AD(H)D bij volwassenen
Ik heb volgens mij ADHD. Nooit getest, maar wordt wel af en toe (als grapje) door vriendinnen tegen me gezegd. En ja, ik denk dat het klopt.
Mijn werk (op WO-niveau) gaat goed. Ik werk veel met overzichten, lijstjes, probeer structuur aan te brengen, al vanaf mijn middelbare schooltijd.
Maar toch, ik ben aldoor afgeleid, zowel bij mijn werk, als bij (regel)dingen thuis, of eigenlijk altijd als ik iets zie of doe (gesprek met anderen - komen er vaak weer gedachten van mezelf tussendoor). Ik word zo snel afgeleid! Natuurlijk, soms zit ik ergens lekker in een flow (superfocus) en dan gaat het een tijdje goed, maar over het algemeen blijft het sappelen.
Ik mediteer al jaren, fijn hoor, even rust. Maar ik heb de 10 minuten van het mediteren volgens mij nog nooit helemaal qua tekst (niet eens volle 10 min praten, zitten ook rustmomenten bij) bewust meegekregen. Elke keer denk ik weer aan andere dingen. En ga dan braaf terug naar de meditatie-oefening, maar krijg hem dus maar voor een klein deel mee. Niet erg, maar even om een beeld te schetsen.
Daarnaast heb ik altijd zo'n lange to do lijst. Is natuurlijk veel te regelen met kinderen, huishouden, onderhoud huis, sociale afspraken, vakantie/weekendjes weg etc. Ik weet niet of dat met ADHD te maken heeft, of dat daar weer iets anders achter zit.
Af en toe lijkt het me heerlijk als je een pilletje kunt slikken om even rust te hebben en makkelijker/langer/vaker geconcentreerd te zijn. Maar om een heel traject door te moeten, een stempel te krijgen alsof je niet normaal bent, dat gaat wel wat ver. Daarvoor heb ik er geen groot genoeg probleem mee (en ik leef er al mijn hele leven mee).
Wie herkent dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Acceptatie? Hoe heb je die bereikt? Tips, tricks, adviezen?
Herkenning zeker
Ik herken heel veel van wat je verteld.
Ik liep wel vast in mijn werk en ben terecht gekomen bij een AD(H)D coach (http://www.adhd-nederland.nl/)
Dit heeft me veel geholpen.
Ik had en heb nog steeds geen officieel etiket maar in overleg met de coach en de huisarts ben ik wel begonnen met het gebruik van medicatie. En dat helpt wel iets, maar het is zeker geen heilige graal die alles oplost.
Een officieel etiket brengt mij op zich niet verder dus wij zijn die route ook niet verder in gegaan. Ik hoef geen verklaring voor school, op mijn werk functioneer ik ook zonder, je krijgt er geen extra ondersteuning door dus waarom zou ik. Maar aan de ondersteuning van de coach en de medicatie heb ik wel wat.
En als je wel zo'n etiket krijgt, dan hoef je dat toch helemaal niet te vertellen.
Last.
Ik lees dat je werk goed gaat en dat je zelf al oplossingen hebt bedacht om het overzicht te bewaren. Lijstjes, agenda enz.
Verder droom je wat weg bij meditatie...ach, lijkt mij niet zo'n probleem. Als je maar oplet in het verkeer.
Een lange to-do lijst. Je kan de lijst net zo lang maken als je wilt en ik neem aan dat je niet alles alleen hoeft te doen?
Vakantie's en uitjes zijn leuke dingen. Maar daar raken veel mensen wat van in de stress. Voorbereiding kan ook voorpret geven, het ligt er maar aan hoe je er tegen aan kijkt.
Een pilletje dat alles oplost bestaat niet. Vooral niet als je zelf al aangeeft dat het probleem niet zo groot is en je hele leven al bij je hoort. Dan ga je geen medicijnen slikken?
Jij bent gewoon jij, accepteren dus.
Toch naar de psychiater gegaan
Ik heb het anderhalf jaar geleden toch maar eens aangezwengeld bij de huisarts. En daarna, via de psychiater, de diagnose ADD gekregen.
Ik ben ook aan zo'n meditatieprogramma begonnen en ik herken dat tien minuten érg lang is om geconcentreerd te blijven. Het is me twee keer gelukt en bij de derde keer dacht ik 'het zit me wel gebakken' 
.
Ik slik methylfenidaat. Ik zeg eerlijk dat het voor mij geen 'wereld van verschil' heeft opgeleverd, maar ik heb zeker wel de indruk dat ik me iets beter bij een onderwerp kan houden en ietsje meer in de gaten heb, wanneer ik afgeleid raak en daardoor opeens iets anders wil gaan doen. Dan denk ik 'oh nee, eerst dit afmaken'. Iets minder chaotisch dus.
Kaori
Kan je aangeven waarmee de AD(H)D- coach je zoal heeft geholpen?
En wat interessant dat je via de huisarts medicatie hebt gekregen zonder label? Ik dacht dat je altijd eerst een heel traject door zou moeten bij een psychiater voor je met medicatie kon beginnen.
Coach
Waar de coach mij mee geholpen heeft is in het krijgen van inzicht.
Er gaat veel wel goed, wat waren de omstandigheden, kunnen we die omstandigheden ook als vast punt inbouwen. En hoe doen we dat.
Hoe kunnen we rust in bouwen?
Hoe zorg je er voor dat je kind in elk geval op tijd op school komt ipv net te laat of net op tijd. En nee, dat is niet een kwartier eerder opstaan.
