Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

depri

depri

16-05-2009 om 22:45

Ad voorgeschreven gekregen: ik zie er heel erg tegen op

Mijn arts heeft mij efexor voorgeschreven. Ik moet de 1e week met 75 mg beginnen en daarna 150 mg per dag.Eerlijk gezegd zie ik er heel erg tegen op. Ik heb op internet (en ook op OO) heel wat verhalen gelezen dat als je eenmaal met ad begint je er wel een tijd aan vast zit en stoppen kan niet zomaar.
Ik ben heel erg bang voor de bijwerkingen. Er staat bijv, dat je niet mag autorijden, vooral niet als je net begint. Dat gaat bij mij echt niet, ik moet gewoon autorijden (om hele praktische redenen, werk en zo). En vaak duizelig zijn of misselijk. Er zijn gewoon zo veel bijwerkingen dat ik het niet zie zitten. Aan de andere kant, er moet wel iets gebeuren.

Wie wil hierover meepraten (eventueel uit eigen ervaring?)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
ayla

ayla

17-05-2009 om 07:16

Jaren terug

ik heb jaren terug AD genomen. Eerst efexor, maar dat hielp bij mij erg weinig. Daarna Seroxat en dat hielp beter. Je merkt dat je, hoe moet ik het zeggen, wat minder gevoelsschommelingen hebt. Maar daardoor ben je ook weer beter aanspreekbaar en evenwichtiger. Ik was in die tijd totaal de kluts kwijt, er vrij ernstig aan toe. De bijwerkigen vond ik wel meevallen, ik heb er weinig last van gehad. Ik kreeg daarnaast ook nog oxazepam, kalmeringsmiddelen, en die waren wel vrij heftig. Daar zou ik niet zo maar mee gana rijden. Maar met die andere deed ik eigenlijk gewoon alles wat ik anders ook deed

Jacoline29

Jacoline29

17-05-2009 om 09:27

Ik heb destijds xanax gehad en ben er al heel lang helemaal van af en gebruik geen ad meer.Mijn man had seroxat gehad en daar is hij ook helemaal van af.seroxat heeft hij gekregen,een tijdje, nadat zijn moeder was overleden en hij dat niet goed kon verwerken.Hij is 1 jaar uit de roulatie geweest toen en werkt 40 u p/w.Geen medicijnen meer niks.

costa

costa

17-05-2009 om 11:54

Langzaam opbouwen!

Hoi Depri,
Ik slik 1x daags Fevarin 50 mg en toen ik begon ben ik héél langzaam gaan opbouwen. Het ligt denk ik aan je klachten of dat mogelijk is voor jou, maar daardoor heb ik totaal geen last gehad van bijwerkingen. Ik begon met een halve tablet per dag en dat twee weken lang. Daarna om de dag een halve ebn de andere dag een hele, ook weer twee weken en zo heb ik het opgebouwd tot één maal daags één.

Sima

Sima

17-05-2009 om 13:46

Hier ook efexor

Ik slik het al jaren, wel in een lage dosis, maar ik heb echt nergens last van, ik zou het niet meer willen missen... Het was wel even wennen de eerste weken, maar nu werkt het prima! Maar jouw dosis is wel heel hoog! Ik ben begonnen met 37,5 mg en zou gaan ophogen naar 75. Omdat het 37,5 mg al zo goed ging heb ik nooit meer opgehoogd.. Ik ben natuurlijk geen arts en ik weet niet wat jouw klachten zijn, maar ik vind jouw dosis wel heel erg hoog...

Kan me je twijfel goed voorstellen

Ik heb ook zo gestaan met dat recept.
Uiteindelijk weet ik niet hoe het gelopen zou zijn als ik was gaan slikken. Ik ben dus niet gaan slikken en was nog ruim een jaar niet in staat om goed te functioneren. Wel bleek ik achteraf geen pure depressie te hebben maar PTSS. Ik had ook een hoop symptomen niet die bij depressie horen. De behandeling die wel afdoende heeft gewerkt was EMDR. Dit even voor je beeld.
Een aantal van mijn vriendinnen komt inderdaad niet of alleen maar heeeel erg langzaam van de pillen af. Dat blijft een groot nadeel.

