Zoon bijna 18, wat vertel ik hem over zijn vader
Hoi, zoon wordt binnenkort 18. Van tijd tot tijd dreigt mijn ex dat ik dan wel eens zal merken hoe het is je kind altijd te weinig te zien. Mijn ex is altijd ontevreden geweest over zijn aantal dagen en steekt dat niet onder stoelen of banken. Zoon is daar ieder weekend het hele weekend en om de week langer weekend tot maandag. Vind ik persoonlijk niet weinig. Ex heeft een behoorlijke geschiedenis. Tot zoon 8 was waren er veel problemen o.a. met drugs, zijn relaties, schulden en agressief gedrag. Het is daarna gelukkig verbeterd maar het blijft voor hem onmogelijk om zoon alle rust en regelmaat te bieden die hij nodig heeft. Zoon heeft ass dus behoorlik wat rust en regelmaat nodig. Wel zijn ze altijd erg gek op elkaar geweest en hebben ze elkaar ook altijd wekelijks gezien, hoe moeilijk ik dat bij tijd en wijle ook vond. Maar ex blijft dus zwaar verontwaardigd dat zoon hier meer is dan daar. Hij wil bijvoorbeeld week om week maar dan verergert het ass gedrag van zoon teveel. Zoon weet hier allemaal niks van, niets tot weinig over de geschiedenis van zijn vader en ik wil niet kwaad spreken. Wel eens zoiets gezegd als dat ik de zorg wat beter aan kan of zo maar hij vindt zijn vader geweldig. Hij ziet niet dat ik alles doe met school, zorginstellingen etc. Maar als hij 18 is vind ik eigenlijk wel dat hij moet weten waarom de regeling is zoals hij is. Nu hoort hij alleen maar steeds hoe oneerlijk het is en ik ben bang dat dat zijn keuzes sterk gaat beïnvloeden. Maar wat vertel ik hem? Hoop op wat tips. Groetjes Leentje
huh
Omdat hij 18 is moet je hem bepaalde dingen vertellen die je nu nog voor hem achterhoudt?
Ik denk dat je bang bent dat zoon zijn eigen keuzes gaat maken en dat dat niet leuk voor jou uitpakt. Tja, dat zou kunnen. Maar de kans dat hij doorgaat zoals nu lijkt me groter met zijn ASS toch?
Probeer het wat meer los te laten. Ik denk dat het verstandig is dat je hem niet speciaal omdat hij 18 wordt iets gaat vertellen. geef antwoord op zijn vragen als hij die stelt. En ik denk dat je zoon ook heel goed weet en voelt dat jij veel meer voor hem doet en gedaan hebt dan zijn vader. Ook al kan hij het niet exact benoemen.
Blijf de rustige aanwezige stabiele ouder en ga niet lopen trekken.
Vergeet niet dat als hij meer naar zijn vader wil en jij hem tegen wil houden, het alleen maar sterker wordt en dan kun je hem snel afstoten van je.
Wil hij meer naar zijn vader: laat hem gaan, hij merkt waarschijnlijk al zelf wel dat hij bij vader minder structuur krijgt. En op het moment dat jij er een strijd van hebt gemaakt is het voor hem nog moeilijker om terug te komen.
Dus....ontspan.
niks tenzij...
Hij het vraagt. En dan gewoon jouw versie van het verhaal waarbij je opmerkt dat je ex een andere versie kan hebben .
Rustiger
Bedankt voor de tips. Ik denk dat ik inderdaad iets meer moet ontspannen hierin. Het vloog me gisteren nogal aan. Beetje meer vertrouwen hebben denk ik.
hier ook
Ik herken (een deel) van je verhaal. Hier liepen de zaken rond de kinderen ook zoals ze liepen wegens ex' achtergrond; ik had na de scheiding (en eigenlijk ook daarvoor al) alleen de verantwoordelijkheid. Oudste heeft van de feiten rond zijn vader nog genoeg bewust mee gemaakt om te begrijpen waarom. Jongste was te jong om te beseffen wat er gebeurde. Die heeft zijn vader dan ook altijd op een voetstuk gezet, net als jouw zoon.
Ik zat ook in mijn maag met 'vertellen of niet' en ik dacht ook te wachten op vragen. In de veronderstelling dat jongste toch wel opgevangen zou hebben wat er gebeurd was en/of zelf de situatie in zou kunnen schatten, naarmate hij ouder werd. Maar dat gebeurde niet. Jongste is uiteindelijk op een heel vervelende manier achter de (feitelijke) waarheid gekomen, omdat hij een gesprek met een familielid hoorde. Die dacht dat zoon allang op de hoogte was. Toen ontstond een nare sitatie met een volledig onthutste zoon en moest ik een moeilijk gesprek met hem voeren op een heel slecht moment. Ik had dat graag wat subtieler aangepakt en meer 'pedagogisch verantwoord' aangepakt..
Daarom zou mijn advies zijn om de feiten (je had het over drugs, schulden en agressie) in stukjes aan je zoon voor te leggen. Misschien doet er zich een moment voor dat je in een gesprek een bruggetje kunt maken naar de sitatie van toen.
