Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Gallifrey

Gallifrey

22-11-2009 om 22:25

Babysterfte in nederland (geschokt na kijken zembla)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Vk en verhalen

Beide keren is de vk twee keer gekomen en twee keer vertrokken. Een keer om te kijken hoe ver ik was en de tweede keer om weer te kijken en vertrok toen pas na de bevalling. De eerste keer hebben we tussendoor wel twee keer gebeld met de vraag wanneer ze nu "ook al weer langskwam".

Bij twijfel, kwam ze meteen. Bij mijn tweede bevalling stond ze binnen tien minuten op de stoep. (en de auto vol op de stoep geparkeerd, er bestond geen enkele twijfel meer over een op een handen zijnde bevalling

Linda

Asa Torell

Asa Torell

23-11-2009 om 15:39

Vic

In het ziekenhuis mag je dan op de knop drukken? Hahaha! Hier mag je nog niet eens naar het ziekenhuis KOMEN bij 4 cm, pas bij 5 of meer!
En ik heb navraag gedaan: dit komt niet van de verloskundige af, maar van de ziekenhuizen. Dit is de belangrijkste reden waarom ik bij de 2e maar thuis ben gebleven. Ik zag het niet zitten dat het dan ineens van 5 naar 10 cm zou schieten (is bij 2e bevalling niet ongewoon) en ik in de auto moest bevallen.

Asa Torell

Asa Torell

23-11-2009 om 15:42

Maar inderdaad vic

het gaat wel zo, bij een 1e althans waarbij het dan nog heel lang kan duren. Ik geloof trouwens ook niet dat het zo gewoon is dat de gynaecoloog in dat geval binnen een kwartier verschijnt (lees de verhalen hierboven maar), laat staan dat hij/zij dan tot de geboorte bij je blijft.

Kiki

Kiki

23-11-2009 om 15:56

Ik ben vijf weken geleden in een kraamkliniek bevallen

en ik heb dat wel positief ervaren. Helemaal geen steriele kraamkamer.
Je kon dan via een ondergrondse gang naar het ziekenhuis toe als er complicaties waren.
De eerste had ik in het ziekenhuis en daar had ik ook alleen maar positieve ervaringen mee.

Maar nu we dit met zijn allen weten kunnen we dan niet bij onze verloskundige eisen dat we ingeleid worden bij 41 weken? We zijn toch onze eigen baas. We hoeven toch niet lijdzaam af te wachten? KUnnen we niet gewoon een doorverwijzing krijgen?

marsja

marsja

23-11-2009 om 15:58

Thuis

Ik heb 3x een weeenstorm gehad. Ik moest de 2e keer naar het ziekenhuis ivm bloedverlies bij de eerste bevalling, maar het was absoluut geen pretje in de auto. En dan hoefde ik maar 5 minuten in de auto (en mocht bij de 1e wee al komen). Met 30 bevallingziekenhuizen in Nederland wordt de reistijd echt veel langer. Moet er niet aan denken, zeker niet met bevallingen van 2 uur tussen de eerste en laatste wee.

Ik wil geen thuisbevalling ivm het gezellige muziekje en de kaarsjes. Ik wil gewoon niet verplaatsen tijdens de weeen! Dus als er geen complicaties zijn wil ik lekker met rust gelaten worden in mijn eigen huis.

Vic

Vic

23-11-2009 om 16:01

In het ziekenhuis

Ik heb geen ervaring met spontaan beginnende bevallingen en had er dus niet bij stil gestaan dat je niet direct welkom bent bij het ziekenhuis. Bij mijn tweede ging ik in 3 kwartier van 5 naar 10 cm, en met de ervaring van de eerste (van 7 naar 10 cm in 9 uur) had ik dat natuurlijk niet kunnen voorzien.

Gallifrey

Gallifrey

23-11-2009 om 16:04

Complicaties

Marsja:"Ik wil gewoon niet verplaatsen tijdens de weeen! Dus als er geen complicaties zijn wil ik lekker met rust gelaten worden in mijn eigen huis."
Hoe weet je dat er geen complicaties zijn?

Ik ben voor

Het lijkt mij inderdaad de perfecte oplossing voor het probleem. Die bevallingscentra verspreid door het land. Zorg dat daar 24 uur per dag een OK team en een gynaecoloog klaarstaat. Om niet direct het beroep van verloskundige op te doeken, beval je in eerste instantie met je VK in een dergelijk centrum. Bij complicaties is daar de gynaecoloog. Die gynaecologen van de diverse ziekenhuizen in de provincie verdelen gewoon de diensten en is het een en ander ook nog een beetje haalbaar. De situatie nu is slecht maar ook wel voorstelbaar. Als ik de situatie verplaats naar het relatief kleine streekziekenhuis hier in de buurt, dan werken ze daar met drie gynaecologen. Stel dat deze heren zouden moeten voorzien in 24 uurs zorg dan kan iedereen op zijn 10 vingers natellen dat dit geen haalbare kaart is.