Voor jou kan ik geen advies geven. Ik ben geen hulpverlener en ik kan niet aanvoelen wat voor klachten jij hebt.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

17-05-2009 om 15:30

Antidepressiva

Ten eerste moet je je niet blind staren op evt. bijwerkingen; elk medicijn heeft bijwerkingen maar dat hoeft niet te betekenen dat jij daar ook last van zal krijgen. Als je begint met ad zul je in het begin wellicht een raar gevoel in je hoofd voelen, een beetje "licht". Dat is niet erg; het betekent dat het aanslaat. Pas na 6-8 weken weet je of het bewuste ad de juiste is voor je en zou je de dosis kunnen aanpassen of evt. overstappen op een ander. Iedereen is anders en iedereen reageert anders op ad. Ik vind jouw aanvangsdosis erg hoog en zeker het advies om na een week al over te stappen op een nog hogere dosis vind ik niet goed. Opbouwen moet zeer langzaam gebeuren; net als afbouwen. Als je te snel hoge doseringen slikt krijg je gegarandeerd wel last van bijwerkingen. Als ik jou was zou ik een ander, langzamer/lager gedoseerd opbouwsysteem afspreken met de huisarts. Ik heb zelf veel ervaring met ad. Bij mijn eerste depressie kreeg ik Seroxat, wat prima hielp, bij mijn tweede Efexor (ik kreeg eerst weer Seroxat wat toen niet hielp), wat ik nog steeds (na 9 jaar) slik in een onderhoudsdosis van 37,5 mg. Ik heb ook een tijdje Remeron gekregen maar daar werd ik suf van. Ik heb geen last van bijwerkingen; alleen de eerste weken had ik last van een "wattig" gevoel in mijn hoofd. Ik voel me prima met mijn "pilletjes" en heb er geen problemen mee om ze langdurig te moeten gebruiken. Succes!

depri

depri

17-05-2009 om 17:49

Twijfel over dosering

Hartelijk dank voor jullie reacties. Ik ben me er goed van bewust dat ieder mens met zijn klachten anders is en dus een ander medicament met andere dosering nodig heeft. Maar als ik me zelf even neem: ik heb (nu terugblikkend) al jaren last van mijn klachten waardoor de psycholoog mij kortgeleden doorstuurde naar een psychiater en hij stelde vast (eigenlijk na 1 consult) dat ik een depressie heb (veroorzaakt door o.a. stress) en schreef me dus efexor voor. Ik ben overigens nog niet begonnen, pas over een aantal weken moet ik er mee beginnen.
Tot nu wist ik wel dat er iets met me aan de hand is, maar ik vind deze diagnose en vooral de bijbehorende medicatie wel een beetje zwaar. Maar ik kan dat niet zo goed relativeren, voor hetzelfde geld zegt iemand anders wel: jee dat heb je echt wel nodig....Ik bedoel maar.
En natuurlijk ben ik ook bang voor de bijwerkingen als ik na 1 week al overga naar een dubbele dosis. Ik denk dat ik de psych toch ga bellen hierover. (durf niet echt)

Puck2

Puck2

17-05-2009 om 21:24

Ook ervaring

Sinds december zit ik ook in de psychische mallemolen. In eerste instantie kreeg ik Xanax (inderdaad een kalmeringsmiddel) en Prozac maar dat werkte bij mij totaal niet. Werd er alleen maar depressiever van. toen kreeg ik Efexor en dat werkt bij mij wel. Maar ook ik kreeg een startdosering van 37,5 mg die ik na een week op mocht hogen tot 75. Dat heb ik een week of 4 geslikt en had veel effect. Omdat de psych en ik vonden dat het toch og niet optimaal is ben ik nu sinds een week over op 150 mg. Volgens mijn psych is dat geen extreem hoge dosering, maar de dosering die het vaakst voorkomt. Ik merk nog geen verschil. De Xanax heb ik al in het begin van de Efexor-periode kunnen laten staan, af en toe slik ik er nog wel oxazepam bij. Het gaat nu langzaam steeds beter.
En wat bellen naar je psych: die van mij zegt bij ieder consult: als er wat is kun je me altijd tussendoor bellen. Dus waarom zou dat bij die van jou niet kunnen. Gewoon doen!
Wat bijwerkingen terecht: de eerste 3 dagen liep ik zelfs met 37,5 mg zo stoned als een garnaal door het huis. En ik werd er erg sloom en duf van. Die dagen heb ik dus idd niet kunnen autorijden e.d. Werken is bij mij op dit moment nog niet aan de orde, maar dat zou ik met zo'n duf hoofd ook niet gekund hebben. Kun je je niet ziek melden, je krijgt die Efexor tenslotte ook niet voor je zweetvoeten. Nu heb ik nog wel wat bijwerkingen, maar die wegen niet op tegen de voordelen: nachtzweten, de hele wereld aan elkaar dromen (maar dat is meestal alleen maar heel leuk) en verder is mijn menstruatiecyclus ineens helemaal van slag en veel later dan gebruikelijk maar niet heftiger(herkent iemand dit, de psych zei dat het zelden voorkwam). Al met al ben ik op dit moment voornamelijk tevreden over d Efexor en dat ik het langere tijd |9misschien wel mijn hele leven) moet slikken: jammer dan, als dat de enige manier is om me goed te voelen..... (Overigens komt mijn depressie zuiver en alleen door een biologische oorzaak, stress, overwerktheid, relatieproblemen zijn allemaal niet aan de orde)

