Galblaasoperatie tijdens zwangerschap

Ja, met 16 weken

en dat was een reuze opluchting! Ik had galstenen, maar ook een ontstoken galblaas en ik was er hartstikke beroerd van. Zodra die galblaas eruit was, was dat meteen over! Ik ben op de "ouderwetse" manier geopereerd, maar het litteken is beperkt tot een centimeter of zes. Het is nou niet echt mooi geworden vanwege mijn groeiende buik, maar dat vond ik niet zo'n ramp: ik was allang blij dat mijn kind er zonder kleerscheuren vanaf was gekomen. Ik heb na de operatie wel wat last gehad van de wond, maar al met al viel het me ontzettend mee. Het heeft nog wel een week of vier geduurd voor ik niet meer zo moe was, maar dat heeft denk ik meer te maken gehad met de ontstoken galblaas dan met de operatie. Ik hoop dat 't bij jou ook zo goed gaat!

Sterkte vrijdag en nog een tip: als je je zorgen maakt om je baby, blijf vooral om een echo zeuren!
Die wilden ze bij mij eerst niet doen na de operatie. Dat vond ik hartstikke eng, want ik kon de baby zelf nog niet voelen! Ik heb toen maar net zo lang doorgedramd tot ze het wel deden: daarna kon ik weer rustig slapen.....

Het schijnt vaker voor te konen in de zwangerschap, maar ik had er nog nooit van gehoord.
Ik had ongeveer in week 12 een eerste galaanval gehad. Duurde een uur of twee en daarna had ik niet veel klachten. Ik was wel heel erg moe! Anderhalve week later kwam de tweede aanval, wederom midden in de nacht en op een Franse camping. Dit keer was het nog veel erger, dus heb ik manlief uit bed geschreeuwd (vanuit de toiletruimte: ik kon niet meer opstaan) en zijn we met onze zoon van anderhalf naar het ziekenhuis gegaan. Daar kon men niks vinden, dus werd ik naar huis gestuurd. Na die tweede aanval bleef ik ziek. Ik stond op de wachtlijst voor een echo die evt. galstenen moest bevestigen toen na weer een dag of 10 de derde aanval kwam. We waren toen gelukkig alweer thuis. Die avond ben ik opgenomen en de volgende dag geopereerd.

Hier met 21 weken

Wel eng natuurlijk, maar alles goed gegaan. Was blij dat ik er van af was. Vreselijk die pijn.
Weet even niet meer wie het zei, maar blijf inderdaad om een echo zeuren. Zodra je weer bij bent om een echo vragen. Dan ben je zelf ook gelijk gerustgesteld.
Succes.
Salie