Ook persoonlijk...

Ik heb vanmiddag gekeken. Ik wist wat zou komen, de mama van Vera* is een goede vriendin dus ik was wel voorbereid. De tranen bleven binnen, maar inderdaad, de "Wat als"-vraag bleef zich wel opdringen.
En ja, als er adequaat gereageerd was op mijn te hoge bloedsuikers in de 30e week, dan had hier een jongetje van acht samen met zijn broertjes vanmorgen aan mijn bed "Lang zal ze leven" staan zingen. Maar hij was er niet. En dat blijft hard.
Ik vind het moeilijk te lezen dat mensen vinden dat er niks moet veranderen omdat het bij hun goed gegaan is. Bij hun wel ja. En nee, ik gun het niemand, om zo de bodem van je bestaan kwijt te raken. Maar ik vind het wel erg onnadenkend om zo kort door de bocht te reageren. Ook die hoogleraar verloskunde uit de docu. Omdat de thuisbevalling met alle geweld moet blijven, moet het maar een paar kinderen per jaar kosten. Zeker zolang het niet het hare is. Dat vind ik dus moeilijk, daar kan ik ook niet objectief bij blijven.
Dus ja, mijn kijk en mijn reactie is persoonlijk en niet objectief. Maar dat er iets moet veranderen staat voor mij als een paal boven water. Elk kind dat onnodig sterft is er één teveel.
Tihama, het deed me heel veel om Guus* zomaar tegen te komen in het verhaal. Hoe dubbel ook, ik ben blij dat hij ook buiten mijn kring niet vergeten wordt. Dank je wel...

Groet,
Tessie

Jakiro

Jakiro

23-11-2009 om 16:55

Pelle

Ik ben beide keren op maandag bevallen. De eerste keer om kwart ove 7 's avonds en de tweede keer om kwart over 1 en half 2.
Manlief kon dus na een enerverende dag 's avonds naar huis. Heerlijk slapen en 's morgens uitgerust vrouw en kinderen thuis brengen.
Jakiro

Polly Shearman

Polly Shearman

23-11-2009 om 17:00

Hoe het hier gaat.

Zonder medische indicatie mag je wel in het ziekenhuis bevallen maar op een aparte afdeling, daar ga je samen met je huis tuin en keuken VK heen om daar te bevallen. Bij complicaties moet je alsnog van de ene kant van het ziekenhuis naar de andere worden gereden, ondertussen word er een gyn opgetrommeld en ongeveer 15 minuten later word je dan geholpen.

Dus als je thuis wil blijven en blij complicaties alsnog richting het ziekenhuis gaat vertrekken, belt je VK het ziekenhuis word er ook een gyn opgeroepen en na vervoer naar het ziekenhuis word je OOK na ongeveer 15 min geholpen.

Als je hier zonder medische indicatie TOCH op de verloskamers wil bevallen kan je het hele grapje zelf betalen als alles goed gaat.

Verbieden thuis bevallen heeft echt geen zin, er zijn altijd mensen die kost wat kost thuis willen blijven.

De reden dat het idd te vaak mis gaat heeft denk ik meer te maken met te laat ingrijpen, en Te laat inleiden, van de gynacologen en niet met het vervoer naar het ziekenhuis.

groet, polly

Nasha 1st

Nasha 1st

23-11-2009 om 19:32

Bericht verbaasde me niet

veel gyns luisteren echt niet naar de vrouwen.....bij mijn 1e zou ik ook fijn thuis bevallen....nou, mooi dat ik midden in de persweeen naar het ziekenhuis moest...daar aan het infuus, nog een poos modderen en pas toen de hartslag van zoon even wegbleef als een speer naar de OK terwijl ik zelf al een hele tijd riep, het gaaaaaat gewoon niet!!! Later bleek: zoon te groot hoofd, bekken te klein en niet goed voor het geboortekanaal te liggen

Bij de tweeling moest ik sowieso in het ziekenhuis bevallen....toen in de zwangerschap al gezegd, mag ik niet een ks? Tweelingen worden heel vaak zo geboren, of soms 1....nee mevrouwtje (grrrrr) tweelingen worden niet zo groot! Na een paar uur been, rug en buikweeen, drijvend van het zweet kwam de vacuum....trekkentrekken....het gaaaaaat niet! Jawel, even persen....PLOP....vacuum eraf en ik voelde zoon zo terugglijden.....hoppetee, weer naar OK....wat bleek? Hoofd te groot, bekken te klein....Luister dan eens gewoon!!!!

