Gezondheid
Emmawee
28-09-2008 om 00:28
Bang voor de tandarts
Pff... ik baal zo. Vanmiddag zou ik een afspraak hebben bij een nieuwe tandarts. Wordt ik vanmorgen gebeld dat deze afspraak niet door kan gaan, omdat deze tandarts helemaal geen nieuw patiënten meer aanneemt en er dus ten onrechte een afspraak met mij was gemaakt. Ik kon wel bij een collega terecht.
Nu is het punt, ik ben naar deze tandarts verwezen door de Narcosetandarts. De Narcosetandarts behandelt (onder narcose) zeer angstige patiënten. En daar reken ik mijzelf inmiddels toe. Bij een eerdere afspraak bij de Narcosetandarts (in maart dit jaar) bleek er met mijn gebit bar weinig aan de hand te zijn (gelukkig!) terwijl mijn eigen tandarts van mening was dat er een kies "gerestaureerd" moest worden. We hebben dus afgezien van behandeling onder narcose en ik heb besloten op zoek te gaan naar een goede tandarts die mij weer van mijn angst zou gaan genezen.
Mijn eigen tandarts (sinds 2 jaar) heeft me doorverwezen naar een angst-tandarts in Amsterdam (centrum voor bijzondere tandheelkunde), maar daar kan ik niet terecht, want die mag alleen patiënten uit de eigen regio aannemen. In mijn eigen stad blijkt nu ook zo'n centrum te bestaan. Maar de wachttijd is ook hier waarschijnlijk 7 maanden of meer. En ik heb nu kiespijn (aan een andere kies dan die gerestaureerd had moeten worden)en een soort zwart pitje in de tandhals (kies-hals?).
Mijn eigen tandarts, tja... daar ga ik dus echt niet meer naar toe. Ik houd een controle niet vol. Ik raak in paniek en bovendien word ik vreselijk boos op die man. Allemaal oud zeer (van de tandarts van vroehoegeeheeer) wat daar los komt. En daar wil ik best iets aan doen, maar ik heb nu gewoon kiespijn en daar moet gewoon iets mee gebeuren.
De assistente van de Narcosetandarts verwees me naar iemand die daar had gewerkt en nu werkte in een praktijk in mijn stad. Ik heb gebeld en kon er snel terecht. Ik was echt zo blij en opgelucht. Nu zou het weer beter worden. Een tandarts in de buurt die wist hoe ze met angstige patiënten om moest gaan en ik kon er snel terecht. Ik had echt goede hoop dat ik met een jaar ofzo weer 'gewoon' naar de tandarts zou kunnen.
En dan vanmorgen zo'n telefoontje. En dan moeten zeggen: "Ik durf het eigenlijk niet zo goed aan, want ik ben niet voor niets via de Narcosetandarts gekomen. Hebben de collega's ook ervaring met angstige patiënten?" En dan zo'n assistente die zegt: "Nee, dat zijn verder gewoon 'normale' tandartsen". (voor normale mensen dus, denk ik dan).
Ow ik heb echt zitten janken, ik vind het zo beroerd om zo bang te zijn, zo beschamend. Ik voel me zo krimpen, een kleutertje gewoon. Mijn kleine Blikkie (2) kwam de kamer binnen en gaf me spontaan een dikke knuffel, dat hielp wel, maar voelde ook gek. Alsof hij op dat moment groter was dan ik, zeg maar.
En het is daarnaast ook gewoon zo vreselijk lastig, want ik wil mijn gebit wel goed verzorgen en klachten tijdig laten behandelen enzo. Verstandig, verstandig...
Ik bel maandag wel weer naar de Narcosetandarts en misschien ga ik dan toch maar voor die narcose en dan op de wachtlijst bij deze tandarts met de patiëntenstop.
Wilde het even delen. Zijn er meer angsthazen hier?
Groeten, Maw.
Damajo@
28-09-2008 om 08:25
Ja hoor
Hier nog een angsthaas maar wel bij een "gewone" tandarts. Maar hij is echt heel erg aardig, legt alles uit, rustig. Ze bestaan dus wel,maar je moet het bij je aanmelding even heel duidelijk vragen of hij denkt goed met je angst om te kunnen gaan.Ik ben inmiddels al veel minder bang voor de tandarts.
