Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

i z

i z

23-09-2008 om 12:00

Autistische vader

Heeft iemand ervaring met het hebben van een autistische ouder? Hoe ga je daar mee om?
Ik krijg steeds meer het idee dat mijn vader autistische trekjes heeft. Ik vind het zoooo moeilijk.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Auti

Auti

24-09-2008 om 10:50

Diagnose

Tinus heeft idd een punt.
En om even persoonlijk erop te reageren:
"Heeft ooit iemand die er verstand van heeft gezegd dat die oude man autistisch is? "
Nee.
"Of is dit een recent idee van jouzelf als kind?
Nee, ook niet. En ja, toch wel

Weet je, al jaren weten we dat mijn vader anders is dan gemiddeld. Over autisme wist ik tot een jaar of wat geleden niets meer dan Juno beschrijft. Een autist was zoals een klassiek autist is. Dus er is bij ons nooit iemand geweest die in die richting dacht, want mijn vader is naast dat hij typisch is ook zeer intelligent en begaafd. Wat we wel wisten was dat hoog intelligente mensen vaak ook eigenaardig waren, dus we gooiden het in die richting.
Toen we zelf kinderen kregen herkenden we weer heel veel in het gedrag van hen. Typische 'achternaamtrekjes' noemden we ze. Na verloop van jaren stuitten we op steeds meer problematiek wat tot gevolg had dat we bij nr. 1 de onderzoeksmolen ingingen met als uiteindelijk gevolg een diagnose ASS. Toen vielen al veel puzzelstukjes op hun plaats. En van lieverlee werden dat er steeds meer en herkende we steeds meer van andere familieleden in dat spectrum. Uiteindelijk heb ik mezelf ook laten onderzoeken/testen. En idd, ook hier een Asperger. Maakt het wat uit dat ik het nu weet of niet weet? Nee niet zoveel. Ik loop er niet mee te koop. Wat ik wel prettig vind is dat het voor mezelf wat makkelijker is te accepteren dat ik gewoon anders ben in bepaalde dingen. Onzekerheid en een minderwaardigheidscomplex werden me bij tijden nl behoorlijk te veel. Dat heb ik nu minder.
Wat mijn vader betreft, hij zegt het niet, maar ik geloof dat hij ook wel blij is met de diagnoses van zijn kleinkinderen (die van mij weet hij niet eens). Ik denk dat het voor hemzelf ook heel veel duidelijk maakt.

boeke

boeke

24-09-2008 om 11:22

Ik geloof idd

dat het vermoeden dikwijls al genoeg is om meer begrip te krijgen en dan beter met bepaalde gedragingen om te kunnen gaan.
en nu riskeer ik Tinus over me heen te krijgen, maar hier ook een vermoeden dat mijn partner ASS heeft. Geen officiële diagnose want daar wil hij niet aan, maar hij denkt zelf ook dat hij ASS heeft. Sedert de diagnose van zoon heb ik toch meer begrip voor mijn man. En sinds ik ook hem aanpak op een autivriendelijke manier, krijg ik er veel meer van gedaan...

Mamvantwee

Mamvantwee

24-09-2008 om 11:37

Ass

Mijn broer heeft ass, en zoals we nu denken te kunnen achterhalen, mijn opa had het ook. Het moet via mijn moeder bij mijn broer gekomen zijn (erfelijk dan he), maar zij heeft het duidelijk niet.

Mijn broer was er net na de officiële diagnose door van zijn stuk, het opende veel deuren en beantwoordde veel vragen. Maar nu, een aantal maanden later, wil hij er niet meer van weten. Gaat weer verder met zijn vage zoektocht naar "moeilijke jeugd, minderwaardigheidscomplex en familieopstellingen".

Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Aan de ene kant moet hij vooral doen wat hij zelf goed vindt, aan de andere kant zie ik in deze vage cursussen geen heil. Maar klip en klaar zeggen dat ik het niets vind en dat hij weer naar de "normale" hulpgroep voor ass moet gaan, heeft helemaal geen effect - ja, alleen ruzie.