En ja, ik kan me dus voorstellen dat het daardoor mis gaat....beide keren had ik nog mazzel dat het overdag was. Tweeling is ingeleid dus er was sowieso een gyn....maar nee, bevallen is nooit mijn hobby geworden....

Kiki tihama tessie en verder

Kiki "Maar nu we dit met zijn allen weten kunnen we dan niet bij onze verloskundige eisen dat we ingeleid worden bij 41 weken? We zijn toch onze eigen baas. We hoeven toch niet lijdzaam af te wachten? KUnnen we niet gewoon een doorverwijzing krijgen? "

I wish, ik vond dat ik meer dan genoeg redenen had om met 41 weken te bevallen, maar de arts assistent vond het echt onnodig om in te gaan leiden ´want het gaat goed met het kind´, pleitten voor mijn eigen situatie had geen effect (ik was doodop en uitgeput en zag als een berg op tegen een bevalling van een steeds groter wordend kind terwijl ik minder spierkracht heb door een spierziekte)

Tessie en Tihama, ik had dat ook, dat ik geraakt werd door het verhaal van Tihama, je bent je niet eens zo bewust, maar wat waren er in dat jaar een lotgenoten..mensen die ik liever nooit had leren kennen, omdat...nou ja, je snapt het wel.

Ik heb inmiddels de docu gekeken en met gekromde tenen zitten kijken. Wat me vooral opviel was de hoogleraar verloskunde, wat is dat toch...dat natuurlijke en vooral ´gewoon thuis´ (jemig dat de helft van de thuisbevallingen in het ziekenhuis eindigt!!)

Wat me ook trof was de uitspraak van die Belgische arts, vooral ook omdat ik er vroeger ook zo over dacht ´zwanger zijn en bevallen is geen ziekte´, en ´moeder natuur haar gang laten gaan´..

Nee, het is geen ziekte, maar er zijn wel risico´s, die in de Nederlandse cultuur liever afgewacht en onder tafel geschoven worden..

Zoveel sterfte, zo onnodig, zo hartverscheurend, je wenst niemand toe dat het misgaat, maar als ik iemand eraan zou willen laten ruiken/proeven en vooral VOELEN, dan was het die professor verloskunde...

Eenmaal meegemaakt wat wij meemaakten, in de veronderstelling dat wij wel een uitzondering zouden zijn, met een schok tot de ontdekking komend dat er zoveel meer verhalen zijn..

De zorg moet beter, vooral qua bezetting van gyn´s en ok´s, wat mij betreft een kraamhotel gekoppeld aan een ziekenhuis waar zowel de gyn als ok (personeel) 24 uur per dag beschikbaar zijn..

Het is gewoon niet vertrouwd, ook al ben je al in het ziekenhuis, zag je bij het verhaal van Vera en ook bij ons..als er geen gyn voor handen is en er gaat wat mis.

Verder is er, bij ons, in het voortraject, tijdens de zwangerschap, ook al van alles misgegaan zijn er fouten gemaakt (bloedsuiker niet gecontroleerd nadat ie flink hoog was bij de routine controle bijv, pas nadat ik zelf vroeg..) elke keer een andere arts ass voor de controle, elke keer meer dan een uur in de wachtkamer (anderhalf uur was normaal)

Arts assistenten die bepalen of jij, als zwangere, wel of niet door de gyn gezien moet worden.

(Gyn´s wiens beleid het is dat de arts ass zich zoveel mogelijk zelf moet redden speelt hierbij natuurlijk ook een rol)

enzovoorts enz....en ja, je kunt wel verzoeken, denken dat JIJ de baas bent, maar NEE, dat is niet zo....want nee, we wachten nog liever een dag af (want nu is het kerst (??))

Hetty,*

Hetty,*

23-11-2009 om 20:30

Afstand naar ziekenhuis en tihama

Tihama ik vond het ook fijn te lezen dat je Mika nog niet bent vergeten! Traantjes sprongen in mijn ogen bij het zo maar ineens zien van zijn naam.
Ik lees weer reacties over dichtbij een ziekenhuis wonen en wil dit zogenaamde voordeel toch echt graag uit de wereld hebben. Ik woonde in Almaar, het ziekenhuis is in Alkmaar en de ambulancepost op 2 km afstand. MAar als et mis gaat, en dat ging het bij ons, dan duurt het lang voor dat er hulp verleend kan worden! Je ligt te wachten op een ambulance, dat duurt echt 5-7 minuten en dan heb je al gewacht totdat er gebeld ging worden. Daarna moet je kind nog gestabiliseerd worden voordat je überhaupt richting ziekenhuis gaat, bij ons is er 20 minuten gereanimeerd, tevergeefs. En dan hadden we dus nog met de ambulance richting ziekenhuis gemoeten etc. Dat is even iets anders dan een deur op de verloskamer waar de behandelkamer met alle evt benodigdheden achter ligt!
Verder had ik een vk die met 8 cm wegging, achteraf een cruciale fout want ik kreeg koorts en had dus sowieso naar het ziekenhuis gemoeten. Toen daar ook nog eens meconiumhoudend vruchtwater overheen kwam en de vk eindelijk kwam, kon ik niet meer naar het ziekenhuis want hij was er al bijna (en leefde toen nog!).
Was ik maar, was ik maar in het ziekenhuis bevallen...
Vandaag 8,5 jaar geleden
Groetjes Hetty,*