Damajo
EsmeePF
28-09-2008 om 09:55
Emmawee
Wat ik graag zou willen weten: hoe ben je bij die Narcosetandarts terecht gekomen?????
Ik ben panisch voor de tandarts, al heeeeeel lang niet meer geweest en mijn gebit is dus echt wel slecht! Nu dat zelfs mijn kinderen op begint te vallen, en ik mijn angst niet op mijn kids wil overbrengen, moet er gewoon iets gedaan worden maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Dus hoe pak je dat aan?
Piedjee
28-09-2008 om 13:53
Esmeepf
Google maar eens op 'narcosetandarts'. Ik kwam deze link tegen:
http://www.narcosetandarts.nl/mogelijkheden.html (zit in Alphen aan de Rijn)
Succes!!
Emmawee
28-09-2008 om 21:20
Lang verhaal,!
Of kort: gegoogled en gebeld.
In het lang: mijn tandarts van vroeger was er zo één die het onzin vond om te verdoven. De verdoving was erger dan het boren. Ik moest me maar rustig houden. Of mijn moeder en de assistente moesten me maar stevig vasthouden. Ik vond het vreselijk. Toen ik 18 jaar was moest er na lange tijd weer geboord worden en ik heb er toen op gestaan dat ik verdoofd zou worden. Toen ik eenmaal ervaren had hoe pijnloos en eenvoudig verdoven was heb ik gehuild van opluchting en kwaadheid over al het voorgaande en besloot nooit meer naar onze tandarts terug te gaan. Een nieuwe gevonden, hem voorgelegd hoe bang ik was. Hij vertelde mij dat hij ook altijd bang was in de stoel en of het nou waar was of niet, hij toonde in elk geval alle begrip. Hij deed het rustig aan, gaf me een spiegel om mee te kijken, lachte me op een vriendelijke manier uit als ik naar lucht lag te happen en maakte het tandartsbezoek daardoor minder beladen, minder angstig en steeds gewoner. Na een paar jaar en een paar verhuizingen, zijn we elkaar misgelopen. Ik stond voor de deur en toen bleek dat de praktijk was verkocht. De aannemer van de nieuwe eigenaar stond net de vloer uit te boren... Echt waar!
Omdat ik niet meer zo bang was, besloot ik naar de tandarts van mijn man te gaan. Een jonge vent net een praktijk geopend. Dit ging allemaal prima. Tot hij het steeds drukker kreeg en steeds minder prettig in zijn benadering werd. Oud zeer kwam boven drijven. Ik voelde me weer kinderachtig, een aanstelster, kwam weer huilend thuis na de controle en ik besloot op zoek te gaan naar een tandarts waarbij ik me beter zou voelen.
Ik heb toen hier nog een oproepje gedaan, maar de tandartsen die hier werden voorgesteld namen geen nieuwe patiënten aan.
Een collega stelde mij een tandarts voor die heel kundig was en heel rustig te werk ging en alles goed in overleg deed. Deze tandarts adverteerde met een rustige praktijk, ook geschikt voor angstige patiënten. Hij had aandacht, intake-gesprekje etc. Het oogde allemaal goed. Maar, hij had precies niet wat ik nodig heb. Enig invoelend vermogen. Of misschien heb ik wel heel veel invoelend vermogen nodig. In elk geval, hij had het onvoldoende. En de pest was dat er iets gebeurde dat al het oud zeer losmaakte. In een pijnreflex tijdens het tandsteen verwijderen, trok ik mijn hoofd weg. De tandarts reageerde bozig met "dat moet je echt niet doen!" En daarmee was ik klaar. Ik ben opgestaan en vertrokken. Erg he, ik kon het gewoon niet meer aan.
Een half jaar daarna is een stukje van mijn kies afgebroken. Dit heeft de tandarts nog even mogen polijsten van mij, maar de afspraak voor de reparatie heb ik opnieuw afgebroken omdat ik zo boos werd van zijn hele houding en benadering. Hij stelde voor om me te verwijzen naar een angsttandarts, of om eerst een kalmeringsmiddel te nemen.