Hoe zorg je ervoor dat je weer energie krijgt. Zijn er dingen die je kunt laten vallen die energie kosten. Helaas is mijn thuis situatie wat complex dus ik kan niet alles laten vallen.
Mijn voormalige manager heb ik nog steeds als coach op het werk en mijn 'behoeften' zijn ook overgedragen naar mijn nieuwe manager: niet bellen maar chatten (zelfs als je samen in 1 kamer zit), niet een statement voorlezen waar je opmerkingen van mij bij wilt hebben maar roep me even en laat het even rustig lezen.
Het AD(H)D-coaching traject heb ik na 2 jaar afgesloten omdat ik daar niet meer verder kwam, maar als ik denk dat ik er weer behoefte aan heb zal ik zeker weer een afspraak maken.
In mijn hoofd is het niet rustig: mediteren, leuk, maar het eind heb ik nooit gehaald idd, maar wandelmeditatie helpt dan wel weer. Dus op mijn vrije dag wandel ik, liefst een wandeling van een uur of meer. Als mijn dochter niet bij mij is probeer ik een wandeling van 25-30 km te maken.
Ook als het slecht weer is en koud drink ik voor het slapen gaan een kop thee op mijn balkon, even de wind door mijn haar.
Allemaal dingen waar ik met de coach achter gekomen ben.
Maar het coachingstraject was niet voldoende al heeft dat mij meer geholpen dan de medicatie. De medicatie helpt mij om door mijn opstartprobleem heen te komen. Ik neem het 's morgens en als ik dan op gang ben, dan gaat het voor een uur of 5-6 (kort durend werkt ongeveer 4 uur) redelijk goed, mijn werkdagen zijn vaak rond 3 uur afgelopen ivm met sport van dochter en het verdelen van mijn 3.5 werkdag over 5 dagen. En ik kom 's avonds in een flow, daar maak ik handig gebruik van door op de dag dat mijn dochter niet bij mij is door te werken tot 9 uur 's avonds als ik daar zin in heb.
Ik ben net als Kaaskopje eerst naar de huisarts gegaan en die gaf aan dat er net een protocol was gekomen dat ook huisartsen medicatie mogen voorschrijven. Daar wordt ook gekeken naar het voortraject, is er bv al coaching geweest of is dit de eerste actie. Hij gaf ook gelijk aan dat als we er samen niet uit kwamen hij ook ging door verwijzen naar de psychiater. Ik heb het toen ongeveer een half jaar gebruikt maar vond dat ik veel last van de bijwerkingen had.
Inmiddels ben ik weer begonnen want hoewel ik volgens mij niks merkte aan de positieve kant kwam dat wel bij mijn beoordelingsgesprek. En dat was wel heel fijn.
Ik kwam er achter dat waarschijnlijk het merk van de medicatie voor mij in dit geval wel veel uitmaakt in het hebben van bijwerking. Daar heb ik weer met de huisarts over overlegd en tot nog toe gaat het goed.
Nogmaals medicatie is geen heilige graal. Ik blijf chaotisch, de buren hebben niet voor niets een sleutel van mijn huis, ik heb nog steeds overal lijstjes en schema's maar ik kan wel beter dingen afronden, ik kom mijn afspraken na en mijn huis is opgeruimd en schoon. (meestal dan toch)
Hier wel medicatie
Begin maart heb ik op mijn 44e ook de diagnose ADHD gekregen. Ik was i.v.m. extreme vermoeidheid al meer dan een half jaar thuis (in 2016 ook al, en in 2011, en in 2005 en in 2000) en het werd maar niet beter. Huisarts, bedrijfsarts, psycholoog, iedereen bleef maar op het reguliere burnout-spoor. Heb het onderzoek naar ADHD zelf moeten doorzetten (na twee jaar twijfelen, dat mijn zoon in maart ADD bleek te hebben was net het zetje dat ik nodig had).
Een gezin runnen, een (inmiddels ex-)man met een veel te drukke agenda waar rekening mee gehouden moest worden, een baan met veel concentreren en schakelen, het was gewoon te veel. Met als klap op de vuurpijl de overgang naar een kantoortuin en flexplekken 2,5 jaar geleden. Hallo prikkels, bye bye structuur! Een jaar later was ik van "altijd moe" afgezakt naar "volledig uitgeput".
Heb wel gekozen voor medicatie, want ik moest uit die vermoeidheids-impasse. Slik nu 20 mg dexamfetamine per dag en de laatste weken gaat het qua vermoeidheid eindelijk echt de goede kant op, na tien jaar moe-moeër-uitgeput. Het voordeel voor mij zit vooral in de prikkelverwerking, waardoor het rustig is in mijn hoofd. Door minder micro-bewegingen en omdat concentreren minder moeite kost, lekt er geen energie meer weg. Ben overdag weer activer, met een rustig hoofd slaap ik ook beter. Ik ben er nog lang niet, qua energie, maar ik ben blij met die pilletjes!
Cognitieve gedragstherapie lijkt nu nog niet nodig, maar ik hou de mogelijkheid open voor de toekomst. Net als dat een toekomst zonder medicatie een optie is, als ik fysiek en praktisch de boel weer orde heb. Maar nu heb ik dat gewoon even nodig.
De briefjes en lijstjes zullen altijd blijven, dat werkt gewoon goed voor mij. Maar nu ik weet waarom, pas ik ze nog gestructureerder toe, net als veel van mijn andere foefjes. Mijn "gebreken" frustreren ook niet meer, ik ben nou eenmaal altijd mijn sleutels kwijt al doe ik nog zo mijn best . Nu glimlach ik er om.