Hun geboorte is voor veel mensen het gevaarlijkste dat ze in hun

heb ik wel eens gehoord. En volgens mij ligt de kans op sterfte rond de bevalling in Nederland tussen de 0,5 en 1 % (tussen 5 en 10 op de 1000) en dat vind ik wel veel.

Denk dus niet te licht over een bevalling.

Bastet

Bastet

24-11-2009 om 07:27

Pelle

Wij waren om 12.00 'smiddags thuis,en er kwam s'avonds nog een kraamverzorgende langs.
Groetjes,bastet

Ik denk

dat als je zwangere vrouwen voorlegt dat bevallen alleen nog maar kan in ziekenhuizen, zij hier allemaal in toestemmen.

Op voorwaarde dat het mogelijk is dat vk en gyn's waarschijnlijk (o.v.) 300 baby's per jaar extra kunnen redden?

Ondanks mijn grote aversie tegen ziekenhuizen, moet ieder kind een kans krijgen en risico's worden uitgesloten! Blijkbaar zijn de risico's van de combinatie thuisbevallen, te lang doorlopen na 40 weken en het ontbreken van adequate 24-uurs-zorg te groot!

Linda

Eigen keus

Ik heb niet het hele draadje gelezen, maar even over de "eigen keus voor de thuisbevalling". Ik wilde zelf bij de eerste in het ziekenhuis bevallen. Dit omdat ik graag de mogelijkheid van pijnbestrijding wilde openhouden, en ook een beetje vanwege het verhaal van een vriendin van mij, die vanwege een niet vorderende ontsluiting al puffend van een Amsterdamse bovenwoning een dubbele trap af naar beneden moest, de ambulance in. Dan kan je er maar beter al eerder liggen, dacht ik toen.

Nergens heb ik tijdens die eerste zwangerschap gelezen dat - als ik het wel heb - de helft van de vrouwen die kiest voor een thuisbevalling alsnog in het ziekenhuis belandt! Wel viel me bij de terugkomdag van de zwangerschapsgym op dat *alle* geplande thuisbevallers in het ziekenhuis waren terechtgekomen. Sommigen voor, sommigen tijdens en sommigen na de bevalling (vooral dat laatste lijkt me erg zuur, zelfs als het goed afloopt). Maar pas later hoorde ik dus dat in het algemeen een zeer grote groep vrouwen die kiest voor de thuisbevalling uiteindelijk naar het ziekenhuis moet. Ik vind dat je dat al tijdens je zwangerschap van je vk en op de pufclub te horen zou moeten krijgen, maar dat gebeurt dus mooi niet, en dat maakt dat ik enige scepsis heb bij dat 'bewuste kiezen voor de thuisbevalling' - hoeveel vrouwen zouden er nog steeds voor kiezen als ze dit zouden weten?

Overigens was mijn tweede bevalling een niet gekozen thuisbevalling: dochter had haast.
Mijn beide bevallingen, hoewel heel verschillend, verliepen alletwee zonder complicaties. Ik kan niet zeggen dat ik nou een voorkeur heb voor thuis of ziekenhuis. Als alles achter de rug is, is het fijn als je al thuis bent inderdaad. Het verhaal van de 'steriele verloskamer' tijdens de bevalling - het zal wel. Toen ik bij de eerste in het ziekenhuis aankwam was ik nauwelijks meer tot rondlopen in staat, en ik had ook niet direct meer oog voor de fijnere nuances in interieurstyling

Groeten,

Temet

Oud nieuws

al een jaar of 10 is het bekend, ik heb er menig draadje over gevoerd, weet alle bronnen, kan alles benoemen maar het enige wat verbeterd is afgelopen jaren is dat er nu in meer ziekenhuizen ok personeel en gynaecologen 24/7 aanwezig zijn.

Het is natuurlijk logsich dat vakgroep, met name verloskundigen geen mm op willen schuiven en het is logisch dat ziekenhuizen niet schuiven als er geen geld voor vrij komt. Daarnaast de Nederlandse cultuur die de bevalling omschrijft als "de natuur", in de natuur ga je alleen hartstikke dood als je kindje niet goed ligt.

ach ik ga ook niet meer uitwijden over mijn ervaring, dat blijft pijn doen.