Ik ben toen zelf op zoek gegaan en vond de Narcosetandarts in Alphen a/d Rijn. (Gegoogled en gebeld dus) Toen ik daar bekeken was zei de dienstdoende tandarts dat er eigenlijk niets was te zien dat gerestaureerd zou moeten worden. Opgelucht stond ik na een kwartier weer buiten.
Maar nu heb ik dus een zere kies met een zwart 'pitje' erin. Een zeurende pijn. En ik heb met mijzelf de afspraak dat ik mijn gebit nooit zal verwaarlozen omdat ik bang ben. Dus ik ga ermee leuren tot iemand het met me aandurft. En tot ik het aandurf. Pff wat een gedoe zeg. En het stomme is, ik weet dat het met een paar keer over kan zijn. Daarvoor heb ik alleen maar een goed vriendelijke tandarts nodig zoals tandarts 2 (die inmiddels helemaal geen praktijk meer heeft). Nu denk ik toch over een narcosebehandeling, terwijl me dat ook tegenstaat. Een narcose is tenslotte ook niet echt gezond.
Nou ja, weer een heel verhaal. Het zit me hoog, blijkbaar.
Esmee, ik zou als ik jou was naar Alphen gaan. Daar gaat het helemaal goedkomen, echt waar! (zie de link van Piedjee)
Groeten, Maw.
Temet
28-09-2008 om 22:09
Emmawee
Yep, hier ook een angsthaas. Ik moest de stoute schoenen wel aantrekken toen er links- en rechtsonder kiezen waren afgebroken. Acta gebeld, wachtlijst. Van hen kreeg ik een naam van iemand die als angsttandarts bij de Acta had gewerkt, en daar kon ik terecht. Grootscheepse renovatie, en je zou dan denken dat ik vervolgens regelmatig op controle ga, maar niks hoor, vooruitschuiven maar weer...
Dus ja, ik ken het. En kan je alleen maar sterkte wensen, want tips heb ik niet. En ik ben een groter watje dan jij, want ik heb niet eens dramatische tandartservaringen.
Sterkte
Temet
Katrien
28-09-2008 om 23:21
Hier ook
Hier ook een angst voor de tandarts.
Als kind had ik al vreselijk veel schrik voor de tandarts. Verschillende keren geweigerd mijn mond open te doen ondanks beloftes van mijn moeder voor cadeau's allerhande. Ik had vooral schrik voor de verdoving. Dus toen onze toenmalige tandarts zei dat hij dan wel zonder verdoving zou vullen, was dat voor mij een opluchting.
Dan kwam er een nieuwe tandarts in de buurt wonen. En gingen we daar naar toe. Een heel lieve dame die alle tijd nam, die grapjes maakte (slappe lach krijgen bij de tandarts is wel niet ideaal) en mijn angst werd kleiner. Ik ging dus keurig iedere 6 maanden op controle.
Tot ik na mijn studies uit huis ging en naar een andere stad verhuisde op een uur rijden. Omdat ik nog eens was beginnen werken, werd het moeilijker om een afspraak te maken en omdat het altijd maanden duurde, stelde ik de controles telkens uit. Na een paar jaar kreeg ik tandpijn en ging ik bij een lokale tandarts. Die iets verkeerd had gedaan want na het vullen deed mijn kies feller pijn ipv minder. En het beterde niet. Dan naar nog een andere tandarts op aanraden van een familielid. Deze tandarts heeft het gecorrigeerd, maar was zo bruut dat ik terug hevige tandartsangst kreeg.
En dus bleef ik er weer weg.
Vorig jaar dan een abces onder 2 tandwortels gehad waardoor die beide tanden getrokken moesten worden. Dan nog een vulling die uitviel en een afgebroken kies. Ik bleef het nog steeds uitstellen. Maar in de vakantie brak er een stukje van één van mijn bovenste snijtanden. Omdat dat geen zicht is, heb ik al mijn moed terug bijeengeraapt en mijn vroegere tandarts terug gebeld. We wonen nu ook terug iets dichterbij (half uurtje rijden). Afspraak gemaakt om die snijtand te herstellen. Toen ze mijn gebit zag, werd al snel duidelijk dat die snijtand het minste van mijn zorgen was. Ze was heel vriendelijk en heel begripvol. En in de komende maanden liggen al 3 afspraken vast om aan de grote herstelwerkzaamheden te beginnen.
