Zorgen om situatie bij vader
Mijn dochter van 8 is dit weekend bij haar vader geweest. Vanmorgen aan de ontbijt tafel kwamen er ineens vanuit haar een aantal verhalen los, ze had namelijk flink ruzie gehad met haar vader.
Vader noemt haar broertjes kankerkinderen/tyfuskinderen en teringkinderen, en ze is zelf al een aantal keer kutkind genoemd door haar nieuwe 'bonusmoeder'.
Ze heeft tegen papa gezegd dat dit geen nette woorden zijn, waarop papa boos werd en zei dat ze dit toch niet meer herinneren als ze later groot zijn. Ze heeft een uur later gezegd tegen hem dat ze het niet fijn vindt dat hij zo vaak schreeuwt en dat soort woorden gebruikt. Hij werd toen weer boos en ze heeft toen 2 uur op haar kamer gezeten.
Ze zegt dat haar vader veel verandert is sinds haar broertjes er zijn (ze zijn nu 1,5 jaar oud). Hij heeft nooit tijd voor haar, een erg kort lontje, en hele heftige reacties. Bovendien iets wat zij misschien nog niet helemaal bewust ziet, maar in hun woonkamer hangen foto's van haar broertjes maar geen enkele van haar. Bovendien hebben ze een nieuwe hond, die is vernoemd naar 'zijn 2 kinderen' (dus alleen naar haar broertjes).
Dochter zegt dat als haar broertjes te lang huilen papa ze op de bank legt en op de bank door elkaar schud, en als de hond (puppy van 16 weken) iets fout doet dat de hond dan door de kamer vliegt.
Helaas herken ik veel van dit gedrag, er is een reden voor dat we uit elkaar zijn (kleineren, schelden, bedreigen). Had gehoopt dat hij hier misschien iets van geleerd had, maar duidelijk niet dus. Hij is weer op het punt beland dat hij om ieder klein dingetje enorm boos wordt.
Bonusmoeder heeft een achtergrond met zware psychiatrische problemen (PTSS, eetstoornis, ongedefinieerde persoonlijkheidsstoornis, verschillende zelfmoordpogingen en opnames), en dit helpt de situatie dus ook niet. Verder blijkt ze al verschillende keren tegen de kinderen gezegd te hebben (waar mijn dochter dus bij was), zullen papa en ik dan maar gaan scheiden??
Weet het ook niet meer, heb zo lang geprobeerd zo positief mogelijk over haar vader te praten naar haar toe. Zolang alles naar zijn zin gaat kan hij overigens ook best een lieve vader zijn. Ik probeer haar inmiddels wel op een rustige manier duidelijk te maken dat het niet normaal is dat dat soort dingen tegen kinderen gezegd wordt, en ik probeer haar duidelijk te maken dat boos worden om ieder klein ding ook niet nodig is en niet normaal.
Gelukkig is onze dochter niet heel vaak bij haar vader. Ik heb ook in de planning staan om over een aantal maanden iets verder weg te verhuizen (heeft mijn ex overigens toestemming voor gegeven). Ze geeft zelf aan dat ze eigenlijk wel prettiger vindt om iets verder van haar vader te wonen (schrok ik zelf heel erg van dat ze dit zei). Dus gelukkig kan ik mijn dochter iets meer van deze situatie besparen.
Weet nu dus ook niet wat te doen,
Ik heb in het verleden al een keer contact gezocht met veilig thuis voor advies, er is geen actie ondernomen toen, er staat wel al een notitie. Denk als ik nu contact opneem dat er dan wel gevolgen aan zitten. Maar ik ben bang over hoe erg mijn ex dit kan aangrijpen om mij terug te pakken, vooral omdat mijn dochter in de toekomst gelukkig wat minder in deze situatie zit, tegelijkertijd zijn er ook 2 andere kinderen bij betrokken. Ik heb er ook aan zitten denken om contact op te nemen met zijn ouders, zou misschien ook een optie zijn, weet niet hoe mijn ex hierop zou reageren.
wat wil je?