En ook

vergeet niet dat we het nu alleen 'maar' over de sterfgevallen hebben, het aantal kinderen die onnodig met een (zware) handicap geboren zijn worden niet meegeteld terwijl die vele en vele malen hoger liggen.

Millenia

Millenia

24-11-2009 om 13:03

En nu

heb ik de uitzending gezien. Het programma ging in feite over verschillende zaken die op zich niet zoveel met elkaar te maken hebben in mijn ogen. Journalisten doen dat wel vaker. Omdat een samenhangend verhaal met (schijn)verbindingen nu eenmaal beter verkoopt. Je hebt als het ware een onderliggend kunstmatig 'plot' nodig, om losse feiten met elkaar te verbinden en zo een verhaal te maken met een kop, midden en staart. Daardoor blijft de kijker aan het verhaal hangen, dat is de bedoeling.
Dus wat werd hier eigenlijk behandeld?
1. De vraag of er na 41 weken zwangerschap standaard moet worden ingeleid.
2. De vraag of de thuisbevallingen bijdragen aan de hogere zuigelingensterfte in Nederland. Die valt uiteen in deelkwesties: 2a Of de verloskundigen te laat insturen. 2b Of de kantoortijdenmentaliteit in de ziekenhuizen voor teveel vertraging zorgt 2c Of de tijd die het vervoer naat het ziekenhuis in beslag neemt hier iets mee te maken heeft 2d Of de tijd die de zwangere in het ziekenhuis moet wachten op een gynaecoloog en evt. o.k. team bijdraagt aan die hogere sterfte.
Best ingewikkeld. Want alle hierboven genoemde problemen zullen zich wel eens voordoen. Er zal wel eens een verloskundige zijn die te laat instuurt. Er zal wel eens een file staan. Het ene ziekenhuis zal lulliger zijn over kantoortijden (we wachten tot morgen 8 uur met inleiden) dan een ander ziekenhuis. Dan maar nooit meer thuis bevallen? Maar in het ziekenhuis ben je je leven niet zeker, daar wordt schijnveiligheid geboden want er is helemaal geen specialist in huis. Enzovoort. Alleen gedegen onderzoek met uitgebreide reconstructies van een groot aantal casussen kan hier verder duidelijkheid bieden, lijkt me.
En dan is er nog wat een specialist de "Nederlandse paradox" noemde: de jongste, minst ervaren arts moet de meest acute problematische gevallen als eerste beoordelen. Zie ook de draad hierboven. En tenslotte: wat ik hier in de draad almaar lees, is dat er te weinig wordt geluisterd naar de zwangere zelf. Die mag kennelijk geen wensen hebben. Ze mag niet worden ingeleid als zij dat wil, op haar waarschuwen wordt geen acht geslagen. Dat vind ik wel heel erg.

Nasha 1st

Nasha 1st

24-11-2009 om 14:04

Millenia

>>En tenslotte: wat ik hier in de draad almaar lees, is dat er te weinig wordt geluisterd naar de zwangere zelf. Die mag kennelijk geen wensen hebben. Ze mag niet worden ingeleid als zij dat wil, op haar waarschuwen wordt geen acht geslagen. Dat vind ik wel heel erg. < <

En er is in 30 jaar tijd bizar weinig verandert op dat gebied....mijn moeder riep meer dan 30 jaar geleden al (4e kind waar ze zwanger van was) tijdens de bevalling, dit kind ligt verkeerd! Maar nee, mw, hoe komt u daar nou bij....Uiteindelijk bleek ze gelijk te hebben, maar het babietje was wel overleden....

Als daar nu eens mee gestart werd, luisteren naar de zwangeren zelf.....soms lijkt het wel alsof gyns denken dat je door je bevalling ook je verstand verliest....

Millenia

Millenia

24-11-2009 om 14:19

Is er een dokter of verloskundige in de zaal?

Doorbordurend op wat Nasha post. Is (erge) onrust bij de zwangere geen diagnostisch criterium? Natuurlijk is iemand die aan het bevallen is onrustig. Dat snap ik ook wel. Zelf liep ik volcontinue rondjes door de slaapkamer, ik kon er niet mee stoppen. Schijnt een reflex te zijn dat bewegen, zou de ontsluiting bevorderen. Zal best, maar ik werd er errug moe van. Maar goed, ik was dus wel onrustig. Maar toch. Echt bang was ik nou ook weer niet, terwijl ik er van te voren als een berg tegenop had gezien. En daar zit mijn vraag. Als zo'n onrustige mevrouw nou begint te zeggen dat het volgens haar echt niet goed gaat, of ineens een stuk onrustiger wordt, of allerlei zwarte voorspellingen begint te doen, is dat geen reden voor waakzaamheid c.q. inwilligen van verzoeken tot bespoediging om het zekere voor het onzekere te nemen. Ik vraag maar....