Bij mijn kinderen zie ik nog geen tekenen, daar ben ik dan wel weer blij om.

Tinus_p

Tinus_p

24-09-2008 om 11:49

I z

i z:
"Ik krijg alleen een beetje een naar gevoel bij je berichtje. Wat wil je er mee zeggen?"
Dat nare gevoel is wederzijds. Wat wil je zelf door etiketten te plakken?

Ik moet denken aan een discussie op OO lang geleden over het zogenaamd grote aantal autisten in Eindhoven (vanwege TU Philips etc); dat ging meer over allerlei onjuiste cliché's over techneuten, en verraadde in feite een schokkend gebrek aan inlevingsvermogen bij degenen die met die etiketjes zaten te strooien.

i z

i z

24-09-2008 om 12:05

Tinus_p

Uhm, ik leg al uit wat ik heb bereikt sinds ik het vermoeden heb dat mijn vader autistische neigingen heeft.

Ik vind het jammer dat je ondanks dat je valt over het etiketje. Ik heb erg veel pijn, onbegrip en frustratie beleefd in de relatie met m'n vader. Sinds ik kan erkennen dat het zijn aard is, kan ik er beter mee omgaan. Ook met behulp van handvatten voor omgang met autisten en aanverwanten. Maar de pijn van vroeger blijft, het is niet zo leuk, he, om als kind geen reactie te krijgen. Maar goed, jij wil liever vallen over het etiketjes plakken, mij best.

ff zo

ff zo

24-09-2008 om 12:18

Tinus, niet fraai

"Ik moet denken aan een discussie op OO lang geleden over het zogenaamd grote aantal autisten in Eindhoven (vanwege TU Philips etc); dat ging meer over allerlei onjuiste cliché\'s over techneuten, en verraadde in feite een schokkend gebrek aan inlevingsvermogen bij degenen die met die etiketjes zaten te strooien".
Waarom vergelijk je ons daarmee? Vertonen wij een schokkend gebrek aan inlevingsvermogen dan? Ik denk juist het tegendeel. Dat hele Eindhovenverhaal, daar kan ik niks mee. En daarbij, mijn vader is/was geen techneut, maar had in zijn werktijdperk altijd zeer sociale functies!
Wij plakken hier niet zomaar etiketten. Als er in je familie dergelijke stoornissen voorkomen, dan is er een forse kans dat het bij iemand vandaan komt. En ja, bij mij is mijn neef gediagnostiseerd met Asperger.

juno

juno

24-09-2008 om 15:05

Autisme?

Ga eerst eens met je vader naar een psycholoog ofzo, dan kunnen die beslissen of hij 'autistisch' is. Als iemand zich niet gedraagt zoals jij zou willen wil nog niet zeggen dat hij autistisch is. Tegenwoordig krijgt iedereen die 'anders' is dan de massa een etiket op. Laat ze gewoon met rust, ze zijn toch geen gevaar voor anderen?

i z

i z

24-09-2008 om 15:18

En dan?

En dan? Dan bevestigt een psychiater dat de beste man iets autistisch-achtigs is, en dan?

Enne, mijn vader met rust laten? Ik vind het eigenlijk wel gewoon gezellig om bij hem langs te gaan. Net als dat ik het wel gezellig vind als hij bij ons is. Dus ik ga hem zeker niet met rust laten, dat zouden we allebei niet willen. Hij gedraagt zich wel es wat anders, maar hij is niet een gevaarlijke gek ofzo. Autistische trekjes is voor mij geen etiket, maar een opening naar een handleiding. En het werkt, echt!
Jammer, dat jij dat niet kan/wil zien. Maar dat zie ik dan maar als jouw pech. Blijf maar lekker vechten tegen het etiketjes plakken en laat verder iedereen lekker in de kou staan. Echt knap van je!

T&T

T&T

24-09-2008 om 16:44

Toegevoegde waarde van een diagnose?