Puck2

Puck2

17-05-2009 om 21:32

Nog even

Depri: "maar ik vind deze diagnose en vooral de bijbehorende medicatie wel een beetje zwaar"
Dat herken ik volkomen, de diagnose deprressief is alleen iets voor watjes niet voor jezelf. Ook ik heb veel tijd nodig gehad om te accepteren dat ik toch echt een depressie had (gelukkig niet zo erg dat ik mijn leven zinloos vond, gevoel voor eigenwaarde heb ik altijd wel behouden). En op zich is d medicatie niet zo zwaar, je hikt er alleen tegen aan. Waar ik overigens veel baat bij heb gehad is het lezen van een zorgboek uit de apotheek van de Stichting september. Daar vond ik veel herkenning en het gaf me het gevoel dat ik niet de enige was die het overkwam. Dat heeft me een stuk acceptatie opgeleverd. Voor de rest had ik niet zo veel aan het boek omdat het vooral gaat over depressies die ontstaan door stress, verkeerd levenspatroon, trauma's uit het verleden e.d. en daar is bij mij dus geen sprake van.

Efexor...

Zoals ik je verhaal leest heb jij al jaren problemen met depressies ed. Ik ben iemand die al ruim 10 jaar in de molen zit en er waarschijnlijk ook nooit meer uit kom. Maar dankzij hun en tabletjes kan ik wel een "normaal" leven leiden. En mag ik zeggen dat ik uberhaupt nog leef en dankzij de hulp van de AD-tjes en de psychen. Het is een ziekte en ik zie het als een vergelijkbaar iets als Diabetes, reuma oid. Ook zij slikken medicijnen om niet ziek te worden, gewoon kunnen leven. En waarom mag je voor depressies geen AD innemen. Als dat je leven veraangenaamt, verbetert of wat dan ook...so be it!!!

Ik heb alle varianten al gehad, van prozac, valium naar citolapram. Op dit moment zit ik een jaar op de efexcor en dat bevalt me prima. Ik ben begonnen met een dossering van 75mg en na een week al 150mg. Maar ik had dubbelop vanwege afbouw citolapram...ik ging in drie dagen tijd van de citolapram over op de efexcor. En dat ging eventjes heel heftig. En dat heeft twee weken geduurt voor ik mijzelf weer terugvond en het gevoel had dat het ging werken. En zo hoog is deze dossering niet eens...volgens psych vrij normaal hoor, maar met name gebruikt wordt voor mensen met chronische problemen.

Mijn aller- en allerbelangrijkste advies is praat er over met je psych. Er is geen mens hetzelfde en niemand ervaart de medicijnen hetzelfde. . En geen enkele psychiater is ook gelijk. De een heeft goede ervaring met xanax, de andere weer met efexcor. Dus je zult het echt neer moeten leggen bij de arts. De bijwerkingen is een indicatie en geen waarheid, het kan je overkomen. Maar het hoeft niet, je moet gewoon allert zijn!!!

HEEL VEEL STERKTE

Slik het ook

Hoi depri,
Wat vervelend dat je medicijnen nodig hebt. Jij bent natuurlijk zelf degene die beslist of je ze ook gaat innemen. Ik heb zelf heel wat adviezen gekregen mbt AD maar heb er 10 jaar op gewacht om ze te slikken. Toen ik zeker wist dat ik bijna alles geprobeerd had en niets anders hielp. Weet je wat ook zo is, als je depri bent maak je je overal druk om, ook over medicijnen. Maar toen ik ook aan het welzijn van mijn kind dacht heb ik de knoop doorgehakt en ben ervoor gegaan. Achteraf een hele goede beslissing.

Ik slik effexor 150 mg per dag. Nu zonder klachten, maar de opbouw was heftig. Ik heb er een kalmeringsmiddel bij gebruikt. Na 4 weken was ik ingesteld. Bij mij werkt effexor erg goed, ik ben er tevreden mee. Dat de opbouw ervan moeilijk kan zijn is bekend. Ik had ook werk en zij wisten weinig tot niets van mijn klachten. Uiteindelijk heb ik 4 weken niet gewerkt, waarbij ik 1 week vakantie heb genomen en 3 weken verlof van mijn werkgever heb gekregen (ziek). Daarna waren de bijwerkingen grotendeels weg, alleen de misselijkheid is bij mij lang gebleven, maar dat is natuurlijk per persoon anders.