Wil je de omgang stopzetten, of wil je je kind beter weerbaar maken?
Ik denk dat je kind behoefte heeft aan erkenning van haar angst/stress/gevoelens. Dus ik zou het gedrag van vader zeker niet goedpraten. Dat kan erg frustrerend zijn, daarmee zeg je immers dat haar gevoelens en observaties niet kloppen.
Maar ik denk ook niet dat jouw dochter persoonlijk nu zo in gevaar is, dat je moet aansturen op een conflict over de omgang. Het risico is dat je dochter zich daar verantwoordelijk voor gaat voelen en niets meer durft te vertellen.
Kijk eerst maar eens wat je bereikt met 'niet meer goedpraten'. En misschien kun je je dochter een telefoon meegeven voor een gevoel van veiligheid en/of entertainment?
Het gevaar voor je dochter is dat ze zich verantwoordelijk gaat voelen voor wat haar broertjes / de hond / de nieuwe partner overkomt. Maar daar kun je haar tegen wapenen. Keer op keer herhalen dat zij er niets aan kan doen. Als je merkt dat het te veel met haar doet, zorg dan dat ze met iemand anders (dan met jou) er over kan praten: een lotgenotengroep, een vertrouwenspersoon... desnoods de kindertelefoon of een kinderrechtshulpwinkel. Zodat ze zich mentaal kan wapenen en bevestigd wordt door anderen (jij bent partijdig...) dat het echt niet aan haar ligt. Bedenk maar: het is naar, maar je dochter is echt zo veel beter af dan als jullie bij elkaar gebleven waren, dat ze wel tegen een stootje kan.
HOUD VEILIG THUIS ER BUITEN. Zij bekijken alles door de bril van 'vechtscheiding'. Jij bent als ouder niet geloofwaardig, en je kind daarom ook niet. Alleen als je kind al een vertrouwensband heeft opgebouwd met een onafhankelijke derde partij, waarin de focus vooral op haar eigen gevoelens en problemen ligt, dan begint het het geloofwaardig te worden als ze huiselijk geweld / kindermishandeling bij papa gaat melden.
Dapper
Je dochter is erg dapper en ze heeft het goed aangepakt, ook door er een uur later op terug te komen. Ze heeft geen bevestiging van jou nodig dat wat vader doet niet klopt, dat heeft ze zelf goed gezien. En ze denkt er zelf over na: iets verder weg wonen zou beter zijn.
Geweldig goed van je dochter. Goed gedaan, dikke kus.
Tsjor
bedankt voor de reacties
syboor
Ik wil de omgang niet stop zetten, ik wil ook niet voorkomen dat mijn dochter geen band met haar vader opbouwt. Wat ik het liefste zou willen is dat hij zijn gedrag veranderd, maar ik snap ook wel dat dat geen haalbare kaart is. wel zou ik het wat prettiger vinden wanneer we iets verder weg wonen er misschien wat meer rust komt. Ik vermoed dat als hij haar minder ziet, hij de momenten dat hij haar wel ziet meer zal waarderen en dan ook een betere vader zal zijn. Wat dat betreft denk ik dat dit de band alleen zal versterken aangezien ik nu begin te merken dat ze het steeds vervelender vindt om naar haar vader te gaan.
Ik heb mezelf al een aantal keer voorgenomen om me niet te druk te maken om de andere 2 kinderen, niet mijn kinderen, niet mijn zaak. Echter mocht daar iets gebeuren, dan zal ik me waarschijnlijk wel schuldig voelen als ik geen actie zou ondernemen. Ik heb eerder contact gehad met veilig thuis om advies te vragen om hoe met een situatie om te gaan. Echter werd naar mijn gevoel het gesprek al heel snel terug geleid naar hoe het was tussen mij en mijn dochter en ik kreeg er een heel akelig gevoel van beschuldiging bij terwijl ik alleen maar wat advies wilde. Vandaar dat ik na een paar dagen contact terug heb opgenomen dat het probleem was opgelost en dat ik geen verdere actie wenste. de zaak is hiermee ook afgesloten.