bibi63

bibi63

24-11-2009 om 15:54

Placenta

tje, ik ben 11 jaar geleden bijna 3,5! week te laat bevallen. Kind is en was kerngezond, maar ik weet nog wel dat de verloskundige zei dat ze nog nooit een placenta had gezien die zo verkalkt was....... Jeetje, zou dochterlief wel genoeg bloed/voeding binnen gekregen hebben de laatste periode? Was dit achteraf gezien niet een enorm risico? Hoewel, dochter was zeker niet mager bij geboorte en had en score van 10. Hm, ik weet het niet.
Groetjes,
Bibi

Zwanger en zorgen

Het beroerde is denk ik dat sommige vrouwen instinctief voelen dat er wat fout zit, en anderen ook van alles voelen ook al zit er niks fout. Moet je bij iedere angst of zorg meteen maar de hele batterij testen eisen?

Ik weet werkelijk niet meer wie het was, maar op dit forum (ik meen in 'babytijd'') heb ik een keer een posting gelezen van iemand die het advies 'vertrouw op je moederinstinct'ter harte nam en daar dus helemaal gek van werd, want zo af en toe maakte ze zich ineens zomaar enorm zorgen en was er niks aan de hand. Niks onfeilbaar moederinstinct. Toen is ze maar gestopt met op elke zorg serieus in te gaan. Je kan je natuurlijk voorstellen dat zoiets ook bij bevallende vrouwen kan optreden.
Wat niet betekent dat je de zorgen van een bevallende vrouw nooit serieus zou hoeven nemen natuurlijk, maar waar de gulden middenweg ligt - ik zou het ook niet weten.

Groeten,

Temet

Bastet

Bastet

24-11-2009 om 19:36

Pelle

Ja,klopt hoor,maar het kan dus ook meezitten...en hemel,ik bedenk ineens dat de dame alweer tien jaar wordt in januari....dus dat was niet echt een up to date opmerking van mij..
Groetjes,bastet

Fraz

Fraz

24-11-2009 om 21:09

Mosterd enzo

heb niet alles gelezen maar ik ben zo blij dat ik gewoon lekker thuis heb kunnen bevallen maarja het waren ook twee probleemloze bevallingen. Gewoon lekker rustig op mijn gemak douchen, kopje thee drinken, chatten midden in de nacht met vrienden uit nieuw zeeland en dan komt de verloskundige. Die drinkt een bakje thee mee, gaat toch maar even kijken want bij de eerste had ik ook snel 10 cm ontsluiting en jawel hoor ga maar persen.

En ja ik had best pijn maar dat was goed te doen en volgens mij omdat ik mij goed kon ontspannen (lekker rustig thuis) ging het bij mij ook goed. Ik kan mij voorstellen als ik met allerlei toeters en bellen en vreemden om mij heen had gezeten dat ik minder relaxed zou zijn geweest. Ook mijn man was relaxt want die had ook de tijd en ruimte om een beetje aan te rommelen.

Nee als het kan en de moeder en verloskundige zien het zitten dan moet een thuisbevalling gewoon mogelijk zijn. Grootste voordeel je houdt de regie in eigen hand, je bent thuis veel ontspannender en er zijn geen ziekenhuisbacterieën om je heen.

Yaw

Yaw

25-11-2009 om 14:27

Of u nog zorg wilt...

De grote gemene deler aan alles wat er fout gaat bij (thuis)bevallingen lijkt wel te zijn dat er iets goed mis is met de houding naar bevallende vrouwen toe. Ik vind het persoonlijk helemaal niet vriendelijk en ontzettend neerbuigend in Nederland. Ik betaal voor een zorgverzekering, maar "zorg" voor een goed verlopende bevalling en het welzijn van het kind en de moeder is gewoon een lachertje. Je verhaal, behoeften en gevoelens worden soms weggezet alsof je een kind bent dat niet moet zeuren.

Toen ik bij mijn eerste in het ziekenhuis aankwam mocht ik in eerste instantie de verloskamer niet eens in "want jij ziet er helemaal niet uit alsof je aan het bevallen bent". Er waren namelijk welgeteld 4 kamers voor de hele regio beschikbaar, ook echt kwaliteitszorg.

Ik werd echt aangesproken als een domme puber. Toen ik aandrong dat de verloskundige die ons doorgestuurd had even gebeld werd nogmaals, werd ik met tegenzin getoucheerd. Zes centimeter.

Nou ja, dan toch maar he, goh, hadden we niet verwacht. Dus ik werd aangesloten op het één en ander, op een bed geparkeerd en dikke doei, beval maar een eind weg.