Mijn advies is dat je je wel zelf goed inleest in de bijwerkingen en dergelijke en zelf beslist hoe je gaat opbouwen. Trouwens van de ophoging heb ik nooit veel gemerkt, alleen van de eerste periode van slikken. 150 mg is echt een standaarddosering. Ik slik het nu 2 jaar tegen een generalistische angststoornis gecombineerd met depressies en kan zeggen dat het mijn leven echt veranderd heeft. Bijna klachtenvrij!!!! Hiep hiep hoera, soms zijn wonderen mogelijk.

Succes ermee

depri

depri

25-05-2009 om 21:23

Ben nog steeds niet begonnen

Allemaal bedankt voor jullie berichten. Het gaat niet goed met me, maar ik ben nog niet begonnen met Efexor.
Mijn psych is volgende week pas weer terug en dan ga ik hem bellen en zeggen dat ik heel erg tegen de dosis op zie.
Evamama, dat wat jij vertelt dat ze het op je werk niet wisten, dat is bij mij ook zo. Als je me op het werk meemaak, dan denk je dat er niks aan de hand is. Ik ben dan echt aan het "toneelspelen". Terwijl ik dat doe, ga ik bij me zelf ook weer heel erg twijfelen of ik wel een depressie heb of dat het misschien toch iets anders is. Want immers als ik een depressie heb, dan kan ik me toch niet elke dag zo groot houden op het werk (lukt niet elke dag, maar op de dagen dat het me niet lukt, ben ik heel erg teruggetrokken en stil).
Dan ga ik weer malen: als ik een depressie heb, is dat ontstaan door de relatieproblemen of zijn de relatieproblemen ontstaan door de depressie.
Ik heb wel eens tegen mijn psych gezegd dat ik denk dat mijn man een depressie heeft, alleen heeft hij dat zelf niet in de gaten en dat ik door zijn gedrag nu ook depressief ben.
Sorry, ik ben nu erg aan het malen.
Maar goed, ik weet dat er iets moet gebeuren, alleen ben ik bang om AD te gebruiken. Ziek melden tijdens de 1e weken is geen optie.

Herkenbaar jouw reactie

Dat rondspringen van je gedachten en aan alles twijfelen dat is wel heel herkenbaar.
Toneelspelen op het werk deed ik ook, totdat het niet meer ging. Je hoeft je er niet voor te schamen, maar doet het toch he. Ik ben daar ook geweest. Op jouw moment stop je er wel mee. Het is zo vermoeiend om toneel te spelen en te liegen de hele tijd.
Als je man ook nog moeilijkheden heeft, dan zit je helemaal moeilijk. Ik snap dan ook goed dat je niet thuis wilt zitten.
De problemen van je man kun je niet oplossen, dat moet hij zelf doen. Jij kiest alleen wat je met jezelf wilt en dat is al moeilijk genoeg niet? Ik gun je wat rust en vooral een hele goede psycholoog. Probeer wat ruimte voor jezelf te creeren, tijd waarin je niets hoeft en moet. De medicijnen zijn alleen ondersteunend, de problemen moet je toch nog zelf oplossen. Zoals altijd in het leven.
Heel veel sterkte en groetjes

Ook efexor...

Hoi depri,

Hier ook een efexor klant. Ik ben ongeveer 14 maanden geleden begonnen met efexor. Het was mijn eerste AD ook al heb ik al zeer regelmatig last gehad van depressies. Ik blijk namelijk erfelijk belast te zijn met recidiverende depressies. Ik wilde nooit AD, ik wilde perse de macht in eigen handen houden maar op een gegeven moment kon ik echt niet meer, moegestreden. Ik begon met 37,5, dat was toen voor mij toen gelijk heel heftig. Een half uur na inname kon je me opvegen. Na circa anderhalve week ging het iets beter en is de dosis verhoogd naar 75. De psych vond dat nodig, ik niet en was nog te zwak om bezwaar te maken. Inmiddels ben ik al ruim twee maanden bezig om er echt vanaf te komen. De reden hiervoor is dat ik de medicijnen erger acht dan de kwaal. Misschien zou ik andere AD moeten proberen maar ik wil nu weer even terug naar mezelf. Als ik weer vastloop ga ik wel weer aan de bel trekken. De efexor hebben m'n systeem compleet veranderd, ik veranderde van een avondmens in een 5 uur in de ochtend mens en heb me maanden lang als een soort kasplantje gedragen. Het stoppen bleek nog veel moeilijker dan het instellen. Ik heb nu al zes dagen niks meer genomen en (na eerst weken voorzichtig halveren en langzaamaan om de dag en om de twee dagen) voel nog steeds afkickverschijnselen.
Bij mij komt het er niet meer in. Als het weer mis gaat neem ik een ander AD.
Toch hoeft het voor jou niet zo te zijn, velen zijn wel tevreden met de efexor. Wat je wel zou kunnen overwegen is beginnen met 37.5 zodat je iets langzamer opbouwt.
Dit kun je gewoon aan je arts vragen. By the way: vreemd dat ze je zo lang laten wachten als je er doorheen zit.
Hoe dan ook: luister naar je zelf en je lijf en heel veel succes!