Ik vind wel dat je moet bekijken wat iemand er aan heeft om een officieel etiketje te krijgen. Kinderen hebben daar zeker nog profijt van, ze staan nog aan het begin van hun leven, en er kan veel goeds gedaan worden als ze in de goede vorm van onderwijs terecht komen, en ook thuis kan er extra hulp komen. Daardoor hebben ze straks een betere basis.
Voor veel volwassenen, en zeker de 50 plussers, is het een beetje mosterd na de maaltijd. Die hebben op een of andere manier hun draai in het leven gevonden, en dat zal niet altijd gemakkelijk geweest zijn. Ik heb, na de diagnose van de oudste, ook mijn man wel eens gevraagd of hij zich niet wilde laten onderzoeken. Zijn antwoord was "waarom?" en ondanks alle aanwijzingen dat vader en dochter erg op elkaar lijken, ook in dit opzicht, vonden wij na een tijdje allebei dat het idd geen zin heeft. Hij heeft een goede baan, leuke hobby's, een gezin. Hij functioneert goed in deze maatschappij, en begrijpt ook zijn kinderen goed.
Ik ga hem, of andere familie leden ook echt geen zelf bedacht etiketje op plakken, waarom ook? hij is zoals hij is, een man van 40 verander je echt niet meer, en eentje van 65 al helemaal niet, en waarom zou je dat willen? Wat wel helpt is meer te weten over autisme, en de "handvaten" die wij nu voor de kinderen krijgen werken voor heel veel mensen !!! autistisch of niet, sommige tips kan ik zelfs in mijn werk gebruiken. Veel mensen houden nl van voorspelbaarheid, rust en voorstructureren... en zo hebben we allemaal weer iets geleerd groetjes Tess.

juno

juno

24-09-2008 om 17:29

Autisme?

Ik bedoel met met rust laten niet dat je hem niet moet zien maar dat je het met rust moet laten hoe hij is. Hij is nu eenmaal zo, laat het.

Auti

Auti

24-09-2008 om 17:30

Kato! ot

Laat dat dan!
Wat wil je nou toch met deze reactie. Ik zag dat je hem in een andere draad ook al neer had gezegd. Dit vind ik echt uitlokken wat je nu doet.
Als je het dan al zo moeilijk vind, laat het dan gewoon! N E G E R E N !!!! zo moeilijk is dat niet hoor. Zo'n reactie als je nu doet slaat al helemaal nergens op. Zoals ik al zei, dit is uitlokken.
PUNT graag!

Auti

Auti

24-09-2008 om 17:33

Juno

Ik snap jouw reactie niet. Natuurlijk laat ze hem verder zijn zoals hij is. Het feit dat men vermoed dat pa autistisch is wil toch niet zeggen dat er gelijk van alles gaat veranderen? Dat men hem niet meer laat zijn zoals hij is!? Juist niet! Er is nu veel meer begrip voor die man! Hij is idd nu eenmaal zo en zo laten we het verder ook.

juno

juno

24-09-2008 om 18:19

Autisme?

Nou, wat is dan het probleem?

juno

juno

24-09-2008 om 19:37

Autisme?

Natuurlijk!

ff zo

ff zo

24-09-2008 om 20:48

Ok, dus nu kunnen we weer terug naar de basis

Mooi, nu dat allemaal uit de weg is geruimd, kunnen we weer ervaringen gaan uitwisselen over familieleden-met-vermoedelijk-autistische-kenmerken-die-we-accepteren-zoals-ze-zijn. Want uiteindelijk is iedereen het er over eens dat acceptatie de sleutel is voor een goede omgang met mensen (vaders) met een dergelijke beperking. Ik wil nog even kwijt dat ik me vroeger behoorlijk schaamde voor mijn vader, maar dat ik nu eigenlijk reuze trots op hem ben!

wiebenik

wiebenik

25-09-2008 om 13:16

Herkenning

Mijn vader is bijna 80, en in de ogen van veel anderen ook 'vreemd'. Mijn moeder heeft al jaren geleden bedacht dat er wat auti-trekjes in hem zitten.
Bij zijn iets oudere zus die veel vreemder is, is dat veel duidelijker.
Maar ik herken ook veel van mezelf in ze. En dat is soms best moeilijk. Vooral als je het dan ook weer in je koters ziet.
Ik vind het ook moeilijk om er over te praten, loop er liever overheen. Moet me aangetrokken hebben in mijn partner, want dat is ook een einselganger, echt medevoelen kan hij niet.

