Blindedarm ellende

Er zijn vast wel ouders hier die mij raad kunnen geven bij het volgende:
Onze zoon (8) is eind juli vorig jaar opgenomen geweest in zh met hevige buikpijn, misselijk, bloed in urine en sterk verhoogde waardes in bloed. Na uitgebreid onderzoek op van alles en nog wat kon men niks concreets vinden en kreeg hij een week lang antibiotica waar hij goed van opknapte. Ontslagen met de mededeling dat het w.s. een heel lelijk buikvirus was geweest (vanwaar dan antibiotica??) maar dat alle waardes nu weer goed waren. Ging ook allemaal goed thuis tot ik 4 1/2 week geleden op woensdag een telefoontje van school kreeg dat hij ziek was geworden, hevige buikpijn en misselijk. Na te hebben overgegeven thuis, temp. gemeten (wat verhoging) gauw in bed. Wij dachten aan buikvirus dat heerste in klas, maar andere dag nog steeds even ziek. Omdat hij klaagde over buikpijn rechts onder ook getest op blindedarm (indrukken en loslaten) maar dat deed niet extreem veel pijn. 's Avonds paracetamol gegeven en toen zakte buikpijn maar hij bleef vreselijk misselijk. Uiteindelijk maandagmorgen naar huisarts, toen had zoon inmiddels al 6 dgn niks gegeten en nauwelijks gedronken, deze dacht nog steeds aan noro virus maar gezien zh opname vorig jaar moest urine worden onderzocht. Daar bleek zeer veel bloed in te zitten, bloed laten prikken en waardes waren torenhoog (mn leuko's). 's Middags met spoed naar kinderarts en na onderzoek met echo, waarbij rontgenoloog nog vrolijk opmerkte dat het kind er niet echt doodziek uitzag, bleek er 1 ontstoken massa in zijn buikje te zitten. Hij had een acute appendix gehad deze was razendsnel ingekapseld, er had zich een groot abces gevormd en hij had een zoveel pus en etter in buik dat er een buikvliesontsteking was ontstaan. Opereren kon niet vanwege het abces, daar moest een drain in en hij werd daarna opgenomen met veel antibiotica en 2 ltr vocht per dag vanwege uitdroging. Het abces aanprikken ging zonder roesje o.i.d. en duurde 3 kwartier, het was de hel voor ons kind zoveel pijn als dat deed, maar er kwam wel heel veel viezigheid al uit. De week daarna in zh moest er elke dag 2x worden gespoeld om rest eruit te krijgen. Na een week waren bloedwaardes redelijk goed en mocht hij naar huis met nog een kuur antib van een week. Inmiddels zijn we 2 wk thuis maar hij heeft nog steeds last van pijnlijke steken, ziet nog erg wit en is gauw moe. Hij was ook 5 kg afgevallen en het aankomen gaat ook niet echt snel. Vorige week heb ik op eigen verzoek nog een keer bloed laen prikken en toen bleek zijn bezinking nog steeds te hoog. Wij blijven bang dat er zich nog een keer zo'n abces ontwikkeld en willen het liefst de blindedarm laten verwijderen zodra dit kan. Na gesprek gisteren met chirurg blijkt echter dat hij dit helemaal niet van plan is. Eerst moet zijn buikje tot rust zijn gekomen en alle ontstekingen en verklevingen weg zijn (logisch) en dan gaan ze verder kijken en hem nauwlettend in de gaten houden. Maar wij hebben het gevoel op een vulkaan te leven die elk moment weer kan uitbarsten, vorig jaar hebben ze het immers ook niet kunnen ontdekken, en ik wil dit mijn kind niet nog eens laten ondergaan. A.s. woensdag moeten we weer richting zh voor bloed prikken en nog een keer gesprek met chirurg maar die ziet ons echt als overbezorgde ouders en schat het risico op herhaling niet zo groot in. Als hij bij zijn standpunt blijft gaan we zeker een second opinion aanvragen maar in hoeverre is onze angst nou reeel? Is een operatie idd risicovoller dan het laten zitten van de blindedarm? Daar gaf chirurg geen antwoord op, hij wil eerst de komende maanden aankijken.
Sorry voor lange bericht maar ik hoop gewoon op iets van herkenning bij andere ouders en hoe daar is gehandeld.

groetjes,

Jakje