Elisa Gemani

Elisa Gemani

26-05-2009 om 14:20

Depri

Depressies heb je in allerlei vormen en maten. Het malen, alles in twijfel trekken en het je nu al druk maken om de medicatie horen daar ook bij. Begin gewoon met de Efexor, leef bij de dag, zoek een goede therapeut en stapje voor stapje zul je je problemen beter leren begrijpen en aankunnen. Antidepressiva zijn geen snoepjes maar ze zijn ook niet verschrikkelijk. Als je de juiste pil hebt in de juiste dosering zal het je helpen om verder te kunnen komen. Maar wacht niet te lang, stel het niet verder uit. Soms heeft je lijf net even dat zetje nodig! Sterkte!

Fem

Fem

26-05-2009 om 21:49

Medicatie

In 2006 heb ik een psychose doorgemaakt. Ik ben 3 maanden opgenomen geweest. In eerste instantie dwang (IBS), daarna vrijwillig voortgezet. Er is een start gemaakt met antipsychotica en kalmeringsmiddelen. Eenmaal ingesteld op de juiste medicatie ging het steeds beter. Tot ik 9 maanden later in een diep gat gezogen werd. Depressief. Ik kreeg citalopram voorgeschreven, maar in tegenstelling tot wat hier eerder genoemd werd, ging ik daar juist van stuiteren. Die medicatie heb ik dus niet doorgezet. Ondertussen had ik het vermoeden dat mijn depressie ontstond door de antipsychotica, waardoor ik zo werd afgestompt dat ik nergens meer van kon genieten. Daarom ook gestopt met antipsychotica, die ik enkel nog preventief in een zeer lage dosering slikte.
Na 2 weken, precies de halfwaarde tijd van de Zyprexa, kwam ik bij mijn ouders (die van niets wisten). Mijn vader merkte op dat ik 'weer wakker was'.
Medicatie is prima, als je daarmee beter functioneert. Niet enkel omdat het nou eenmaal voorgeschreven wordt. Het moet ook echt wat doen. Je moet er wel bij varen. En de enige persoon die dat uit kan maken ben jij zelf. Als het hele idee je niet aan staat. Doe het dan nog even niet. Praat eerst met je psychiater, ook over de dosering (inderdaad erg hoog als startmedicatie). Er zijn andere mogelijkheden om je depressie te lijf te gaan. En mocht het echt allemaal niet baten, kun je alsnog starten met a.d. Zo gruwelijk zijn ze inderdaad niet. Maar ook niet zo zaligmakend als veel artsen lijken te denken. Neem niet klakkeloos een recept aan, maar ga bij jezelf na of je denkt dat het je zal steunen. Je zult, zoals eerder door anderen al genoemd, ook de oorzaak van je depressie aan moeten pakken. Als je daar de steun van medicatie bij denkt te kunnen gebruiken is dat prima. Maar het is slechts in een heel enkel geval de daadwerkelijke oplossing van het probleem.
Medicatie kan zeker tot steun zijn. Ik ben heel blij dat ik in die eerste periode medicatie heb genomen om de gevolgen (psychose) van mijn probleem te bestrijden. De enige mogelijkheid tot oplossing van het probleem was heel hard aan mezelf werken. De psychose en alles wat daar aan vooraf ging heeft me tot aan de grond afgebroken. Nu, 3 jaar later kan ik zeggen dat ik ben wie ik wil zijn. Medicatie heeft me daar een beetje bij geholpen, de rest deed ik zelf.

