wil niet meer naar een psychologe gaan, hij zegt dat deze ze niet al op een rij hebben....
Ikzelf woon nog in mijn huisje. Ik weet alles vraagt tijd, maar ik zou toch graag samenwonen binnen een bepaalde tijd en geen 5-10 jaar latten....
Hoe zouden jullie daarmee omgaan?
Lieverdjelief
tja
Als jij zo'n negatief oordeel hebt over dat meisje, dan snap ik wel dat zij jou niet ziet zitten. Blijkbaar is dat gevoel zeer wederzijds...
Wat wil je vriend?
Jij zou op termijn wel willen samenwonen, wil je vriend dat ook?
Als je je vriend laat kiezen tussen jou en zijn dochter dan ga je dat verliezen.
Ik zou er met je vriend eens een gesprek aan wagen, hoe ziet hij de toekomst? Samen met jou in één huis? Wachten tot dochter de deur uit is, al is het over 10 jaar?
Ik zie jou bericht niet als erg negatief over zijn dochter. Je beschrijft dat de band wel erg innig is, dit zal zeker ook mede komen omdat de moeder is overleden. Waarschijnlijk heeft ze niet echt persoonlijk een hekel aan jou maar ze is bang de band met haar vader te verliezen.
Doe je wel eens samen iets met haar? Winkelen? Bioscoopje? Ze is 23, een volwassen vrouw. Haar moeder hoef je niet meer te zijn, maar een leuke vriendin zeker wel.
Je bent niet haar concurrent, misschien is zij net zo bang als jij?
Wil40
Niet negatief over de dochter?!
"Dus het kind is enorm verwend, overgewaardeerd en overbeschermd, ze wou nooit een vakantiejob doen, is niet oplossingsgericht, zeer lage frustratietolerantie, weinig of geen doorzettingsvermogen..."
owkee... en hoe interpreteer jij dit in niet-negatieve zin?
Nuchtere kijk?
Als TS dit in persoon zo tegen de jongedame zou zeggen is dat idd erg negatief. Maar ze omschrijft haar in een topic naar ons toe om een omschrijving te geven wat het probleem is.
Ze zegt niet:"het is een kreng of een stomme troela'. Dat is een zinloze mening en we kunnen er niets mee. Nu schrijft ze dat het een wat lui, verwend prinsesje is die niets bijdraagt en op de zak van papa leeft.
Daarom kan het nog wel een lief meisje zijn met een prima karakter, later, als ze groot is. Wat ik nu over haar lees geeft mij meer de indruk dat ze nog kinderlijk is en niet zelfstandig op haar 23e.
Bedankt voor de reeds gegeven reactie's
Goede avond,
Inderdaad de dochter is zeer verwend. En dat baart mij grote zorgen...... (Het is nu eenmaal een feit.... Zegt mijn vriend zelf.)
Dat zegt mijn vriend zelf ook, hij gaf dit zelf eens aan. Op een avond zei hij eens..... mijn dochter doet toch niets en is zeer gemakzuchtig. En ook niet vriendelijk tegen jouw.... Toen heb ik de koe bij de horens genomen en gevraagd of we geen hulp van derden zouden inroepen. (Psychologe) Zo gezegd zo gedaan. De psychologe zei dat ze niemand zou aanvaarden in zijn leven, omdat gans haar leven al rond haar heeft gedraaid. De psychologe zei haar ook te confronteren met het feit dat ze niet vriendelijk was tegen mij. Dat heeft mijn vriend dan gedaan en ze zei dat ze het niet graag had dat hij iemand anders had. (Was in zijn vorige relatie ook zo. ...) Mijn vriend was er niet goed van, ik had me aan dit scenario verwacht. Nu wil mijn vrien niet meer gaan de confrontatie is voor hem te groot. Hij zegt dat psychologen ze niet op een rij hebben. (Verdringing.)
WIL40 (Bedankt voor uw constructieve inbreng.) dat wil ze niet hoor shoppen met mij. Haar reactie is eerder van: gij daar en ik hier!
Bvb ik vraag haar hoe is het geweest op school? Zij: "ik praat daar niet graag over!" Mijn vriend: "oh, maar zoetemieke, dan moet ge daar niet over praten.... "
Als ze gezien heeft dat haar vader ziet, dat ze onvriendelijk is tegen mij is ze de volgende keer zeer vriendelijk.
Ik begrijp dan ook geen 100% maar 200% dat het niet makkelijk is uw moeder te verliezen.
Al bij al spijtig dat dit zo een vaart moet lopen. Ik had dit eigenlijk nooit verwacht omdat ik een vrij sociaal iemand ben. En me er zeer bewust van ben dat ik de moederrol niet kan en wil innemen.
Lieverdjelief
Autonomie
Ook, is er op geen enkel vlak nog autonomie verworven en dat baart mij zeer grote zorgen.....
Tja
Gezien het feit dat je vriend niet bereid lijkt om de koe bij de hoorns te vatten, zul je of moeten accepteren dat het zo gaat tot ... tja, tot wanneer want wie zegt dat ze zelf ooit een gezonde relatie kan krijgen, of weggaan. Een tussenweg zou kunnen zijn dat je vriend echt een "keuze" moet maken, zeker niet tussen jou en zijn dochter maar tussen jou en de ongezonde relatie met zijn dochter. De relatie is ongezond omdat deze jonge dame eigenlijk jaloezie vertoont t.o.v een nieuwe partner alsof ze zelf eigenlijk de vervanging van haar moeder is in het leven van haar pa.
Als je vriend niet kan accepteren dat zijn relatie met zijn dochter heel ongezond is (en het zal voor pa en dochter niet een makkelijke weg zijn) dan kun je beter verder met je leven.
