zoon heeft het moeilijk met de scheiding
Mijn (ex)partner en ik zijn sinds kort uit elkaar, op zijn initiatief. Het ging al jaren slecht.
Mijn oudste zoon heeft het er erg moeilijk mee. Hij zit op kamers en komt meestal in het weekend thuis. Dit weekend wou hij niet komen , oa door de thuissituatie...
De vorige 2 weken is hij op zaterdag bij zijn vader gaan lunchem, maar die heeft zijn huis nog helemaal niet op orde. Er ligt nog geen vloerbedekking in een groot deel en het staat nog vol met dozen.
Mijn zoon is niet echt een gemakkelijke prater, zeker niet door de telfoon. Ik zou hem graag ermee helepen, maar ik heb geen idee hoe?
Is het beter dat hij pas naar zijn vader gaat als die het wat in orde heeft/ kunnen ze beter ergens een broodje gaan eten / moet ik het erover hebben met hem of juist niet?
Loslaten
De beste gesprekken kun je hebben in een half af huis. Ik heug me hele gesprekken terwijl we iemand hielpen met schuren, schoonmaken, behangen, schilderen, verhuizen, in mijn studententijd, maar ook nog later. Je kunt dan ook nog samen wat dingen doen die ook een goed gevoel geven.
Daar zal het niet vanaf hangen.
Het is ook niet erg als je zoon even wat afstand neemt. Per slot is hij al op kamers en bouwt zijn eigen leven op, dan gaat alles veranderen.
Ook al wissel je niet veel uit, regelmatig contact per telefoon kan wel een steunend moment zijn, liefst op een vaste tijd. Als hij een vraag heeft, of jij wil wat zeggen is er dan wel een gelegenheid.
En doe vooral iets gezelligs of leuks als je iets met hem onderneemt. Maak het niet te zwaar. Het is ook gewoon een kwestie van tijd, van wennen.
En als moeder houd je het recht om zeuradviezen te geven, dus je kunt rustig zeggen: als je vader nog geen keuken van betekenis heeft ga dan even de deur uit voor een broodje samen.