Denk dat ik voorlopig even aankijk hoe het gaat, ik blijf gewoon veel met mijn dochter praten. Mocht het naar mijn gevoel steeds slechter gaan dan kan ik nog altijd kijken of ik misschien een keer met zijn ouders kan gaan praten.
Tsjor. Bedankt voor je reactie. Ik ben ook ontzettend trots op mijn dochter hoe ze hiermee omgegaan is. Dat is ook iets wat ik haar altijd heb proberen aan te leren om dingen te bespreken die dwars zitten als je rustig bent. Jammer dat haar vader hier niet mee om kan gaan, is niet haar fout. Gelukkig is ze wel heel open en vertrouwd naar mij toe.
Hoe is jouw relatie met je ex-partner?
Anders kun je natuurlijk altijd een keer aan hem vragen hoe het met hem gaat. Dat jij je zorgen maakt om hem. Soms is het voor mensen al genoeg als iemand zich beseft dat er mensen zijn die zien dat je het moeilijk hebt.
Natuurlijk werkt dat niet als jullie relatie moeizaam is. Dan zal hij er meteen wat achter zoeken.
Wat je anders zou kunnen doen is wat je zelf al aangeeft: praten met iemand uit zijn omgeving. Wel zou ik dan meteen aangeven dat jij het belangrijk vind dat hij nog steeds de vaderrol heeft voor jullie dochter, maar wel dat jij je zorgen maakt om hem.
Wij lezen hier maar 1 kant van het verhaal en dan nog wel van een kind van 8, maar het klinkt of je ex-partner heel veel frustratie heeft en daar geen goede uitlaatklep voor heeft.
Je dochter laat zien dat ze erg sterk is. Ze doet het goed. Zijn er mensen in de buurt van haar vader waar ze naar toe kan gaan indien het nodig is? Een buurvrouw? Een moeder van een vriendinnetje? Daarnaast kun je jullie dochter vertellen dat ook zij hierover iets zou kunnen zeggen tegen opa en oma. Misschien heeft dat wel meer effect dan als jij erover gaat praten met ze.
Gelukkig geef je zelf al aan dat je de omgang niet wil stoppen. Misschien dat je het op een andere manier kunt uitbreiden, door b.v. een wekelijks Skype moment in te bouwen, zodat ze b.v. een spelletje kunnen spelen en vader op een andere manier naar dochter kan gaan kijken.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Waarden
'Wat ik het liefste zou willen is dat hij zijn gedrag veranderd, maar ik snap ook wel dat dat geen haalbare kaart is. wel zou ik het wat prettiger vinden wanneer we iets verder weg wonen er misschien wat meer rust komt. Ik vermoed dat als hij haar minder ziet, hij de momenten dat hij haar wel ziet meer zal waarderen en dan ook een betere vader zal zijn. Wat dat betreft denk ik dat dit de band alleen zal versterken aangezien ik nu begin te merken dat ze het steeds vervelender vindt om naar haar vader te gaan.'
Dus je wil hem toch veranderen.
Verder weg gaan wonen geeft je dochter meer kans om wat afstand te nemen, gevoelsmatig. Je dochter kan daar zelf heel goed mee omgaan. Ook dat ze het vervelender lijkt te vinden, dat kan zo zijn en ook daar zal ze op haar eigen manier goed mee omgaan. Dat is wat zich afspeelt in de relatie vader-dochter.