Eigen verantwoordelijkheid geven
Ik zou niet opeens van alles uit de doeken doen. Ik zou ook niet zo de nadruk leggen op dat hij 18 wordt. Dat lijkt mij verwarrend en juist voor vragen zorgen. Je zou hooguit eerlijk, niet sturend en klein houdend over een paar eigenschappen van zijn vader kunnen praten en je zoon in het algemeen op het hart drukken dat hij altijd zijn eigen grenzen in de gaten moet blijven houden. Vind ik het zo nog prettig? Ja, prima! Of nee, hoe ga je daar dan mee om? Voor alles: fijn dat jullie zo goed met elkaar omgaan!
Je zoon zal mogelijk later zelf puzzelstukjes bij elkaar gaan leggen en als hij daar dan mee aankomt bij jou, moet je daar ook gewoon antwoord op geven, of misschien ook zeggen dat hij naast dat hij alles aan jou mag vragen, er eerst ook zijn vader zelf om mag vragen.
Bedankt
Hoi paasei je verwoordt het goed, fijn dat iemand de situatie herkent. Ik weet niet of het mogelijk is dat iemand anders hem dingen verteld. De familie die hier meer over weet heeft geen contact meer met hem. Kaaskopje goede tip van die grenzen. Ik merk dat hij het soms moeilijk vindt om tegen zijn vader in te gaan omdat die snel boos is. Ik probeer hem daar in te steunen en neem het voor hem op.
Dat ik er mee zit omdat hij 18 wordt is omdat het zou kunnen dat ex de druk gaat opvoeren of vaker gaat aandragen hoe oneerlijk het wel niet was. En dat zoon mij daarom vragen gaat stellen. Maar zoals jullie ook adviseren, bij vragen kan ik voorzichtig wat dingen vertellen. Gek eigenlijk dat ik me er zo druk over maak dat ik hem niet zwart wil maken terwijl hij me zoveel ellende en zorgen heeft gebracht. Aan de andere kant draagt dit wel bij aan een goede band met mijn zoon denk ik. Anders zou hij teveel in de war raken. Ik heb altijd gezegd: vertrouw me, ik had een goede reden maar ik ga geen details vertellen. En ik zie nu dat hij zelf steeds meer eigenschappen van ex is gaan zien uit zichzelf. Op zich is dat beter dan wanneer ik het zeg.
Maar
Je zoon ziet zijn vadet nu toch regelmatig? En blijkbaar is er op die momenten geen sprake van middelenmisbruik of agressie. Wasrom zou je je zoon dsn opzadelen met dingen die vroeger gebeurd zijn? Wat heeft hij asn die kennis?
Puzzelstukjes
Sterker nog: ik wist niet eens dat er überhaupt puzzelstukjes wáren om bij elkaar te zoeken.
Toch liep ik behoorlijk vast en duurde het lang voordat ik vragen ging stellen. Ik zou er niet zomaar vauit gaan dat je kind vanzelf gaat vragen als hij er aan toe is.
Ik zou hem stukje bij beetje laten weten wat er gebeurd is, niet nu ineens alles omdat hij 18 is.
hier ook
Mijn ex is erg verslavingsgevoelig en dat is heel vaak misgegaan met met name drank en gokken. Hij had - en heeft eigenlijk nog steeds - een heel onrustig leven met veel ups en vooral downs. Dochter heeft hem heel onregelmatig gezien in haar jeugd (ze is nu 21). Af en toe kwam hij onder invloed hier aan de deur om haar 'op te eisen'.
Ik heb dochter toen ze wat ouder werd en vragen ging stellen verteld dat haar vader en ik heel verschillend tegen het leven aankijken en dat zijn manier van leven niet altijd te combineren is met een kind. Dat ik altijd heb geprobeerd om tijden te vinden waarop zij haar vader kon zien (is ook echt zo) en dat het soms wel goed ging en soms niet. Dat maakt papa geen slecht persoon en dat maakt zijn liefde voor haar niet minder, maar het lukte hem alleen niet zo goed om goed voor haar te zorgen.
Inmiddels ziet zij wel hoe haar vader in elkaar steekt. Ze is blij met het feit dat ze nog contact met hem heeft ook al is dat niet zo vaak en ze is ook blij dat ze bij mij wel die rust, reinheid en regelmaat had waardoor ze haar school goed heeft kunnen afmaken en nu studeert.
Je hoeft niks lelijks over een vader te zeggen om uit te leggen waarom de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.
Uitleg
Het gaat nu inderdaad goed dus dat is fijn. Althans drugs is verleden tijd, geen schulden meer en meer controle over zijn boosheid. Dat geeft ook geen noodzaak om dingen uit te leggen. Maar ex laat regelmatig aan zoon weten dat het allemaal heel oneerlijk is dat hij daar iets minder is dan bij mij. En dat zit me toch dwars. Dat hij zich als een slachtoffer opstelt terwijl hij er zo'n puinhoop van heeft gemaakt. Maar goed dat is meer iets voor mezelf. Ik blijf toch bang voor zijn invloed en dat ik zoon veel minder ga zien straks en dat alles in de soep loopt wat ik tot nu toe met zoveel moeite bij elkaar heb weten te houden. Ik weet dat angst een slechte raadgever is en de inzichten van mijn zoon hebben me al vaker verbaasd maar ik vind het niet makkelijk. Bedankt hoor dat jullie zo meedenken, voor mij heel goed om het vanuit meerdere perspectieven te bekijken xx