Fem

Fem

26-05-2009 om 22:11

Je vraagt je af of je wel echt depressief bent omdat je op je werk nog kunt functioneren? Tsja.. tijdens mijn opname werd er op de afdeling flink wat gelachen en gekeet, door bijna alle patiënten. Ook door die jongen met die nekbrace en zijn armen in het gips (suicidepoging, maar boom niet hard genoeg ofzo) en die vrouw in de rolstoel (val van flat). Terwijl ze niet bepaald uit euforie een einde aan hun leven probeerden te maken.

depri

depri

27-05-2009 om 21:14

Efexor en zo

Bedankt voor jullie reacties.
Nikus/Fem: idd bestond bij mij het beeld dat een depressieve persoon tot niets toe in staat is en dat je de hele dag wezenloos in je bed ligt. Ik heb daar een verkeerd beeld van blijkt nu wel. Vandaar ook mijn twijfels of ik zelf een depressie heb, want ik heb ook wel dagen dat ik me beter voel en zelfs kan lachen.
Fem: wat is dat heftig zeg wat jij hebt meegemaakt.
Ik heb overigens wel gesprekken met een psycholoog en nu dan ook met de psychiater, omdat hij mij medicatie heeft voorgeschreven.
We hadden bij dezelfde psycholoog relatietherapie die mijn man eenzijdig heeft geannuleerd, ik ga nu alleen verder bij de psycholoog.(geen relatietherapie natuurlijk)

Ik heb ca 1.5 jaar geleden via de HA Remeron druppels gehad en daar reageerde ik zo slecht op. De dosering was 15 mg/ml. Als ik dat innam, dan was ik gewoon aan het slaapwandelen overdag en was zo suf en draaierig.
Daarom ben ik zo huiverig om ad te nemen.

Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.
Overigens was ik in de bieb op zoek naar info over depressies en kwam het boek De Prozac monologen tegen. Ik ben nog niet begonnen, maar ik ben benieuwd. Er staan ervaringsverhalen over AD in.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

27-05-2009 om 23:08

Depri

Ik vond Remeron ook niks; werd er als een zombie van en kwam kilo's aan. Kijk, je kan wel ervaringsverhalen gaan lezen maar ieder mens is anders, iedere depressie is anders en elk ad is anders. Wat voor anderen geldt hoeft niet voor jou te gelden. Ik zou me echt over die angst voor ad heen zetten en er gewoon mee gaan beginnen. Niet meteen afhaken als je last krijgt van wat bijwerkingen die er bijhoren in het begin, maar minstens 6 weken doorzetten en dan kijken of het iets voor je is, of de dosering wellicht aangepast moet worden of dat een ander ad beter bij jou past. "De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest". Het zal allemaal reuze meevallen achteraf gezien.

Fem

Fem

28-05-2009 om 11:07

Depri

Heftig? Tsja.. het is in elk geval weer 's wat anders dan gewoon je dag niet hebben. Niet bepaald één van de mooiste momenten uit mijn leven. Die ik overigens meer had na de psychose dan daarvoor, mooie momenten. Hoe vervelend ook, het is goed dat het gebeurd is. Een heel diep dal, maar wel het keerpunt.
Uit je stukje over de relatietherapie maak ik op dat je relatieproblemen hebt. Weet even niet meer of je dat eerder ook al genoemd hebt, sorry. Maar als dat is waar de schoen wringt, kun je dan niet beter dat aanpakken? Alleen dan kom je volgens mij waar je wezen wil.

Fem

Fem

28-05-2009 om 11:10

Bedoel...

Je zegt dat je man eenzijdig de relatietherapie heeft opgezegd? Waarom? Want dat komt op mij eerlijk gezegd over alsof de verhoudingen toch behoorlijk zoek zijn. Even heel kort door de bocht; Hij heeft geen zin in therapie, jij moet maar medicijnen slikken? Beetje krom, vind je zelf ook niet?

depri

depri

28-05-2009 om 23:56

Fem

De verhoudingen zijn idd ver te zoeken. Je wilt niet weten hoe wij leven. Als andere mensen zouden horen hoe wij (al jaren) leven, dan zouden ze zich afvragen wat we in godsnaam nog bij elkaar te zoeken hebben.
Na de laatste zoveelste ruzie is er bij mij iets geknapt. We praten sindsdien niet meer (niet dat we dat voorheen zoveel deden, maar dat terzijde). Ik heb al zo lang geprobeerd om er iets van te maken, maar het blijft maar van mijn kant komen. En ik ben gewoon op en heb een depressie, blijkt nu. Hij weet niet eens dat ik bij de psychiater was en dat ik eventueel AD ga slikken. Niet dat het hem zou interesseren. Je kunt je dan idd afvragen waarom we nog bij elkaar zijn. Tja, dat zijn meerdere redenen, waarover ik liever niet op het forum wil praten (te herkenbaar).

Ergens verklaart de diagnose depressie wel veel van mijn gedrag de laatste jaren. Ik kamp met een enorm schuldgevoel tegenover mijn kinderen, ik kan bijna geen geduld opbrengen voor ze en ik ben gewoon te vaak geen leuke moeder voor ze.