Maar, hoe dan ook, het is een lange weg dat je te gaan hebt.
Sini
Zussen
Ik heb zelf geen ervaring met weduwnaars, maar mijn zussen wel. De ene zus is ermee getrouwd, de andere heeft een punt achter de relatie gezet, maar dat lag niet aan het feit dat hij weduwnaar was. Bij de nu getrouwde zus, kwam pas goed naar voren dat de kinderen wat 'ingewikkeld' deden, toen ze bij haar toen nog vriend introk. Er werd haar regelmatig verteld dat 'we het hier anders doen dan jij'. Ze deed de klep van de wc niet dicht, het licht niet direct uit, dit niet dat niet... en dat werd haar door de kinderen te verstaan gegeven. Nog steeds kun je merken dat het gezin van mijn zwager iets 'pietluttiger' is met bepaalde dingen, maar daarmee is kennelijk wel te leven. Hoe mijn zwager naar haar kinderen kijkt zal ik nooit weten denk ik, maar het komt warm en hartelijk over. Hun vader is er nog.
De ex-vriend van mijn andere zus had bij aanvang van hun relatie al volwassen dochters en die werden ontzettend door hem verwend. Voor een groot deel omdat ze hun moeder moesten missen vermoed ik. Ze hoefden maar met de vingers te knippen of pappa trok de portemonnee open, zelfs nog toen ze al werkten en een vriend hadden (waarvan eentje goed in de slappe was zat). Tussen mijn zus en de dochters heeft het nooit geboterd. Alsof alles wat vriend deed uit de koker van mijn zus kwam. Ex was nogal goedgelovig en impulsief bij beslissingen rond geld en de dochters profiteerden daarvan aan de ene kant en gaven zus aan de andere kant over bepaalde zaken de schuld, terwijl dat niet terecht was. Ze vonden duidelijk dat zijn prioriteiten bij hun hoorden te liggen en niet bij mijn zus. Dat nam echt bijzondere vormen aan en hij ging daar ook in mee. De situatie was zo ongezond, dat hij vaak ook niet vertelde wanneer hij naar een dochter ging, opeens was hij daar zonder dat even te zeggen. Zo is ze nooit bij een verjaardag geweest van de dochters en de dochters zijn één keer bij haar geweest en toen was de toon ook niet vriendelijk. Het is natuurlijk mooi dat een vader voor zijn kinderen door het vuur gaat, wie wil dat nu niet?, maar het kan ook doorslaan, ook in de verwachtingen van de kinderen die daaruit voortkomen.
Ik weet niet of je in jouw geval nu al kunt vaststellen bij welke situatie de dochter van je vriend valt. Op het eerste oog bij de situatie van mijn tweede zus, maar het is denk ik nog te vroeg om dat zo stellig te zeggen. Als je veel waarde aan je relatie hecht, zou ik geduld proberen op te brengen, maar wel realistisch blijven. Als het echt niet gaat lukken met de dochter van je vriend, trek jij aan het kortste eind.
ik zou
jouw wens om samen te wonen maar even parkeren en niet de strijd aan te gaan met de dochter. Als het allemaal al zo moeilijk ligt terwijl je nu nog niet eens samenwoont dan wordt dat alleen maar erger. En je vriend is naar zijn dochter een slappeling, sorry dat ik het zo zeg, dus dat ga je echt niet winnen!
Tip: Vertel je vriend dat zijn dochter jaloezie vertoont als zijnde een bedrogen vrouw, en dat jij je niet in een wespennest steekt zolang hij zijn dochter alle ruimte blijft geven.
Ennuh...doe dat ook niet.
sterkte met de situatie!
Lastige situatie
Tante Sidonia, inderdaad ik zal dit moeten parkeren. En ik weet ook dat ik de strijd met de dochter niet moet aangaan. Tenslotte is het zijn dochter....
Mijn vriend een slappeling?: ik denk dat dit gedrag vanuit een schuldgevoel is. Natuurlijk deze dochter heeft gans haar leven nooit een ander rollenpatroon gekend. De vader was steeds met haar weg. Bvb de zondag ging hij steeds bij zijn zuster steeds met haar, zijn vrouw ging bijna nooit mee. ALLES in functie van het kind. (Zegt hij zelf) MAAR hij beseft het wel.... Het is al goed dat hij dit inziet en benoemd.
De situatie maakt het voor hem zeker niet makkelijk, want al wat ze zegt maakt ze niet waar. Dat is een feit... Hoe hard het ook klinkt. Bvb solliciteren vanaf december... Dat is voor hem een zeer zware dobber, dat weet ik. Maar hij zal er nooit over praten, tegen niemand. Zoals ik hem ken, weet ik wel dat het een doener is. En tracht zich dan ook in te zetten. Maar zoals we weten kan loyaliteit zeer ver gaan. En op lange termijn weet ik ook dat het hemd nader is dan de rok. Als er daar te lange tijd over gaat om een interpunctie te zetten. Zoals we weten is het beter eens hard door te gaan, hoe zwaar het ook is. En zwaar zal het zijn. Niet alleen voor onze relatie maar ook voor de dochter zal dit zeker ten goede komen. Maar HOE breng ik dit aan?....... Ik weet veel alleenstaande vaders kruipen letterlijk voor hun kinderen en zien dan ook niet dat de kinderen ongewenst gedrag vertonen. Maar deels ziet hij het wel...
En ondanks wat ik hier nu meemaak is het een prachtvader!
Kaaskopje: idd de tweede situatie denk ik. Idd geduld zal ik moeten opbrengen. Maar ik weet van mezelf dat ik zeer rationeel durf te zijn 
Hij zegt zelf dat het tijd en boterhammen vraagt....
Groetjes,
Lieverdjelief en BEDANKT voor de reactie's