Zo moeilijk voor de kinderen
Afgelopen weekend was het weer raak. De kinderen kwamen thuis en kropen direct op onze schoot, wilden alleen maar knuffelen. Later kwam het eruit: hun vader had opnieuw zijn mond opengetrokken en zijn mening over mij niet onder stoelen of banken gestoken, vervolgens was het de beurt aan mijn man en blijkbaar vindt hij hun stiefzusje van 4 ook een monster. Vervolgens werden ze uitgehoord en ook daar had hij zijn woordje over klaar. De kinderen durven er niets tegenin te brengen en vertellen hem wat hij wil horen en horen alles aan. We weten uit ervaring hoe de rest van de week verloopt: huilbuien en agressieve buien, ook op school. Ik zal waarschijnlijk door de juf worden opgebeld omdat er iets is voorgevallen. De kinderen hebben hier zoveel last van, waarom doet iemand zoiets? Ze hebben al bij een psycholoog gelopen. Als ze willen praten, hoor ik hen aan over wat ze willen zeggen en beaam dat, of zeg dat ik het begrijp of probeer met hen oplossingen te zoeken. Toch lijkt niets te helpen. 6 jaar gescheiden en dan nog steeds zoveel wrok.
Heeft iemand ervaring, wanneer houdt het op?
De wijste zijn...
Moeilijke situatie, An. Je kunt weinig doen, behalve de verhalen van de kinderen aanhoren. Het is belangrijk dat ze bij jou/jullie hun verhaal kwijt kunnen, zonder bang te hoeven zijn dat je daarover stampij gaat maken met hun vader. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is om niet met modder terug te gooien. Ik neem aan dat je allang met hem rond de tafel bent gaan zitten, maar dat elk gesprek escaleert? Is het soms de kift dat jij je leven hebt opgepakt met een nieuwe liefde en een kind... en hij nog geen stap verder is? In dat geval laat houdt hij misschien op zodra hij ook iemand is tegengekomen. Maar ik ken gevallen waarbij vanaf het begin een goede verstandhouding is tussen vader en moeder. Dat is toch het minste wat je voor je kinderen kunt doen... jammer dat je ex dat niet wil inzien.
Herkenbaar
hier dezelfde situatie,bio moeder is hier de stoker. dat duurt al 10 jaar,oudste kind heeft 2 jaar bij jeugdzorg gelopen,moeder weigert mee te werken aan gezinsgesprekken,want zij doet niets fout,ze ziet niet in dat ze op deze manier haar kinderen beschadigt.
Dat is de conclusie van jeugdzorg,oudste is beschadigt door het negatieve gedrag van biomoeder.
Beide kinderen woonden al die jaren in een co ouderschap bij ons en bij biomoeder.
Oudste heeft nu eindelijk durven kiezen om definitief bij ons te wonen.
Ze krijgt nog therapie om te leren met het gedrag van bio moeder om te gaan.
Biomoeder zal nooit veranderen,kind zal dus moeten leren om met deze situatie om te gaan.
Ik ( als stiefmoeder) en mijn man( als haar vader) vinden het hartverscheurend om de worsteling van dit kind te zien.
Zorg dat je kinderen hun verhaal bij je kwijt kunnen,dat je er voor hen bent,en laat niet merken dat het gedrag van hun vader jou raakt.en vooral,probeer te voorkomen dat je hem zwartmaakt tegen je kinderen,loyaliteit van kinderen is zo groot,dit zal het alleen maar moeilijker voor hen maken.
Zeg ze wel dat als ze het gedrag van vader moeilijk vinden,dat ze er met hem over moeten praten,dat jij er niets mee kunt,dat het bij hem ligt.
ik wens je veel sterkte!
Vraagje
An, hoe oud zijn je kinderen?
Groeten,
Temet
Reactie
het is inderdaad zo dat hij nog weinig stappen verder heeft gemaakt, terwijl ik opnieuw ben begonnen. Toch vind ik dat geen reden om zich zo af te reageren op onze kinderen, het is tenslotte een gezamelijke keuze geweest om uit elkaar te gaan. De kinderen zijn nu 13 en 10. Als hij zijn mond houdt, dan hebben de kinderen een hartstikke leuk weekend met hem. Ik heb met hem rond de tafel gezeten, een aantal jaren terug, maar dat maakte de zaak toen alleen maar erger.
De dingen die hij zegt, raken mij niet, ik zou liever zien dat hij dat direct tegen mij zegt, dan dat hij de kinderen daarmee opzadeld. Ik vind het heel erg dat zij op deze manier na 6 jaar nog steeds de rekening van onze scheiding gepresenteerd krijgen.
Triest
zou het niet eens helpen om je kinderen een brief aan hun vader te laten schrijven , om hem uit te leggen dat zij het moeilijk vinden dat hij daar en daar steeds over begint en dat zij het niet durven zeggen op dat moment?