Maar goed, ik zie heel erg tegen het weekend op.
Trouwens Sinilind, jij vertelde dat jij instortte toen je een week vrij had. Bij mij gaat het ook beter als ik een vast ritme heb, zoals bijv elke dag naar het werk. Als ik vrij heb of het is weekend, dan voel ik me veel ellendiger en vakanties zijn altijd een drama. (maar we gaan bijna nooit op vakantie, dus dat scheelt weer)

Na het pinksterweekend bel ik mijn psych en hoop dat hij er in mee kan gaan om met een lagere dosis te starten.

Fem

Fem

29-05-2009 om 10:38

Depri

Ik kan me eerlijk gezegd geen enkele reden bedenken om in zo'n relatie te blijven hangen. Echt niet. Dat is voor niemand goed. Uiteindelijk ga je daar aan onderdoor.
Het is pompen of verzuipen. Als je denkt dat je relatie of huwelijk nog te redden is zul je daar aan moeten werken. Zit het zo structureel fout dat je denkt dat er geen beginnen aan is, dan is de enige oplossing bij uit elkaar gaan.
Als je denkt dat a.d. je daar bij kan steunen, dan kun je ze nemen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat je dit soort zaken beter met een helder hoofd op kunt lossen. Ik denk dat je bij je psycholoog ook ondersteuning kunt vinden. Praten is goud, in dit geval. Maar niet de oplossing voor jouw/jullie probleem.
Sudderen in een slechte relatie maakt je kapot. Daar ga je aan onderdoor. Doe er alsjeblieft wat aan. Dat ben je niet alleen jezelf, maar zeker ook je kinderen verschuldigd!
Fem

MAb

MAb

03-06-2009 om 11:16

Niets mis mee

kan me voorstellen dat je ertegen op ziet omdat je een tijdje aan vast zit. Maar dat heb je ook bij andere ziektes. Neem sinds 1 jaar AD en ben er heel erg tevreden mee. Het is niet zo dat ik niets meer voel en alles koek en ei is, maar ik kan er nu tegenaan, de problemen aan gaan. Soms kom je er zelf niet uit en dat is toch dan prachtig dat er nu medicijnen voor bestaan!

Puck2

Puck2

04-06-2009 om 14:01

Depri, waar ben je

Depri, heb je ondertussen de psych al gesproken en ben je er wijzer van geworden?

depri

depri

04-06-2009 om 17:46

Hier ben ik

Ja ik heb de psych gesproken en aangegeven dat ik bang ben om met ad te beginnen. Ik vroeg of ik niet met een nog lagere dosering kon beginnen. Dat zag hij niet zo zitten. We hebben afgesproken dat ik de 75 mg langer zal opbouwen. Dus niet na 7 dagen overgaan op 150 mg maar voorlopig even kijken wat die 75 mg doet (aantal weken).
Ja en nu moet ik mezelf daartoe zetten om dat 1e pilletje te nemen.......

rozenstruikje

rozenstruikje

04-06-2009 om 18:44

Hoi depri

Ik snap dat je er tegenop ziet om te starten met AD, had ik zelf ook de eerste keer. Maar het kan je ook zo giga goed helpen!
De bijwerkingen zijn niet leuk maar die zijn meestal maar een week of max twee weken. De blijvende bijwerkingen zijn meestal maar heel weinig of mild of gewoon niet, dat kan ook hoor!

Ik heb nog nooit efexor geslikt maar wel zoloft, De eerste maal tweeenhalf jaar en de tweede maal, nu, al ruim een jaar en ik ben nu aan het afbouwen. Mijn bijwerkingen waren bij het opbouwen hoofdpijn, misselijk en duizelig. Dat duurde elke keer een week (naar 25, 50, 75, 100 mg). Bij het afbouwen had ik de eerste keer en nu deze tweede keer nergens last van.