Wat me in de familie opvalt is dat het 'vreemde' erger wordt nu ze bejaard zijn, alsof bepaalde remmingen of aangeleerde aanpassingen weggevallen zijn.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 13:54

Toch ergens eens met tinus

Er is een groot verschil tussen (de omgang met) iemand die trekjes vertoont van een gedrags- of ontwikkelingsstoornis of iemand die ook daadwerkelijk zoiets heeft (dus gediagnosticeerd door een psychiater). Ik vind het gevaarlijk om aan dit soort (meestal negatief gedrag) meteen maar een etiket of stempel te plakken. Als een soort excuus om het te vergoelijken of om het gedrag te verklaren en er zo beter mee te kunnen omgaan. Daarmee ga je voorbij aan het complete "pakket" van hoe iemand is en gooi je alles op het autisme, ADHD of wat dan ook. Er zijn namelijk ook mensen zoals je vader die geen autisme hebben maar gewoonweg moeite hebben met empathie, sociaal "wenselijk" gedrag of die wellicht gewoon zich geen raad weten met hun gevoelens en hoe die te uiten. Maar die dus niet autistisch zijn. Daarnaast hang je dan weer generaliserende ideeen op aan het hebben van autisme en ga je eraan voorbij dat er ook autistische mensen zijn die wel (al dan niet tot op zekere hoogte) sociaal invoelend zijn en in staat tot 2-richtings verkeer (ja, die zijn er).
In dit opzicht vind ik je vraagstelling dus verkeerd. Het is natuurlijk voor jezelf wellicht goed om je te realiseren en met name te accepteren dat je vader nu eenmaal dit gedrag heeft zodat jij er beter mee om kan gaan, maar om dit zomaar op autisme te gooien vind ik te ver gaan. Net als met ADHD: mijn zoontje vertoont ADHD-achtige symptomen en ik word bijna gek van het feit dat bijna iedereen, met name wildvreemden, denken en zeggen tegen mij: "hij zal wel ADHD hebben he, ik ken er ook zo een". Nee, hij heeft geen ADHD (onderzocht door een kinderpsychiater). Zijn benadering is dus ook anders. En ik word eerlijk gezegd niet goed van dat gemak waarmee men tegenwoordig met alle geweld op iedereen een etiketje wil plakken om bepaald gedrag te "verklaren/vergoelijken". Diagnosticeren moet door een psychiater gebeuren. Niet door een leek.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 14:01

Overigens

Ik heb met mijn eigen moeder zo'n moeizame relatie. Nu kan ik wel zeggen of denken: "ach, ze zal wel een narcistische persoonlijkheid zijn met obsessief-compulsieve neigingen" maar je verschuift het hele probleem dan. En ze is dit bovenstaande ook niet. Ze is zichzelf en ik ben anders en dat moet ik accepteren en er mee leren omgaan. Ik ben degene die moet veranderen om beter met haar te kunnen omgaan; met al haar minder leuke kanten. En vooral kijken naar de goede kanten. Of ze er nu wel iets aan zou kunnen doen of niet. Dat is heel moeilijk, en het plakken van een etiketje maakt dat misschien makkelijker, maar is feitelijk een excuus om het voor jou als kind te kunnen plaatsen. Als er veel oud zeer zit, ben je al snel geneigd om met etiketjes rond te strooien. Hou het bij jezelf. En praat er desnoods over met een therapeut. Om zodoende beter met jezelf en je gevoelens om te leren gaan en met je vader. Dit is geen kritiek, maar een tip.

juno

juno

25-09-2008 om 14:10

Elisa

Ik ben het met elk woord eens wat je daar schrijft!
We leven tegenwoordig in een etiketjes maatschappij!