Met 'veel praten' met je dochter moet je ook oppassen dat je je eigen ervaringen niet projecteert op de ervaringen van je dochter. Je hoeft niet gemaakt positie over hem te praten, maar ook niet haar vanuit jouw ervaringen en inzichten te bevestigen in het negatieve ( ' Ik probeer haar inmiddels wel op een rustige manier duidelijk te maken dat het niet normaal is dat dat soort dingen tegen kinderen gezegd wordt, en ik probeer haar duidelijk te maken dat boos worden om ieder klein ding ook niet nodig is en niet normaal.')
Ze weet het zelf al. Ze heeft het zelf al helder. Bevestigen van waarden doe je op een algemeen niveau (goed dat je scheldwoorden niet gaat onthouden) en niet op het negatieve persoonlijke niveau van vader. Ik denk dat je dat ook wel probeert, maar daarom benoem ik het nog even.
Tsjor
bedankt weer voor de reacties
Bedankt weer voor de reacties, merk dat ik door het lezen en het van me af te schrijven wel wat meer kalmeer in de situatie. Blijft lastig, maar krijg tenminste iets minder het paniekerige gevoel over me (niemand komt aan mijn kind, mamagevoel).
paddington,
Mijn relatie met mijn ex is in zoverre goed dat we zonder problemen wel gewone gesprekken kunnen voeren. Ik denk echter dat het absoluut niet in goede aarde valt wanneer ik iets zeg over zijn gedrag als vader. We hebben geen vechtscheiding gehad, maar ik denk voornamelijk omdat ik hem in ontzettend veel dingen tegemoet ben gekomen. Hij wil overal graag de lusten van en niet de lasten. Vandaar dat hij het ook geen probleem vindt dat ik verder weg wil gaan wonen. Wel hebben we sowieso al vastgelegd dat er dan een vast skype moment komt iedere week, en ze krijgt een eigen telefoontje zodat ze een directe lijn heeft met haar vader (of met mij wanneer ze bij vader is). trouwens wel een goed idee om bijvoorbeeld een spelletje te spelen via skype.
tsjor
Ik ga hem niet proberen te veranderen, maar ja het liefst zou ik hem in zoverre willen veranderen dat hij stopt met schelden en ander schadelijk gedrag tegen de kinderen. De vraag was wat ik het liefste zou willen, nou ja dit. vindt het geen gekke wens, meer iets als hopen dat een alcoholist stopt met drinken ofzo.
Goed dat je het benoemt over het praten. Het is uiteraard zo dat ik alles voornamelijk vanuit mijn kant van het verhaal zie, en het is soms lastig om mijn persoonlijke gevoelens en ervaringen erbuiten te houden, probeer dit uiteraard wel. ook probeer ik het inderdaad wel om dingen niet op het negatieve persoonlijke niveau te betrekken van haar vader, probeer ook altijd naar haar toe te benadrukken dat hij op verdere momenten wel een hele lieve vader kan zijn.
Ook dat
Dat laatste zal ze zelf moeten ontdekken en zelf weer haar afwegingen maken.
Tsjor
Jullie doen het prima
En bij jullie bedoel ik jij en jullie dochter. Het is heel erg spijtig dat je ex blijkbaar niet veranderd is, maar hij zal ook niet geholpen worden door zijn nieuwe partner als ze zo veel psychiatrische bagage heeft. Het idee van een eigen telefoon voor je dochter is een goede, dat hoeft ze niet als zodanig aan je ex te vertellen, maar met een paar spelletjes erop en een bundeltje voor bellen/smsen is het een prima hulpmiddel mochten ex of vrouw helemaal over de scheef gaan.
Succes
Sini
telefoon
'Het idee van een eigen telefoon voor je dochter is een goede, dat hoeft ze niet als zodanig aan je ex te vertellen, maar met een paar spelletjes erop en een bundeltje voor bellen/smsen is het een prima hulpmiddel '
Ik zit in soortgelijke situatie, maar het meegeven van een telefoon is daar heel lastig. Vader legt deze namelijk gewoon op de kast.
En het niet vertellen aan ex? hoe dan, hij ziet het toch? En het met dochter afspreken het te verbergen voelt niet goed. :\