Na een uur ofzo kwam er een witte jas even kijken naar de lijntjes op de papiertjes en *poef* weg zorgverlener. Een uur later dito. Half uurtje later hield ik het niet meer. Weer een wit jasje. Dat ik niet zo moest verkrampen en grommen enzo. Kon ik niet lekker gaan puffen, zoals eerst? (Boodschap: stel je niet aan). En welnee, het kon nog lang niet zover zijn want een centimeter per uur he, dus over een uurtje of twee hoefde ik pas ergens op te rekenen.

Twee minuten later voelde ik de hele handel zich binnenstebuiten keren en heb ik stennis geschopt. Nou ja, een touché kon er dan wel af als ik erop stond. En ja hoor, dus toen stonden er ineens allemaal witte jassen aan mijn bed. Pats deden de vliezen en floep deed mijn zoon.

Nou ja, en daar zat ik dan. Al het personeel galoppeerde weer weg. We kregen een beschuitje en thee van de laatste die wegging. Ik heb het beschuitje bij mijn man uit de handen gerukt want ik had echt reuzehonger. Boterhammen smeren is blijkbaar raketwetenschap net als het hele idee dat iemand die net een soortement van marathon heeft afgemaakt wel iets zou lusten.

Anderhalf uur wachten later -we zaten net te grappen of ze het überhaupt zouden merken als we stiekem naar de McDonalds zouden sneaken- kwam er een meneer met hechtdraad, de assistent, die pas na proberen vroeg of ik nog wel verdoofd was. Nee he? Nee. Dus kwam er ook een mevrouw met een spuitbus bij. Blijkbaar is dat spul erg duur ofzo, want er werd pas een stukje verder verdoofd als het weer pijn ging doen. Dus op mijn T-shirt bijtend werd die horde genomen.

Uiteindelijk werd ik zonder uitleg of wat ergens op een kamer geplempt, in het donker. Bijvoorbeeld hoe dat $#*#%bed omlaag kon en waar de kraan was, of het toilet, dat soort handige dingen.

Uiteindelijk na de nacht waarin het voorwerk voor de bevalling begon nog 2 nachten niet geslapen. Je ligt namelijk met 3 andere kraamvrouwen op een kamer, inclusief de baby's dus slapen is er niet bij.

Dat hele borstvoedingsbeleid blijkt alleen te bestaan uit een certificaat aan de muur want zij beslissen wel even wanneer jouw kind honger heeft (en jij dus niet, mevrouwtje). Wel werd er ontzettend veel moeite gedaan om me bij te brengen hoe vingervoeden werkt want bijvoeden was absoluut noodzakelijk. Hoezo dan? Nou gewoon, omdat. Dus uiteindelijk met ontploffende borsten vol kloven naar huis, dood- en doodmoe.

Bij mijn middelste -een erg fijne bevalling- was de verloskundige net een dik kwartier binnen. Toen kon ik pas gaan vergelijken met de eerdere ziekenhuisbevalling en precies aanwijzen wat er daar niet prettig was geweest. Gewoon zonder allemaal potten(lees: dozen)kijkers naar de plee kunnen en de beschikking te hebben over het wonder van stromend water. Kindje dat meteen aangelegd mocht worden en ik kon eindelijk eens slapen. Ook zo'n basisbehoefte waar je blijkbaar geen recht hebt als kraamvrouw in een ziekenhuis. Ja, alle ouders hebben te maken met doorwaakte nachten, maar je kunt toch in ieder geval een beetje moeite doen om rust te garanderen (en voedsel, en pijnbestrijding, en een toilet waar je niet de halve afdeling voor over hoeft)

En dan nu het klapstuk qua niet-luisteren-naar-de-bevallende-vrouw: ik heb mijn derde gekregen zonder dat er een verloskundige bij was. Die had me namelijk met twee paracetamolletjes naar bed gestuurd. Ik was namelijk echt ab-so-luut niet aan het bevallen. Dat ik al twee kinderen op de wereld had gezet en het proces nu wel zo'n beetje kende was geen geldige informatie, zij besliste dat de baby nog niet kwam. Toen ik even later weer belde dat het kind er nu $%*# echt bijna was, is ze met plankgas de stad doorgereden, maar ze kwam een kwartier te laat. Een kwartier waarin het helemaal fout had kunnen gaan.

Nu is het allemaal goed verlopen omdat ik gewoon erg makkelijk beval, maar je wilt niet weten hoe vaak ik nog even nagelbijtend heb teruggedacht aan die geboorte en hoe blij ik was dat de baby meteen begon te huilen, want als dat niet zo was geweest, dan had ik niet geweten wat ik had moeten doen.

