En hoe het nu is......
Hoi allemaal,
omdat er zoveel mensen meeleefden de afgelopen weken, weer eens een berichtje van mij (en nee lieve mensen, niet omdat ik me verplicht voel, maar omdat ik dat graag wil LOL).
Heej, maar het gaat echt stukken beter, ik kan het bijna niet meer geloven dat ik 6 1/2 week geleden nog echt dood wilde. Het was een soap waarin ik belandde, via de crisisdienst (extra medicatie erbij, ben ik nu weer aan het afbouwen) naar een plek, waar mijn man me achterliet. Huilend uitzwaaien terwijl er in het lokaal zo ongeveer naast me een stel gekken zaten te kleien.
Het is zo goed geweest! Met name dat ik een therapeute trof die me heel duidelijk de regie in handen gaf, ik mocht aangeven hoe snel of hoe langzaam ik wilde, maar zelf ook aangaf dat we in hele kleine stapjes met mijn angsten aan de slag gingen. Ik heb genoten van creatieve therapie, daar kwam zoveel naar boven en los, verbazingwekkend. En tenslotte dat lotgenotencontact....gehuild van het lachen en verdriet, vele peukies buiten roken (het enige nadeel, ben daar weer begonnen), de tent uitvluchten en in de bowlingbaan in de buurt een biertje drinken, armen om elkaar heen slaan, mopperend corvee doen.....vriendschappen voor het leven heb ik er opgedaan.
En het beste: ik ga komende vrijdag definitief naar huis. Spannend hoor, maar ook goed. Ik mag niet inkapselen zegt de therapeute dan, de basis is gelegd, nu thuis weer aan de slag. Gelukkig kan ik met deze therapeute verder, heel misschien dat ik in januari nog een paar dagen per week er zal verblijven, maar dat is vooralsnog niet het plan.
Ook nu nogmaals: bedankt voor al jullie reacties, het was zo fijn om elke dag berichtjes te vinden!!
Dikke kus van Inéz
Fijn om te horen, Inez! Goed gedaan! 
Damajo
Big smile
Wat is dit een heerlijk bericht meid! Ik ben trots op je!
Geweldig
Inez, het optimisme druipt van je mail af, fantastisch! Zet 'm op hoor, doorzetten!
Dat is super!
Goed nieuws Inez! 
*smak*
Heel goed nieuws
..en ook nog eens heel verstandig. Als je te lang blijft (niet dat daar een vaste tijd voor valt te noemen) dan blijft die opname een soort idylle waar je naar terug kunt verlangen.
Het is echt super dat ze je nu alweer naar huis sturen, klinkt heel goed.
Neem het met kleine stapjes en blijf je concentreren op die kleine wereld om je heen waar je uitdagingen en vooral ook je mogelijkheden liggen!
Leuk om met zulk nieuws aan mijn kantoordag te beginnen...
Wauw
Inez, wat een complete verandering!
Heerlijk dat je zo op de goede weg zit en blijft!
Lekker thuis straks, hoop dat je je plekje daar ook snel weer vindt, soms is het echt wel erg ´wennen´ ..
Sterkte en GO!
Inéz!
Wat fijn, wat goed! Ik hoop zo dat het goed verder gaat nu.
Mooi werk
Wat leuk om te lezen, echt fijn. En mooi dat je nog een heleboel leuke dingen hebt om op terug te kijken ook!
Super
Inéz, wat super om je mooie berichtje te lezen. Ik had net vorige week naar Piedjee gemaild om te vragen hoe het met je ging. Ik ben erg blij dat het je zo goed gaat, en dat in een korte tijd. De eerste stappen zijn gezet en nu is het gewoon rustig doorgaan en hele kleine stapjes vooruit gaan. En af en toe zul je best uitglijden en weer wat stappen terug moeten doen, maar je komt er echt. Fijn om je positieve berichtje te lezen.
Fijn
Geweldig Inez!
Je bent bijna dagelijks in mijn gedachten geweest.Ik heb bewondering voor je. Je hebt op tijd hulp gezocht. Fijn dat je leven er u al zo anders uit ziet. Vast nog wel met vallen en opstaan. Je mag er zijn!!!
Liedewij
Wat goed!
Om dit berichtje van jou te lezen! Ik blijf je sterkte wensen!
Wat fijn zeg!
Geweldig dat het zo is gegaan allemaal!!
Alle goeds gewenst voor het vervolg.
tonny
Ha! inez,
Je ziet het, het OOL legioen is trots op je 
. Wat fijn dat je weer naar huis mag. 2010 wordt een heel ander jaar voor je! Een jaar van bouwen.
Bellefleur
Inez
Goed om weer van je te lezen en wat een positiviteit klinkt er uit je berichtje. Geweldig!
Dank
Ik zit inmiddels weer thuis, onwennig maar wel goed. Kerst begint eindelijk een beetje door te dringen. Het was een emotioneel afscheid, huilen, armen om elkaar heen slaan, soort beloftes 'we doen nog een keer een bakkie', beetje om het afscheid minder erg te maken in de wetenschap dat je het niet meer doet. Puur levens die een tijdje met elkaar oplopen, elkaar raken maar daarna weer uit elkaar gaan.
Komende week is er weer een teamvergadering en ik heb het verzoek gedaan om in januari nog 4 weken terug te mogen komen voor 3 dagen in de week, om op die manier het goed te kunnen afbouwen. Het maatschappelijk werk zal voor me pleiten en de vervanger van mijn therapeut ook. Het zou heel fijn zijn en niet zo abrupt stoppen.
Lieve mensen, weer bedankt voor het lezen en reageren op mijn voorgaande berichtje!
Dikke zoen van Inéz
