Depressie

even wat rust?

Misschien is helemaal stoppen met school helemaal niet nodig, hij zou ook gewoon even een paar weken kunnen stoppen. Even de druk verminderen en hem laten bijtanken. Soms is dat voldoende.
Je zou hem ook kunnen proberen te helpen met het structureren van wat er allemaal nu op hem afkomt. Misschien is het op dit moment even teveel om zelf op te lossen.
Het kan ook zijn omdat het het laatste jaar is, misschien is hij (onbewust) gaan nadenken over 'wat hierna', en krijgt hij daar nu al stress van.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie het samen met hem gaan opnemen en inderdaad wat Tjor al aangeeft, de deur uitgaan, wandelen (fysiek moe worden) is sowieso goed om te doen.

Studentenpsycholoog?

Ik weet niet hoe het in Gent gesteld is, maar de Nederlandse universiteiten hebben volgens mij standaard een studentenpsycholoog in dienst. Zo iemand is gespecialiseerd in deze leeftijdsgroep en de bijbehorende problematiek. Bovendien is het allemaal wat laagdrempeliger dan een "gewone" psycholoog zeg maar. Wie weet is het iets?

Gecorrigeerde versie ‘Muziek en levensgeluk’

Levensgeluk en muziek. Wat hebben zij gemeen? Beide zaken laten zich eindeloos bestuderen – en zijn ook onderwerp van wetenschappelijke studie –, maar toch kennen allebei eeuwig een zeker gehalte aan ongrijpbare mystiek. En dat is maar goed ook. Al kunnen sommigen (soms) een heel andere indruk wekken; met ons zielenleven als voornaamste onderscheidende eigenschap is een mens geen pop, noch een robot.

Op zichzelf uniek in zijn verscheidenheid laat de mensheid zich leiden door een universeel streven naar geluk dat bijna alles overheerst. We willen blijvend verlost zijn van leed of putten nu juist genoegdoening/verlossing uit het ondergaan ervan. – Dat laatste is ergens een omweg naar hetzelfde doel.

Zij het in wisselende mate, zijn we ons ook bewust van elkaars hang naar geluk. Op de markt spelen kooplui handig op ons medeleven in, wanneer zij het winkelend publiek bestoken met de vraag “Wie maakt me los?” Het heeft mij, groot liefhebber van consuminderen, nog nooit weten te verlokken tot een overbodige koop. Op dit punt sta ik zeer stevig in mijn schoenen. Het wordt uiteraard een heel ander verhaal, geconfronteerd met berichten over een zoon van 22 jaar die ondanks een (schijnbaar) gelukkige vaste verkering ’s ochtends huilend van bed opstaat.

In mijn hoedanigheid van mede moeder heb ik me ogenblikkelijk de vraag gesteld hoe ik van hulp zou kunnen zijn in deze rot situatie. Zelf maak ik regelmatig gebruik van vrolijke muziek om mijn goede humeur op peil te houden of me op te beuren in tijden van neerslachtigheid. Toch weet ik als geen ander dat het geen pakje instant geluk betreft à la Saroma. Met enige pech heeft opgewekte muziek een averechts effect en stemt het zo waar extra droevig. En dan zijn jullie verder van huis.

Lekker zwelgen in verdriet dan maar – je eigen en tevens die van een ander – met behulp van trieste muziek? Daar valt zeker wat voor te zeggen! Het biedt de mogelijkheid je droevig te voelen en er tegelijkertijd van te genieten, omdat een en ander plaatsvindt binnen een veilige/geborgen omgeving. Naast de rust van troost kan het eveneens positieve emoties oproepen als nostalgie – door te herinneren aan gelukkiger tijden – tederheid – door medeleven op te roepen met lotgenoten – en verwondering – hetgeen jou op aangename wijze boven jezelf doet uitstijgen. Of de treurige muziek nu aanleiding geeft tot introspectie of transcendentale meditatie? In ieder geval leidt het dan negatieve gevoelens in goede banen.

"Dan". Dat wil zeggen: als het werkt. Luisteren naar muziek is niet altijd een regelrechte geluksmachine. Het lied ‘Smile’ van Charles Chaplin bijvoorbeeld is ongetwijfeld bedoeld als een ‘quick fix’. De boodschap ervan kan echter evenzogoed ergernis uitlokken of zelfs boosheid. In zekere zin is het veiliger om voor instrumentale muziek te kiezen. Of liederen met teksten die je niet kunt verstaan. En met een mengeling tussen vrolijke en trieste muziek vergroot je ongetwijfeld de kans om de juiste snaar te raken.

Zie bijvoorbeeld het oeuvre van het Zarathustra Trio, dat zich ook wel Trio Luzko noemt (van uiterst droevig naar iets minder droevig en dan van wat vrolijker naar zeer vrolijk:

Rode krullenbol

Tip voor Rode Krullebol

Misschien is het makkelijk om je tekst eerst in kladblok of Word te schrijven en als je helemaal content bent te knippen en plakken naar het forum. Zo doe ik het als ik een langere tekst heb.

helemaal niet te ver gezocht...

Verleden jaar maakten wij als ouders zowat hetzelfde mee met ons toen 21 jarige dochter.Goede studente (hogeschool), vaste vriend, goede relatie met familie enz...en toch liep het op een gegeven moment, geheel onverwachts mis!
Ze was zowel fysiek als mentaal uitgeput, kon het dagelijkse leven niet meer plaatsen, zag het echt niet meer zitten.Meteen arts geraadpleegd en is toen eerst bij psycholoog geweest en toen 8 maanden dagopname.Als ouder is dit niet makkelijk, je staat met je rug tegen de muur, want wij zijn niet opgeleid om hiermee om te gaan of echte hulp te bieden.Een jaartje uitgeweest op school, dit terug herpakt en nu laatste jaar bezig, maar het is opletten geblazen.Het wilt niet zeggen omdat ze terug de maatschappij instappen en hun gewoonlijke doen en laten weer opnemen, dat er geen minder goede dagen tussen komen.

Reden van depressie?

Vooral haar perfectionisme was de hoofdzaak en dit probeert ze nu beetje onder controle te houden, maar ergens zit het in haar karakter en zal ze er moeten leren mee omgaan, want weg gaan doet dit niet.En...ergens ook nog wel tal van andere zaken die meespeelden...

Muziek was één van haar hobby's, maar tijdens die periode had ze totaal geen behoefte om dit uit te oefenen.Het was pas maanden later dat ze hierin weer een beetje voldoening en rust kon vinden.
Het is heel belangrijk om de juiste oorzaak te vinden van de depressie en de nodige behandeling te krijgen.Laat je niet zomaar wegsturen...ik weet dat een behandeling vaak even op zich kan laten wachten omdat de wachtlijsten redelijk lang zijn.
Alvast veel sterkte