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 14:25

Juno

Ik ben het alleen niet eens met wat jij schrijft over autisten. Toevallig ken ik er een paar en die kunnen prima functioneren; beter dan een heleboel niet-autisten
En waarom zit ik op mijn stokpaardje mbt etiketjes: omdat men die vroeger op mij wilde plakken (autistisch), omdat mijn zus ADD heeft (is gediagnosticeerd op haar 45e) en omdat ik al bijna 4 jaar in het hulpverleningstraject zit vanwege mijn zoontje. Soms zijn diagnoses nodig en goed. Maar om de juiste redenen.

T&T

T&T

25-09-2008 om 14:28

Nogmaals de zin en onzin van etiketjes

Een etiketje plakken heeft alleen zin als je er dan ook werkelijk iets mee kunt doen! De wetenschap of mijn vader al dan niet autistisch is is geweldig, maar verandert voor die goede man niks! Voor mijn kinderen kan het een wereld van verschil maken.
Wat je er op oudere leeftijd nog mee kunt is wat meer begrip opbrengen voor diegene, en jezelf af en toe wat meer aan passen zonder je al te veel te ergeren. Daarmee wil ik niet zeggen dat je alles moet vergoeielijken en maar wijzen dat hij ook autistische trekjes heeft als er ongewenst gedrag is, maar als je bepaald gedrag beter kunt plaatsen is het voor jezelf vaak een verademing. Niet voor hem; hij is wie hij is, en zal ook niet meer veranderen.
groetjes Tess

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 14:33

Tess

En toch blijf ik erbij dat je voorbijgaat aan "echte" autisten en behoorlijk generaliseert als je aan iemand die niet als zodanig is gediagnosticeerd het etiket "autistisch" plakt. Ook al maakt dat dat je zo iemand beter snapt. Je associeert dan met name negatief gedrag met autisten en daarin zit hem het gevaarlijke. Waarom niet denken: "zo is de beste man nu eenmaal, hij weet niet beter". Niet meteen de link leggen met autisme. Dat bedoel ik.

Dees 68

Dees 68

25-09-2008 om 14:57

Omdat....

Het etiketje handvaten geeft om de persoon en de situatie beter te begrijpen. Terecht of niet....

Voor de rest zie ik het probleem toch eigenlijk niet zo. Tenminste als het etiket voor intern gebruik gebruikt wordt. Over autisme, ASS, ADHD is nu eenmaal veel geschreven en juist omdat er ook veel tips bij zitten die ook bij "gewone moelijke" mensen werken, kan het heel verhelderend zijn om iemands eens in dat perspectief te bekijken. Het uiteindelijke resultaat is immers toch hetzelfde: namelijk dat je een man van tegen de 80 niet meer kunt veranderen en dat je, als je een goede verstandhouding wilt hebben en houden je het bij je zelf moet zoeken.

En dat staat los van jouw frustratie, Elisa. Dat mensen bij jouw kind geneigd zijn om er een etiketje op te plakken dat ze kennen, terwijl het niet het juiste etiket is, is ontwetendheid. En als je je daar echt zo aan stoort is het aan jou om die mensen die van belang zijn op te hoogte te brengen van het juiste etiket en de juiste handvaten voor jouw kind.
En de rest lekker laten barsten. Voor buitenstaanders doe je het toch nooit goed...

Dees 68

Dees 68

25-09-2008 om 14:58

Enne sancy....

Je haalde me de woorden uit de mond .

juno

juno

25-09-2008 om 14:59

Elisa

En ik ken er veel die absoluut geen relatie kunnen aangaan..........

ff zo

ff zo

25-09-2008 om 16:26

60+ ers met diagnose?