De kraam kwam trouwens na 2 uur opdagen, want dankzij ons fantastische zorgstelsel koopt je verzekeraar voor jou in plaats X gewoon kraamzorg in Y in, wat inderdaad in theorie maximaal een uur rijden verderop ligt maar niet als de helft van het traject opgebroken is natuurlijk. Dan krijg je de vraag "of je nog wat wilt slapen". Ik had dus net 3 kilo eruit gewerkt na twee nachten niet slapen ivm voorwerk en zitten vertellen hoe ik weken niet normaal kunnen slapen omdat die pens continu in de weg hing. Wat dachten ze? Dat ik liever eerst even een trainingsloopje van 5 kilometer ging doen?

Dat vind ik dus zo kenmerkend, die hele houding van "bevallen is geen ziekte dus doe nou niet alsof je moe bent, pijn hebt of iets niet aan zou kunnen". Nee, ik ben niet gehandicapt of ernstig gewond maar ik heb wel honger en ben moe en ik zou graag ook medische zorg hebben als ik ergens open lig of pijn heb.

En dan vorig jaar mijn zusje. Ook een horrorbevalling met een mislukte ruggeprik, een op hol geslagen infuus en een gyn die botweg weigerde te komen totdat het bijna te laat was en uiteindelijk naar binnenwandelde met 5 studenten zonder een vraag of hallo, in één streep doorliep naar de tafel en zijn hand in haar hoeha stopte. En toen het kind geboren was rende het hele team ermee weg en zaten mijn zwager en zusje zich een kwartier af te vragen of het kindje nog leefde. Na dat kwartier kwam een verpleegster de boel opruimen in de kamer. Of het nog leefde? Zou ze even gaan kijken dan? Je bek valt ervan open...

Mijn bottom line is dus dat de hele houding van "u bevalt dus u moet niet zeuren over hoe de natuur zijn gang gaat en zich vooral niet aanstellen" op de schop moet. Een vrouw die aangeeft bang te zijn, pijn heeft of twijfels heeft over of het allemaal wel goed gaat, die moet niet tegemoet getreden worden als iemand die maar wat zwamt door de hormonen or gewoon omdat het een vrouwmens is. (Iets in mij is er nog steeds van overtuigd dat het allemaal wat beter geregeld zou zijn als mannen die baby's eruit zouden ploffen).

Je bent eigenlijk een iets, een nummer, dat tussen wal en schip is gevallen. Je bent niet ziek dus een echte patiënt ben je niet, maar je hebt wel zorg nodig. Die wordt dan schoorvoetend lijkt het wel aangeboden. Alsof je überhaupt blij mag zijn dat je iets krijgt. Dus tanden op elkaar en doorpersen. Dan kun je ook niet te mondig worden.

Het is een heel epistel geworden, maar het is voor een goed doel moeten we maar denken

bibi63

bibi63

25-11-2009 om 15:18

Ook zo iets

Ik had al eerder gepost dat ik 3,5 week te laat ben bevallen (met de verkalkte placenta). Alles is goed gegaan, maar er klopte ook iets helemaal niet. Na 2 weken overtijd werd ik door de VK overgedragen aan de gyn (was (of is?), 11 jaar geleden protocol). Gyn touchederde en constateerde nauwelijk verweken, dus wilde nog niet inleiden. Wel moest ik om de dag naar het zkh voor een CTG. Na 3 wkn vond gyn het toch maar tijd worden voor inleiden. Dat was op een donderdag. Gel ingebracht 's ochtends, maar er gebeurde de hele dag niets. Normaliter mag je dan niet meer naar huis en wordt het de volgende dag weer geprobeerd. De volgende dag waren er echter een paar geplande bevallingen, waardoor er geen plek was en ik toch naar huis mocht. Vond ik best hoor toen, maar dat klopte natuurlijk niet. De volgende inleiding werd gepland voor maandag. Ik vroeg aan de gyn wie ik moest bellen als de bevalling voor die maandag zou aanvangen. Nou, de VK dus zei hij. De weeen begonnen zaterdagnacht en zondagochtend hebben we de VK gebeld. Zij stomverbaasd: ik was toch overgedragen aan de gyn? Dus hij moest het doen. Dus ik vertelde dat gyn had gezegd dat ik haar moest bellen. Zij is dus toch gekomen en de rest van de bevalling begeleid (in het zkh). Dit is dus ook een hele vreemde situatie achteraf.
Kwam ook nog bij dat het zkf mij een rekening stuurde omdat ik niet om medische redenen in het zkh was bevallen (huh, ik was 3,5 week over tijd en was overgedragen aan de gyn). Gelukkig heeft zkf achteraf de kosten toch betaald.
Groetjes,
Bibi

Asa Torell

Asa Torell

25-11-2009 om 15:24

Yaw (ot)

Hoe gaat het op het moment met je zus? Ik denk regelmatig aan je neefje.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.