Ik zou het je aanraden om te starten met AD want het heeft mij ontzettend geholpen. HEt is echt een steuntje in de rug. Ik raad je wel aan om ook met psychotherapie te starten. Heb ik ook gedaan en daar heb ik ontzettend veel aan gehad.
AD geven stoffen waarvan een tekort is bij een depressie. Je kunt dus in feite stellen dat je de medicatie gewoon nodig hebt, net als bij suikerziekte. Niets om je voor te schamen, je hebt ze gewoon nodig.
Als de AD na een paar weken niet blijkt te werken, kun je stoppen en dan weer beslissen of je een ander middel wilt proberen. Je kunt het dus ook gewoon een paar weken proberen. Bevalt het effect je niet, bouw je af en ben je weer zonder AD.
En de hoogte van de medicatie, tja, daar zou ik me gewoon niet druk over maken. Als je beslist dat je medicijnen nodig hebt, wat maakt het dan uit dat je een piepklein beetje slikt of een heel piepkleinbeetje. Want 37,5 of 75 of 150 mg blijft natuurlijk een klein pilletje. En het maakt toch ook niet uit of je nu 1 of 2 pilletjes moet slikken, of wel? Ik heb dat gevoel namelijk helemaal niet. Ben gestart met 25 en toen na een week naar de 50 mg. Na 6 weken ben ik opgehoogd na 75 en na weer en week naar de 100. 50 mg is bij mijn medicatie een onderhoudsdosering maar 100 mg is de dosering waarbij het medicijn meestal goed werkt.
Bij jouw medicijn, efexor, geldt dat misschien net zo: 37,5 als stapje om op te bouwen. 75 mg de onderhoudsdosering (Waar je naartoe gaat als je het al langer slikt) en 150 mg de dosis die gemiddeld/ vaak het beste werkt.
Nou ik hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is geworden: Als je depressief bent en een arts raadt je AD aan, dan heb je ze gewoon nodig. De hoogte van de dosis, daar zou ik niet over inzitten (maar wel langzaam opbouwen hoor!) en dus raad ik je aan om gewoon te starten. Je kunt met jezelf ook afspreken dat je het zeg twee maanden probeert. Dan kun je altijd nog stoppen.
Ja het is beter om, als het goed werkt, het medicijn een jaar ofzo te slikken. Maar als je niet goed wordt van de bijwerkingen mag je heus wel stoppen hoor.
En btw, is er geen tijdelijk medicijn tegen evt. bijwerkingen?
Ik heb namelijk ook andere medicijnen en daar werd ik heel stijf/ stram van. Daar kreeg ik dus weer een ander medicijn voor. Op gegeven moment slikte ik dus drie soorten pillen, 6 totaal. (en dan ook nog de pil haha).

Nou succes en ik lees het wel, blijf je draadje nog wel even volgen,

Rozenstruikje

Puck2

Puck2

05-06-2009 om 17:36

Fijn om van je te horen depri

Nou, je bent in ieder geval toch een stuk opgeschoten bij de psych. Heeft hij ook aangegeven waarom hij het niet zag zitten om met 37,5 te starten. Die van mij raadde dat juistaan voor de eerste week om de bijwerkingen zo veel mogelijk binnen de perken te houden. Na 1 week moest ik toen ophogen naar 75 mg. Volgens hem was dat de laagst echt werkende dosis. Dat heb ik een week of 8 geslikt en toen kwamen we tot de conclusie dat ophogen toch beter zou zijn omdat 75 mg niet voldoende effect had. Maar het is dus best mogelijk dat jij met 75 mg al voldoende gebaat bent. En probeer het nu gewoon, neem dat eerste pilletje, als het blijkt te werken dan ben je er alleen maar blij mee. In het begin stond het me ook erg tegen, maar nu ik zie hoeveel positiefs het me brengt kan het me helemaal niet meer schelen. Ik zie het net als rozenstruikje: mijn lijf maakt te weinig serotonine aan en dat vul je dan aan met een pil, net zoals iemand met een te traag werkzame schildklier dat ook aanvult en iemand met diabetes insuline spuit. Sterkte, go for it!

Fem

Fem

05-06-2009 om 21:26

Depri

Inderdaad fijn weer wat van je te horen. Maar dit klinkt me eerlijk gezegd in de oren alsof je er voor jezelf een probleem bij creëert, namelijk de keuze m.b.t. het nemen van medicatie. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Petra

Petra

06-06-2009 om 18:13

Niet geslikt

Beste Depri,

Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Ik zag er ontzettend tegenop om AD te gaan slikken en het doosje heeft maanden op de kast gelegen.

Toen mijn man een paar vrije dagen had ben ik eindelijk begonnen omdat met mijn klachten, paniekaanvallen, niet meer normaal te functioneren was.

En...dit wil je misschien niet horen....na 2 pilletjes lage dosering, heb ik 112 moeten bellen omdat ik een paniekaanval kreeg die duizend keer erger was dan ik ooit heb gehad. Toen de ambulance kwam bleek mijn bloeddruk zover gedaald te zijn, ik was ook buiten westen.

Kortom, ik had naar mijn eigen gevoel moeten luisteren, ik vind dat er te makkelijk over wordt gedaan, de gelukspil...ik heb nooit meer een pilletje aangeraakt.

Ik heb een goede hypnotherapeut gezocht, ben veel de buitenlucht ingegaan en zit op yoga en meditatieles om te leren ontspannen.

En kan je zeggen dat ik me weer goed voel, geen paniekaanvallen meer heb en dit allemaal zonder medicijnen.

Heel veel sterkte met het maken van je keuze.

Petra

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.