Ik zie er tegenop, maar het moet nu wel gebeuren.
Katrien
Quilla
29-09-2008 om 10:11
Hier overheerst de angst al een hele tijd
Hoi Emmawee,
Grappig om híer te lezen dat jij óók zo vreselijk bang voor de tandarts bent, nooit geweten! (Ik ben weer eens van nick veranderd...)
Ik dus ook, maar ik bewonder jouw moed om toch ergens een afspraak te regelen. Ik ben inmiddels al 5 jaar niet meer geweest geloof ik, mede doordat ik even helemaal wars van was dat iets of iemand nog aan mijn ijf zat. En dat is ook erg te zien, en natuurlijk zeer onverstandig met zowiezo glazuurproblemen en tegenwoordig ook de calciumproblemen. Maar de angst wint. En hoe langer ik niet geweest ben, hoe moeilijker het wordt om de stap te zetten om weer te gaan. Ik heb wél al een nieuwe tandarts uitgezocht (de vorige bleef maar insinueren dat mijn tanderosie door heel veel braken, dus anorexia moest komen, grrrr....) maar ik durf niet te bellen. Tandartsen zijn gewoon heel eng en bij voorbaat nare mensen. Ik ga maar weer eens met klem aan manlief vragen of hij bellen wil...
groetjes!
Quilla
29-09-2008 om 10:14
Ahum...
Ik ga zo in mijn eigen ellende op dat ik je vergeet heel veel succes te wensen met je verdere zoektocht/beslissing...
Ben benieuwd!
Temet
29-09-2008 om 10:20
Quilla
"tandartsen zijn gewoon heel eng en bij voorbaat nare mensen"
... dat is bij mij dus helemaal grappig, ik heb - o ironie- een relatie gekregen met een zoon van een tandarts. In ruste, dat dan weer wel. Mijn schoonvader is echt een beminnelijke man, ik kan niet anders zeggen. En op verjaardagen en familiebijeenkomsten lopen ook nogal eens tandartsen rond (kennisen etc van schoonfamilie) en die zijn over het algemeen ook best te pruimen.
Maar ze blijven eng, zelfs als ze aardig zijn
Groeten,
Temet
Emmawee
29-09-2008 om 21:13
Quilla en temet
Haha Quilla, als wij elkaar IRL zien, hebben we het ook he-le-maal nérgens over hè?! (dat krijg je met al die kinders) Tja, ik ben er ook niet echt trots op, moet ik zeggen. Zelfs lang getwijfeld of ik hier mijn eigen nick wel zou gebruiken. Zullen we voor elkaar een afspraak regelen?
Ik maakte trouwens steeds meteen een afspraak voor over een half jaar, anders bleef ik steeds een half jaar aanhikken tegen het maken van een nieuwe afspraak. Maar ja, een afspraak maken heeft niet veel zin als je vervolgens je kaken op elkaar houdt...
Het grappige van tandarts 2 (de goeie) was, dat hij uit een echte tandartsfamilie kwam. Hij vond het zelf als kind altijd eng bij de tandarts en zou nóóóit tandarts worden.... waarna hij me aankeek met een blik van "snap jij het nog?" Bij die man zou ik graag weer terug gaan, maar ik denk dat hij uiteindelijk toch iets leuks is gaan doen.
Ik heb trouwens nog steeds geen afspraak staan. De kiespijn is naar de achtergrond en ik heb het vreselijk druk met mijn werk... morgen misschien...
Groeten, Maw.
Emmawee
29-09-2008 om 21:18
Katrien
Ja, je mond dichthouden, dat heb ik ook wel eens gedaan... maar niet als kind. Brrr nare zaken heb jij voor je kiezen gekregen (haha), maar wat fijn dat je bij die aardige tandarts terecht kan. Dat scheelt weer. Heel veel sterkte met de werkzaamheden.
Groeten, Maw.