Kent iemand trouwens ouderen die een diagnose hebben gekregen?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 16:32

Juno

Net zoals vele niet-autisten

T&T

T&T

25-09-2008 om 16:52

Elisa

niet de link leggen met autisme als je 2 kinderen krijgt MET ass (ja, en een diagnose door de psychiater) is wel een beetje met oogkleppen op lopen. Er zit nou eenmaal een grote erfelijke factor in! Ja ik heb ook kritisch naar mezelf gekeken, en naar mijn man.
Ik snap ook niet waar je het vandaan haalt dat iedere associatie met autisme negatief is?! Ik trek het in het negatieve omdat ik het autisme noem? dat is pas kortzichtig.
Ik probeer met mijn kinderen mee te denken, en me in te leven in hun leefwereld, dat is soms moeilijk, omdat ik weet (zeker weet) dat hun hersenen anders werken dan de mijne. Mijn vader (om weer eens een voorbeeld te noemen) kan zich vaak zonder moeite inleven. Als er iets van de kinderen gevraagd word waar ze moeite mee hebben kan hij heel verontwaardigd zijn "hoe kunnen ze zoiets verlangen van een kind, belachelijk! dat kon ik vroeger ook niet!" het gaat dan om dingen die een "normaal" kind tegenwoordig WEL zonder moeite oppikt. Hij was volgens mij blij dat oudste naar een cluster 4 school moest, dat was tenminste een echte school, met bankjes netjes in een rij en duidelijke regels!
Voor mijn kinderen is opa dus de rust en duidelijkheid zelf, en dat is weer een voordeel.
Ik weet niet wat jij precies met "echte" autisten bedoeld. Zijn dat alleen de mensen die klassiek autisme hebben? Sinds de jaren 80 zijn er nl meer vormen van autisme bekend, zoals asperger, mcdd en pddnos. Dit zijn niet zozeer milde vormen van... sterker nog iemand met asperger kan daar in het dagelijks leven meer last van hebben dan iemand met klassiek autisme. Vroeger (lees, in mijn vaders jonge jaren) waren alleen de "zware gevallen" bekend, en die kwamen meestal in een inrichting terecht. De laatste 30 jaar is er veel meer bekend geworden over autisme spectrum stoornissen. Vandaar dat er ook weinig 50 plussers zijn met een diagnose, niet omdat ze niet "echt" zijn, maar omdat het toendertijd gewoon niet onderzocht werd. Bedenk eens hoe hard deze mensen hebben moeten werken om een leuk plekje in de maatschappij te vinden, ze werden totaal niet begrepen.
Blijft de vraag of het zinnig is om ze nu alsnog te onderzoeken, misschien in sommige gevallen wel. Maar ik denk dat het voor de meesten weinig meer toevoegt, als alleen dat stukje begrip, waar ze misschien al lang naar verlangd hebben.
groetjes Tess

Elisa Gemani

Elisa Gemani

25-09-2008 om 16:58

Tess

Ik refereer met name aan i z. En met "echte" autisten bedoel ik mensen die zijn gediagnosticeerd als hebbende een autistisch verwante stoornis (dus klassiek, Asperger, PDDNOS etc). Niet mensen die niet als zodanig zijn gediagnosticeerd maar wel moeite hebben met empathie etc. Daarvoor hoef je natuurlijk niet meteen autistisch te zijn.

i z

i z

25-09-2008 om 20:37

@ elisa

Tja, wat zal ik zeggen? Ik kwam hier op zoek naar herkenning en begrip. Ik zal toch niet de enige zijn, waarvan de vader of moeder autistische trekjes heeft. (en ja dat blijf ik zo noemen, want niet-sociaal of niet-empathisch dekt de lading niet en nee, hij is voor zover ik weet, niet gediagnosticeerd)
Maar goed ik ga me hier niet meer verdedigen over m'n vader, jullie willen blijkbaar liever vallen over een etiketje waar jullie zelf een negatieve lading aangeven. Ik doe dat echt niet. En generaliserende ideeen over autisme? Sorry, daar doe je me echt te kort mee. Ik heb alleen geen zin om een hele karakterbeschrijving te geven en 30 A4-tjes heel diverse voorvallen te geven.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.